Vroeger schreef men brieven. Tegenwoordig wordt er alleen nog maar gesmst! Goede vrienden Melle en Elon schrijven elkaar op hard//hoofd wekelijks brieven over zaken die anders alleen in het holst van de nacht op een godverlaten kruispunt in de stad ter sprake komen. Deze week weet Melle geen antwoord." /> Vroeger schreef men brieven. Tegenwoordig wordt er alleen nog maar gesmst! Goede vrienden Melle en Elon schrijven elkaar op hard//hoofd wekelijks brieven over zaken die anders alleen in het holst van de nacht op een godverlaten kruispunt in de stad ter sprake komen. Deze week weet Melle geen antwoord." />
Asset 14

Beste Elon IV

Dit is de reactie op Elons brief van vorige week.

Amsterdam 11-11-2009

Lieve Elon

ik blader een beetje terug langs de afgelopen weken en vraag me af wat wij moeten met die briefwisseling van ons. Het is een nogal grillig geheel; enigszins ongericht, bij vlagen poëtisch, hier en daar analytisch, soms akelig pessimistisch, op plekken klein en persoonlijk. Wat moeten de lezers van hard//hoofd hiervan denken? Wie zijn wij? Wat willen wij? Waar gaat dit over? Dit zijn vragen die ik je wil stellen. Ik doe dit in het openbaar, omdat ik denk dat het interessant is onze eigen ideeën en beweegredenen onder de loep te nemen in dezelfde vorm die wij eraan geven. Ikzelf zal proberen een aanzet tot mijn eigen antwoord te formuleren.

Wat jij en ik proberen is volgens mij niet digitaal de discussies voeren die wij ’s nachts op het kruispunt in een verlaten Van Woustraat voeren, alhoewel dat wekelijks in ons fraaie aankondigingtekstje op de voorpagina staat. Die discussies zijn lang, diepgaand, niet altijd even consistent en worden vooral gevoed door het moment en het vuur van de argumentatie. Wat wij besloten hebben hier, op deze plek op deze website, te doen, is reflecteren op en van gedachten wisselen met de wereld om ons heen: wat wij zien, wat ons raakt, waar we ons mee bezig houden. Wij kennen elkaar langer dan vandaag, wij kunnen het als vrienden oneens zijn. En we kunnen als vrienden zoeken naar een gedeelde grond. We kunnen antwoorden zoeken op vragen van de ander. Of reageren op diens stelling. We kunnen ons verbazen over een onverwacht en niet gedeeld standpunt, maar het net zo goed roerend eens zijn.

Het dwingt ons om de week achter een laptop te kruipen en net iets langer na te denken over wat de ander schrijft, denkt, vindt. Tijd die, om inderdaad iets te zeggen over de wereld om ons heen, daarvoor maar al te vaak en door al te veel mensen niet wordt genomen. Dat is ook wat ik denk dat het gevoel van hard//hoofd is of moet zijn: aandacht en zorgvuldigheid voor de wereld en de mensen om ons heen. Maar de lezer zal zich moeten beseffen dat wij gezamenlijk zoeken en dat wij geen, of niet altijd, antwoorden hebben. Dat wij het soms ook niet weten en elkaar juist daarom schrijven. Wat mij brengt bij jouw brief van vorige week.

Na je brief bleef ik met prachtige beelden zitten van doodstille televisieschermen, waarop is te zien hoe politici – voor de kijker ondertiteld – driftig naar elkaar gebarend in discussie zijn. Of het iets oplost of echt iets uitmaakt, betwijfel ik, maar het is een mooi, haast sereen beeld. Ik werd er wel een beetje moedeloos van, omdat ik dat ook word als ik kijk en luister naar de dingen die jij beschrijft. Ik weet het namelijk ook niet. Mensen raken steeds verder van elkaar verwijderd. Luisteren, nuanceren, twijfelen is een doodzonde. Meningen zijn heilig; en dat terwijl ik mij nog levendig kan herinneren hoe ik als kind op de basisschool tot vervelens toe het verschil tussen een ‘mening’ en een ‘feit’ moest leren. Ik ga het hier vanzelfsprekend niet herhalen: als de lezer het niet weet, mag hij zich van mij onmiddellijk gaan zitten aftrekken bij onze vrienden van GeenStijl.

Terwijl ik dit schrijf, luister ik naar de net verschenen, officiële uitgave van het concert dat Nirvana in 1992 op het Reading Festival gaf. De fascinerende tegenstelling aan Nirvana is het feit dat zij zo’n onvoorstelbaar wereldwijd succes hebben gehad met de vaak compromisloze teringherrie die zij maakten. En op de opname van dit concert valt te horen waar het daarbij misschien wel om gaat of ging. Dat wat in een studio noch te produceren noch te temmen is: de energie, de gedrevenheid, de passie en de puurheid van de band, en die van Kurt Cobain in het bijzonder. Als je bladert door diens dagboeken (in het Nederlands uitgegeven door de Bezige Bij) dan lees je de hersenspinsels van iemand met rotsvaste overtuigingen, een hartgrondige hekel aan ongelijkheid en misplaatste autoriteit; maar ook die van een verscheurd, eenzaam en twijfelend iemand. Die stem, die man, hoor je terug. Niemand schreeuwt zo eerlijk als Kurt Cobain.

Hij was in 1992 vijfentwintig jaar oud. Net zo oud als wij nu. Het einde is helaas bekend. En waar is die passie nu? Waar is die oprechtheid en gedrevenheid? Wie bezit die nog? Waar hoor je die nog? Het zijn vragen, geen antwoorden.

Liefs,

Melle

Mail

Melle Kromhout

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

In gesprek met Jacqueline Peeters

In gesprek met Jacqueline Peeters: ‘Schilderen is denken en doen’

Aucke Paulusma gaat in gesprek met Jacqueline Peeters over haar nieuwe tentoonstelling. ‘Ik hoop dat ze in mijn werk iets van die spanning zien tussen wat zichtbaar is en wat verborgen blijft, en dat ze voelen hoe ik dat proces van schilderen benader.’ Lees meer

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Op 25 mei organiseerde Hard//hoofd een schrijfworkshop met het thema: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?' Tijdens deze middag hebben de uitgekozen deelnemers onder begeleiding van één van de vier hosts uit het netwerk van Hard//hoofd de tijd gekregen om ideeën uit te wisselen, hun eigen tekst aan te scherpen en te reflecteren op hun eigen schrijfproces. Samen met de hosts kijken we terug op een verdiepende, inspirerende dag vol uitwisseling en reflecties. Lees meer

Dit maakten onze kunstverzamelaars en magazineabonnees mogelijk in 2024

Dit maakten onze kunstverzamelaars mogelijk in 2024

Kunstverzamelaars dragen bij aan onze missie om nieuw talent te ondersteunen en een vrije ruimte te bieden. We leggen graag uit hoe we de donaties in 2024 hebben besteed. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

:De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

In het tweede deel van deze essayreeks over kunststakingen schrijft Lara den Hartog Jager over kunstenaars die worstelen met systemen van macht en de vraag of hun kunst verandering teweeg kan brengen. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter 1

De archivaris en haar dochter: Morgen zal alles anders zijn

‘Even eufy checken.’ In ‘Morgen zal alles anders zijn’ dicht Bareez Majid over de eindeloze keuzes en opties die een dag voortbrengt. Een dag die getekend wordt door de sluimerende aanwezigheid van de videofeed van een beveiligingsapp. Lees meer

Kind van lelijke huizen

Kind van lelijke huizen

Om haar heen ziet Anne Schepers dat de kinderen uit ‘mooie huizen’ die wél een financieel vangnet hebben eerder de stap naar freelancewerk kunnen maken. Ze staat voor de keuze: lijden voor de kunst of doen wat de maatschappij verantwoordelijk acht? Lees meer

:Een reeks foto’s: brieven over consent

Een reeks foto’s: brieven over consent

Voor Alara Adilow voelt het alsof er altijd hiaten overblijven na het schrijven van een antwoord op een brief, en ze vraagt zich af of ze daarom steeds midden in de nacht wakker wordt. Ze denkt na over hoe de zachte aanrakingen niet alleen voor haar lichaam helend kunnen zijn, maar ook voor onze gewelddadige maatschappij, waar pestgedrag en leedvermaak machtsgrepen zijn. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Bleekzucht en bloedarmoede

Bleekzucht en bloedarmoede

Menstruatie is stil en onzichtbaar. We kijken weg en gaan door. Maar wat als dat niet langer kan? Wat als het bloed de samenleving binnenstroomt en ons verdrinkt? Esther De Soomer onderzoekt hoe de maatschappij dan reageert. Lees meer

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

HALFNAAKT en Hard//hoofd zoeken acht beeldmakers (fotografie, illustratie, keramiek, textiel, etc.) die samen willen werken aan een publicatie over seksueel consent. Meedoen? Reageer vóór 20 mei. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

In ‘Een anatomie van opa’s dochter’ reconstrueert Bareez Majid de verschillende deeltjes die samen een moeder maken. Een moeder die door een ziekte in de war is, en veel dingen vergeet – soms zelfs haar eigen kinderen. Lees meer

:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe schrijvers en kunstenaars. We zijn al vijftien jaar gratis toegankelijk en advertentievrij. Zo’n vrije ruimte is harder nodig dan ooit. Steun de makers van de toekomst; sluit je vóór 1 juli aan als kunstverzamelaar en ontvang in juli je eerste kunstwerk, een unieke print van kunstenaar Lois Cohen!

Word kunstverzamelaar