De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. De problemen van vandaag hoeven niet de problemen van morgen te worden, maar daarvoor hebben we wel eerst een frisse dosis boosheid nodig. Michiel Bron ergert zich echter aan de onverschilligheid onder zijn leeftijdsgenoten. Zijn oproep: word weer boos!
Boos. Afgelopen maanden heb ik mij zeer boos gemaakt. Boos op een generatie welteverstaan, een generatie van onwetende en onwelwillende jongeren.
Al jaren wordt de leeftijdsgroep van de jongste betreders van de arbeidsmarkt keihard geraakt door bezuinigingen en onnodige beleidsveranderingen. Na het invoeren van het leenstelsel, waardoor de gemiddelde jongere nu de arbeidsmarkt betreedt met een schuld van ongeveer vierentwintigduizend euro, en de enorme flexibilisering van die arbeidsmarkt worden de basisvoorwaarden van een eerste wereldland als Nederland, zoals een betaalbaar dak boven je hoofd, de beste scholing en werkgeluk, met een rap tempo om zeep geholpen. De jongste generatie zit diep in de schulden, heeft weinig kans op een vaste baan en werkt zichzelf compleet in de stress, met vele burn-outs tot gevolg.
Accepteer de maatschappij niet klakkeloos voor wat die is.
Waar zijn alleen de jongeren die eens zeggen: ‘Zo is het genoeg!’? Waar zijn de jongeren die zich verenigen en hun stem laten horen? Waar zijn de jongeren die de verantwoordelijken tot verantwoording durven te roepen?
Het blijft veel te stil bij onze eigen generatie. Het interesseert ons niet, we hebben geen tijd of we hebben het altijd nog net iets beter dan onze buurjongen. Waren het vroeger bij uitstek de jongeren die zich lieten horen, nu lijkt de tijd van collectieve verontwaardiging voorbij. Daar plukken we zelf de wrange vruchten van.
Wat is ervoor nodig om ons weer te realiseren dat de problemen van vandaag niet de problemen van morgen hoeven te zijn? Dat wanneer wij met zijn allen de tijd maken om onze stem te laten horen, we daadwerkelijk iets kunnen bereiken. Dat wanneer verenigd juist de jonge mensen een enorme invloed kunnen hebben op hoe een samenleving eruit komt te zien?
Daarom deze oproep: word weer boos! Accepteer de maatschappij niet klakkeloos voor wat die is. Stop met het slikken van bezuinigingen die het leven voor jou alleen maar duurder maken. En sterker: zie ook eens in dat wanneer je buurjongen het nog slechter heeft dan jij, het misschien wel eens tijd is om samen op te trekken. Daar droom ik van en daarom maak ik mij boos.
Beeld: marino via Flickr