Asset 14

WC-rol

Voor wie Kaspers voordracht op Mind the Book afgelopen weekend gemist heeft, hierbij een herkansing.

Je kan de mensheid in twee groepen indelen: een groep die het wc-papier zo bevestigt dat het velletje aan de kant van de muur hangt en een groep die ervan overtuigd is dat het velletje juist aan de kant van de toiletbezoeker hoort. Ik wil nu niet beweren dat de ene groep beter zou zijn dan de andere, al lijken de ‘kant-van-de-toiletbezoeker-volgelingen’ vaak een wat minder groot abstractievermogen te hebben. Waar het mij om gaat is dat beide groepen elkaar erkennen en rekening met elkaar houden. Als ik bij iemand op bezoek ben let ik heel goed op hoe de rol hangt en als ik het laatste vel gebruikt heb, zal ik een volgende rol op precies dezelfde wijze bevestigen, hoezeer die wijze ook moge indruisen tegen mijn gevoel. Ik denk dat in zekere zin beschaving ook dáár begint. Normaal word ik ziedend als ik ontdek dat iemand in mijn huis de rol verkeerd heeft opgehangen, maar nu ben ik bijna opgelucht om dit te constateren, omdat het alle vermoedens die ik over Diesel had in een klap bevestigt. Deze rol zal hem de kop kosten.

Mijn vriendin had het er al dagen over dat Diesel vanavond pannenkoeken bij ons kwam eten. ‘‘Zo leuk om hem na al die jaren weer te zien. Nou ja, in het ‘echt’ te zien dus.’’ Die toevoeging was bedoeld om mij eraan te herinneren dat Diesel regelmatig op tv te zien is. Hij is een vrij succesvol theatermaker.
‘‘Hij is geen acteur en ook geen cabaretier, maar iets ertussenin. En hij zingt ook,’’ had ze gezegd. ‘‘Ja, op school was hij ook altijd al met van alles bezig.’’

Diesel stond om half zes voor de deur met een enorme bos hyacinten. Ook had hij een pakje voor Annika bij zich.
‘‘Nog voor je verjaardag,’’ zei hij tegen haar.
‘‘Ik denk dat we het niet meer over haar verjaardag moeten hebben,’’ sprak ik langs hem heen naar mijn vriendin, ‘‘dat was toch weken geleden en het zou verwarrend kunnen werken.’’ Er werd niet op mij gereageerd; iedereen keek naar het pakje dat Annika openscheurde. Er zat een puzzel van letters in.
‘‘Wat een fantastisch cadeau,’’ riep mijn vriendin. ‘‘Nou kan ze vertrouwd raken met het alfabet.’’
‘‘Ik denk dat letters zonder context vrij weinig effect hebben,’’ bracht ik hier tegenin, ‘‘het aloude Aap-Noot-Mies werkt uiteindelijk toch het beste.’’
Annika pakte wat stukjes en drukte ze tegen het bord.
‘‘Kijk, ze gaat er meteen mee aan de slag,’’ zei Diesel.
‘‘Ze is heel beleefd,’’ zei ik.

De meeste mensen lijken groter op tv dan in het echt, maar bij Diesel was het precies omgekeerd. Mensen van zijn lengte hebben bij concerten vaak de neiging voor mij te gaan staan.
‘‘Wat wil je drinken?’’ vroeg ik hem.
‘‘Water graag,’’ zei hij.
‘‘Gewoon water?’’
‘‘Het lijkt zo gewoon ja, voor ons westerlingen, maar water geeft mij energie. Ik weet niet wat ik zonder water zou moeten.’’
In de keuken schonk ik mezelf een mok wodka in, sloeg het achterover, pakte een blikje bier en dronk het voor de helft leeg. Daarna hield ik een borrelglaasje onder de kraan voor Diesel.
‘‘Misschien moeten we Annika ook vaker gewoon water geven,’’ zei mijn vriendin, toen ik de kamer weer binnenliep.
‘‘Nee, ze krijgt appelsap hier in huis,’’ zei ik tegen haar. ‘‘Daar zit ook water in.’’

Tot mijn schrik zag ik dat Annika bij Diesel op schoot was gekropen. Zij speelde met zijn ketting, waar een stenen schildpadje aan hing.
‘‘Deze heb ik gekregen van een sjamaan. Hij beschermt me. Mooi hoe die energie nu aan haar wordt doorgegeven.’’
Hij tilde Annika op, slaakte een schelle vreugdekreet en gooide haar in de lucht. Zij kirde van pret.
‘‘Dat is lang geleden hè,’’ zei mijn vriendin vertederd. ‘‘Papa kan dat niet meer, die heeft het aan z’n rug.’’
‘‘Niks ernstigs hoor, ik krijg nu oefeningen van mijn fysiotherapeut,’’ zei ik tegen Diesel, maar hij had alleen maar oog voor mijn dochter.

Illustratie: Gino Bud Hoiting

Toen ik Annika naar bed had gebracht, zaten Diesel en mijn vriendin tegenover elkaar aan tafel met een dampende stapel pannenkoeken tussen hen in.
‘‘Heel fijn dat ik even aan mocht schuiven,’’ zei Diesel. ‘‘Dat betekent veel voor me, want ik heb een grote tournee voor de boeg en ontspannen zal er voorlopig wel niet bij zitten. Maar natuurlijk krijg ik daar een hele hoop voor terug.’’
‘‘Aardappelhoofden heet je nieuwe voorstelling toch?’’ vroeg mijn vriendin op retorische toon.
‘‘Ja, en in die titel zit eigenlijk alles. Het houdt ons heel erg een spiegel voor van wie wij zijn,’’ legde Diesel uit, ‘‘maar steekt tevens juist de draak met die spiegel, en daarmee met de gehele Nederlandse cabarettraditie.’’
‘‘Maar is dat…’’, zei mijn vriendin en toen onderbrak ze zichzelf. ‘‘Sorry. Misschien wil je juist niet over je werk praten? Je bent hier immers om te ontspannen.’’
‘‘Zeg, ik pak een pannenkoek hoor,’’ mompelde ik.

Na het eten dronken we koffie met cognac en speelden het woordenboekspel. Toen ik aan de beurt was om een woord uit te zoeken ging ik naar de wc. En daar zit ik nu al bijna een half uur, te staren naar de rol die Diesel heeft opgehangen. Zou hij dat expres gedaan hebben, of zou hij er niet bij hebben nagedacht, en wat vind ik eigenlijk erger? En wat zal later normaal gaan voelen voor Annika? Als zij met Diesel in een huis opgroeit en mij alleen nog in de weekenden ziet, zou het misschien wel heel verwarrend voor haar worden qua wc-papier. Aan de andere kant kan het haar ook juist verrijken, net als kinderen die tweetalig worden opgevoed. Misschien is het ook maar het beste zo. Hoeveel ik ook van mijn vriendin en mijn dochter hou, het was ook eigenlijk te mooi om waar te zijn. Ik ben gedoemd tot eenzaamheid, dat heb ik ergens altijd wel geweten. Misschien kan ik het kassameisje met de mooie sproeten eens uitvragen. Wij kennen elkaar inmiddels toch wel een beetje. Zij is natuurlijk nog erg jong, maar we hoeven ook niet meteen hard van stapel te lopen. Ik merk dat ik opgewonden raak en speel even met de gedachte om daar iets aan te doen, ik heb immers toch nog niet doorgetrokken. Maar nee, er is geen tijd te verliezen, de wc-rol is mijn laatste strohalm en die moet ik met beide handen aanpakken.

Het ergste is nog wel dat mijn vriendin niet eens door lijkt te hebben dat zij wordt geschaakt. ‘‘Wat doe jij toch de hele tijd raar?’’ had ze naar me gesist toen we samen de borden naar de keuken brachten.
‘‘Hij is op je uit, dat is alles wat ik zeg,’’ gromde ik. Ze keek me vol ongeloof aan en proestte het toen uit van het lachen.
‘‘Je hebt niet door dat Diesel hartstikke homo is?’’
Ik schudde meewarig mijn hoofd en zei: ‘‘Dat is wel zo’n beetje de oudste truc die er is om iemands gezin af te pakken.’’

Deze spelletjes hebben lang genoeg geduurd. Ik spoel door, was mijn handen en haal behoedzaam de wc-rol van de wc-rolhouder. Met dit bewijsstuk van verraad als een degen voor me uitgestoken, storm ik de eetkamer binnen.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Auto Draft 9

Dat het was

Hoe ga je om met herinneringen die te pijnlijk zijn om onder ogen te komen? Olivier Herter maakt het publiek getuige van een versnipperd landschap van herinneringen. Vloeiend, stemmig en ogenschijnlijk zonder plot wordt geprobeerd woorden te vinden, waar geen woorden voor te vinden zijn. Dit verhaal werd eerder op toneel gebracht door t Barre Land. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

‘Ik wil geen literatuur van je maken.’ Hoe berg je je moeder in je schrijven, zonder haar essentie te bevriezen? Bareez Majid dicht in woord en beeld over ‘soon-to-be-dead-mothers’ en onderzoekt hoe hun lichamen functioneren als vergankelijk archief. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Auto Draft 7

Moederland

Zelfs in de Italiaanse zon lukt het niet altijd om donkere gedachten op afstand te houden. Roos Sinnige laat ons meedrijven op de ongrijpbare stroom die dan ontstaat. Lees meer

Mijn naam roept 1

Mijn naam roept

Hodo Abdullah beschrijft hoe de geschiedenis van Somaliland haar ook veel over haarzelf leerde. Hoe komt het dat het geloof in henzelf, de veerkracht en de trots van de Somalilanders zo verankerd zit in hun DNA? Wat geeft hun de kracht om door te gaan? Lees meer

:Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent! 1

Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent!

Ben je vrij in je verlangen? Op welke manieren kunnen en willen we elkaar aanraken? Reageer vóór 2 juni op de brieven van Yousra Benfquih en Alara Adilow. Lees meer

zonderverdergroet

zonder verdere groet

Rijk Kistemaker doet niet aan groeten. Rijk schrijft gedichten terwijl hij bezig is met andere dingen, zoals het opladen van een gehuurde Kia en huilen. Laat je meevoeren op zijn poëtische gedachtestroom. Lees meer

een interview met Abel Kamps

Interview met Abel Kamps: 'Ik hou ervan als mijn werk meer een ervaring wordt en minder een object.'

Aucke Paulusma gaat in gesprek met kunstenaar Abel Kamps: Hoe verweef je absurditeit of humor in je kunst, en welke rol spelen deze elementen in het creëren van de impact die je werk op de toeschouwer heeft? Lees meer

Jonathan de slakkenman

Jonathan de slakkenman

'Hij zag simpelweg hoe de slak zich terugtrok in zijn huisje wanneer het zich onveilig achtte. Vanwege hun gedeelde lot, voelde Jonathan zich geroepen om de naaktslak ook een toevluchtsoord te bieden.' In dit korte verhaal van Ivana Kalaš neemt Jonathans slakkenfascinatie langzaam zijn leven over. Lees meer

:Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Alara Adilow blikt terug op haar jongere zelf en ziet hoe onwetendheid en zelfdestructie haar afsneden van zorg en liefde, tot feministische en postkoloniale denkers haar aanraakten en haar openstelde om naar zichzelf en de wereld te kunnen kijken. Lees meer

Het insectenhotel

Het insectenhotel

‘Ik kan wel voor je krimpen.' Dieuke Kingma onderzoekt in een kort verhaal vol spinnenpoten en keverschildjes of je de ruimte die je inneemt in een relatie ook weer terug kan geven. Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie 2

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie

Insecten hebben een slecht imago. We houden ze het liefst ver uit de buurt, maar dat is onterecht, vindt Jitte. Met dit artikel bewijst hij je graag van het tegendeel en vertelt hij hoe sluipwespen lieveheersbeestjes inschakelen als lijfwacht voor haar larven, over de indrukwekkende hersenen van de Darwinwesp, en hoe je een mierenkolonie opzet met één koningin. Lees meer

Auto Draft 6

ode aan de lepismA saccharinA

Lieke van den Belt neemt je mee in de wereld van de zilvervis. Met lichte en vervreemdende beelden schetst ze in twee gedichten een dialoog tussen deze beestjes en hun slachtoffers. Lees meer

Enterprise, Alabama

Enterprise, Alabama

Charlotte Duistermaat neemt je mee in de enigszins absurde culturele en historische impact van een snuitkeverplaag op een Amerikaans dorpje en de vergelijkbare migratiestromen van mens en dier. Lees meer

Oproep: Hard//hoofd zoekt een nieuwe Chef Beeld!

Hard//hoofd zoekt een nieuwe Chef Beeld!

Hard//hoofd zoekt een getalenteerde beelddenker (x/v/m) die visuele sturing geeft en die de redactie wil komen versterken! Lees meer

Oproep: Stouten Stift en het Rode Oor 2025 1

Oproep: De Stoute Stift en Het Rode Oor 2025

De jaarlijkse erotische schrijfwedstrijd Het Rode Oor en de daaraan gekoppelde illustratiewedstrijd De Stoute Stift staan weer open voor inzendingen! We zijn op zoek naar de beste erotische verhalen om naar te luisteren en vier Nederlandse en vier Vlaamse illustratoren die een beeld willen maken bij de beste verhalen van de erotische schrijfwedstrijd. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer