Nieuwe materialen voor de huid
de zee geeft je enkel meer van je eigen leegte
het is alsof je kijkt naar jezelf, het is alsof jezelf kijkt naar jou
en noteert: nee, hier is echt niets te zien
ik wilde iets nieuws zeggen maar
alles wat nieuw is, is al gezegd
het slaan van handen op pianotoetsen, zonder het geluid van hamers op snaren
het smelten van het neoprenen duikerspak, niet het aanraken van de warmtebron
dit zijn nieuwe materialen waarvoor geldt
dat het praktisch nut beperkt is tot hun nieuwigheid
een cirkelzaag tussen hemel en aarde geperst, het contactoppervlak
kartelt in tanden of golven
sombere reptielen, kleine visjes
het zijn gouden uren op een vreemde planeet, het duurt nog astronomisch lang
voordat iemand luidop begint te tellen als een doemdagklok
we zijn rust, het is oké
dat we niemand worden
dat onze huid doorlaatbaar is
we hebben nog niets nodig
dat nieuw of scherp of ondoordringbaar is
we zijn rust, al het water bevat metaal
onder een deken van warme as
is elk voedsel lichaam
alles moet nog gebeuren
hier is echt niets te zien
Pieter Van de Walle is lid van de klimaatdichters. Deze groep van ruim 160 dichters uit Nederland en Vlaanderen hebben één gedeelde zorg: de toestand van de aarde. Met poëzie in al haar verschijningsvormen strijden zij voor een klimaatvriendelijke wereld.
