Ik kom al jaren graag op de website van het Reformatorisch Dagblad. In eerste instantie ter vermaak. Lekker lachen om die malle gereformeerden met hun dossiers over het gevaar van popmuziek. Gaandeweg veranderde het uitlachen in oprechte interesse. Een interesse in de leefwijzen en beweegredenen van een groep mensen die op minder dan 20 kilometer afstand een totaal andere wereld lijkt te bewonen. Hoe oneens ik het ook was met hun standpunten, door de interviews en reportages die ik op refdag.nl las, maakten makkelijke stereotypen langzaamaan plaats voor mensen van vlees en bloed. Hun levenswijze bleef in mijn ogen bizar, maar ik begreep beter wat er achter hun keuzes stak.
Met de huidige mazelenepidemie staan deze mensen weer volop ter discussie. De Volkskrant publiceerde afgelopen maandag een interview met een gereformeerde vader die zijn kinderen niet liet inenten. Hij legde uit dat er op de Here vertrouwd moet worden. Tot op zekere hoogte dan. Een reddingsboei mag, vaccinatie gaat te ver. Waarom de grens wordt getrokken bij een vaccin en niet bij een reddingsboei is mij nog steeds niet duidelijk. Maar in dit geval doen de schijnbaar arbitraire regels die ten grondslag liggen aan het niet inenten er ook niet toe.
In dit geval gaat het namelijk niet alleen om het leven van deze man, zelfs niet alleen om dat van zijn kinderen. Vaccinatie werkt op basis van kudde-immuniteit: minstens 94 procent van een populatie moet zijn ingeënt tegen mazelen om besmetting te voorkomen. In de Bible Belt ligt het inentingspercentage op sommige plekken op 67 procent. Mensen die om wat voor reden dan ook tegen vaccinatie zijn, laten zo hun naasten, die voor een andere leefwijze kiezen, een ongewild risico lopen op blindheid, hersenbeschadiging of zelfs de dood. Dat zal ik nooit begrijpen, hoeveel interviews op refdag.nl ik ook lees.