Asset 14

Snackbarman

Een van mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar is om socialer te zijn. Nu kan ik aardig sociaal overkomen als ik met vrienden in de kroeg zit, maar in het dagelijks verkeer ben ik een zombie die uitsluitend gesprekken voert in zijn hoofd. Het is niet zozeer dat ik verlegen ben, maar koetjes en kalfjes blijf ik lastige onderwerpen vinden. ‘‘Groet gewoon eens wat mensen,’’ moedigt mijn vrouw mij aan. Wonderbaarlijk genoeg is zij altijd potentie in mij blijven zien. ‘‘Je krijgt er zoveel voor terug!’’ Wat ik ervoor zou krijgen weet ik niet, maar het valt allicht te proberen.

Vandaag is de eerste dag van de rest van mijn leven. Zoals elke woensdagochtend heb ik mijzelf met veel weerzin naar de sportschool gesleept. Voor de verandering heb ik mijn koptelefoon thuisgelaten, want muziek mag mijn beweeglijkheid dan wel stimuleren, het sluit mij nog verder af van de wereld dan ik vanuit mijzelf al doe. In plaats van stapels coupons die driftig geteld worden op het televisieschermpje voor me, bestudeer ik de mensen om mij heen, terwijl mijn voeten heen en weer trappen. Ik ken bijna iedereen van gezicht, al weet ik niet wie ik zou herkennen met normale kleding aan. Dan zie ik de snackbarman. Het zou niet vreemd zijn om hem te groeten; ik ben immers een vaste klant.

De snackbarman zit in een stoel die hij met zijn buikspieren eerst een aantal malen naar links en dan naar rechts draait. Elke keer dat ik mijn ene hand opsteek – met mijn andere hand de grip op het rubber verstevigend, zodat ik niet omkukel – draait hij net weg. Ik overweeg om deze moedige eerste poging tot sociaal contact in een plek die geen kroeg is, maar als mislukt te beschouwen. Dan bedenk ik dat enkele medesporters mijn gebaar gezien kunnen hebben. Ze zullen denken dat ik gek ben, waarmee elke mogelijkheid tot toekomstig contact in de kiem gesmoord is. Daarom houd ik mijn adem in tot de snackbarman mijn kant op draait en roep dan: ‘‘Hé, hallo!’’
God, wat klinkt mijn stem hard. Enkele mensen kijken mij met hun bezwete gezichten verbaasd aan. Ik wijs naar de snackbarman, om duidelijk te maken dat het voor hem bedoeld was. Hij lijkt niets te hebben gehoord.
Terwijl mijn voeten van de zenuwen extra hard trappen, schraap ik mijn keel en bulder dan door de sportzaal: ‘‘Voor drie euro patat zonder, een frikandel speciaal met extra veel curry en een groentekroket.’’

Illustratie: Merlijn van Bijsterveld

Een instructrice komt naar mij toelopen. ‘‘Gaat alles goed? Het is goed dat je je frustraties eruit gooit, dat gevecht met die calorieën mag ik graag zien, maar je zorgt voor overlast.’’
‘‘Nee, nee,’’ grijns ik geruststellend, ‘‘ik had de akoestiek hier een beetje onderschat, maar ik wilde alleen hem even groeten.’’ Ik wijs weer naar de snackbarman, die net van zijn apparaat is gestapt en zijn gezicht dept met een handdoek.
‘‘Als jij zo graag met hem wil praten, waarom loop je dan niet gewoon even naar hem toe?’’
Ik wil de instructrice uitleggen dat het mij niet om een uitgebreid gesprek te doen is, enkel om wat vluchtig contact tussen buurtgenoten. Toch stap ik af en loop met haar mee naar de snackbarman.
‘‘Babik, ken jij deze jongen?’’ Babik kijkt me aan als een hoogbejaarde man die in een slijterij gevraagd wordt zich te legitimeren. Zijn zweet ruikt pittig.
‘‘Normaal heb ik een grote groene jas aan,’’ leg ik uit. ‘‘Zo om de week kom ik eten bij je halen. Eergisteren heb ik dat nog gedaan. Heerlijk was het weer.’’
Ik wacht tevergeefs op een blik van herkenning.
‘‘Eten bij mij halen? Waar heb jij het over?’’
Dan zie ik dat het de snackbarman helemaal niet is.

‘‘Sorry,’’ stamel ik, ‘‘wat ongelooflijk stom. Ik verwarde u met een andere Turk, ook met zo’n mooie snor.’’
In het gezicht van Babik maakt verwarring plaats voor ergernis. Zijn snor trilt ervan.
‘‘Ik ben een Koerd!’’ snauwt hij.
Ik kijk om mij heen. Iedereen in de zaal is gestopt met bewegen en slaat het gesprek gade. Alleen achterin heft een kreunende kerel onverstoorbaar zijn gewichten.
‘‘Nou ja, Turk, Koerd, wat doet het er ook allemaal toe?’’ lach ik hartelijk. ‘‘Ik wilde alleen maar vriendelijk doen! Nog een prettig nieuw jaar!’’
Zonder mij om te kleden ga ik naar huis. Morgen is er weer een dag.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

Merlijn van Bijsterveld is illustrator. Zijn illustraties zijn vaak humoristisch van aard waarbij hij een andere draai aan de context geeft.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Die betere wereld wordt al gemaakt

Die betere wereld wordt al gemaakt

Kun je, met alles wat er gebeurt in de wereld, nog gelukkig zijn? Marthe van Bronkhorst vindt het antwoord en ontdekt een boel hoopvolle initiatieven Lees meer

Zomers zwijgen

Volim nas: hoe de taal van de liefde mijn lichaam tot stilte maande

Wat als je vertrouwen in jezelf en je lichaam plotsklaps wordt aangetast door epileptische aanvallen? En tegelijkertijd je vertrouwen in de onvoorwaardelijke liefde van je oma ook op losse schroeven komt te staan? In een persoonlijk essay neemt Dorea Laan je in beeldende taal mee in deze zoektocht. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Harnas’, het achtste Hard//hoofd Magazine!

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Harnas’, het achtste Hard//hoofd Magazine!

In welk harnas hul jij je? Stuur voor 14 september je pitch in en draag met een (beeld)verhaal, essay, poëzie of kunstkritiek bij aan het magazine ‘Harnas’. Lees meer

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Eva van den Boogaard lijkt op iemand die ze nooit gekend heeft. Via een persoonlijke brief en een angstaanjagende gebeurtenis leert ze hem toch een beetje kennen. Lees meer

:Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst 3

Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst

Wat betekent het om moeder te zijn? En wanneer ben je dan een ‘goede moeder’? Moederschap, en alle nuances daarrond, blijft onderbelicht. Anne Louïse van den Dool onderzoekt via de representatie van moeders in de beeldende kunst de vele kanten die horen bij moeder zijn. Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Lois Cohen maakte foto voor onze kunstverzamelaars: ‘Ik regisseerde per ongeluk een etalagepop’

Lois Cohen maakte foto voor onze kunstverzamelaars: ‘Ik regisseerde per ongeluk een etalagepop’

Word vóór 1 juli kunstverzamelaar bij Hard//hoofd en ontvang een unieke print van Lois Cohen! In gesprek met chef Kunst Jorne Vriens licht Lois een tipje van de sluier op. Lees meer

Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

In gesprek met Jacqueline Peeters

In gesprek met Jacqueline Peeters: ‘Schilderen is denken en doen’

Aucke Paulusma gaat in gesprek met Jacqueline Peeters over haar nieuwe tentoonstelling. ‘Ik hoop dat ze in mijn werk iets van die spanning zien tussen wat zichtbaar is en wat verborgen blijft, en dat ze voelen hoe ik dat proces van schilderen benader.’ Lees meer

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Op 25 mei organiseerde Hard//hoofd een schrijfworkshop met het thema: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?' Tijdens deze middag hebben de uitgekozen deelnemers onder begeleiding van één van de vier hosts uit het netwerk van Hard//hoofd de tijd gekregen om ideeën uit te wisselen, hun eigen tekst aan te scherpen en te reflecteren op hun eigen schrijfproces. Samen met de hosts kijken we terug op een verdiepende, inspirerende dag vol uitwisseling en reflecties. Lees meer

Dit maakten onze kunstverzamelaars en magazineabonnees mogelijk in 2024

Dit maakten onze kunstverzamelaars mogelijk in 2024

Kunstverzamelaars dragen bij aan onze missie om nieuw talent te ondersteunen en een vrije ruimte te bieden. We leggen graag uit hoe we de donaties in 2024 hebben besteed. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

:De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

In het tweede deel van deze essayreeks over kunststakingen schrijft Lara den Hartog Jager over kunstenaars die worstelen met systemen van macht en de vraag of hun kunst verandering teweeg kan brengen. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter 1

De archivaris en haar dochter: Morgen zal alles anders zijn

‘Even eufy checken.’ In ‘Morgen zal alles anders zijn’ dicht Bareez Majid over de eindeloze keuzes en opties die een dag voortbrengt. Een dag die getekend wordt door de sluimerende aanwezigheid van de videofeed van een beveiligingsapp. Lees meer

Hard//hoofd zoekt vóór 28 juli 2.500 trouwe lezers!

Hard//hoofd verschijnt weer op papier, nu met extra bijlage! In Honger lees je over de pijn, het verlangen en de schoonheid van datgene waar we naar smachten. Schrijf je vóór 28 juli in voor slechts 3 euro per maand en ontvang Honger in september in de brievenbus, mét bijlage Ik wil, wil jij ook? over seksueel consent. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer