Asset 14

Happy hardcore

Net als waarschijnlijk veel andere mensen die opgegroeid zijn in de jaren negentig in Nederland wil ik het niet echt toegeven, maar DJ Paul Elstak heeft mijn jeugd bepaald.

Begrijp me niet verkeerd: ik was geen negenjarig kind dat strak van de ecstasy (of xtc of wat de meest hippe spelwijze ervan ook is) menig Thunderdomeparty afschuimde, maar ik weet wat een Gabbersaurus is en associeer Hava Nagila eerder met de Party Animals dan met bar mitswa’s. En ja, ik had Australians. Wel heel lelijke beige omdat die in de aanbieding waren bij de Action Sport, maar ik had er! Tevens had ik een Hummel-trainingspak in miniversie van dat van mijn vader, omdat het een twee-voor-de-prijs-van-één-actie was, maar toenmaals voelde het voor mij als een serieuze poging tot gabber zijn.

Als ik nu filmpjes over gabber googel, besef ik me dat ik er nooit één was en dat ik daar heel blij om moet zijn. Als ik een man was had ik de kaalheid met terugwerkende kracht misschien nog kunnen verantwoorden (alles is immers beter dan een overcomb) maar laten we eerlijk zijn, het half afgeschoren reefteefkapsel was nooit een dick magnet. Uiteindelijk wil gewoon waarschijnlijk elke ruimdenkende vrouw ooit heel of minstens de helft van heur haar afscheren en nog altijd een lekker wijf gevonden worden, maar hier moeten we wederom eerlijk zijn en toegeven dat dit enkel de 0,5% van de wereldbevolking zonder rare bulten, moedervlekken of opeens opdoemende asymmetrie gegeven is.

Still uit Rave party for kids (1997).

Enfin, ik wil hier vooral zeggen dat ik gabbers niet over één kam (hihi) wil scheren en dat ik besef dat het een levenswijze is et cetera, maar in de jaren negentig was het allemaal losser dan nu. Toen waren glitterplateauzolen met roze nepbont ook nog oké. Ik bedoel maar.

Onlangs ben ik, met dank aan mijn lief die een auto met een cdspeler heeft, weer beginnen luisteren naar mijn cd’s van vroeger. Oké, ik vroeg me eerst af of het niet heel politiek incorrect van mezelf was om de manier waarop de Party Animals Hava Nagila brutaal verneukten heel leuk te vinden. Er dansten mannen met keppeltjes en krullen rond hun hoofd in de video terwijl er gabbers met een hand op hun hoofd en een tong uit hun mond hetzelfde deden. Heel politiek correct was het toen waarschijnlijk ook niet, maar met een beetje kosher zout erbij was het eigenlijk best wel ironisch en vooral grappig. Niemand die er in de jaren negentig over zou klagen want toen was het niet eng. En dat zou het nog altijd niet mogen zijn. Bangheid is uiteindelijk, net zoals Wibi Soerjadi’s wilde fase, just a state of mind.

Uiteindelijk zou het dus fijn zijn als we met zijn allen weer lekker onnozel gaan doen. Dat hoeft niet per se in een synthetisch trainingspak (vooral liefst niet strak, want dat stinkt) en uiteraard moeten we niet met alles zomaar lachen. Maar laten we nu toch gewoon wat meer happy en wat minder hard zijn. Ooh, en ergens hoop ik vooral nog altijd dat Paul Elstak met me trouwt. En als dat niet lukt op zijn minst Charly Lownoise of Mental Theo. Theo is trouwens echt wel de laatste keuze.

Mail

Coby Hounjet is volgens de kassajuffrouwen van de Albert Heijn onder de 25 maar heeft al zeker drie rimpels in haar navel. Verder houdt ze van pikante hummus, liftmuziek en piemels. Ze schrijft bij gebrek aan ander talent.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Rocher Koendjbiharie ligt in zijn essay het probleem toe: 'Homonationalisme is niks meer dan de voorwaardelijke acceptatie van mensen uit de regenbooggemeenschap ten behoeve van een nationale identiteit en een nationalistische ideologie.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer