Asset 14

Begraaf me, alsjeblieft! Een ode aan het beestje

Begraaf me, alsjeblieft! Een ode aan het beestje

Juul Kruse, Chef Essay en Opinie, introduceert de Beestjesweken. Van 16 tot 29 maart zullen alle artikelen die we op Hard//hoofd publiceren gaan over kleine kruipers, slijmerige sluipers en gladde glibberaars.

’s Nachts komen ze allemaal hun holletje uit, kruipen wat rond, vinden elkaar, paren en retourneren dan zo snel mogelijk weer naar hun holletjes. Sommigen delen die holletjes met wel twintig anderen, de baby’s worden daar ook gewoon geboren. Ze lijken een klein beetje op wormpjes, met aan de voorkant van hun lichaam acht korte pootjes en een mond, en daarna een langwerpige romp. Ze zijn tussen de 0,3 en 0,4 mm lang en o ja, ze wonen op mijn huid. Op de jouwe ook trouwens. Vooral de poriën op je gezicht (vooral net naast je neus, in je wenkbrauwen en wimpers) zijn hun favoriete holletjes, maar in principe zitten ze overal op je lichaam. Alleen je handpalmen en voetzolen schijnen huidmijtvrij te zijn.

Sorry als ik je nu laat schrikken. Veel mensen vinden het idee van huidmijten op elke vierkante centimeter van hun huid niet zo fijn, maar ik heb daar niet zo’n last van. Ik ben van de VPRO-generatie die Jan Wolkers leerde kennen als de man die met zijn handen diep in de aarde groef, lieveheersbeestjes tussen zijn grijze armharen door liet lopen en met een stukje riet een spuugbeestje uit zijn eigen spuug wist te vissen. Ademloos zat ik aan het televisiescherm gekluisterd. Pas jaren laten leerde ik dat deze man ook de schrijver was van Turks Fruit. Twee soorten viezigheid die in mijn hoofd maar moeilijk te verenigen waren.

Ik was veel buiten als kind, dus beestjes waren overal, toen. De waterschaatsers op het oppervlak van mijn opa’s vijver, de wormen die we opgroeven uit de vochtige aarde, de kevers die op vakantie aan de steroïden leken te zitten, de oneindige hoeveelheid luizen kruipend door mijn oneindig lange haar. De meeste beestjes, enkele uitzonderingen daargelaten, vond ik enorm interessant.

Ik houd nog steeds zo veel van beestjes dat ze de voornaamste reden zijn dat ik begraven wil worden als ik doodga. Heel mijn leven heb ik geprofiteerd van de grondstoffen van de aarde en na mijn overlijden wil ik terug die cyclus in. Ik wil dat mijn leven andere levens voedt. In mijn hoofd ging dat altijd op een beetje een viezige, maar toch ook vriendelijke manier: een worm die een hapje uit mijn oorlel neemt, een mier die rustig tussen mijn tenen kriebelt, een pissebed die van mijn navel een knus thuis maakt.

Een tijdje geleden werd ik helaas opgeschrikt uit deze idyllische droom: menselijke lichamen worden altijd meer dan een meter onder de grond begraven, en op die diepte leven helemaal geen wormen (of andere beestjes) die hapjes van mijn oor willen nemen.

In plaats daarvan zal mijn lichaam verteerd worden door mijn eigen maag- en darmbacteriën, die vanuit mijn buik langzaam de rest van mijn lichaam zullen opeten. Eigenlijk vind ik dit ook wel een geruststellend idee. Want ja, dat zijn ook beestjes, en ook die beestjes heb ik lief.

Sommigen die deze tekst lezen denken hier waarschijnlijk heel anders over - sorry voor de eventuele jeuk die ik jullie heb gegeven - maar heel veel zullen net als ik enthousiast worden over alle bovengenoemde beestjes. Dat weet ik omdat het voor ons als redactie totaal geen probleem was om essays, poëzie en proza bij elkaar te verzamelen voor de eerste Hard//hoofd Beestjesweken. Van 16 tot 29 maart zullen alle artikelen die we publiceren gaan over kleine kruipers, slijmerige sluipers en gladde glibberaars.

Ik wens iedereen veel leesplezier!

Liefs,
Juul Kruse
Chef Essay en Opinie

PS Ik heb geprobeerd om op te zoeken wat er met mijn huidmijten zal gebeuren nadat ik begraven ben. Een echt antwoord vond ik niet. Ik hoop dat ze oké zullen zijn.

Mail

Juul Kruse is chef Essay en Opinie bij Hard//Hoofd en schrijft soms ook.

Nina Läuger (zij/haar, 1993) is beeldend kunstenaar en de adjunct-hoofdredacteur van Hard//hoofd. In haar werk versmelten realiteiten tot wazige en vaak intieme droombeelden, die vertrekken vanuit een gevoelde lichamelijkheid.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Rocher Koendjbiharie ligt in zijn essay het probleem toe: 'Homonationalisme is niks meer dan de voorwaardelijke acceptatie van mensen uit de regenbooggemeenschap ten behoeve van een nationale identiteit en een nationalistische ideologie.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer