Asset 14

THIS IS MY PARK

Hard//talk: THIS IS MY PARK

Kun je als vrouw wel stellen dat een park voor jou is? Marthe van Bronkhorst ziet in de billboards van Beyoncé meer verkooptruc dan feminisme. En stelt: het feminisme is er nog lang niet.

Beyoncé hurkte tot voor kort in badpak in een parkje op een billboard aan de Amsterdamse Nassaukade. THIS IS MY PARK brullen blokletters onder haar blote benen. Ik betwijfel het, denk ik als ik erheen fiets, want als ze hier in West zo hurkte in een verlaten park, was ze waarschijnlijk verkracht. Immers, één op de vijf vrouwen wordt misbruikt, één op de tien vrouwen in Nederland is verkracht, meer dan de helft geïntimideerd. Dat bedenk ik altijd weer even als iemand zich afvraagt of ‘feminisme nu wel klaar is.’

‘Hé meisje, hé, wat heb jij een mooie lange jas,’ klinkt het. Ik ontwijk het groepje jongens dat op het fietspad blijft staan. Ook in een jas tot mijn voeten, moet ik blijkbaar worden nageroepen. Ik wacht voor het stoplicht bij Beyoncé en denk aan het stuk dat verscheen op Hard//hoofd over Teleurstellende Feministen. Simone de Beauvoir (overigens een fervent drager van hooggesloten blousejes en coltruien) werd aangehaald als ‘teleurstelling’, wegens haar romantische onderwerping aan Sartre. Slaafs! Een schoothond! Emma Wortelboer (weinig tot geen kleding) werd als tegenvoorbeeld aangehaald: naakt op instagram, seksueel vrij. Maar ook die bekritiseren we, medefeministen. Sletterig! Aandachtshoer! Of je je nu aankleedt voor één man of uitkleedt voor vele – altijd draait het toch weer om aandacht. Van de man. Wat hebben we eigenlijk met die seksualisering van het feminisme bereikt? denk ik.

Merken tonen vooral vrouwenlichamen om zichzelf een vrouwvriendelijk imago te geven, niet om een feministisch doel na te streven

Het is doorgeschoten naar een verdienmodel. Wie z’n merk voor de verkoop oppoetst met queer-friendly quotes en regenbogen, doet aan ‘pinkwashing’. Idem dito is het oppoetsen van je product (of personal brand) met sexy assertieve vrouwen ‘purplewashing’. Een vrouwenlichaam wordt vooral getoond als middel om een female-friendly-imago te geven aan het merk en niet om een feministisch doel na te streven. Een vrouw blijft dus een instrument. ‘’Purplewashing is het instrumentaliseren van de feministische zaak voor neoliberale doeleinden”, aldus bedenker van de term, feminist Brigitte Vasallo. Barbie kreeg in 2016 billen, een Frida Kahlo-Barbie volgde, maar zonder unibrow. De game-industrie kiest steeds vaker voor female characters, ze wachten alleen nog op armor in plaats van lingerie. Famke Louise zou je volgens haarzelf ‘best feminist kunnen noemen.’ Beyoncé twerkt om haar trainingspakken aan te prijzen. Representatie van sexy, assertieve vrouwen, is dat erg, kun je je afvragen. Het is toch fijn dat vrouwen niet meer óf kuise tuinbroektypes of hulpeloze prinsessen hoeven te zijn? Dat is zo. Alleen jammer dat die seksualisatie zo ontzettend afleidt van/schuurt met andere boodschappen van het feminisme. Namelijk dat een vrouw géén instrument is. En dat rape culture bestaat.

En zo lang een vrouw een instrument blijft, denken anderen dat ze haar kunnen gebruiken of misbruiken. 80% van de daders van misbruik is een bekende. Misschien begint 80% van de verkrachtingen wel met een uit de hand gelopen ‘compliment’ of flirt van een man. Een patiënt in mijn praktijk werd verkracht door de buurman, ze draait haar deur driedubbel op slot en sluit al haar gordijnen. Een andere werd twee dagen verkracht en gedrogeerd op een kinderboerderij, niemand had haar gemist.

Ik bereik het centrum en ga de pont op. Een vriendin werd in Noord door een onbekende in een bushokje belaagd. Ze werd niet verkracht omdat de daders haar jumpsuit (jasje zat vast aan de broek) niet van haar lijf kregen. Lichaamsbedekkende kleding als enige effectieve verdediging tegen de verkrachters. Net op tijd kwam een voorbijganger langs die de politie belde. Beyoncé is de eerste zwarte vrouwelijke sportmerkeigenaar, maar ik denk wel drie keer na voor ik in haar sexy creaties door het Westerpark fiets. Als iemand een tracksuit ontwerpt met noodknop, die keihard ‘I NEED A SOLDIER’ afspeelt met je coördinaten naar een internationaal vrouwennetwerk, dan koop ik hem.

 

Beeld: Gorbachevsergeyfoto via Pixabay

Mail

Marthe van Bronkhorst (zij/haar) is schrijver, theatermaker en psycholoog en studeerde aan de VU Amsterdam en Harvard Medical School. Ze schreef voor onder meer Theater Ins Blau, Sonnevanck, Over het IJ festival, Kluger Hans, Meander, De Revisor en werkt aan een roman over duikers bij uitgeverij De Geus.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Je hebt mij getekend voor het leven

Je hebt mij getekend voor het leven

Hoe sluit je een hoofdstuk af? Jop Koopman schreef een brief aan zijn oude baas, in wiens tulpenbedrijf hij als invalkracht een bedrijfsongeval meemaakte. Lees meer

De dooddoener van het kwaad

De dooddoener van het kwaad

Bas Keemink bespreekt de film 'The Zone of Interest', waarin Jonathan Glazer 'Big Brother' naar de Holocaust brengt. Lovende kritieken schrijven dat hij Hannah Arendts theorie, de banaliteit van het kwaad, goed in beeld brengt, maar is dat wel zo? Lees meer

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Jorne Vriens bezocht een tentoonstelling in Parijs en dit leidde tot een prachtige uiteenzetting over tekst, smartphones, connectie en fotografie. Lees meer

De eerste leugen

De eerste leugen

De eerste keer dat Job van Ballegoijen de Jong loog, was het bijna onschuldig. Een leugentje om bestwil, dacht hij toen, om zijn moeder gerust te stellen. Maar die eerste leugen groeide uit tot een web waarin hij langzaam verstrikte. In zijn debuut 'Morgen vertel ik alles' vertelt hij waarom iedereen een tweede (of derde) kans verdient. Lees meer

Leven in laagjes

Leven in laagjes

In dit essay geeft Dani Bouwman een intieme reflectie op identiteit, familie en het verlangen naar een plek waar hij volledig zichzelf kan zijn. Lees meer

De overkokende theatraliteit van Pierre Bokma maakt van Zomergasten weer een feestje

De overkokende theatraliteit van Pierre Bokma maakt van Zomergasten weer een feestje

Reinout Bongers schreef een nabeschouwing van de Zomergasten-aflevering met Pierre Bokma als gast of, moeten we zeggen, hoofdrol? "Therapie heeft hij wel geprobeerd, maar dat leverde hem - naar eigen zeggen - vooral een lege bankrekening op." Lees meer

Eerherstel voor mijn stiefmoeder

Eerherstel voor mijn stiefmoeder

Toen zijn stiefmoeder Pieta stierf, voelde het voor Jelle Havermans alsof hij werd bevrijd van een van zijn grootste onderdrukkers. Voor ons Sorry-magazine schreef hij dit essay waarin hij jaren later toegeeft dat de vrouw die hem en zijn zusje het leven zuur maakte, ook slachtoffer was van haar eigen tijdsgeest en omgeving. Lees meer

:Aan een dun touwtje: Over onbegrip, offers en intergenerationele solidariteit

Aan een dun touwtje: Over onbegrip, offers en intergenerationele solidariteit

In dit persoonlijke essay ontrafelt Laura Korvinus de draden die haar met haar oma verbinden. Langs welke verhalen of assen kan verbondenheid tussen verschillende generaties ontstaan en worden vastgehouden? Deel 1. 
 Onderweg naar mijn grootouders glipt een herinnering mijn gedachten binnen. Op een oude video ben ik aan het spelen aan de rand van... Lees meer

Op studiobezoek bij Koen van den Broek

Op studiobezoek bij Koen van den Broek

Aucke Paulusma ging op studiobezoek bij kunstschilder Koen van den Broek. In de hoop inspiratie op te doen voor zijn eigen kunstenaarscarrière, bespreken ze de kunst. Lees meer

:Sōsaku hanga: Modernistische kippenvelkunst volgens het boekje? 7

Sōsaku hanga: Modernistische kippenvelkunst volgens het boekje?

Waarom blijft prachtige kunst soms onbekend? Janke Boskma kreeg kippenvel van Sōsaku hanga en dook in de Japanse kunstgeschiedenis. Lees meer

Ook boze mensen kunnen kwetsbaar zijn

Ook boze mensen kunnen kwetsbaar zijn

Ettie reageert voor een laatste keer op een brief van Jochum, door te schrijven over verdriet, kwetsbaarheid, woede en het belang van actief luisteren. Lees meer

:'Hoop is het laatste dat sterft, maar op dit moment is de situatie tamelijk hopeloos': Sana Valiulina te gast in Zomergasten

'Hoop is het laatste dat sterft, maar op dit moment is de situatie tamelijk hopeloos': Sana Valiulina te gast in Zomergasten

Juul Kruse bekijkt de Zomergasten-aflevering van Sana Valiulina, waarin zij bovenal probeert hoop te houden en overeind te blijven tegen de achtergrond van immer grimmig Rusland. Lees meer

Een excuus in een klein restaurant

Een excuus in een klein restaurant

Ettie schreef een brief aan Jochum, die hem ontroerde. Hij besloot een brief terug te sturen over excuses, ouders en wat het betekent om zowel een cis-man én queer te zijn. Lees meer

Een goed passend hokje is nog steeds een hokje

Een goed passend hokje is nog steeds een hokje

Vorige week schreef Jochum een brief aan Ettie over zijn ervaring met queer-zijn, biseksualiteit en identiteit tijdens zijn jeugd. In deze brief reageert Ettie met haar eigen ervaring en vraagt ze zich af of iedereen queer zou kunnen zijn. Lees meer

De schipperende kameleon: zomergast Van der Burg is sociaal voor de mensen, maar liberaal in het beleid

De schipperende kameleon: Zomergast Van der Burg is sociaal voor de mensen, maar liberaal in het beleid

Eric van der Burg was op bezoek bij Zomergasten. Marthe van Bronkhorst geeft in dit artikel haar scherpe analyse op de aflevering. Lees meer

Briefwisseling Ettie en Jochum - Brief 2

Wie wil nou een slachtoffer zijn?

Jochum ontving een brief van Ettie over zijn nooit-verstuurde brief aan zijn jeugdliefde. Ettie vindt dat Jochum de vrijheid van de queeridenteit niet goed beschrijft. Hij besluit Ettie een brief terug te sturen en op haar kritiek in te gaan. Lees meer

Briefwisseling Ettie en Jochum - brief 1

Het privilege van lesbisch-zijn

Een nooit verstuurde brief die door Jochum Veenstra op Hard//Hoofd gepubliceerd werd, begon een eigen leven te krijgen in het hoofd van Ettie, die niet zo goed wist wat ze ervan moest vinden en er toen maar over besloot te schrijven. Het resultaat is een niet-verstuurde brief die ze toch besloot op te sturen. Lees meer

Een kus van een beer

Een kus van een beer

Nick Sens ontmoet een beer in de dierentuin en raakt gefascineerd door deze dieren. Wie of wat ervaren we als we oog in oog met een beer staan? Aan alle wezens van de metamorfose, hier en daarginds (Nastassja Martin) De bruine beer zet twee zware stappen in mijn richting en ik bevries. Het gegil en... Lees meer

Kijken in de spiegel van de Gendermonologen

Kijken in de spiegel van de Gendermonologen

Wie zie jij als je in de spiegel kijkt? Voldoe je aan het beeld van ‘de gemiddelde mens’, of niet? Tom Kniesmeijer vraagt zich af waarom afwijken van het gemiddelde zoveel weerzin oproept en of hét gemiddelde wel bestaat. ‘Precies op het gemiddelde past niemand’. Ik sluit mijn ogen en ben terug in de Leidsestraat.... Lees meer

Nieuwe Barbaren 1

Nieuwe Barbaren

Met het essay 'Nieuwe barbaren' over de Kafkaëske, sci-fi serie Severance won Jacob Koolstra in 2024 de Drift Essaywedstrijd. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer