Het leven is zwaar en bij vlagen onbegrijpelijk. Elke dag weer worstelt de mensheid met het bestaan en aan het eind van de dag lijken er alleen nog maar meer vragen bij gekomen te zijn. In haar tweewekelijkse vragenrubriek tracht Mees List enkele van de dilemma's van de moderne mens op te lossen. Heb jij ook een prangende kwestie? Leg het Mees voor en wie weet krijg je volgende maand antwoord: mail naar mees@hardhoofd.com of vul onderaan het anonieme formulier in.
----
Beste Mees,
Wanneer worden jongens mannen? Ik vind echte mannen tegenwoordig veel aantrekkelijker dan 'jongens' van 20-25 jaar oud. Helaas neigt mijn vriend meer naar jonge(man) dan naar echte man. Moet je daarvoor de grens van dertig jaar zijn gepasseerd? Moet je zoveel vierkante centimeter aan lichaamsbeharing hebben? Ik weet het niet zo goed!
Liefs en bedankt!
L.S.,
Ook ik kan niet precies zeggen wanneer jongens mannen worden. Als ik naar mijn eigen vrienden kijk, zijn het in mijn optiek nog hartstikke jongens, maar mijn achttienjarige zusje denkt daar waarschijnlijk anders over. Persoonlijk trek ik mijn grens ergens rond de 35 jaar. Het blijft rommelen in de marge, want jongens zullen het altijd blijven. Dat is niet erg, want een beetje jeugdige energie kan goed zijn, zolang ze ook in staat zijn zich verantwoordelijk te gedragen. Wat betreft je verkering: ook hij wordt op den duur een man. Ik zou trouwens wel zijn satijnen Homer Simpson-boxer laten 'krimpen in de was’.
----
Lieve Mees,
Ik heb armhaar. Het is blond en ook best wel donzig. Ik heb veel vriendinnen die het scheren maar ik heb zelf geen zin om nog meer lichaamsdelen aan dat lijstje toe te voegen. Ik heb ook een vriendin die het in de fik steekt met een aansteker. Ze zei dat het dan langzamer terug groeit. Dat klonk top, maar nu zit ik met veel verschroeide zwarte haartjes en het stinkt best wel. Moet ik een andere methode verzinnen of het gewoon lekker laten zitten?
M. uit L.
L.S.,
Laat lekker zitten, zeker als het donzig is. Als je daaraan begint, kan je je lijf wel elke drie dagen in de fik steken. Maar je vraagt het dan ook aan iemand die eens per jaar haar benen scheert (op haar verjaardag) en zo nu en dan herinnert de oksels te doen, en dat is het wel wat betreft gebruik van scheermessen in huize List. Dat houdt de haartjes die je hebt namelijk zacht.
----
Lieve Mees,
Mijn nieuwe liefde is fan van 'sploshing'. We daten pas drie weken, en het is echt een hele lieve jongen. Hij is verder ook niet raar ofzo, misschien een beetje saai zelfs, en - niet onbelangrijk - een errrug lekker ding. Ik zal verder niet teveel in detail treden, maar hij is in bed ook echt een ster. Kortom: best wel een vangst! Maar ja, je raadt het al: nu wil hij dat ik met hem ga sploshen. Daar heb ik dus helemaal geen zin in. Ik ben erg verliefd op mijn nieuwe vriendje en ik wil hem niet kwijt, maar ik heb geen zin om straks de hele tijd chocoladesaus uit mijn oor en Joost mag weten waar nog meer te zitten peuteren. Wat moet ik doen?
E.
L.S.,
Je erg leuk geschreven mail doet me vermoeden dat je het totaal bij elkaar hebt verzonnen. Maar ik ben de belabberdste niet, dus we geven gewoon antwoord. Voor de mensen thuis: ‘sploshen’ (ook wel ‘wet and messy fetishism’) houdt een voorliefde in voor het insmeren van het lichaam met allerhande vloeibare producten. Van pindakaas tot scheerschuim. Let wel: lichaamssappen vallen hier niet onder. Ter zake. Wanneer je partner aangeeft een bepaalde fetisj te hebben, is er al sprake van een dialoog, en dat is prettig. Het is voor velen niet makkelijk om dergelijke zaken te bekennen. Je zou versteld staan wat de mens allemaal kan opwinden. Wees dus vooral tolerant in het aanhoren van je lief en schroom ook niet om zelf voor de boeg te komen als je voelt dat het vertrouwen daar is.
Echter, als jij deze fetisj niet deelt, kan je in een moeilijk parket komen. Je wilt namelijk je gezel plezieren, maar niet ten koste van jezelf. Ik zou zeggen: ga op zoek naar een compromis of waag het er op. Je kan alles een keer proberen, nietwaar? Vaak is er ook een lichte vorm uit te voeren: een pets op de billen met de hand in plaats van de zweep. Of in dit geval: op de borst een likje honing in plaats van een emmer acrylverf. Vermijd in ieder geval de slagroom. Uit eigen ervaring weet ik dat dat resulteert in een zurig plakkerig lijf. Vooral dat zure, gatver, is niet weg te douchen.
----
Hallo Mees,
Mijn vraag is wat je van de volgende site vindt: Loods. Is dit van het niveau knutselen en trommelen in de kleuterklas? Of mogen wij ons zelf doch subtiel kunstenaars noemen? Hierbij doel ik niet zo zeer op de eeuwige vraag: 'Wat is kunst' maar eerder op de vraag 'shit of hit?'
Groet,
V.
L.S.,
Hit.
(Tevens een slimme PR-zet. Wel even iets aan de opmaak van die site doen.)
----
Beste Mees,
Waarom zijn losers de enige die met mij praten willen? En, waarom zeggen zij 'Jij moet na een bezoek naar dorp X (waar zij wonen) denken' in plaats van 'kom mij in dorp X bezoeken?'. Eigenlijk ben ik geen dorp-liefhebber. Waarom denken zij dat dit een goede manier een meisje te behandelen is?
DB
Excuuse mijn Nederlands, maar ik spreek alleen een klein beetje Nederlands.
L.S.,
Ik snap eigenlijk niets van je vraag. Misschien kan iemand het ophelderen voor mij (mees@hardhoofd.com)? Wat ik er uit op kan maken, is dat je wat meer voor jezelf mag opkomen. Je hoeft helemaal niet naar dorp X als je daar geen zin in hebt, en je hoeft ook niet met sukkels te praten. Laat die kinkels inteelt kweken zonder een buitenlandse schone als jij. Maar wees ook weer niet te streng: dorpen kunnen beeldschoon zijn, en nerds zijn vaak best wel heel leuk (in bed!).
----
Lieve Mees,
Afgelopen zomer ontmoette ik een geweldige jongen: een intelligente Vlaamse kunstenaar met een donkere baard. Er was geen wolkje aan de lucht en we waren enkele maanden onbezorgd samen. De bomen werden langzaam kaal, het begon te vriezen, de afstand tussen Amsterdam en Antwerpen was moeilijk te overbruggen gezien ons beider drukke bestaan. Toen hij merkte dat ik meer wilde dan hij, liet hij weten de relatie te moeten stoppen. Hoe moeilijk hij het ook vond, het was niet eerlijk als ik meer moeite deed dan hij en hij had voor mij geen ruimte in zijn chaotische kunstenaarshoofd. Nu, drie maanden later, ben ik nog altijd radeloos. Nog twee keer heb ik in Antwerpen aan zijn voeten gelegen, zonder resultaat. Tijd heelt alle wonden, zegt men, en ondertussen moet ik stoppen met wachten en stoppen met hopen, zeg ik tegen mezelf. Maar mijn hart zegt me dat de aanhouder wint en verzint telkens weer redenen om naar Antwerpen af te reizen. Voor het eerst in mijn leven ben ik slachtoffer van hartverscheurend en wanhopig liefdesverdriet, de kringen onder mijn ogen worden donkerder en dieper en vrienden kijken bezorgd. Wat kan ik doen? En heelt tijd werkelijk alle wonden?
Lieve groeten
R
L.S.,
Ach lieverd, wat vervelend. Ik heb goed en slecht nieuws voor je. Het slechte nieuws is dat het niets meer wordt met de chaotische Vlaming. Ik ken de gedachte die je hoofd binnensluipt, dat hij op een dag zich voor de kop slaat en denkt: “Waarom heb ik die vrouw laten gaan?!” Op die dag (in mijn fantasie is er meestal ook nog een sterfbed, hoe macaber) storten ze zich aan je voeten en grijpen ze zich desperaat aan je kuiten vast. Maar helaas, die dag komt nooit. Het goede nieuws – yes jongens – is dat tijd eerlijk, werkelijk, serieus, alles heelt. Sommige pijn zit dieper dan andere (bijvoorbeeld rouw) en er is dus ook geen vast tijdsbestek aan te plakken. Ik kan je echter stellig beloven dat deze man zal vervagen. Met de tijd zal je beseffen dat ook hij niet zo perfect was, dat zijn baard best wel goor was en dat zijn egocentrische gezwam over 'echte Kunst' alleen aantrekkelijk was dankzij het Vlaamse accent. Tot die tijd is een avond totaal opgetut uit dansen gaan met je mannelijke vrienden de beste remedie. Ze dragen je op handen. Maar ze weten ook wanneer het tijd is om bier te drinken en een flauwe grap te maken. Voor je het weet ben je aan het lachen. Bovendien komt de lente er weer met rasse schreden aan!
----
[contact-form 2 "L.S."]
