Asset 14

Waarom ik vrijwillig mijn verhaal weggeef

 1

Als Jihane Chaara zich ‘feminist’ noemt, geeft ze een stukje van haar autonomie weg. Want wat verstaat haar publiek onder ‘feminist’? Het maakt haar niet uit, ze draagt het label niet met minder trots om.

“Because as soon as you all hear me say anything about myself, I’ll stop meaning me. I’ll start meaning you.” — Ali Smith, Spring

Het is bijna een decennium geleden sinds ik me intensief begon te verdiepen in maatschappelijke en sociale structuren. Voor die tijd zag ik mezelf als losstaande entiteit. Ik was dan wel een vrouw en ik was dan wel gekleurd, maar die zaken hadden niets te maken met mijn identiteit. Ik was immers niet te vatten in stereotypes! Een speciaal sneeuwvlokje, dat was ik! Gewoon mens en niets anders. Ik had geen oog voor de machtsdynamieken die doorsijpelen in alle kiertjes van ons bestaan.

Intussen noem ik mezelf al mijn hele volwassen leven een feminist. Als ik hierover het gesprek aanga met mensen die zich niet zo noemen, vragen ze me waarom ik mezelf vrijwillig wil opsluiten in een vooropgezet hokje. Ik weet toch dat niet iedereen precies dezelfde ideeën heeft over het feminisme? Waarom zou ik mezelf dan toch een feminist blijven noemen? Zodat de ander met mijn identiteit aan de haal kan gaan? Er worden op dat moment allerlei verhalen aan mij gehangen, mogelijk zelfs verhalen waar ik niets van moet weten.

Het is een misdaad om een ander te vereenvoudigen tot slechts een paar woorden

Als ik deze redenering tot het uiterste doortrek, zou het ideaal zijn om me geen enkel label toe te eigenen. Wie bén ik? Dat valt niet in woorden te vatten! Ik ben ik en ik kader mezelf niet in! Elke groepering en elk stickertje is benauwend voor alle ‘ikkigheid’ van dit glorieuze ik.

Schitterend bedacht, dat is het zeker. Het nastreven van de vrijheid van je persoonlijke identiteit is een doel dat ik kan respecteren. Niemand is te vatten in een verzameling woorden en kaders. Het liefst worden we allemaal gezien voor wat we zijn: ingewikkeld en tegenstrijdig, een complex web aan angsten, impulsen en dromen. Het is een misdaad om de ander te vereenvoudigen tot slechts een paar woorden.

Is het niet tragisch dat we nooit zullen ontsnappen aan de blik van de ander, die altijd metaforische kapstokken zal gebruiken om ons bestaan aan op te hangen? Ik kan niet ontsnappen aan mijn vrouw-zijn. Dat is niet erg, want ik wil er niet aan ontsnappen. Maar als ik dan een vrouw moet zijn, dan kies ik ervoor een vrijgevochten vrouw zijn.

Ik sta op de schouders van reuzinnen die de geschiedenis hebben veranderd

Vanzelfsprekend verstaat niet iedereen hetzelfde onder een term, zeker niet als die term zo breed is geworden als ‘het feminisme’. Ik vind dat helemaal niet catastrofaal. Men weet grofweg heus wat de term betekent, en over de puntjes op de i kun je heerlijk babbelen en discussiëren.

Ik kan lekker meefilosoferen over de vrijheid van het individu en wat voor impact het op je identiteit heeft als je die aan groepen en labels ophangt. En terwijl abstraheren ontzettend leuk en verrijkend kan zijn, moeten we ook gegrond blijven in de harde realiteit: activisme is nodig en politiek is belangrijk. Ik sta op de schouders van reuzinnen die de geschiedenis hebben veranderd. Ik zie dat er nog genoeg ruimte is voor verandering in de toekomst. Ik weiger me los te koppelen daarvan omdat ik gewoonweg niet vind dat mijn individuele vrijheid (wat dat ook betekenen mag) oppermachtig regeert. Ik maak dingen politiek omdat ik bereid ben achter een beweging te staan die scheve machtsverhoudingen in vraag stelt, bekritiseert en tracht te veranderen.

De nuances daarvan mogen verschillen. Mijn definitie van het feminisme is misschien niet identiek aan die van jou. Dat neem ik voor lief. Je had al een idee over mij, nu heb je er nog eentje. Alsjeblieft. Deze heb ik tenminste zelf uitgekozen.


Mail

Jihane Chaara (zij/haar, 1991) is een idealist met een voorliefde voor doortastende en zachtaardige mensen/woorden.

Yasmin Veenman fotografeert en schrijft, voornamelijk in haar woonplaats Amsterdam. Ze is op zoek naar het bijzondere in het alledaagse – in onderwerp, kleur of compositie. Is het kunst of kan het weg?

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Een villa voor het onbekende

Een villa voor het onbekende

Floris Tesink bezocht het FOMU, waar Grace Ndiritu door associatieve combinatie een expositie invulde. "Dit conflict tussen de fotografie en de ruimte brengt je op een plek die niet te begrijpen is, maar toch verslavend voelt voor degene die zich hieraan overgeeft." Lees meer

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echt subsidies zijn’?

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echte subsidies’ zijn?

‘De grootste catastrofe in de geschiedenis van de mensheid is niet het moment voor afleidingsmanoeuvres.’ Lees meer

:De aankondiging: De kunst van vertrekken (deel 1)

De kunst van vertrekken: de aankondiging

Voor kunstenaars is het essentieel om zichtbaar te zijn voor publiek. Maar wat gebeurt er als een kunstenaar zich terugtrekt of zelfs helemaal stopt met het maken van kunst? In deel 1 van de serie ‘De kunst van het vertrekken’ kijkt Lara den Hartog Jager naar de kunst waarmee sommige kunstenaars afscheid nemen uit de kunstwereld. Lees meer

Een gestolde eeuwigheid

Futiliteit op een gestolde eeuwigheid

De bergen laten Nick Sens al even niet meer met rust. Waar komt de drang vandaan ze, ondanks de mogelijke gevaren, te willen beklimmen? Lees meer

:Koloniale pijn: Papoeavlag niet gewenst tijdens defilé Veteranendag 1

Koloniale pijn: Papoeavlag niet gewenst tijdens defilé Veteranendag

24 juni was het Veteranendag, acht jaar geleden was het de oud-militairen voor het eerst verboden tijdens het veteranendefilé te lopen met de Morgenster, de vlag van de Papoea’s. Waarom gebeurde dat? Lees meer

 1

Alleen het gehele verhaal kan voor heling zorgen

Bijna 80 jaar na dato erkent de Nederlandse staat 17 augustus 1945 pas als officiële Indonesische onafhankelijkheidsdatum. Benjamin Caton vraagt zich af waarom sommige partijen deze ontwikkelingen tegenwerken en waar hun denkfouten zitten. 'Het is niet nodig is om de ene pijn te ontkennen om erkenning te krijgen voor de andere.' Lees meer

:De roman als tapijt van verweven geschiedenissen: hoe een collectieve schrijversblik houvast biedt 1

De roman als tapijt van verweven geschiedenissen: hoe een collectieve schrijversblik houvast biedt

Wat willen we vertellen, wat hebben we te vertellen en hoe willen we dat vertellen? Amber Netten, Marleen Doré en Zuma Knegjes vinden houvast in collectiviteit. Lees meer

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Als klein meisje had Roosje van der Kamp een ritueel waarmee ze hoopte haar ouders te kunnen beschermen tegen de dood. Kan magisch denken in plaats van een poging tot controle, ook een vorm van loslaten zijn? Kan het ook een daad van liefde zijn? Lees meer

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia) 4

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia)

Toen in juni 2014 een week in het teken van eten stond was Emy Koopman not amused. Ze schreef een nog altijd actueel essay over de vraag of een eetstoornis een modeverschijnsel is. Eten door de ogen van een ex-magerzuchtige. Lees meer

Zeikwijf

De on//smakelijke week: Pisnijd

Van hoge prijzen tot pottenkijkers: een bezoek aan een openbaar toilet is voor vrouwen vaak niet vanzelfsprekend. Sofie Hees verdiept zich in de ins en outs van dit decennia-oude probleem. Lees meer

Ik heb schijt

Ik heb schijt

Maatschappelijke ongelijkheid begint in de buurt waarin je opgroeit laat Milio van de Kamp zien in zijn debuut ‘Misschien moet je iets lager mikken’, dat op 16 mei verschijnt. Een voorpublicatie. Lees meer

Toxic Friendships

Toxic Friendships

Het verbreken van toxic friendships geldt op TikTok als een vorm van self-care, maar is dat wel zo? Rijk Kistemaker buigt zich erover. Lees meer

Factdroppen

Factdroppen

Is het herhalen van feiten een manier om grip te krijgen op een wereld die steeds onzekerder is? Max Beijneveld gaat op zoek naar een alternatief voor ongebreideld factdroppen. Lees meer

Een <em>mountain home</em> in een wereld waar de tijd verdwijnt

Een mountain home in een wereld waar de tijd verdwijnt

Na het luisteren van de podcast Dolly Parton’s America besluit Anna van der Kruis haar eigen fascinatie voor Dolly Parton te onderzoeken. Waarom slikt ze alles wat Dolly haar verkoopt? Hoe kan het dat Dolly zoveel verschillende mensen samenbrengt? Tijdens de zoektocht komt ze erachter dat haar verhouding tot Dolly Parton persoonlijker is dan ze... Lees meer

Porseleinen beeldje van Vrouwe Justitia: vrouw met een roze gedrapeerde jurk en een witte blinddoek rond haar ogen

Academische vrijheid m’n reet

Promovenda Harriët Bergman voelt niet de vrijheid om zich écht kritisch uit te laten over machthebbers. De oorverdovende stilte op rechts na het ontslag van universitair hoofddocent Susanne Täuber bewijst voor haar eens te meer: veel hoeders van het vrije woord geven alleen om de status quo. Lees meer

Komiek schreeuwt tegen wolk

Komiek schreeuwt tegen wolk

Of je vertelt de waarheid, bent grappig en wordt vervolgens gecanceld, óf je bent ‘politiek correct’ en daarmee helemaal niet meer grappig. Daar wil Jihane Chaara het even over hebben. Lees meer

Illustratie van twee bomen. De bomen zijn wit en kaal, en je ziet hun wortels en takken voor een achtergrond van een groene en paarse gradiënt.

Van bladeren tot wortels: liefhebben zonder te verliezen

Hoeveel van jezelf lever je, dan wel niet onbewust, in om samen te kunnen zijn met een geliefde? Stefanie Gordin onderzocht wat Rainer Maria Rilke, Herman Hesse en bell hooks hebben geschreven over deze dynamiek. Ze probeert een antwoord te vinden op de vraag: Wat ging er mis in haar vorige relatie, waar ze juist zo duidelijk hadden afgesproken elkaar niet te verstikken? Lees meer

De slag om Lützerath: beeldvorming over solidariteit en geweld

De slag om Lützerath: beeldvorming over solidariteit en geweld

Er is jarenlang gestreden, maar onlangs werd bruinkooldorp Lützerath hardhandig door de Duitse politie ontruimd. Een gesprek over representatie, politiegeweld en de kernboodschap van ‘Lützi Lebt'. Lees meer

Over racistisch politiegeweld zing je geen aria’s – of wel?

Over racistisch politiegeweld zing je geen aria’s – of wel?

Het publiek bij de allerlaatste voorstelling van Blue, over racistisch politiegeweld, hoefde niet verteld te worden hoe hyperactueel de voorstelling was die ze zagen. Lees meer

Afscheidsrede: ‘Hard//hoofd is een vrije ruimte, niet een vrije markt’

‘Hard//hoofd is een vrije ruimte, geen vrije markt’

Marte Hoogenboom blikt terug op haar tijd als hoofdredacteur van Hard//hoofd. Na tweeënhalf jaar dienst vraagt ze zich nog steeds af wat Hard//hoofd eigenlijk is. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we voortaan twee keer per jaar verschijnen en daardoor nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer