Niet omdat espresso voor echte mannen of vrouwen is, of omdat het koffie is, zoals koffie bedoeld is, maar om de prachtige eenvoud van niets meer dan gebrande en gemalen koffiebonen, waar onder hoge druk heet water doorheen is gejaagd. Het is het jachtluipaard onder de warme dranken: licht, snel en explosief.
Een andere reden om het warme melk- en sojamelktij te keren is de tijd die het kost om een koffie verkeerd te bereiden. Denk eens aan een barman die in een café werkt waar veel studenten komen, zoals ik. ‘De colleges zijn net uitgelopen, daar komen ze, zijn er genoeg melkkannetjes? Zijn de koffie verkeerd koppen afgewassen? Twee cappuccino’s en een koffie verkeerd? Godverdegodver. Jij ook? Dezelfde bestelling? Dat is toevallig. Is er nog ergens melk? Waarom gooi je dat kannetje nu om?! Wat zeg je? Thee? Nee, geen thee? Warme chocolademelk met slagroom? Kut! Komt eraan.’ En ergens achteraan staat de eenzame espressodrinker te wachten op zijn shot cafeïne. Die is de dupe van die melkorgie.
Een schaarse espressobestelling daarentegen, verrast me en tovert meteen een glimlach op mijn gezicht. Ik verwarm het kopje voor, zodat de koffie onder optimale omstandigheden gedronken kan worden. En ik stop er heel veel liefde in. Thee is trouwens ook lekker.
