Blijkbaar geef ik wildvreemden al jaren ‘tips,’ terwijl ik dacht dat ik ze slechts van ‘ongevraagd advies’ voorzag. Het is een geraffineerde strategie om irritant gedrag van mensen in de nabije ruimte te beïnvloeden, ontwikkeld omdat jarenlang onderzoek uitwijst dat blikken niet kunnen doden, al helemaal niet als je ze richt op het achterhoofd van iemand die hard door de film heen praat. Daarnaast ben ik bang dat iemand direct ‘aanspreken op zijn gedrag’ me een bloedneus zal opleveren.
Wat is eigenlijk het verschil tussen een tip en ongevraagd advies? De Van Dale zegt dat een tip een uiterst waardevolle, doorslaggevende inlichting is, terwijl advies slechts iemand voorlichting geven betekend. Een tip heeft dus effect, terwijl advies genegeerd kan worden.
Het beste is om een vreemde met welwillende, vriendelijke, ietwat naïeve stem te vertellen dat het beter is om niet in een museum te bellen, want voor sommige mensen heeft Kunst de plaats van religie ingenomen en “zij zijn hier in de kerk”. Of dat je hier niet luidkeels je seksleven wilt bespreken, omdat die man aan de andere kant van de coupé schaamteloos mee zit te luisteren. Het werkt altijd, maar vooral omdat mijn slachtoffers er niet agressief uitzien en ik altijd de vluchtroute in de gaten houd.
