Illustratie: Floris Solleveld De strijd voor gelijkheid tussen de geslachten kan wel wat nieuw leven gebruiken, zo constateert Philip." /> Illustratie: Floris Solleveld De strijd voor gelijkheid tussen de geslachten kan wel wat nieuw leven gebruiken, zo constateert Philip." />
Asset 14

Feminisme 2.0


Illustratie: Floris Solleveld

Voor Hardhoofd bekijkt Philip Huff elke week een actuele kwestie uit de media. Vaak reageert hij op de televisie, soms op de krant, en bij regen en onweer wil de radio wel eens voorbij komen. Leidraad is: wordt de twintiger genoeg aan het woord gelaten?

"fe·mi·nis·me het; o het streven naar gelijke rechten voor vrouwen en mannen." Wouter Bos en Camiel Eurlings verlieten deze maand de politiek. De eerste om meer tijd aan zijn gezin te kunnen besteden, de tweede zelfs om een gezin te kunnen stichten. Een nobel voorbeeld, zou je zeggen. De heren werden voor de redenen van hun afscheid dan ook toegejuicht. Maar zouden de mensen dat ook hebben gedaan als Agnes Kant een zelfde reden had aangedragen voor haar vertrek? Of wanneer Femke Halsema uit de politiek zou zijn gestapt na het krijgen van haar tweeling? Dat lijkt me niet. En dat zegt wat, volgens mij.

Maar wat dan?

Het zegt dat mannen en vrouwen nog helemaal niet gelijk zijn aan elkaar. Dat mannen die voor hun kinderen willen zorgen – of hen in ieder geval meer willen zien – als bijzonder worden beschouwd. En vrouwen die dat doen, niet. Zo worden vrouwen en mannen anders bekeken en beloond. En niet alleen met lofuitingen. Ook financieel lopen de mannen – nog steeds – behoorlijk op de vrouwen voor, al is dat in de politiek hopelijk wel anders. Maar vorige maand las ik in een – klein – krantenbericht nog dat vrouwen bijna een kwart minder verdienen dan mannen. En internetonderzoek leert dat dit in 2006 ook zo was. Net als in 2004. Er is dus geen sprake van een slinkende voorsprong.

En ik zag hier niets over terug op televisie, hoorde er niets over op de radio. Nergens klonk een jong, ontevreden gemor. Als de inkomstenverschillen zich elk jaar zouden verkleinen, zou ik dat begrijpen. Maar nu doe ik dat niet. Dus: waarom klagen er zo weinigen over dit verschil? Waar zijn de jonge vrouwen? En de jonge mannen? Die nog onvermoeid zijn en de wereld willen veranderen? De kop van een achtergrondreportage uit 2006 over dit probleem, in de Volkskrant: ‘Vrouwen verdienen veel minder – maar niemand vindt dat erg’. Says who? De mannelijke redacteur van middelbare leeftijd, zeker.

Nee, zeggen sommige jonge vrouwen zelf. Ook tegen mij. ‘Ik wil niet klagen. Want dan ben ik meteen een feministe.’ En het woord feminisme heeft een zure bijsmaak: mensen denken aan Ciska Dresselhuys, aan dat kleine, zuinige mondje en dat scheefgehouden, zure gezicht. Aan vrouwen met okselhaar. Flauw. Want feminist zijn betekent niets anders dan dat je gelijke rechten – en plichten –voor mannen en vrouwen wilt. Gelijke behandeling, gelijke beloning. Gelijke vertegenwoordiging. De willekeur van je geslacht onbelangrijk maken voor je kansen en belangen. En daar waar nodig: een voorkeursbehandeling om dat proces van gelijkheid te versnellen.

Dus geen applaus als een man stopt met werken om voor de kinderen te zorgen, of wel applaus, maar dan net zo veel als voor een andere ‘huisouder’. Even veel belonen. En daar waar vrouwen ondervertegenwoordigd zijn: ze meer vertegenwoordigen. Mannen kunnen kinderen krijgen. Vrouwen ook. Maar voor vrouwen is het proces net iets ingrijpender, net wat langdradiger – net ‘een stukje arbeidsintensiever’, om eens een populaire zinsnede te gebruiken. Dat betekent dat vrouwen die met zwangerschapsverlof gaan en daarna van baan wisselen niet als paria’s gezien mogen worden. En dat herintredende vrouwen niet laag in de loonschaal moeten beginnen als ze weer aan de slag gaan, maar op het niveau waar hun mannelijke evenknieën ook op opereren.

Dat vereist een nieuw bewustzijn. Een nieuwe vorm van feminisme voor vrouwen en voor mannen. Feminisme 2.0. Burgers en politici die geloven in de gelijkheid van rechten en plichten voor man en vrouw. Een nieuwe Wouter Bos die zegt: ‘Dank u, dank u. Maar uw applaus slaat nergens op dan op uw eigen handen. Die – passief – de hele dag discrimineren. Pak, dames en heren van de pers, liever het volgende probleem eens op: waarom zitten er vanavond weer zo weinig vrouwen aan tafel bij Pauw en Witteman om mijn vertrek te bespreken? Waarom weer Ciska D.? Waarom zijn er zo weinig vrouwelijke fractievoorzitters? Zo weinig columnisten om mijn vertrek te bespreken? Waarom weer Jan Blokker? Ja, dames en heren van de pers, ik hoop dat de nieuwe columnist van de NRC next een vrouw is (en een twintiger, ook nog). Die wat over het nieuwe feminisme zegt. Want als we die plek ook nog eens verliezen, staan we weer helemaal achteraan.

Ik dank u voor uw aandacht. En tot ziens.'

Mail

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Zeker weten dat hij een super goede vader wordt

Zeker weten dat hij een supergoede vader wordt

Eva wil blij zijn voor haar vriend, die na een halfjaar weer van zich liet horen, maar merkt dat het haar moeite kost. Lees meer

Ondraaglijk gewicht

Ondraaglijk gewicht

Een opmerking van een kennis activeert bij Aisha een stroom van onzekere gedachten. Waarom wordt ons zelfbeeld zo beïnvloed door externe standaarden? Lees meer

Wegwerpliefde

Wegwerpliefde

Liefde overwint niet alles, en zeker niet het kapitalisme, merkt Marthe van Bronkhorst. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 7

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel vier. Lees meer

Une Belle Histoire

Une Belle Histoire

Als Aisha haar moeder vertelt over haar vakantieplannen in Bretagne reageert ze nuchter. ‘Dan kun je gelijk wel tante Ans uitstrooien’. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 6

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel drie. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 3

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel twee. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel een. Lees meer

Zeggen dat ik schrijver ben

Zeggen dat ik schrijver ben

Voorafgaand aan een netwerkevenement besluit Eva dat het maar eens afgelopen moet zijn met haar heimelijke schrijverschap. Lees meer

Geesten uit mijn datingverleden

Geesten uit mijn datingverleden

In de digitale wereld komt Aisha haar ex-dates nog regelmatig tegen. Ze posten sportschoolselfies, krijgen een puppy, of een baby. Hoe zou het zijn als ze met hen samen was gebleven? Lees meer

‘Sexy, dat beenhaar’

‘Sexy, dat beenhaar’

Ongeschoren vrouwenbenen zijn voor sommige mannen 'een dingetje'. Maar Eva is wel klaar met al dat gedoe, en in het café waar ze zit blijkt ze daarin niet de enige. Lees meer

Mijn roodbewangde gezicht 2

Mijn roodbewangde gezicht

Het bekijken van jeugdfoto's dwingt Eva te reflecteren op één van haar onbewuste mechanismen: blozen. Lees meer

:De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

Sinds vorig jaar voelt Aisha soms de behoefte om zand te eten. Ze gaat op zoek naar waar dit vandaan komt en hoe cultureel bepaald is wat we eetbaar vinden. ‘Is mijn zandbegeerte niet gewoon een hunkering naar verbinding naar iets dat ik ergens ben kwijtgeraakt?’ Lees meer

Mannen die over zichzelf praten

Mannen die over zichzelf praten

Na een aantal dates met een op zich interessante man twijfelt Eva of ze nog wel een keer met hem moet afspreken. Het probleem: hij praat te veel over zichzelf. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer