Illustratie: Kathrin Klingner

De verontwaardiging overheerst deze week. Halbe Zijlstra, Marianne Thieme, Gerd Leers, schooldirecteuren en de bazen van Yahoo: eraf met hun hoofden!" />

Illustratie: Kathrin Klingner

De verontwaardiging overheerst deze week. Halbe Zijlstra, Marianne Thieme, Gerd Leers, schooldirecteuren en de bazen van Yahoo: eraf met hun hoofden!" />
Asset 14

Rijp voor de slacht

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Hard//talk is de seismograaf die de trillingen van de tand des tijds registreert. Wat heeft ons afgelopen week bezig gehouden? Wat bespraken we bij de koffieautomaat en waar lagen we wakker van? Graag horen we wat u van deze rubriek vindt. Mailt u ons!

Illustratie: Kathrin Klingner

Commentaar

Hoofddoekjespuntmakerij

In de nrc.next van dinsdag werd Berend Meijer, de rector van een christelijk lyceum, geïnterviewd over hoofddoekjes. Op zijn school draagt meer dan de helft van de meisjes er een, maar hij zegt het zelf niet eens meer te zien. "Al te religieus vertoon" is niet toegestaan op het lyceum, maar mocht een leerling zich toch zeer orthodox kleden, dan hoopt hij dat het niet tot een rechtszaak hoeft te komen. Liever wil hij "het gesprek aangaan".
Meijer’s insteek verschilt van die van Gerard Dekkers, rector van het Don Bosco College in Volendam. "Dat kan ik ook", moet Dekkers gedacht hebben toen de Belgische HEMA breeduit in het nieuws kwam door een medewerkster te ontslaan omdat zij een hoofddoek droeg. Triomfantelijk beleefde hij zijn 15 minutes of fame doordat hij besloot om de hoofddoek-dragende Imane onderwijs te ontzeggen - en nog gelijk kreeg van de rechter ook. "Het is denk ik wel een felicitatie waard," glunderde Dekkers in het RTL-nieuws. Hoewel de reden voor de schorsing wat onduidelijk was – eerst zou het zijn omdat alle hoofddeksels op de school verboden waren, later was het opeens een kwestie van identiteit – had de rector zijn punt gemaakt.
Nu vrouwen in het Midden-Oosten worstelen om na de Arabische Lente niet achter het aanrecht teruggestopt te worden en Franse vrouwen worden gearresteerd omdat zij een niqaab dragen, moeten schooldirecteuren zich misschien wat minder bezighouden met mediageile puntmakerij en het gesprek aangaan met hun leerlingen. Die zien de zaken vaak ontwapenend simpel: "Mensen gaan er echt niet dood aan als er iemand met een hoofddoek op loopt hoor," aldus een mede-leerlinge van Imane.

Door Kelli van der Waals

Rolmodel

Ik heb altijd gelijk

Ik ben Halbe Zijlstra en ik heb een fantastisch plan bedacht om het hoger onderwijs te verbeteren. Daar verdienen we ook wat geld mee, dat geef ik eerlijk toe, maar dat is nou eenmaal nodig (ook al zegt de minister van Financiën daar wat anders over). En dat geld gaan we ook allemaal weer herinvesteren in het onderwijs. Erewoord. We weten alleen nog niet zo goed hoe of wanneer. Dat er dan een heleboel studenten demonstreren tegen die plannen van mij, tsja. Het is in ieder geval fijn dat ze hun studie zo serieus nemen. En al die hoogleraren in toga rond de hofvijver, zagen er prachtig uit. Maar die professoren kunnen beter gewoon weer huiswerk na gaan kijken, of boeken lezen. Daar worden ze toch voor betaald? Dat zei Marja ook zo goed, ze kunnen beter lesgeven dan protesteren. Dan mogen ze de grote-mensen-beslissingen aan mij overlaten, want die wet komt er gewoon. Ik denk namelijk dat dit plan van mij wel een goed idee is. Dat er dan een heleboel 'deskundigen' en 'prominenten uit het bedrijfsleven' zijn die het niet met mij eens zijn, is hun probleem. De oppositie heeft altijd wel wat te zeuren, en die SGP trouwens ook. Ik maak hier toch zeker de wetten? Dat mijn plannen in strijd zouden zijn met allerlei rechtsbeginselen, ja dat heb ik al vaker gehoord. Inhoudelijke argumenten terzijde, de regering zou deze wet toch niet hebben ingediend als hij juridisch onhaalbaar zou zijn? Daar moet u maar gewoon op vertrouwen. Dat er een heel advocatenkantoor na onderzoek tot een andere conclusie is gekomen, verandert niets. Ik ben namelijk hier de staatssecretaris, en ik heb twee regels die luiden als volgt: 1. Ik heb altijd gelijk. 2. wanneer ik ongelijk heb, zie dan regel 1.

Door Meredith Greer

De Hofstad

1000 werkloze slagers

Sinds afgelopen week is er een Kamermeerderheid voor het wetsvoorstel van de Partij van de Dieren om het onverdoofd ritueel slachten van dieren te verbieden. Een algemeen verbod op onverdoofd slachten was al van kracht, waarbij een uitzondering werd gemaakt voor de joodse en islamitische ritus. Alle partijen die zichzelf als links en/of progressief willen profileren, met de PVV (wederom) als joker, steunen het plan om deze uitzonderingspositie op te heffen. Ook de PvdA-fractie, die lang twijfelde, is overstag, "omdat dierenwelzijn voor ons prioriteit heeft (...) los van de vrijheid van godsdienst die wij erg hoog achten." Inderdaad.
Voor het NOS-journaal lichtte Marianne Thieme het initiatiefwetsvoorstel toe: "Wetenschappers zijn het er allemaal over eens dat er sprake is van onaanvaardbaar dierenleed." Dat wetenschappers het hier over eens zijn, is simpelweg niet waar: dat kan een ieder met toegang tot internet verifiëren. En de kwalificatie ‘onaanvaardbaar’, die terloops door Thieme wordt ingevoegd, is al helemaal bizar. Immers, wat voor ons wel of niet onaanvaardbaar is, laat zich niet makkelijk door wetenschappelijk onderzoek onderbouwen. Om de wetenschap dan als buikspreekpop te gebruiken is een goedkope vorm van politieke manipulatie.
Maar goed. Zoals ik in een eerder bericht al suggereerde, maakt Thieme gebruik van de huidige intolerantie jegens moslims. En haar wetsvoorstel, als eenmaal wet, zadelt ons op met een onvermijdelijke vraag: wat gebeurt er als over een jaar of wat de duizenden halal-slagers die Nederland kent zonder pardon op straat worden gezet en zelfstandig ondernemers simpelweg gedwongen worden hun bedrijf op te geven?
Voor alle duidelijkheid: een verbod op rituele slachting was eenmaal eerder van kracht in Nederland, namelijk tijdens de Duitse bezetting. Dat we deze standaard van expliciete inperking van de vrijheid van religieuze minderheden anno 2011 nogmaals moeten evenaren, is [vul in].

Door Elon Heymans

Ver weg

Ai Weiwei

"De nadelen van mijn arrestatie zijn groter dan de voordelen", zei Ai Weiwei in oktober nog in NRC Handelsblad. De Chinese kunstenaar en activist, die vooral buiten zijn vaderland bekendheid geniet, leek door zijn status in de internationale kunstwereld enigszins beschermd tegen arrestaties. Naar aanleiding van zijn miljoenen porseleinen zonnebloempitten in het Tate Modern en de Nobelprijs voor de Vrede die zijn vriend Liu Xiaobo ontving, uitte ik hier al mijn zorgen over het lot van Ai. Inmiddels is er niets meer van hem vernomen sinds hij vorige week zondag in Beijing werd opgepakt vanwege 'economische misdrijven'. Zijn naasten worden verhoord, zijn studio is overhoop gehaald en de vraag rijst of hij überhaupt nog leeft. "Ik weet ook dat niemand in het Westen mij werkelijk kan beschermen als iemand hier besluit dat het wel genoeg is geweest met die grote bek van Ai Weiwei. Als het zover komt, komt het zover. Wat kan ik daar aan doen? Ik lig er niet wakker van. Ik weet namelijk ook niet waar de grens ligt van wat wel gezegd kan worden en niet." Van de petitie, gestart door musea zoals het Guggenheim, MoMa en Tate Modern, zullen de Chinese autoriteiten zich dan ook niets aantrekken. De handelwijze van de Partij lijkt onhoudbaar. Het internet waar steeds meer Chinezen gebruik van maken, de opkomende middenklasse en de status van China als serieuze wereldmacht zouden een agressieve houding van de overheid onmogelijk moeten maken. Maar zolang Yahoo en Twitter met de Partij samenwerken, zolang de middenklasse repressieve beslissingen slikt in ruil voor welvaart en zolang de verontwaardigde reacties uit het Westen slechts bij woorden blijven, is het tegendeel voorlopig waar.

Door Roos Euwe

Post Scriptum

Een verwarde man

Afgelopen week stak een man zich op de Dam in Amsterdam in brand. Een dag later overleed hij. Dit is op zich al tragisch genoeg, maar nog veel schrijnender was het om te zien hoe volstrekt onverschillig zowel politiek als media op deze wanhoopsdaad reageerden. Waar, zoals Jeroen van Rooij reeds op deze site opmerkte, minister Gerd Leers zijn kleingeestigheid nog eens ten toon spreidde door te zeggen dat het "heel tragisch" was, maar dat hij "echt niet kan bevroeden wat nu de reden is geweest waarom die meneer dat gedaan heeft", was het eerste dat er in verschillende media werd gemeld het feit dat de man een ‘verwarde indruk’ maakte.
Deze toverformule is ondertussen een geijkte methode om verontrustende en vermeend politieke acties van hun politieke lading te ontdoen en onschadelijk te maken. Kennelijk is er niemand van mening dat het wellicht grotesk, maar toch op zijn minst ook significant is dat een asielzoeker zich op klaarlichte dag in het openbaar in de fik steekt. Wat mij echter het meest zorgen baart is dat het wegzetten als ‘verward’ impliciet associaties oproept met de 'damschreeuwer' en de 'waxinelichtjeshouderwerper'. Bij deze twee ‘verwarde’ mensen gebeurde het afgelopen jaar het exact tegenovergestelde: twee daadwerkelijk uit een verwarde geest voortgekomen acties werden door politiek, media en justitie gepolitiseerd en als excuus gebruiken om mensen, onder het mom van veiligheid, gedurende lange tijd zonder proces vast te zetten. Gecombineerd met het meest recente incident van een 36-jarige man die zich op de Dam in de brand stak, rijst er een in toenemende mate verontrustend beeld op van de arrogantie van onze huidige overheid, en het totale gebrek aan maatschappelijk verontwaardiging.

Door Melle Kromhout

Mail

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Kind van lelijke huizen

Kind van lelijke huizen

Om haar heen ziet Anne Schepers dat de kinderen uit ‘mooie huizen’ die wél een financieel vangnet hebben eerder de stap naar freelancewerk kunnen maken. Ze staat voor de keuze: lijden voor de kunst of doen wat de maatschappij verantwoordelijk acht? Lees meer

:Een reeks foto’s: brieven over consent

Een reeks foto’s: brieven over consent

Voor Alara Adilow voelt het alsof er altijd hiaten overblijven na het schrijven van een antwoord op een brief, en ze vraagt zich af of ze daarom steeds midden in de nacht wakker wordt. Ze denkt na over hoe de zachte aanrakingen niet alleen voor haar lichaam helend kunnen zijn, maar ook voor onze gewelddadige maatschappij, waar pestgedrag en leedvermaak machtsgrepen zijn. Lees meer

:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Mijn naam roept 1

Mijn naam roept

Hodo Abdullah beschrijft hoe de geschiedenis van Somaliland haar ook veel over haarzelf leerde. Hoe komt het dat het geloof in henzelf, de veerkracht en de trots van de Somalilanders zo verankerd zit in hun DNA? Wat geeft hun de kracht om door te gaan? Lees meer

:Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Alara Adilow blikt terug op haar jongere zelf en ziet hoe onwetendheid en zelfdestructie haar afsneden van zorg en liefde, tot feministische en postkoloniale denkers haar aanraakten en haar openstelde om naar zichzelf en de wereld te kunnen kijken. Lees meer

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie 2

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie

Insecten hebben een slecht imago. We houden ze het liefst ver uit de buurt, maar dat is onterecht, vindt Jitte. Met dit artikel bewijst hij je graag van het tegendeel en vertelt hij hoe sluipwespen lieveheersbeestjes inschakelen als lijfwacht voor haar larven, over de indrukwekkende hersenen van de Darwinwesp, en hoe je een mierenkolonie opzet met één koningin. Lees meer

Composthoop

Een symfonie van het kleine leven

Jesse Van den Eynden neemt je mee in de symfonie van het kleine leven dat zich afspeelt in de duisternis van de composthoop. In dit liefdevolle essay beschrijft hij hoe zijn leven steeds meer overgenomen wordt door de rottende en levende massa in zijn tuin, en hoe het slurpen, klikken en kraken van de aarde en haar bewoners een meditatieve ervaring worden. Lees meer

Eiland zonder eilandjes

Eiland zonder eilandjes

Bram de Ridder is vervangend psychiater op Bonaire. Maar hoe moet hij zich als witte zorgprofessional verhouden tot de mensen van het eiland? Lees meer

Huizen, omhulsels

Huizen, omhulsels

Anne Schepers had nooit gedacht dat ze een huis kon kopen. Tijdens de verbouwing denkt ze na over huizen als politiek middel, hoe het is om als sociale klimmer ruimte in te nemen en waarom dromen over een fantasiehuis een privilege is. Lees meer

:Consent als verzet: brieven over consent in een koloniale wereld

Consent als verzet: brieven over consent in een koloniale wereld

Consent is complex in een wereld gevormd door koloniaal geweld. Yousra Benfquih vraagt zich in haar eerste brief aan Alara Adilow af hoe consent een instrument kan worden van verzet. Lees meer

Iemand die in je gelooft

Iemand die in je gelooft

Jam van der Aa ontdekte pas laat dat ze autisme heeft. Toen ze jong was herkende jeugdzorg bovendien niet de rol van autisme in de onveilige situatie bij haar thuis. Ze was gedreven en nieuwsgierig, maar lange tijd op zichzelf aangewezen. Dit essay is een pleidooi voor betere jeugdzorg en gaat over veerkracht en jezelf leren begrijpen en vertrouwen. Lees meer

Automatische concepten 87

Van mijn spreekkamer tot aan Afghanistan

In haar behandelkamer zit Jihane Chaara als forensisch psycholoog niet alleen tegenover slachtoffers, maar ook tegenover daders van dwingende controle, een vorm van huiselijk geweld. Wat is het verband tussen deze psychologische, onderdrukkende machtstructuur van een individidu als meneer X in haar spreekkamer, en het regime van de Taliban in Afghanistan? Een essay over de verbinding tussen daderschap, ontkenning, grotere structuren van vrouwenonderdrukking en verzet. Lees meer

Einde Schooldag

Einde Schooldag

Leerlingen zijn als tijdelijke passanten van wie je een hoop weet, maar nooit hoe het met ze af zal lopen. 'Ze zijn open eindes', zo schrijft Engels docente Charlotte Knoors in dit persoonlijke essay over de raadselachtige verhouding tussen docent en student. Lees meer

Zo rood als een kreeft

Wanneer twee Spaanse vrienden Ferenz Jacobs uitnodigen voor een protestmars tegen toerisme in Barcelona, voelt hij zich voor het eerst weer een 'outsider'. In dit essay richt hij zich op de gevolgen van massatoerisme op de permanente bewoners. Is er een ander soort toerisme mogelijk, buiten de logica van onderdanigheid, kolonialisme en uitbuiting om? Lees meer

Auto Draft 4

Tijd buiten de uren om

Micha Zaat sliep binnen een jaar in bijna 60 verschillende hotelkamers. In dit essay licht hij het fenomeen van de hotelkamer als liminaal object toe, en legt uit wat zo'n kortdurend verblijf voor gasten én kamers betekent en waarom het onmogelijk is om ouder te worden in een hotelkamer. 'In het bed waar ik gisteren droomde over sterven in een auto-ongeluk ligt nu iemand te masturberen.' Lees meer

Auto Draft 2

'Kunnen we vrienden zijn?': over een noodzakelijk veranderende mens-natuur relatie

Wanneer Jop Koopman afreist naar Lombok om de Indonesische visie op mens-natuurrelatie beter te begrijpen, gaat hij op pad met een lokale mysticus. In dit essay onderzoekt hij hoe we de verhouding mens-natuur opnieuw kunnen vormgeven; wat de agency is van onze omgeving, en waarom we vrienden moeten worden met alles rondom ons. Lees meer

Stil protest

Stil protest

Nadeche Remst laat zien hoe slaap, verdriet en dissociatie meer zijn dan persoonlijke reacties: ze worden een vorm van stil verzet tegen een wereld die kwetsbaarheid buitensluit. Lees meer

Hoe lang blijf je een vluchteling?

Hoe lang blijf je een vluchteling?

'Wat' ben je als je ergens niet thuishoort, maar ook niet terug kan naar je geboorteland? Ivana Kalaš onderzoekt het label 'vluchteling'. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer