Beste Annabel,
Je essay was vernieuwend en interessant. Niettemin waren de stukken die vernieuwend waren niet interessant en de interessante stukken niet vernieuwend.
Met Hartelijke Groet,
Gijsbrecht
'Peer reviews'. Hoeksteen van de wetenschap en vaak absoluut dodelijk. Krijg je dit jaar geen kerstkaart van je waarde collega of medestudent, dan weet je dat diegene jouw 'peer review' van voor de zomer nog steeds niet vergeten is. Dat kan beter. Op hoffelijke wijze niets aardigs zeggen is namelijk een kunst. Hoe kom je zonder kleerscheuren van een peer review af en zorg je dat Marjan je gewoon kerstkaarten blijft sturen?
Voordat ik je een aantal tips zal geven, is het belangrijk om te begrijpen wat een 'peer review' is. Het laat zich namelijk niet zo goed vertalen naar het Nederlands, waarin het zoiets betekent als 'een evaluatie op voet van gelijkheid'. Dat klinkt allemaal veel te nobel. In wezen is een peer review namelijk niets minder dan een toetsing door een rivaal (ook 'vakgenoot' is slechts een eufemisme). Van alle mensen die iets zinnigs over jouw stuk zouden kunnen zeggen, is het uitgerekend de vijand die beoordeelt of het stuk voldoet aan bepaalde eisen zoals originaliteit of toegankelijkheid.
Deze ‘evaluatie op voet van gelijkheid’ is in in werkelijkheid een zwaardgevecht tussen concurrenten, waarin alles uit de kast getrokken wordt om de voet van de ‘gelijke’ tot botgruis te vermorzelen. Want houden we van gelijken? Nee! Hoe vaak zijn babytweelingen niet betrapt terwijl ze met hun vuistjes op de fontanel van de ander trommelden? Persoonlijke vendetta's, ideologische conflicten, jaloezie, onversneden zelfpromotie, incompetentie en een gebrek aan verantwoordelijkheid liggen ten grondslag aan de 'peer review', want wetenschappers zijn ook maar gewoon mensen.
Dus: drie tips om je boosaardige bedoelingen te verpakken en volgend jaar iets meer kerstkaarten te scoren.
1. Het Korte Suggestieve Briefje
Beste Gijsbrecht,
Na het lezen van je dissertatie, was ik genoodzaakt de rest van de dag vrij te nemen om thuis over de zin van het leven na te denken.
Groet, ook aan familie,
Annabel
2. De Kerststol
Dit is de bekendste truc, ook wel 'Ja Maar Constructie' genoemd. Begin met een compliment, lever kritiek in het midden (de spijs) en sluit weer af met een kort compliment. Deze constructie is alleen een tikje lullig, omdat iedereen het trucje inmiddels kent.
3. De 'Ja En Constructie'
Eigenlijk precies hetzelfde als 'De Kerststol' alleen vervang je het woordje 'maar' met 'en'. ‘Ik vond het boek goed én wil graag dat je drie hoofdstukken schrapt.’ 'Goede schrijfstijl en de gekozen invalshoeken veranderen.' Klinkt dat niet positief en opgewekt? Door het tegenstellende woordje 'maar' te vermijden lijkt het alsof je iemand nog steeds aan het complimenteren bent en (maar) dat is niet zo. Kom maar door met die lelijke zelfgemaakte kerstkaarten.
