Asset 14

Het kussen

Het was weer volledig misgegaan. Ik had jou in je gezicht geschopt en jij had een kussen in mijn gezicht gedrukt. Ik had geschreeuwd dat ik mezelf van kant zou maken, jij zei dat jíj het dan in ieder geval niet hoefde te doen. Het was begonnen om een verstopte vaatwasser, het eindigde in wat normale mensen een 'familiedrama' noemen. Huiselijk geweld komt alleen voor bij randfiguren, en bij ons. Nu zaten we in de wachtkamer van onze therapeut. Het enige dat ons van de randfiguren onderscheidde. Die kregen hoogstens een buurtcoach aan de deur.

'Ze is relatietherapeut, maar ook seksuologe', zei ik toen ik je ervan probeerde te overtuigen om samen met iemand te gaan praten.
'Wat moet ik met een seksuologe?', had je gevraagd. 'Ik ben seksueel gezond.'
'Seksueel ben je gezond', zei ik.
'Wat bedoel je dan?', vroeg je.
'Dat ze relaxed is. Iemand tegen wie je gemakkelijk praat.'

Je geloofde niet dat ze onze problemen op zou lossen. Ik geloofde dat ook niet. Maar wij geloofden de verkeerde dingen. Wij geloofden dat je elkaar de hersens in moest slaan als we niet tevreden waren. Misschien kon de seksuologe ons bekeren.
'Waar willen jullie het vandaag over hebben?' vroeg ze.
'Ik mag nooit chagrijnig zijn', zei ik terwijl ik aan haar gezicht probeerde te zien op wiens hand ze was.
'Chagrijnig? Ze is altijd depressief', zei je.
'Wat een gelul', antwoordde ik.
'Is die lamp van 200 euro dan ook gelul?' vroeg je terwijl je stem oversloeg op het woord 'gelul' en ik een lach moest onderdrukken. 'Wat voor lamp?' vroeg de seksuologe.
'Zo'n ding tegen winterdepressies. Zodat ze niet de hele dag in bed wil
liggen.'
'Hij was geen 200 euro', siste ik. 'En ik heb hem zelf betaald.'

Ik had de lamp aangeschaft nadat ik een week in de inrichting had doorgebracht. Iedere ochtend moest ik me om half 8 's ochtends melden bij de portier. In de wachtkamer zaten patiënten futloos in hun stoel. Sommigen lagen over de leestafel, of met hun hoofd in hun schoot. Ik las er Mijn Geheim en Psychologie Magazine, tot ik door een verpleger gehaald werd die me naar een kamer bovenin het gebouw bracht. In de kamer stonden vier lampen met een timer. De verpleger draaide de timer op 30 minuten en liet me achter. Vaak zat ik er met nog een paar andere vrouwen. Ik was dan de enige niet-Surinaamse. Ik keek tijdens die minuten in de lamp, en af en toe naar buiten, waar de zon langzaam op kwam. Ik praatte niet met de anderen. Een van hen draaide meestal zelf nog een paar minuten erbij op haar klok. Ik vond het sympathiek van haar dat ik getuige mocht zijn van deze oplichterij. Ik had veel onderzoek naar de effecten van de lamp gedaan. Na 30 minuten zou het geen effect meer hebben. Ik zei er niets over.

Na de week moest ik een vragenlijst invullen over hoe ik me voelde, die werd vergeleken met de antwoorden die ik vóór die week op de vragen had gegeven. Ik was vooruit gegaan, werd me verteld, maar dat ik helemaal uit mijn winterdepressie gekropen was, durfden ze ook niet te zeggen. Ik mocht een week langer blijven, zeiden ze. Ik sloeg dat aanbod af. Ik geloofde niet dat ik in de inrichting, waar de mensen lusteloos over de leestafel lagen, beter zou worden. Op internet vond ik een meisje dat een tweedehands lamp aanbood.

Jij bracht me naar haar huis, in een buitenwijk van Utrecht. 'Waarom verkoop je de lamp?', had jij aan haar gevraagd.
'Omdat ik met anti-depressiva begonnen ben', zei ze.
Op de weg terug zeiden we niets tegen elkaar. Maar ik wist wat je dacht. Zelf dacht ik: de flat van het meisje met de lamp, in deze
achterbuurt van Utrecht, is nog erger dan de wachtkamer van de inrichting waar de mensen met hun hoofd in hun schoot liggen.

'Gebruik je de lamp nu?' vroeg de seksuologe.
'Nee', zei ik. 'Ik ben momenteel niet depri.'
'Niet depri?', lachte je. 'Jij bent altijd depri. Jij bent depri geboren.'
De seksuologe stond op uit haar stoel.
'Ik ga even ingrijpen', zei ze terwijl ze met een stift iets op het bord boven haar schreef. 'We pakken weer even het schema erbij.'


Beeld: Anouk Vercouter

Het schema was er om ons handvatten voor een gezond gesprek te geven, dat niet kon escaleren. Ik verheugde me iedere sessie op het schema. Het maakte me rustig. Ik vroeg me af of er nog meer schema's in het leven bestonden, voor andere dingen. Of ik volgens een schema een werkgever kon hebben, aan wie ik een hekel had omdat ik hem dom vond, zonder dat dat uit de hand zou lopen. Dat ik me nooit meer gekleineerd zou voelen door rijke vrienden, omdat ik de volgeling van een schema was geworden. Of een schema dat mij hielp om geen pijn te voelen. Zoals wel vaker wanneer ik me liet inspireren door iets, wilde ik nu mijn hele dag om schema's laten draaien. Mijn liefde voor schema's ging alles te boven.

'We moeten afronden', zei de seksuologe na een tijd. 'De tijd is om.'
Ik schrok. Nu al? Onmogelijk. Ik voelde dat mijn lijf begon te trillen. Ik werd boos. Ik begon te schreeuwen. 'Dit kun je niet maken!', riep ik naar de seksuologe. 'Je kan me niet zo de straat op sturen. Ik heb meer nodig! We moeten doorgaan met het schema. Dit is een medische fout!' Het liefst had ik haar in haar gezicht geschopt.

Jij gaf haar een hand, bedankte, en tilde mij over je schouder de praktijk
uit. Je sloeg me, alsof ik een baby was, zachtjes op mijn billen.
'Idioot', zei je op kalme toon toen we op straat stonden. En: 'Ik heb zin om heel veel kussen in je gezicht te drukken.'
Dat deed je. En ik hield meer van jou dan van alle handvatten bij elkaar.


Met dit verhaal won Olga Kortz de Boekenweekschrijfwedstrijd, die dit jaar in het teken stond van het thema 'waanzin'. De jury noemde het een 'mooi, twinkelend en ontroerend' verhaal. Behalve Olga wonnen ook Derk Fangman en Sara van Gennip.

Mail

Olga Kortz

Anouk Vercouter maakt tekeningen vanuit haar Wunderkammer/atelier in Gent (BE). Waar kunst en schoonheid zich doorheen de kunstgeschiedenis hebben losgekoppeld, zoekt Anouk de verhouding op tussen schoonheid en gruwel.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter 1

De archivaris en haar dochter: Morgen zal alles anders zijn

‘Even eufy checken.’ In ‘Morgen zal alles anders zijn’ dicht Bareez Majid over de eindeloze keuzes en opties die een dag voortbrengt. Een dag die getekend wordt door de sluimerende aanwezigheid van de videofeed van een beveiligingsapp. Lees meer

Bleekzucht en bloedarmoede

Bleekzucht en bloedarmoede

Menstruatie is stil en onzichtbaar. We kijken weg en gaan door. Maar wat als dat niet langer kan? Wat als het bloed de samenleving binnenstroomt en ons verdrinkt? Esther De Soomer onderzoekt hoe de maatschappij dan reageert. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

In ‘Een anatomie van opa’s dochter’ reconstrueert Bareez Majid de verschillende deeltjes die samen een moeder maken. Een moeder die door een ziekte in de war is, en veel dingen vergeet – soms zelfs haar eigen kinderen. Lees meer

Auto Draft 9

Dat het was

Hoe ga je om met herinneringen die te pijnlijk zijn om onder ogen te komen? Olivier Herter maakt het publiek getuige van een versnipperd landschap van herinneringen. Vloeiend, stemmig en ogenschijnlijk zonder plot wordt geprobeerd woorden te vinden, waar geen woorden voor te vinden zijn. Dit verhaal werd eerder op toneel gebracht door t Barre Land. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

‘Ik wil geen literatuur van je maken.’ Hoe berg je je moeder in je schrijven, zonder haar essentie te bevriezen? Bareez Majid dicht in woord en beeld over ‘soon-to-be-dead-mothers’ en onderzoekt hoe hun lichamen functioneren als vergankelijk archief. Lees meer

Auto Draft 7

Moederland

Zelfs in de Italiaanse zon lukt het niet altijd om donkere gedachten op afstand te houden. Roos Sinnige laat ons meedrijven op de ongrijpbare stroom die dan ontstaat. Lees meer

zonderverdergroet

zonder verdere groet

Rijk Kistemaker doet niet aan groeten. Rijk schrijft gedichten terwijl hij bezig is met andere dingen, zoals het opladen van een gehuurde Kia en huilen. Laat je meevoeren op zijn poëtische gedachtestroom. Lees meer

Jonathan de slakkenman

Jonathan de slakkenman

'Hij zag simpelweg hoe de slak zich terugtrok in zijn huisje wanneer het zich onveilig achtte. Vanwege hun gedeelde lot, voelde Jonathan zich geroepen om de naaktslak ook een toevluchtsoord te bieden.' In dit korte verhaal van Ivana Kalaš neemt Jonathans slakkenfascinatie langzaam zijn leven over. Lees meer

Het insectenhotel

Het insectenhotel

‘Ik kan wel voor je krimpen.' Dieuke Kingma onderzoekt in een kort verhaal vol spinnenpoten en keverschildjes of je de ruimte die je inneemt in een relatie ook weer terug kan geven. Lees meer

Auto Draft 6

ode aan de lepismA saccharinA

Lieke van den Belt neemt je mee in de wereld van de zilvervis. Met lichte en vervreemdende beelden schetst ze in twee gedichten een dialoog tussen deze beestjes en hun slachtoffers. Lees meer

Enterprise, Alabama

Enterprise, Alabama

Charlotte Duistermaat neemt je mee in de enigszins absurde culturele en historische impact van een snuitkeverplaag op een Amerikaans dorpje en de vergelijkbare migratiestromen van mens en dier. Lees meer

Auto Draft 5

Verpopping

Wanneer een rups zich in de sombere wintermaanden in haar keukenraam nestelt, koestert de hoofdpersoon in dit verhaal van Esther De Soomer voor het eerst weer gevoelens van liefde en tederheid. Lees meer

Huizen, omhulsels 1

richtingen, ruimtes, rijping

Anne Ballon schreef drie gedichten over een innerlijk dialoog. Met zachte, precieze en lichamelijke beelden neemt Anne ons mee in een conflict tussen een ‘jij’ die naar geborgenheid in seksuele ervaringen zoekt en een ‘ik’ die aan dit zoeken probeert te ontsnappen. Lees meer

Stilte

Stilte

Haren wassen bij de kapper, of een ochtendkoffie in een treincoupé. Angelika Geronymaki neemt je in dit gedicht mee langs vormen van stilte. Lees meer

Schieten op de maan

Schieten op de maan

'I shot the moon, and I’ll do it again if I have to.' Julien Staartjes vindt het moeilijk te bevatten hoe de wereld letterlijk in brand staat, maar er toch vooral ogen zijn gericht op wie de grootste raket kan bouwen. Daar kan geen fictie tegenop, maar je moet het toch proberen. Lees meer

Ik was elf

Ik was elf

In dit verhaal onderzoekt Jochum Veenstra waar de grens tussen fictie en werkelijkheid ligt voor kinderen. En tot welk punt kan je als ouder je zoon beschermen? Lees meer

 1

De zee

Mariska Kleinhoonte van Os schrijft met groot mededogen en rauwe eerlijkheid over degenen die tussen de mazen van het net en de mazen van de wet vallen, in de verhalenbundel 'Tussen de mazen' die op 14 februari verschijnt. Op onze site lees je alvast een voorpublicatie. Lees meer

De rattenkoning

De rattenkoning

Een schoolreis naar Praag klinkt als een feestelijke afsluiting van de middelbare school: slapeloze busritten, sigaretten in de schaduw van kasteelparken en stiekeme plannen om absint te drinken in hotelkamers. Maar in dit verhaal van Nick De Weerdt eindigt de reis voor een onafscheidelijke vriendinnengroep met een onverwachte confrontatie: de rattenkoning. Lees meer

Hard//hoofd zoekt vóór 28 juli 2.500 trouwe lezers!

Hard//hoofd verschijnt weer op papier, nu met extra bijlage! In Honger lees je over de pijn, het verlangen en de schoonheid van datgene waar we naar smachten. Schrijf je vóór 28 juli in voor slechts 3 euro per maand en ontvang Honger in september in de brievenbus, mét bijlage Ik wil, wil jij ook? over seksueel consent. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer