Illustratie: Joost Dekkers

Deze zomer schrijft Sara Kee vijf columns over low-budgetfestivals. Deel 1: over Boom en de energie van de massale glimlach." />

Illustratie: Joost Dekkers

Deze zomer schrijft Sara Kee vijf columns over low-budgetfestivals. Deel 1: over Boom en de energie van de massale glimlach." />
Asset 14

We are one

Deze zomer neemt Sara je mee. Ze bezoekt de lowbudget festivals Boom in Portugal, Teknival in locatie onbekend en Fusion in Duitsland. In vijf columns vertelt ze over de fascinatie voor het festival, hedonisme, commercialiteit, massaliteit en het 'we are one'-gevoel. Deel 1 gaat over Boom en de energie van de massale glimlach.

‘We are one’ staat er in levensgrote houten letters op de berg. Wij staan daar naast en hebben uitzicht over het hele festival. Het is de meest rustige plek die we konden vinden, waarschijnlijk te danken aan de kleine beklimming. Mijn vriendje leunt tegen de W. Ex-vriendje moet ik zeggen, we hebben het net uitgemaakt. ‘We are one’ kan er niet meer naast zitten.

Leeg, van het lange gesprek, en verdrietig over de uitkomst, baan ik me een weg door de genietende menigte. De zon schijnt, de muziek staat aan, iedereen sprankelt van geluk. Eenmaal aangekomen in ons kamp, we zijn er met een groep vrienden, vind ik snel een luisterend oor. Beter, oordelen zij. Ze kunnen ons gechagrijn van de afgelopen dagen niet meer aanzien. Na een klein kwartiertje merk ik dat hun aandacht afneemt. Ze willen dansen, een bepaalde dj zien en onderweg nog wat eten. Mijn hoofd staat nergens naar, maar daar kunnen zij niet op wachten. Het feest duurt nog twee dagen, daarna is er genoeg tijd om te rouwen. ‘Zet je er gewoon over heen,’ luidt het advies. Een beetje verbouwereerd ben ik wel: zijn dit dezelfde vrienden als thuis? Toch laat ik me op sleeptouw nemen en doe mijn best niet al te sip te kijken.

Ik had me enorm verheugd op dit evenement: Boom, het grootste trance festival van Europa. Alles is mogelijk. Het is een golf waar we als surfers op hebben liggen wachten en waarop we nu het universum doorkruisen. Alleen ik ben ten val geraakt, in een draaikolk verdwenen en tegen de bodem gesmakt. Nu ik proestend boven kom, zie ik de andere surfers nog net in de verte verdwijnen.

Waarom? Waarom begin ik deze zomerserie met de slechtste festivalervaring ooit? Wat is erger dan eenzaam te zijn te midden van een massa? Toch hoort die beleving erbij. Vervreemding is onderdeel van massaliteit. Het ene moment maak je er deel van uit, raak je de toppen van het bestaan, het volgende moment sta je er buiten en kijk je er naar. Ik hou van die ambiguïteit. Alleen maar leuk is niet genoeg, er moet iets op het spel staan.

Is dat de aantrekkingskracht van een festival? Blijkbaar willen we graag deel uitmaken van een groter geheel. Maar is iets echt leuker als je het met tienduizend man tegelijk beleeft? Komt iedereen voor die ‘we are one’ ervaring?

Wat mij aanspreekt in festivals is de overgave die het van de deelnemer vraagt. Tijd en plaats krijgen een relatieve betekenis. Het festival is een miniwereld voor zolang als het duurt. Alle dagelijkse gedachtes over werk, school, geld of relaties verdwijnen naar de achtergrond. (Voorwaarde is wel dat je die problemen niet meeneemt, want dan komen ze des te harder naar voren, zoals uit de eerste alinea blijkt)

Illustratie: Joost Dekkers

Wanneer ik na een paar dagen festival thuiskom, voelt het of ik weken ben weggeweest. Dat komt door de hectiek, de constante stroom van indrukken, de bas die zonder onderbreking de grond doet trillen, de momenten van euforie bij een goed concert en de walging bij het betreden van een goor toilet. Door al die ervaringen zit ik zo tjokvol informatie, dat ik veel meer tijd nodig zou hebben om ze volgens de normale procedures een plek te geven. Door mijn hoofd raast een wervelwind die alles van zijn plek haalt en eens flink afstoft.

Het festival is een hedonistische gelegenheid op en top. Men komt om te genieten. De energie van duizenden mensen die een glimlach opzetten kan overweldigend zijn en brengt prettige, sociale eigenschappen in ons naar boven. Het zorgt er voor dat je praatjes maakt met de buren op de camping en een biertje deelt met vreemden. Een paar dagen zonder enige planning door dag en nacht struikelen is bevrijdend voor wie er thuis een strak georganiseerde agenda op na houdt. Gezond zelfs, zo dunkt mij. Onderdeel zijn van de chaos, je weg er in vinden, geeft een machtig gevoel. Raak je de weg kwijt, dan ben je plotseling niet meer dan een mier in de mierenhoop. Het feestgedruis verandert in iets vijandigs. Dan komt de negatieve bijsmaak van hedonisme naar boven. Het is egoïstisch, nietsontziend. Wie in de weg staat van de lol, komt er bekaaid van af. De ervaren festivalganger weet dat dit een impliciet advies is om goed voor zichzelf te zorgen, want op het gezelschap van een ondervoedde, laveloze, al drie dagen wakkere vriend zit niemand te wachten.

Na het uitmaak-fiasco was er in mijn buik geen plek voor festivalvlinders. Tot het weer zomer werd, vrienden plannen maakten om er met busjes op uit te trekken en zij me er van overtuigden dat ik niet achter kon blijven. Zonder verwachtingen en zonder vriendje bleek het een stuk makkelijker. Deze keer was het eerlijker, ik wist beter waar ik aan toe was en waar ik wel en niet op kon rekenen. Je kan hedonisme veroordelen, er bang voor zijn, maar tegelijkertijd kan je er zelf vorm aan geven.
In mijn optiek draagt de mate van commercialiteit een hoop bij aan de onverschilligheid van festivalgangers. Wie veel geld uitgeeft lijkt te denken daarmee zijn verantwoordelijkheid af te kopen en vervalt gemakkelijk tot asociaal gedrag. Het prettige neveneffect daarvan is dat de leukste festivals in de regel tot de goedkoopste behoren. Maar... je moet ze wel weten te vinden, want veel van deze evenementen maken weinig tot geen reclame voor zichzelf. De echte liefhebbers kennen ze immers toch wel.

Deze zomer neem ik je mee. Vier keer gaan we op pad, op bezoek bij subculturen, nieuwe muziekgenres, langs bands, theater, dj’s, live acts en vooral op zoek naar dat ‘we are one’ festivalgevoel.

--
Sara Kee (1984) is schrijfster en filosofe. Ze schreef voor 'De Groene Amsterdammer', maakte de documentaire 'Wavumba - zij die naar vis ruiken' en reisde de hele wereld over. Haar eerste bundel reisverhalen verscheen onder de titel 'Reis! Alleen over de wereld' bij uitgeverij Nijgh & van Ditmar (2012).

Deze columns verschijnen in samenwerking met Vlaams-Nederlands cultuurhuis deBuren.

Mail

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
We zijn tenminste allemaal nog mensen

We zijn tenminste allemaal nog mensen

Een zaterdag begin november, op perron 5 van Utrecht Centraal. Het is rond vijven en het perron ziet zwart van de mensen die net als ik naar Amsterdam willen. Ik zet me schrap voor het moment dat de trein arriveert en ik me tussen de lange stroom mensen naar binnen moet zien te wurmen. Als... Lees meer

Roku City/heterotopie/spiegels

Roku City / heterotopie / spiegels

Mel Kikkert schreef een multimedia verhaal over Roku een streamingdienst die in de VS ontstaan is. In 2017 bracht Roku een screen saver uit, die je zag als je niets aan het kijken was op hun service. Lees meer

De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

:The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

Marit Pilage onderzoekt beelden van queer vruchtbaarheid in de kunst om zo de definitie van vruchtbaarheid, zwangerschap en ouderschap te herdefiniëren. Lees meer

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Zazie Duinker baant zich een weg door het oerwoud van de (hergedefinieerde) woorden. Lees meer

In de afwezigheid van 1

In de afwezigheid van

Marit Pilage onderzoekt de rol en betekenis van kunst bij zwangerschap en vruchtbaarheid, maar vooral ook bij het uitblijven daarvan. Lees meer

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik toch een mannenhater?’ 6

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik dan toch een mannenhater?’

Puck Lingbeek's vader stelt dat haar boosheid richting mannen haar interpretaties van kunst beïnvloedt. Puck is het daar niet mee eens, maar het zet het haar wel aan het denken. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Liever een monster

Liever een monster

Het is moeilijk te accepteren dat mensen kunnen doden, maar waarom maken we van moordenaars karikaturen? Een voorpublicatie uit Lotje Steins Bisschop en Roselien Herderschee Dodelijke gekte. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Hoe in Duitsland het Zionistische establishment wint

Hoe in Duitsland elke vorm van empathie met inwoners van Palestina wordt verboden

De situatie in Duitsland is de laatste dagen geëscaleerd. Het politieapparaat en de politiek gebruiken harde repressiemiddelen om vooral Duitse mensen van kleur of met een migratieachtergrond de kop in te drukken. Zij verliezen op dit moment hun vrijheid van meningsuiting. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Aaah, het launchfeest!

Aaah, het launchfeest!

Na de lancering van ons derde papieren tijdschrift willen we onze lezers, schrijvers en makers graag uitnodigen om dit grote succes samen met Hard//hoofd te vieren op 26 oktober in Amsterdam. Lees meer

Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst! 

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Wij zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Sluit je ook aan bij Hard//hoofd en zorg dat wij talent een podium kunnen blijven bieden. Als je je vóór 31 december aanmeldt als kunstverzamelaar, ontvang je in januari al je eerste kunstwerk!

Word kunstverzamelaar