Lezen in dit tijdschrift is een verademing." /> Lezen in dit tijdschrift is een verademing." />
Asset 14

Elephant Magazine

Lezen in Elephant Magazine is een verademing. Pas als ik de laatste bladzijde heb omgeslagen begrijp ik waarom: reclame is vrijwel afwezig, en de vormgeving is relatief rustig – opmerkelijk, voor een tijdschrift dat voor een groot deel op graphic design gericht is. Op de lichtroze cover een illustratie van de Japanse ontwerper Ryohei Yanagihara: ouderwetse stoomboten voor een roze zonsondergang, in een kinderlijke grafische stijl die sterk doet denken aan de jaren zestig. Het geeft het blad een retro uitstraling, die wordt versterkt door de simpele manier waarop het is ingebonden (het deed mij denken aan readers op de universiteit) en de strakke layout, zonder veel toeters en bellen. Fijn.

Hoofdredacteur Marc Valli legt in het editorial uit dat dit zesde nummer van Elephant gewijd is aan de thema’s “gelijkheid”, “gender” en “diversiteit”. Dat is nogal wat, en Valli geeft zelf al aan dat er een hoop problemen gekoppeld zijn aan deze vraagstukken. Ondanks een interessante groepsdiscussie over de positie van de vrouw in de internationale wereld van graphic design, en de vele dilemma’s die worden benoemd, blijft een duidelijke conclusie uit.

Elephant wil voornamelijk vragen stellen en onderzoeken, en doet dat op een sympathieke manier. Vooral het gedeelte over gender is boeiend: de meeste vrouwelijke ontwerpers die worden geïnterviewd door Astrid Stavro (onder wie de Nederlandse Marieke Stolk, van het Amsterdamse designbureau Experimental Jetset) geven aan dat de veelgestelde vraag hoe het is om een vrouwelijke designer te zijn hen voornamelijk irriteert: “Ik ben nooit een man geweest,” zegt de Britse Frith Kerr, “ik weet alleen hoe het is om een ontwerper te zijn.” Stravro sluit af met de bespiegeling dat de beste manier om het glazen plafond, of wat ervan over is, te doorbreken toch “het consistent produceren van exceptioneel, vernieuwend en invloedrijk werk” is. Dat is dan weer een beetje makkelijk. Maar het is bewonderenswaardig dat dit onderwerp toch ter discussie wordt gesteld, in een periode waarin feminisme niet bepaald modieus is (opvallend is overigens dat het “f-woord” niet één keer wordt genoemd).

Het werk van de vrouwen die deelnemen aan de Glazen Plafond-discussie wordt op andere plekken in het blad besproken. Het uitgebreide profiel van Coralie Bickford-Smith is erg leuk, vooral vanwege haar afgebeelde cover-ontwerpen voor de prachtige Clothbound Series van Penguin. Een serie literaire klassiekers werd door Bickford-Smith voorzien van een linnen kaft met kunstige grafische grapjes, die een beetje doen denken aan negentiende-eeuws behang. De Cloth Classics waren een doorslaand succes in een periode dat boeken steeds meer “disposable” zijn, en worden nog steeds herdrukt.

Bijzonder is het essay “Cinematic Painting”, waarvoor diverse jonge kunstenaars zijn geïnterviewd die in hun werk geïnspireerd worden door film, theater en zelfs videogames. Kunstenaar Wayne Toepp schildert beelden van beveiligingscamera’s, waar de Franse Guillaume Bressons merkwaardige schilderijen maakt van vechtende mensen, die doen denken aan een film die gepauzeerd wordt. Ietwat pijnlijk is het zeer uitgebreide profiel van hedendaagse Japanse visual arts. Katya Tylevich bezocht twaalf kunstenaars en ontwerpers in alle hoeken en gaten van Tokio, en schreef een persoonlijk en liefdevol portret van de stad en de mensen die ze interviewde.

Elephant is een mooi, sympathiek en verrassend leesbaar blad over kunst en vooral design, dat ook voor de leek interessant is. Bovendien is Elephant typisch zo’n blad waar je alle illustraties uit wilt scheuren om ze aan je muur te hangen. De grote thema’s die Valli in zijn introductie aanhaalt worden niet voortdurend in je gezicht geduwd, en dat is prettig. Hij zegt het zelf ook al in zijn editorial: “These questions echo the mystery of life [...]. I do not expect a clear reply.”

Mail

Sanne Rispens

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Rocher Koendjbiharie ligt in zijn essay het probleem toe: 'Homonationalisme is niks meer dan de voorwaardelijke acceptatie van mensen uit de regenbooggemeenschap ten behoeve van een nationale identiteit en een nationalistische ideologie.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer