Foto: Roel van Tour Alle stamkroegen die er zijn. Een lijst van Ava Mees List." /> Foto: Roel van Tour Alle stamkroegen die er zijn. Een lijst van Ava Mees List." />
Asset 14

Cheers

Ah, de kroeg. Plek waar al je sores kunnen worden verdronken, bedevaartsoord van de rusteloze ziel, clandestiene ontmoetingsplaats van geliefden, gelijkgestemden en gezellen. Ooit verklaarde ik eerder op deze site de liefde aan deze prachtige plekken. Tijdens mijn bezoek deze week aan Europese hoofdstad Brussel werd ik herinnerd aan deze genegenheid en besefte me dat het soms makkelijker is een stamkroeg te vinden in een vreemde stad dan in je eigen woonplaats. Ik belandde in de Archiduc, een klein café op de Rue Antoine Dansaert/Antoine Dansaertstraat.

Op nummer zes, op een steenworp van de Beurs, lag dit art deco juweel uit 1937. Met een vleugel in het midden, verse bloemen, en op elke tafel een asbak. Alles in dit café was rond. Achter de bar stonden jonge Belgische mannen, onwaarschijnlijk knap in hun overhemd, met donkere ogen en een lichte stoppelbaard. Ik voelde me er een ware kosmopoliet, met een wodka gimlet in de ene, en een sigaret in de andere hand, uitkijkend over het publiek, converserend over belangrijke zaken in het leven en onbenullige niemendalletjes. Maar of dit nu een plek was waar ik elke avond zou willen zitten, nee. Er zijn dagen dat je een kop koffie en een krant wil, of een wat slordig getapt biertje aan een net iets te lang niet schoongemaakte bar. Er zijn namelijk verschillende soorten stamkroegen. Een opsomming.


Foto: Roel van Tour

De dichtbijhuis stamkroeg

In je pyjama loop je op een willekeurig moment van de dag naar binnen. Hey, buuf, zegt de waard. Hier is het nooit te druk. Hier drink je koffie, en mag je ongegeneerd op de computer werken met elk uur een kopje thee. Hier maakt de barman avances die net iets te ver gaan, maar je bent meestal niet wakker genoeg om er iets van te zeggen. En ach, wat kan het jou eigenlijk schelen. Hij nestelt zich even tegen je boezem, jij neemt nog een slok van je bak leut.
Voorbeeld: het dichtstbijzijnde etablissement waarvan je vrijwel zeker weet dat het geen witwasserij is, en waar ze degelijke koffie schenken.

De flaneer stamkroeg

Opgedoft als een pauw stap je hier binnen. Enkel met glimmende leren schoenen waag je je op de prachtig betegelde vloer van dit café, met een bontjas de schijn opwekkend bij het personeel dat je oud geld bent. Het personeel trapt hier vrijwel nooit in en schenkt je met medelijden in de ogen je kopje koffie voor een tientje, terwijl jij je nestelt in de fluwelen leunstoel. Na je bezoek voel je je weer alsof je er toe doet. Meestal een hotelbar.
Voorbeeld: Café Americain, Okura, the Grand.
Accessoire: Een goed gevulde portemonnee.

De ons-kent-ons stamkroeg

Bij binnenkomst krijg je een zoen. Je gaat zitten op je vaste plek, liefst aan de bar. Ook zonder gezelschap spendeer je hier gerust een paar uur, zittend naast alle andere vaste gasten. Terwijl je pof-rekening gestaag naar ongekende hoogten klimt, doen jullie samen je beklag over de drie buitenstaanders die hier binnen komen. Wie denken ze wel niet dat ze zijn, met hun luidkeelse geschater en hun vraag om bier. Pfoe! “Nog een fluitje alsjeblieft, Sjonnie.” De kat krult zich op in de vensterbank, de tijd gaat traag.
Voorbeeld: Nagel, Wheels, l’Affiche.
Leesvoer: Een verfrommelde krant.

De verborgen-juweel stamkroeg

Niemand kent deze plek behalve jij. Hier, hier is het pas echt authentiek. Deze barvrouw, die is er al sedert 1976. Deze stoel, die is nog uit 1592. Aan deze tafel heeft Napoleon nog een borreltje gedronken. Daar, in dat hoekje, begon de affaire tussen JFK en Marilyn. Serieus. Waarom zou ik liegen?
Voorbeeld: De Druif, In’t Aepjen, Café de Flore, Les Deux Magots.
Op het menu: broodje aap.

De hipster stamkroeg

Het was niet je bedoeling hierheen te gaan, maar om de één of andere reden werd je hier mee naartoe gesleept. Het interieur is tot in detail doordacht, strak met ongemakkelijke banken en een geautomatiseerde bar. Je wordt onder de voet gelopen door ballen en ander verschrikkelijk volk, maar ja, hier is ‘iedereen’ ‘altijd’. Elke keer beloof je jezelf nooit meer te gaan, tot je weer eens zwicht voor peer pressure.
Voorbeeld: Lux, Minibar, Wolvenstraat.
Accessoire: iPhone om constant verveeld te Twitteren.

De home-away-from-home stamkroeg

Het ontvluchten van het onbekende stadsgedruis heeft al snel als resultaat dat de schuilplaats een bijzondere plek in je hart verkrijgt. Hier, hier kennen ze je tenminste wel, hier lachen ze je vriendelijk toe. Al spreken ze je taal niet, de taal van bier is universeel (zei ik dat nou echt?) Na een lange dag van museabezoek loop je naar binnen, en je begrijpt meteen waarom iemand deze plek adviseerde. Sterker nog, eigenlijk wil je nooit meer weg uit dit warme bad. Bij terugkeer raad ook jij deze plek aan eenieder aan die het maar horen wil.
Voorbeeld: Archiduc, Brussel.
Tip: Wat je ook doet, haal niet je kaart tevoorschijn, en laat je Lonely Planet ook maar in de knapzak.

De genootschap stamkroeg

Bij binnenkomst knipper je drie keer met de ogen. Zie je dubbel? Je zou zweren dat je nog geen druppel binnen had gekregen, maar het lijkt wel alsof iedereen er hier hetzelfde uitziet. Dezelfde shirts, dezelfde houding, hetzelfde drankje. Van de rockabilly bar tot het rijke advocaten café tot het punkhol, overal zal je je een volstrekte buitenstaander voelen zolang je niet conformeert aan je omgeving.
Voorbeeld: Tiki Bar, café George, the Minds.
Accessoires in volgorde: een lijf vol tatoeages, aardappel in je keel, kisten.

De nacht stamkroeg

Het is dinsdag. Eigenlijk moet je morgen twintig dingen doen, en je ging alleen maar eventjes wat drinken met vrienden. Als donderslag bij heldere hemel is daar dan opeens de laatste ronde. Half één? Ah kom, we gaan nog even naar de nachtkroeg. Niet dat je dit vaak doet, maar de barman begroet je toch bij naam en zet een asbak, drie bier, en drie jaeger neer. Hier raak je in diep gesprek met een volslagen vreemde, wiens kaartje je de volgende dag in je zak vindt maar wiens gezicht je je bij god niet voor de geest kunt halen. Je vrienden met een echte baan stappen drie uur later dronken op de fiets naar kantoor, jij neemt weer eens een etmaal de telefoon niet op.
Voorbeeld: Pollux, Buurvrouw, Willens en Wetens.
Tip: Blijf water drinken.

Mail

Ava Mees List

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Die betere wereld wordt al gemaakt

Die betere wereld wordt al gemaakt

De betere wereld, Het Grote Geluk: Marthe van Bronkhorst vraagt zich af waar ze dat kan vinden, misschien gewoon op een borrel, in het samenkomen met vrienden? Lees meer

Zomers zwijgen

Volim nas: hoe de taal van de liefde mijn lichaam tot stilte maande

Wat als je vertrouwen in jezelf en je lichaam plotsklaps wordt aangetast door epileptische aanvallen? En tegelijkertijd je vertrouwen in de onvoorwaardelijke liefde van je oma ook op losse schroeven komt te staan? In een persoonlijk essay neemt Dorea Laan je in beeldende taal mee in deze zoektocht. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Harnas’, het achtste Hard//hoofd Magazine!

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Harnas’, het achtste Hard//hoofd Magazine!

In welk harnas hul jij je? Stuur voor 14 september je pitch in en draag met een (beeld)verhaal, essay, poëzie of kunstkritiek bij aan het magazine ‘Harnas’. Lees meer

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Eva van den Boogaard lijkt op iemand die ze nooit gekend heeft. Via een persoonlijke brief en een angstaanjagende gebeurtenis leert ze hem toch een beetje kennen. Lees meer

:Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst 3

Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst

Wat betekent het om moeder te zijn? En wanneer ben je dan een ‘goede moeder’? Moederschap, en alle nuances daarrond, blijft onderbelicht. Anne Louïse van den Dool onderzoekt via de representatie van moeders in de beeldende kunst de vele kanten die horen bij moeder zijn. Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Lois Cohen maakte foto voor onze kunstverzamelaars: ‘Ik regisseerde per ongeluk een etalagepop’

Lois Cohen maakte foto voor onze kunstverzamelaars: ‘Ik regisseerde per ongeluk een etalagepop’

Word vóór 1 juli kunstverzamelaar bij Hard//hoofd en ontvang een unieke print van Lois Cohen! In gesprek met chef Kunst Jorne Vriens licht Lois een tipje van de sluier op. Lees meer

Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

In gesprek met Jacqueline Peeters

In gesprek met Jacqueline Peeters: ‘Schilderen is denken en doen’

Aucke Paulusma gaat in gesprek met Jacqueline Peeters over haar nieuwe tentoonstelling. ‘Ik hoop dat ze in mijn werk iets van die spanning zien tussen wat zichtbaar is en wat verborgen blijft, en dat ze voelen hoe ik dat proces van schilderen benader.’ Lees meer

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Op 25 mei organiseerde Hard//hoofd een schrijfworkshop met het thema: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?' Tijdens deze middag hebben de uitgekozen deelnemers onder begeleiding van één van de vier hosts uit het netwerk van Hard//hoofd de tijd gekregen om ideeën uit te wisselen, hun eigen tekst aan te scherpen en te reflecteren op hun eigen schrijfproces. Samen met de hosts kijken we terug op een verdiepende, inspirerende dag vol uitwisseling en reflecties. Lees meer

Dit maakten onze kunstverzamelaars en magazineabonnees mogelijk in 2024

Dit maakten onze kunstverzamelaars mogelijk in 2024

Kunstverzamelaars dragen bij aan onze missie om nieuw talent te ondersteunen en een vrije ruimte te bieden. We leggen graag uit hoe we de donaties in 2024 hebben besteed. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

:De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

In het tweede deel van deze essayreeks over kunststakingen schrijft Lara den Hartog Jager over kunstenaars die worstelen met systemen van macht en de vraag of hun kunst verandering teweeg kan brengen. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter 1

De archivaris en haar dochter: Morgen zal alles anders zijn

‘Even eufy checken.’ In ‘Morgen zal alles anders zijn’ dicht Bareez Majid over de eindeloze keuzes en opties die een dag voortbrengt. Een dag die getekend wordt door de sluimerende aanwezigheid van de videofeed van een beveiligingsapp. Lees meer

Hard//hoofd zoekt vóór 28 juli 2.500 trouwe lezers!

Hard//hoofd verschijnt weer op papier, nu met extra bijlage! In Honger lees je over de pijn, het verlangen en de schoonheid van datgene waar we naar smachten. Schrijf je vóór 28 juli in voor slechts 3 euro per maand en ontvang Honger in september in de brievenbus, mét bijlage Ik wil, wil jij ook? over seksueel consent. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer