Asset 14

West Side Story

Na het fiasco van twee weken geleden kozen onze redacteuren opnieuw voor een musical. Ditmaal keken Meredith, Tirza, en Sanne de klassieker West Side Story (1961). Ze zagen hoe de jeugdbendes Jets en Sharks elkaar tweeënhalf uur lang bevechten met liedjes en danspasjes.

Sanne: Nou, nou, nou. Dat was een hele zit. Maar goddamn, wat is die muziek fantastisch. Ik had West Side Story jaren geleden wel eens op televisie gezien, en de soundtrack ken ik redelijk goed. Maar het was wel heel erg leuk om de beelden en muziek samen te zien, zoals het natuurlijk hoort. Het dans-basketballen!

Meredith: Totaal jeugdsentiment voor mij. Ik kon sommige scènes nog steeds meezingen.

Tirza: Die openingscène zit zo goed in elkaar. Ik bedoel, eerst heb je de credits met de proloog, waar je gewoon vier minuten lang zit te kijken naar de contouren van New York in wisselende kleuren...

Sanne: Ik dacht eerst even dat ik iets fout had gedaan met downloaden.

Meredith: Heel eerlijk gezegd heb ik door die openingsscène heen gescrold. Ik moest er echt weer even inkomen, maar dat heb je vaak met klassiekers. Het tempo is zo anders dan de hapklare narratieve brokken die we gewend zijn.

Tirza: Wat ik zo bijzonder vind aan West Side Story, is dat de muziek en de dans niet als rare onderbreking aanvoelen, maar als een logisch onderdeel van de film. In tegenstelling tot veel andere musicals, *kuch* Les Misérables *kuch*. Alles is tot in de puntjes gechoreografeerd, zoals die eerste basketbalscène, of de vechtscène, en toch denk je niet: goh, wat staan die macho bendeleden daar plots raar te dansen.

Meredith: Nou, in het begin moest ik toch wel even gniffelen om de jeugddelinquenten met jazz hands en pas de bourrées. Maar het went. Na die verhandeling tegen Officer Krupke hadden ze helemaal mijn hart weer gestolen.

Sanne: Even iets anders: wisten jullie dat twee van de mannelijke hoofdrolspelers, namelijk Tony en Riff, later samen in Twin Peaks speelden? Mind. Blown.

Tirza: Ik moet tot mijn grote schaamte bekennen dat ik Twin Peaks nooit gezien heb.

Meredith: Ik ook niet...

Sanne: Wát?

Tirza: Ja die reactie krijg ik wel vaker. Van de helft van mijn vrienden, zo ongeveer.

Sanne: Het zorgt in ieder geval voor een heel David Lynchachtig déjà-vugevoel tijdens het eerste gedeelte van de film. Anyway. Natalie Wood is beeld- en beeldschoon - ze was een tijdje geleden nog in het nieuws omdat haar nogal schimmige verdrinkingsdood in 1981 alsnog moord blijkt te zijn. Maar haar Puerto Ricaanse accent is vrij waardeloos. En ze zingt niet echt! Tegenwoordig wordt iemand als Beyoncé ongeveer gelyncht wanneer ze een bandje laat meedraaien bij een superbelangrijk optreden, maar in 1961 zat men daar niet zo mee.

Meredith: Beyoncé terzijde, Natalie Wood irriteerde me echt mateloos. Ze was zo suikerzoet als Sissi. Ik vind Shakespeare’s Julia, waar haar rol op gebaseerd is, ook een bakvis. Maar ja, die was veertien. Wat was haar excuus?

Sanne: Ik weet niet of het aan Natalie lag, het is ook wel echt de rol. Maria is gewoon een trutje.

Tirza: Voor mij is dat hele liefdesverhaal tussen Tony en Maria eigenlijk bijzaak. Ik weet wel dat het een moderne bewerking van Romeo & Julia is, maar de tragedie is hier een stuk minder geloofwaardig. Misschien omdat je te weinig te weten komt over de achtergrond van Maria en Tony. Zo is Tony de oprichter van de Jets, maar deze perfecte, cleane, all-American boy als vechtersbaas? Ik zie het niet.

Sanne: Shakespeare of geen Shakespeare, het blijft een flinterdun verhaaltje. Jongen en meisje ontmoeten elkaar, worden knetterverliefd op een manier die enige hersenschade doet vermoeden en pakken dit alles vervolgens zo knullig aan dat er dooien vallen. Hoe vaak zou Tony “Mariaaaaaa!” hebben geschreeuwd gedurende die tweeënhalf uur?

Meredith: Wel een beetje manisch, ja.

Sanne: Ik las dat Audrey Hepburn eigenlijk Maria zou spelen, maar uitviel vanwege zwangerschap. Audrey met haar aristocratische snuit was wat mij betreft al helemaal ongeloofwaardig geweest als Puerto Ricaans naaistertje uit de Lower West Side. Maar goed, ze hadden natuurlijk een ster nodig voor de vrouwelijke hoofdrol. Zeker nadat Elvis Presley de rol van Tony had afgewezen. Hij dacht dat het niet goed zou zijn voor zijn imago om een bendelid te spelen.

Meredith: Best zuur voor hem dat West Side Story 85 Oscars won.

Tirza: En Bernardo wordt dan weer gespeeld door een Griek. Met etniciteiten namen ze het niet zo nauw bij de casting. Volgens mij is alleen Rita Moreno – Anita - daadwerkelijk van Puerto Ricaanse afkomst.

Meredith: Hahaha, etniciteit? Schmetniciteit. Maar dan wel de hele moraal laten draaien om culturele verdraagzaamheid.

Sanne: Het is ook zo raar dat die Jets allemaal blond zijn. Ze moeten Poolse Amerikanen voorstellen, geloof ik, maar ze doen eerder denken aan de Hitlerjugend.

Meredith: Hitlerjugend met eng perfecte tanden.

Tirza: Volgens mij is alleen Tony Pools, of in ieder geval wordt het van hem specifiek gezegd. Het gaat er meer om dat dit tweede generatie Amerikanen zijn, die het beter hebben dan de Puerto Ricaanse migranten. Zoals Anita zegt: “Your mother’s a Pole, your father’s a Swede, but you are born here, that’s all that you need. You’re an American. But us? Foreigners!

Meredith: Anita! Zij was mijn favoriete personage. Was Rita Moreno niet fantastisch? Ze heeft Natalie Wood volledig weggespeeld! Zelfs wanneer ze de tweede stem zong.

Sanne: Anita was de echte ster van de film. Ze zingt bovendien het leukste nummer: America! Ik herinner me trouwens opeens dat ik dat nummer in een grijs verleden heb moeten spelen, toen ik bij de tweede violen zat in een jeugdorkest. Playbacken met een viool is trouwens ook mogelijk, ik fakete namelijk heel vaak. Dus ik heb wel sympathie voor onze Natalie.

Tirza: Ja, dat nummer blijft het hoogtepunt van de film. En wat mij betreft vat dat nummer helemaal samen waar de film echt over gaat. Niet het kwelerige liefdesverhaallijntje, maar de struggle om als migranten een nieuw leven op te bouwen. Een leven dat in veel aspecten beter is dan het leven thuis, zoals de vrouwen zingen, maar ook moeilijker, omdat je als tweederangs burgers behandeld wordt. Eigenlijk is Anita degene met het meest uitgewerkte karakter. De scène waarin ze door de Jets bijna wordt aangerand vind ik ook altijd weer het moeilijkst om naar te kijken.

Meredith: En toch met haar hoofd omhoog weglopen, wat een wijf.

Sanne: Jammer dat er nooit een West Side Story II is gemaakt, waarin Anita het feminisme ontdekt.

Tirza: Over vrouwen gesproken, waarom zijn de Jet-dames zulke domme dozen? Ik bedoel, het liefje van Ice zegt alleen maar “Ou, Ou, Oublie-Ou.” Al tolereren ze wel weer min of meer een vrouw in hun bende, namelijk Anybody. Maar die is dan weer gestript van al haar vrouwelijke kenmerken.

Meredith: De Puerto Ricaanse vrouwen waren ook allemaal brutale sekspoezen. Hoe kan het ook anders. Maar de vrouwelijke dansscènes waren wel echt het beste. En het waren verdomd goed geklede dozen en sekspoezen.

Sanne: Word. Ik wil iedere outfit van Anita, ook al mis ik haar voluptueuze figuur en fantastische haardos.

Tirza: Ik meende door de kleding toch wat meer sympathie van de regisseur voor de Puerto Ricanen te bespeuren. Die zagen er beter uit, waren beter gekleed, en dansten een stuk beter dan de horkerige Jets.

Sanne: Bernardo, de leider van de Sharks met zijn geföhnde kapsel, ging steevast in paars en lila gekleed.

Meredith: Zo veel swagger, niet te doen!

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer