Asset 14

Another Round

Filmtrialoog: Another Round

Redacteurs Michal van der Toorn, Marthe van Bronkhorst en Stefanie Gordin togen naar de bioscoop om Thomas Vinterbergs Druk (Engels: Another Round) te zien. Ze werden getrakteerd op proper acteerwerk en waren getuige van een lofzang op iets dat misschien beter niet bezongen kan worden.

Marthe: Fijn dat jullie zo vroeg in de ochtend konden. Beginnen we met een biertje of een wijntje?

Michal: Haha lekker!

Marthe: Ik heb de film zelf licht aangeschoten gekeken en die roes veranderde al etende in een weldadige after-dinner-dip.

Michal: Ik zat in de bioscoop, met één biertje in de hand.

Stefanie: Wisten jullie op voorhand waarover het zou gaan?

Michal: Ik ging er redelijk fris in, maar herkende gelijk de beginscène. Ik heb een jaar in Denemarken gestudeerd en vond altijd al dat ze véél dronken.

Marthe: Ik ben psycholoog en heb me ingelezen in de plot, en ik was vooral benieuwd hoe ze zo'n behoorlijk ongeloofwaardig gegeven (volwassen mannen besluiten dat ze risicoloos elke dag dronken kunnen zijn) geloofwaardig konden maken.

Stefanie: Wat interessant zeg, Marthe. En is het na het kijken van de film geloofwaardiger voor jou?

Marthe: Ik denk dat het wel deels is geslaagd. Wat ik slim vond aan het scenario, waren de redenen die de personages hadden om te beginnen met drinken en om elke keer weer door te gaan. Daar heb ik echt op gelet. De makers hadden een heel ingewikkelde plotstructuur kunnen bedenken waarin de personages bijna gedwongen worden of niet anders kunnen. Maar in plaats daarvan is het heel simpel: dat wat ze over de streep trekt is telkens hoe heerlijk en lekker die alcohol beschreven wordt. Goddelijk, verrukkelijk. Die vrienden blijven maar oreren over die champagne en die whisky.

Stefanie: Interessant wat je zegt, maar ik denk dat ze juist iets in hun leven misten en ze daarom zo’n experiment aangingen.

Marthe: De motivatie is elke keer positief. Waardoor je als kijker niet denkt 'oh, dit wordt ellende' maar 'ja, waarom niet eigenlijk?' Toen trok ik mijn biertje open.

Michal: Dat vond ik ergens in het midden van de film ook wel raar. Ik dacht: 'gaan ze alcohol nou alleen de hemel in prijzen?'

Marthe: Ja, en dat duurt behoorlijk lang, die lofzang. Maar dat vond ik ook slim. Want ik had in het genre gezien dat het een 'komisch drama' was, dus je voelt de dramatische wending wel in de lucht hangen. Juist omdat het drama zo lang uitgesteld wordt komt het hard aan.

Stefanie: Ik denk dat er veel mensen zijn die alcohol als iets goddelijk beschouwen, vooral als je wat budget hebt. In dit geval konden ze de duurste dranken bestellen van de kaart.

Marthe: Af en toe vond ik het kijken van de film net het kijken van een actiethriller. Er zitten heel veel schrikmomenten in, heel veel narrow escapes, heel veel 'dat ging net goed'.

Stefanie: Ergens had ik al het gevoel dat het zou mislopen, maar je wist gewoon niet hoe ernstig het ging zijn.

Michal: Wat vonden jullie dan het spannendste moment?

Stefanie: Een van de eerste keren dat het hoofdpersonage alcohol dronk en ging lesgeven. Vond ik enorm spannend, om gewoon te zien hoe hij zou reageren! Je weet gewoon niet hoe iemand ermee omgaat, al is het maar een kleine hoeveelheid alcohol.

Marthe: Het moment dat een van hen een leerling aanspoort om te drinken.

Michal: Ja, dat was absurd! Geeft ook wel weer de 'normaalheid' van alcohol aan
in onze samenleving.

Stefanie: Ergens begon ik buiten het filmkader te denken en me af te vragen hoe die student het in de toekomst zou doen, als hij bijvoorbeeld ging verder studeren.

Alcohol is als een geliefde die we maar blijven vergeven.

Marthe: Door een hoop open eindes in de film te laten en in veel gevallen niet door te gaan op verslaving of nare ontwikkelingen met alcohol, hebben de filmmakers het zich in zekere zin ook wel makkelijk gemaakt. Het is een soort momentopname van een mooie zomer, waarin één naar dingetje gebeurde.

Michal: Het zou dan ook een heel andere film worden natuurlijk. Maar wat mij betreft toch goed dat er in ieder geval iets naars gebeurt.

Marthe: Aan de andere kant is het ook een realistische film over ons beeld van alcohol, we denken telkens weer opnieuw dat er een magisch effect of betovering komt. Alcohol is als een geliefde die we maar blijven vergeven.

Stefanie: Ja, mooi dat je het zo zegt.

Michal: En daarbij vond ik het dus interessant dat het zich júíst in Denemarken afspeelt. Daar is alcohol een heel normaal onderdeel van de samenleving, wat heel erg wordt geïllustreerd door de onbezonnen schoolklas.

Marthe: Maar Michal, herken jij nou ook dat luxe-drinken? Dus dat drank eigenlijk ook weer voor rijke mensen iets heel exclusiefs is?

Michal: Niet persoonlijk, maar alcohol is in Scandinavië wel duurder dan hier. Volgens mij kan je zelfs je eigen fles wijn meenemen in sommige restaurants. Maar hier heb je natuurlijk ook een verschil tussen een vaasje en fles Moët.

Stefanie: En toch is drinken daar heel normaal? Zo gek! Ik zou denken dat mensen juist minder drinken als het zo duur is.

Marthe: Wat me ook opviel was hoe egalitair de Deense samenleving is: alles is op voornaambasis, leerlingen en leraren gaan broederlijk met elkaar om, aan het eind van het jaar gaan ze samen feesten… Ik vind dat gelijke voet zijn iets typisch voor Scandinavië en Nederland en ik ben heel benieuwd hoe ze dit in de Amerikaanse remake gaan bewerken. In een Amerikaanse film zie ik een docent niet ineens een-op-een in een achterkamertje verdwijnen met een leerling.

Michal: Dat is inderdaad een groot cultuurverschil.

Stefanie: Daar zeg je wat, er komt een Amerikaanse remake. Ik ben zo benieuwd hoe ze dat gaan doen!

Michal: Ik ben zelfs benieuwd of het op een Amerikaanse high school geloofwaardig is? Daar mógen die kinderen nog niet eens drinken.

Marthe: Misschien situeren ze het bij de Amish.

Stefanie: Haha, stel je voor.

Marthe: Wat vonden jullie van het acteerwerk? Hebben jullie momenten gehad dat het too much of juist te subtiel was?

Het acteerwerk is knap gedaan, gecontroleerd ongecontroleerd spelen lijkt me een van de moeilijkste dingen die er zijn.

Stefanie: Ik vond het acteerwerk op hoog niveau. Vooral dat ze die verschillende toestanden van alcohol drinken zo waarheidsgetrouw in beeld wisten te brengen. Sommige scenes kwamen echt heel geloofwaardig over. Dus ik ben van mening dat ze het goed gedaan hebben. Zeker als ze nuchter waren op dat moment.

Marthe: Het 'dronken' spelen deden ze super subtiel, vond ik. Soms was het alleen maar een blik, een draai van een hoofd en onze kennis als kijker dat ze dronken waren, waaraan je het kon herkennen. Dat is echt knap gedaan, gecontroleerd ongecontroleerd lijkt me een van de moeilijkste dingen die er zijn.

Michal: Ja! Oh trouwens, toen Tommy binnenkwam in de lerarenkamer, dat was misschien een beetje overdreven? Maar misschien ook niet hoor, ik heb mezelf nooit in die staat gezien.

Marthe: Mads Mikkelsen heeft blijkbaar filmpjes van dronken Russen bekeken en geoefend met plat op zijn gezicht vallen, zonder zijn armen te mogen gebruiken. Als hij zich opving met zijn handen, moest de scène opnieuw.

Michal: Wat goed!

Marthe: Die scène met Tommy was inderdaad behoorlijk Jack Sparrow. Al die leraren die keurig opzitten om de schuldige van de drankflessen te kunnen identificeren en hij komt binnen walsen. Je weet wel dat zijn leven daarna over is.

Stefanie: Ja, dat was een goede scène en misschien was het niet erg dat het juist een beetje te overdreven was.

Michal: Sowieso hebben we dat nog niet benoemd, er zaten ook veel grappige elementen in. Maar misschien lag dat aan de mensen achter mij in de bios, die de hele tijd aan het lachen waren.

Stefanie: Inderdaad! Heel veel momentjes waarop mensen in de zaal moesten lachen, maar op het einde werd het soms triest, waardoor ik het niet meer zo grappig vond. Terwijl anderen er wel om lachten. Dus het was een beetje dubbel. Dan vraag ik me ook af hoe serieus anderen alcoholverslaving nemen.

Veel mensen zien drinken natuurlijk niet als iets ernstigs.

Marthe: De film is opgedragen aan de overleden dochter van de regisseur, Vintenberg. Zagen jullie iets van die tragiek terug in het verhaal? De ex-vrouw van de regisseur reed met de dochter toen ze een ongeluk kregen doordat een bestuurder op zijn telefoon keek en ze aanreed. De ex overleefde het en de dochter stierf. Zijn huidige vrouw speelt overigens de vrouw van Nikolaj, die psychologieleraar en is ook op haar gebaseerd. In een recensie staat: "Neumann plays the younger and more capable wife of the hapless psychology teacher Nikolaj (Magnus Millang)."

Michal: Er zit natuurlijk tragiek in, maar het overheerst niet. Maar misschien is dat ook wel een boodschap? Veel mensen zien drinken natuurlijk niet als iets ernstigs.

Marthe: Ik vraag me af of deze film nog gemaakt zou zijn als de dochter van de regisseur door een drunk driving-ongeluk om het leven was gekomen.

Stefanie: Ik denk dat zoiets altijd moeilijk te achterhalen is, zulke persoonlijke dingen.

Marthe: Ik vraag me af hoe (ex-)alcoholverslaafden naar deze film kijken. Vinden ze het te veel een verheerlijking? De film is niet bepaald voorlichtingsmateriaal.Ik denk: als mensen een leuke bioscoopervaring hebben of thuis op de bank vermaakt zijn, zal dat positieve effect als Pavlov blijven plakken aan de drankjes. Dus al met al een goede reclamefilm voor drank.

Stefanie: Dat alcohol veel met een mens doet en vooral als je je niet zo goed voelt.

Marthe: Maar eerlijk: heb je minder zin in een biertje gekregen door de film, evenveel of meer? Ik misschien wel ietsje meer.

Michal: Ik denk ietsje minder.

Stefanie: Ik kreeg na de film wel minder zin in alcohol. En de dag erna was dat gevoel alweer weg, superrelatief allemaal.

Marthe: Nog één laatste kritische noot voordat ik een paar flessen opentrek. Ik vond het vreemd dat het hele thema 'is dit geen placebo-effect?' niet aangesneden werd. Ze stonden er geen moment bij stil dat ze misschien hun eigen zelfvertrouwen aan het inbeelden waren. Voor vier leraren vond ik het experiment ook niet erg placebo-controlled dubbelblind gerandomiseerd uitgevoerd, maar wie ben ik.

Michal: Ja! Sowieso vroeg ik me aan het begin af hoeveel één glaasje alcohol nou echt doet.

Marthe: Voor mij maakt dat de personages een tikje dom en dus iets minder invoelbaar. Maar je wordt wel meegesleept in hun enthousiasme.

Mail

Redactie

Friso Blankevoort (a.k.a. Freshco) is een illustrator/designer die woont en werkt in Amsterdam. De skateboardcultuur heeft een grote invloed op zijn werk, dat ook beïnvloed wordt door de traditie van grafisch ontwerp in Nederland.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Die betere wereld wordt al gemaakt

Die betere wereld wordt al gemaakt

Kun je, met alles wat er gebeurt in de wereld, nog gelukkig zijn? Marthe van Bronkhorst vindt het antwoord en ontdekt een boel hoopvolle initiatieven Lees meer

Zomers zwijgen

Volim nas: hoe de taal van de liefde mijn lichaam tot stilte maande

Wat als je vertrouwen in jezelf en je lichaam plotsklaps wordt aangetast door epileptische aanvallen? En tegelijkertijd je vertrouwen in de onvoorwaardelijke liefde van je oma ook op losse schroeven komt te staan? In een persoonlijk essay neemt Dorea Laan je in beeldende taal mee in deze zoektocht. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Harnas’, het achtste Hard//hoofd Magazine!

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Harnas’, het achtste Hard//hoofd Magazine!

In welk harnas hul jij je? Stuur voor 14 september je pitch in en draag met een (beeld)verhaal, essay, poëzie of kunstkritiek bij aan het magazine ‘Harnas’. Lees meer

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Eva van den Boogaard lijkt op iemand die ze nooit gekend heeft. Via een persoonlijke brief en een angstaanjagende gebeurtenis leert ze hem toch een beetje kennen. Lees meer

:Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst 3

Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst

Wat betekent het om moeder te zijn? En wanneer ben je dan een ‘goede moeder’? Moederschap, en alle nuances daarrond, blijft onderbelicht. Anne Louïse van den Dool onderzoekt via de representatie van moeders in de beeldende kunst de vele kanten die horen bij moeder zijn. Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Lois Cohen maakte foto voor onze kunstverzamelaars: ‘Ik regisseerde per ongeluk een etalagepop’

Lois Cohen maakte foto voor onze kunstverzamelaars: ‘Ik regisseerde per ongeluk een etalagepop’

Word vóór 1 juli kunstverzamelaar bij Hard//hoofd en ontvang een unieke print van Lois Cohen! In gesprek met chef Kunst Jorne Vriens licht Lois een tipje van de sluier op. Lees meer

Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

In gesprek met Jacqueline Peeters

In gesprek met Jacqueline Peeters: ‘Schilderen is denken en doen’

Aucke Paulusma gaat in gesprek met Jacqueline Peeters over haar nieuwe tentoonstelling. ‘Ik hoop dat ze in mijn werk iets van die spanning zien tussen wat zichtbaar is en wat verborgen blijft, en dat ze voelen hoe ik dat proces van schilderen benader.’ Lees meer

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Op 25 mei organiseerde Hard//hoofd een schrijfworkshop met het thema: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?' Tijdens deze middag hebben de uitgekozen deelnemers onder begeleiding van één van de vier hosts uit het netwerk van Hard//hoofd de tijd gekregen om ideeën uit te wisselen, hun eigen tekst aan te scherpen en te reflecteren op hun eigen schrijfproces. Samen met de hosts kijken we terug op een verdiepende, inspirerende dag vol uitwisseling en reflecties. Lees meer

Dit maakten onze kunstverzamelaars en magazineabonnees mogelijk in 2024

Dit maakten onze kunstverzamelaars mogelijk in 2024

Kunstverzamelaars dragen bij aan onze missie om nieuw talent te ondersteunen en een vrije ruimte te bieden. We leggen graag uit hoe we de donaties in 2024 hebben besteed. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

:De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

In het tweede deel van deze essayreeks over kunststakingen schrijft Lara den Hartog Jager over kunstenaars die worstelen met systemen van macht en de vraag of hun kunst verandering teweeg kan brengen. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter 1

De archivaris en haar dochter: Morgen zal alles anders zijn

‘Even eufy checken.’ In ‘Morgen zal alles anders zijn’ dicht Bareez Majid over de eindeloze keuzes en opties die een dag voortbrengt. Een dag die getekend wordt door de sluimerende aanwezigheid van de videofeed van een beveiligingsapp. Lees meer

Hard//hoofd zoekt vóór 28 juli 2.500 trouwe lezers!

Hard//hoofd verschijnt weer op papier, nu met extra bijlage! In Honger lees je over de pijn, het verlangen en de schoonheid van datgene waar we naar smachten. Schrijf je vóór 28 juli in voor slechts 3 euro per maand en ontvang Honger in september in de brievenbus, mét bijlage Ik wil, wil jij ook? over seksueel consent. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer