Shady El-Hamus studeerde dit jaar af aan de Filmacademie in Amsterdam in de richting scenario. Hij schreef het scenario van Magnesium onder regie van Sam de Jong en schreef en regisseerde daarnaast ook met behulp van derdejaarsstudenten de film Over Zonen.
Magnesium teaser
Magnesium gaat over Isabel (Denise Tan), een 16-jarige turnster op hoog niveau. Zij staat vlak voor een belangrijk kwalificatietoernooi waardoor ze de absolute top zou kunnen bereiken. Echter, een week voor het toernooi komt ze erachter dat ze zwanger is. We volgen haar tijdens de zeven dagen in de aanloop naar het toernooi, waarin ze zo snel mogelijk haar leven terug op de rails probeert te krijgen.
Over Zonen trailer
Over Zonen draait om Mounir (Marwan Kenzari) en zijn relatie met zijn vader (Sabri Saad El-Hamus). Mounir is in Nederland opgegroeid en leidt zijn eigen leven. Zijn vader kwam ooit vanuit Egypte naar Nederland met grootse verwachtingen, maar zit inmiddels geïsoleerd in een flatje in een buitenwijk. Wanneer Mounir na lange tijd weer thuis komt om zijn vaders verjaardag te vieren, komen er al snel opgekropte gevoelens boven en wordt hij geconfronteerd met het uiteenvallen van zijn familie.
Wat is het thema van deze films? Is er een verband?
Over Zonen gaat over een jongen die worstelt met problemen wat betreft zijn identiteit en de verhouding tot het gezin waar hij uitkomt. Hij voelt een grote verantwoordelijkheid tegenover zijn familie, maar heeft tegelijkertijd een nogal moeizame band met zijn vader. De vader is de kern van het probleem. Hij zorgt ervoor dat binnen het gezin de gemoederen op scherp staan. De man heeft het moeilijk met ouder worden in een vreemd land en is daardoor depressief en in een constante staat van heimwee. Deze frustratie projecteert hij op zijn familie. Hij neemt zijn oudste zoon, Mounir, het kwalijk dat hij er nooit is en kan het niet helemaal verkroppen dat die wél aansluiting heeft gevonden in dit land. Op de vaders verjaardag barst de bom. Deze confrontatie is de druppel die de beide mannen doet inzien dat er iets moet veranderen. En toch is er niets opgelost. Ik laat liever het probleem zien in een film dan de oplossing. Het is interessant hoe iedereen, jong of oud, zich een weg door het leven worstelt. Ik geloof niet in oplossingen, ik geloof in problemen. Een oplossing is volgens mij nooit echt een oplossing. Er komt altijd wel weer een nieuw probleem om de hoek kijken. Dit is dan ook meteen de link naar Magnesium. Beide films gaan over universele problemen op kleine schaal. Dezelfde worsteling, een andere verpakking.
In Over Zonen speelt je eigen vader Mounirs vader. Hoe was het om je eigen vader te regisseren?
Dat was heel leuk! Ik heb niet zo’n typische vader-zoon relatie met mijn vader, ik heb meer een soort vriendschappelijke band met hem. Dat zorgde er wel voor dat dit ons toch vrij gemakkelijk afging. Ik had niet telkens het gevoel dat ik met mijn vader bezig was. Ik kon wel enige afstand houden en vond het daarom ook niet moeilijk om dingen van hem te vragen.
Waarom ben je scenario gaan doen? En waarom dan toch ook regisseren?
De keuze tussen scenario en regie vond ik echt onmogelijk. Maar ik moest kiezen. Ik wilde in eerste instantie verhalen vertellen. In tweede instantie koos ik voor het medium film om mijn liefde voor de kracht van bewegend beeld en het feit dat je alleen al een verhaal kan vertellen door middel van montage. Dat vind ik prachtig. Ik heb toen toch voor scenario gekozen. Eigenlijk omdat je daarmee bij het begin begint. Ik zou nooit als scenarioschrijver alleen gelukkig zijn, omdat je dan toch andermans films aan het maken bent. Maar tegelijkertijd, als ik wil regisseren, wil ik ook verzekerd zijn van een goed verhaal. Op de NFTA heb ik me helemaal op scenario gefocust en ben achteraf ook blij met die keuze. Het voelt wel als een zekere rijkdom dat ik mijn eigen verhalen kan schrijven. Maar nu ik klaar ben ga ik toch proberen een schrijvend regisseur te worden.
De korte film Frame
In je derde jaar maakte je buiten school om de redelijk experimentele korte film Frame. Waar gaat die over?
Frame was echt een soort ideetje dat ik had. Dat is wel echt anders dan hoe ik normaal op een scenario kom. Normaal gezien ga ik altijd heel erg uit van karakters, waarna ik een verhaal om hen heen verzin. Frame is heel anders ontstaan. Het is een conceptueel idee om in real time naar de laatste 8 minuten voordat een jongen zelfmoord pleegt te kijken. De conclusie die we trokken nadat ik het thema met de acteur door middel van gesprekken en improvisatie een beetje had verkend, was dat je volgens mij pas fysiek zelfmoord kan plegen als je het eigenlijk in je hoofd al hebt gedaan. Je moet eerst mentaal sterven, om het fysiek te doen. Dat werd toen ons uitgangspunt. Ik heb deze film gemaakt om te oefenen met regisseren, en dan is zo’n klein idee een stuk makkelijker uit te voeren wat betreft tijd en geld dan een uitgewerkt verhaal zoals Over Zonen en Magnesium.
De eindexamenfilms van de NFTA zijn in september in zijn geheel op de televisie te zien. Data volgen.
