Asset 14

Zittend plassen

Het is een vraag die mij soms urenlang wakker houdt. Waarom komt ons vloeibare afval uit hetzelfde lichaamsdeel waarmee we de liefde bedrijven? Of, directer geformuleerd: waarom pissen we uit onze kutten en pikken? Dat is toch echt een ontwerpfout van God geweest, waarschijnlijk omdat Hij zelf nooit hoeft te urineren, en zich daardoor niet goed kon voorstellen hoe onhygiënisch deze combinatie zou zijn. Als onze plas nu nog in een perfecte straal geloosd zou worden, zoals de ketchup van Heinz door die handige doseerdoppen, dan zou het nog te doen zijn. Maar niets is minder waar. Waarom zit er niet gewoon een kraantje op je heup, waar je af en toe iets uit laat lopen, als speeksel uit een trompet? Je kunt veel zeggen over mensen met een stoma, maar die hebben wel heerlijk schone geslachtsdelen.

Natuurlijk geldt dit probleem vooral voor mannen, de goorste wezens op aarde. Waar vrouwen weigeren te piesen zonder beschikbaar WC-papier, komt het bij de meeste mannen niet eens op om hun met urine besmeurde penissen schoon te vegen. Produceren zij soms honing in plaats van vloeibaar afval? De snelheid van het plassen, waardoor zij nooit in de rij hoeven te staan, komt alleen omdat ze stiekem met een vieze piemel in hun broek terugkeren (vaak zonder de handen te wassen). Het is een hygiënisch geheim dat consequent in de doofpot wordt gestopt. Dit gaat de hele dag zo door, tot ze ’s avonds vol trots hun stinkzwam in het gezicht van een arme deerne steken. Het urinoir is eigenlijk een schandalige, vrouwonvriendelijke uitvinding.

Ik heb regelmatig mijn piemel staan wassen in het wasbakje van een vreemd toilet omdat er een pijpbeurt in het verschiet leek te liggen. Ook geen pretje, maar wel wat empathischer (op mijn tenen staand om bij de rand te kunnen). Mannen maken vaak grappen over vagina’s en de geur van vis, maar ze zouden hun eigen rotte aal eens moeten ruiken. Of in de mond nemen. De gedachte aan al die gore pikken die elke seconde in een vrouw verdwijnen, stemt mij regelmatig somber.

Mijn vriendengroep komt vaak bij de moeder van een van ons thuis. Zij kookt uitgebreid, en na afloop spelen we een spelletje of kijken een film. Hier staat tegenover dat wij helpen met opruimen, en ons aan de regels van haar tot in de puntjes uitgedachte woon- en levensstijl houden. Een van die regels is dat we niet staand mogen plassen. Op elke WC hangt een (mooi vormgegeven) briefje, of is het zelfs met marker op de doortrekknop geschreven (in prachtig handschrift): ZITTEN NIET STAAN!

In het begin had ik grote moeite met deze aanpassing. Het staand plassen is iets waar mannen trots op zijn, wat ons onderscheid van vrouwen en wat we van jongs af aan al doen. Je broek losknopen, samen met onderbroek naar beneden trekken en op een koude bril plaatsnemen terwijl je je piemel met een knullig handje naar beneden duwt, was me bovendien te veel moeite.

Maar zoals met zoveel dingen leerde ik dit te  waarderen toen ik zelf met de donkere zijde van staand plassen geconfronteerd werd. Naarmate ik ouder werd, steeds meer van mijn huizen hield en vaker mensen over de vloer had, merkte ik dat een WC onvermijdelijk goor wordt als een man er gebruik van maakt. Ik leefde volgens het credo ‘heren doe de bril omhoog, dames zitten ook graag droog’ dat mijn moeder jarenlang in mijn oor schreeuwde, maar voor het gespetter op je muur en je douchegordijn en de geur maakt dat niets uit. Als je niet eens in de twee dagen op je knieën zit te borstelen, zoals alle moeders doen maar de moeder van mijn vriend weigerde, wordt elke mannen-WC een kleine dependance van de hel. Een mannentoilet is een satanszetel. Zo begon ik ook thuis met zittend plassen, en vraag ik dit ook van mijn gasten.

Naast de schoonmaakverlichting, is het ook heel ontspannend om even alleen te zitten met je iPhone of een krantenbericht, net zoals bij het schijten. Het helpt bovendien bij het Goddelijke constructieprobleem, omdat het WC-papier bij de hand is en je zo gemakkelijk je geslacht kunt redden van de geur- en smaakondergang.

Staand plassen kan natuurlijk nog wel. Maar het is een genot dat thuishoort waar het vandaan komt: in de natuur. In onze beschaving wordt het echt tijd dat mannen gaan zitten, niet staan. Heren, jullie zijn leuk. Maar hou je pis voor jezelf.

Mail

Rutger Lemm is schrijver, grappenmaker en scenarist. In 2015 verscheen zijn debuut, 'Een grootse mislukking'. Hij is een van de oprichters van Hard//hoofd.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer