Asset 14

Beginnen

"De dood vind ik een afschuwelijk concept. Van mij mag het leven eeuwig duren." We zaten tegenover elkaar in een biologisch restaurant dat hij had uitgezocht. Het hoofdgerecht was er nog niet en hij begon al over de eeuwigheid. Misschien omdat ik eerder had gezegd dat ik een TIP over vergankelijkheid wilde schrijven. Dat wilde ik toen. Ik was overtuigd van de waarde van de vergankelijkheid en vond zijn opmerking onbegrijpelijk.

Ik weet niet meer precies wanneer ik de vergankelijkheid ontdekte, of ik vijf, zes of zeven was, maar wel dat het 5 december was en ik in de badkamer zat, ontroostbaar. Het besef dat 5 december onvermijdelijk gevolgd zou worden door 6 december, een dag zonder feest, was ineens onverkropbaar. Door die verpeste pakjesavond kwam ik tot een if you can’t beat it enjoy it-strategie voor eindige feestelijkheden: het is juist fijn als je weet dat iets ook weer ophoudt, dan kun je er daarna mooi aan terugdenken.

Later, als puber, las ik Simone de Beauvoirs Alle mensen zijn sterfelijk. De hoofdpersoon, Raimon Fosca, is onsterfelijk en dat vindt hij ronduit verschrikkelijk. Hij ontmoet een jonge vrouw, een actrice hongerig naar roem, die niets liever zou willen dan eeuwig voortleven. Aan deze Régine vertelt Raimon zijn levensverhaal, en hoe vermoeiend het is om mensen steeds dezelfde fouten te zien maken, om zelf steeds dezelfde handelingen te moeten herhalen, om steeds afscheid te moeten nemen:

"Steeds weer dezelfde poging en dezelfde mislukking," zei hij vermoeid. "Ze beginnen steeds weer opnieuw, de een na de ander. En ik begin ook almaar opnieuw, net als iedereen. Het zal nooit ophouden."

Foto: Jan Postma

Vóór Alle mensen zijn sterfelijk was ik bang voor de dood en alles eromheen, de leegte, het niets. Na Alle mensen zijn sterfelijk was ik vooral nog bang voor het sterven zelf, en nauwelijks meer voor het idee dat alles ophoudt. Alles houdt op, gelukkig maar.

Dat zei ik tegen de man. "Alles waar nooit een einde aan komt, wordt uiteindelijk vervelend en saai." Hij was niet overtuigd. Volgens hem was er genoeg te zien, te doen, te proeven voor de eeuwigheid. Hij had Alle mensen zijn sterfelijk niet gelezen. Als hij het wel had gelezen, had hij me kunnen vertellen wat ik vergeten was: dat de onsterfelijke man verliefd wordt op de actrice en dat daardoor, al is het maar voor even, ook voor hem de tijd weer begint te stromen. Maar als hij het wel had gelezen, had hij me dat waarschijnlijk nog niet verteld, want hij was niet verliefd op mij. Een maand later vond hij de vrouw van zijn leven. Zes maanden later was hij dood.

Ik had nog geen ode aan de vergankelijkheid geschreven. Na zijn dood was dat ook uitgesloten. Er is weinig wat je meer aan het leven doet hechten dan het plotselinge overlijden van iemand die jong is. De dag van zijn begrafenis was zo’n wonderschone herfstdag waarop geelgroene blaadjes extra fel opflikkeren in de zachte wind. Zo’n dag waarop alles klopt en heerlijk is, ware het niet.

Toen ik hem net kende was het – het leven kan clichématiger zijn dan fictie – lente, en ik smste hem over de eerste bloesem, de uitzonderlijke helderheid van de maan, alsof ik die dingen nooit eerder had gezien. Want het begin was fijn, zoals een begin vaak is. Vol mogelijkheden, vol hoop. Hij kon nog worden wie ik had gewild dat hij was. Ik kon nog alles zijn, ik had weer een nieuwe kans gekregen, weer een nieuw iemand om me aan te laten zien.

Ik kon het niet vasthouden, zijn aandacht niet, de mogelijkheden niet. Misschien omdat ik begon met een eindstreep in zicht, het einde van het feestje. Ben je mal, met je eeuwigheid, weet je dan niet dat het zo weer 6 december is?

Blijven beginnen, hij kon dat. Hij geloofde in de liefde ondanks eerdere kwetsuren en hij geloofde in het leven ondanks donkere buien waarin alles zinloos lijkt. Ik was een van zijn onaflaatbare pogingen het geluk te vinden. Blijven hopen, dwars door alle mislukkingen, alle melancholie heen. Niet denken aan het einde. "You must go on, I can’t go on, I’ll go on." Het is de enige manier om te leven, voor zolang het mag duren.

Mail

Emy Koopman was jarenlang Hard//hoofd-redactielid en is literatuurwetenschapper, psycholoog en schrijver. Ze debuteerde in 2016 met de roman Orewoet. Haar meest recente boek Tekenen van het universum verscheen in januari 2022 bij uitgeverij Prometheus.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Einde Schooldag

Einde Schooldag

Leerlingen zijn als tijdelijke passanten van wie je een hoop weet, maar nooit hoe het met ze af zal lopen. 'Ze zijn open eindes', zo schrijft Engels docente Charlotte Knoors in dit persoonlijke essay over de raadselachtige verhouding tussen docent en student. Lees meer

Zo rood als een kreeft

Zo rood als een kreeft

Wanneer twee Spaanse vrienden Ferenz Jacobs uitnodigen voor een protestmars tegen toerisme in Barcelona, voelt hij zich voor het eerst weer een 'outsider'. In dit essay richt hij zich op de gevolgen van massatoerisme op de permanente bewoners. Is er een ander soort toerisme mogelijk, buiten de logica van onderdanigheid, kolonialisme en uitbuiting om? Lees meer

Ik was elf

Ik was elf

In dit verhaal onderzoekt Jochum Veenstra waar de grens tussen fictie en werkelijkheid ligt voor kinderen. En tot welk punt kan je als ouder je zoon beschermen? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

Auto Draft 4

Tijd buiten de uren om

Micha Zaat sliep binnen een jaar in bijna 60 verschillende hotelkamers. In dit essay licht hij het fenomeen van de hotelkamer als liminaal object toe, en legt uit wat zo'n kortdurend verblijf voor gasten én kamers betekent en waarom het onmogelijk is om ouder te worden in een hotelkamer. 'In het bed waar ik gisteren droomde over sterven in een auto-ongeluk ligt nu iemand te masturberen.' Lees meer

Een ode aan de pornofilm 2

Een ode aan de pornofilm: Het Porn Film Festival Amsterdam

Porno is meer dan wat Pornhub en andere grote platforms ons voorschotelen. Het Porn Film Festival Amsterdam laat deze donderdag tot en met zondag zien, dat porno kwetsbaarder, artistieker en vrijer is dan velen verwachten. Emma Zuiderveen spreekt met organisatoren Erik ter Veld en Franka Bauwens. Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Auto Draft 2

'Kunnen we vrienden zijn?': over een noodzakelijk veranderende mens-natuur relatie

Wanneer Jop Koopman afreist naar Lombok om de Indonesische visie op mens-natuurrelatie beter te begrijpen, gaat hij op pad met een lokale mysticus. In dit essay onderzoekt hij hoe we de verhouding mens-natuur opnieuw kunnen vormgeven; wat de agency is van onze omgeving, en waarom we vrienden moeten worden met alles rondom ons. Lees meer

 1

De zee

Mariska Kleinhoonte van Os schrijft met groot mededogen en rauwe eerlijkheid over degenen die tussen de mazen van het net en de mazen van de wet vallen, in de verhalenbundel 'Tussen de mazen' die op 14 februari verschijnt. Op onze site lees je alvast een voorpublicatie. Lees meer

De rattenkoning

De rattenkoning

Een schoolreis naar Praag klinkt als een feestelijke afsluiting van de middelbare school: slapeloze busritten, sigaretten in de schaduw van kasteelparken en stiekeme plannen om absint te drinken in hotelkamers. Maar in dit verhaal van Nick De Weerdt eindigt de reis voor een onafscheidelijke vriendinnengroep met een onverwachte confrontatie: de rattenkoning. Lees meer

Stil protest

Stil protest

Nadeche Remst laat zien hoe slaap, verdriet en dissociatie meer zijn dan persoonlijke reacties: ze worden een vorm van stil verzet tegen een wereld die kwetsbaarheid buitensluit. Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Hoe lang blijf je een vluchteling?

Hoe lang blijf je een vluchteling?

'Wat' ben je als je ergens niet thuishoort, maar ook niet terug kan naar je geboorteland? Ivana Kalaš onderzoekt het label 'vluchteling'. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Even zweven de levende wezens

Even zweven de levende wezens

Voor Hard//hoofd dicht Pim te Bokkel over de verschillende facetten van water: de kalmte en geborgenheid ervan, of juist de dreigende weidsheid. Dit is een voorpublicatie uit de bundel 'Even zweven de levende wezens' die op 16 januari bij uitgeverij Wereldbibliotheek verschijnt. Lees meer

Een echte vis

Een echte vis

In dit verhaal van Maartje Franken dreigt er meer dan alleen een storm. Kinderen gaan op zomervakantie in de regen, ontdekken een verzonken stad en proberen te documenteren zoals Bear Grylls. Lees meer

:Oproep: Hard//hoofd Biechtlijn

Oproep: bel de Hard//hoofd Biechtlijn

Op zoek naar een luisterend oor? Bel de Hard//hoofd Biechtlijn op 06 16 85 74 57 en word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier om de collectieve audiobiecht te beluisteren. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lichamen en monden

Lichamen en monden

Hoelang blijf je toekijken? Wanneer dondert alles in elkaar? Waar zit de zwakke plek van passiviteit? Pieter van de Walle neemt je in dit kortverhaal mee als apathische visverzorger in een Berlijns aquarium. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine! 1

[deadline verstreken] Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine!

Welk verlangen kenmerkt jouw leven en waar snak jij naar? Stuur voor 16 februari 2025 je pitch in en voed ons met jouw ideeën over (beeld)verhalen, essays, poëzie en kunstkritiek voor het magazine ‘Honger’. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer