Mijn moeder rijdt mij naar de IKEA, ik zit in de passagiersstoel, ze vraagt aan me:
-Hoe heet die jongen ook al weer van TV? Die met die droevige ogen?
-Ramsey Nasr?
-Nee. Die jongen van die naar Rusland ging.
-Oh. Jelle Brand Corstius.
-Ja hij! Ik zag gister een interview met hem op TV. Dat is een bijzondere jongen.
-Vind je? Ik vind Ramsey Nasr wel sexy.
-Wie is dat? Ik bedoel die jongen Jelle van TV dus. Ik moest aan jou denken toen ik hem zag.
-Hmm. Probeer je me te koppelen? Dat is toch onzin mama, je kent hem helemaal niet.
-Ja, Nee, maar hij zei in dat interview allemaal dingen waardoor ik denk dat hij heel erg goed bij je past. Hij gaat óók vaak de stad uit in zijn eentje, naar het strand of naar het bos. Net als jij toch!
-Dat doe ik om alleen te zijn. Hij denk ik ook. Als je met z’n tweeën gaat dan is de lol ervan af. Bovendien, ik wil niet gekoppeld worden, waarom probeer je sinds ik dertig ben me ineens aan allerlei jongens te koppelen?
-Nou ja, omdat je zo hard werkt en het zo druk hebt, en dat moet je allemaal maar in je eentje doen. Het lijkt me zo fijn voor je als je dat allemaal niet alleen hoeft te doen.
-Maar ik ben juist blij dat ik alleen ben en ook tijd heb om veel te werken, dat is prima zo. Daar is ook niets mis mee, toch?
-Nee nee. Maar het lijkt me gewoon zo moeilijk voor je. Je bent alleen thuis en je moet elke maaltijd maar alleen voor jezelf koken.
-Oh dat is juist makkelijk, dan kan ik wat overblijft invriezen en dan hoef ik weer een keer minder te koken. Echt, maak je nou niet zo’n zorgen mama. Het is prima zo, echt.
-Maar toch. Het is zo'n leuke jongen.
