Asset 14

Another Round

Filmtrialoog: Another Round

Redacteurs Michal van der Toorn, Marthe van Bronkhorst en Stefanie Gordin togen naar de bioscoop om Thomas Vinterbergs Druk (Engels: Another Round) te zien. Ze werden getrakteerd op proper acteerwerk en waren getuige van een lofzang op iets dat misschien beter niet bezongen kan worden.

Marthe: Fijn dat jullie zo vroeg in de ochtend konden. Beginnen we met een biertje of een wijntje?

Michal: Haha lekker!

Marthe: Ik heb de film zelf licht aangeschoten gekeken en die roes veranderde al etende in een weldadige after-dinner-dip.

Michal: Ik zat in de bioscoop, met één biertje in de hand.

Stefanie: Wisten jullie op voorhand waarover het zou gaan?

Michal: Ik ging er redelijk fris in, maar herkende gelijk de beginscène. Ik heb een jaar in Denemarken gestudeerd en vond altijd al dat ze véél dronken.

Marthe: Ik ben psycholoog en heb me ingelezen in de plot, en ik was vooral benieuwd hoe ze zo'n behoorlijk ongeloofwaardig gegeven (volwassen mannen besluiten dat ze risicoloos elke dag dronken kunnen zijn) geloofwaardig konden maken.

Stefanie: Wat interessant zeg, Marthe. En is het na het kijken van de film geloofwaardiger voor jou?

Marthe: Ik denk dat het wel deels is geslaagd. Wat ik slim vond aan het scenario, waren de redenen die de personages hadden om te beginnen met drinken en om elke keer weer door te gaan. Daar heb ik echt op gelet. De makers hadden een heel ingewikkelde plotstructuur kunnen bedenken waarin de personages bijna gedwongen worden of niet anders kunnen. Maar in plaats daarvan is het heel simpel: dat wat ze over de streep trekt is telkens hoe heerlijk en lekker die alcohol beschreven wordt. Goddelijk, verrukkelijk. Die vrienden blijven maar oreren over die champagne en die whisky.

Stefanie: Interessant wat je zegt, maar ik denk dat ze juist iets in hun leven misten en ze daarom zo’n experiment aangingen.

Marthe: De motivatie is elke keer positief. Waardoor je als kijker niet denkt 'oh, dit wordt ellende' maar 'ja, waarom niet eigenlijk?' Toen trok ik mijn biertje open.

Michal: Dat vond ik ergens in het midden van de film ook wel raar. Ik dacht: 'gaan ze alcohol nou alleen de hemel in prijzen?'

Marthe: Ja, en dat duurt behoorlijk lang, die lofzang. Maar dat vond ik ook slim. Want ik had in het genre gezien dat het een 'komisch drama' was, dus je voelt de dramatische wending wel in de lucht hangen. Juist omdat het drama zo lang uitgesteld wordt komt het hard aan.

Stefanie: Ik denk dat er veel mensen zijn die alcohol als iets goddelijk beschouwen, vooral als je wat budget hebt. In dit geval konden ze de duurste dranken bestellen van de kaart.

Marthe: Af en toe vond ik het kijken van de film net het kijken van een actiethriller. Er zitten heel veel schrikmomenten in, heel veel narrow escapes, heel veel 'dat ging net goed'.

Stefanie: Ergens had ik al het gevoel dat het zou mislopen, maar je wist gewoon niet hoe ernstig het ging zijn.

Michal: Wat vonden jullie dan het spannendste moment?

Stefanie: Een van de eerste keren dat het hoofdpersonage alcohol dronk en ging lesgeven. Vond ik enorm spannend, om gewoon te zien hoe hij zou reageren! Je weet gewoon niet hoe iemand ermee omgaat, al is het maar een kleine hoeveelheid alcohol.

Marthe: Het moment dat een van hen een leerling aanspoort om te drinken.

Michal: Ja, dat was absurd! Geeft ook wel weer de 'normaalheid' van alcohol aan
in onze samenleving.

Stefanie: Ergens begon ik buiten het filmkader te denken en me af te vragen hoe die student het in de toekomst zou doen, als hij bijvoorbeeld ging verder studeren.

Alcohol is als een geliefde die we maar blijven vergeven.

Marthe: Door een hoop open eindes in de film te laten en in veel gevallen niet door te gaan op verslaving of nare ontwikkelingen met alcohol, hebben de filmmakers het zich in zekere zin ook wel makkelijk gemaakt. Het is een soort momentopname van een mooie zomer, waarin één naar dingetje gebeurde.

Michal: Het zou dan ook een heel andere film worden natuurlijk. Maar wat mij betreft toch goed dat er in ieder geval iets naars gebeurt.

Marthe: Aan de andere kant is het ook een realistische film over ons beeld van alcohol, we denken telkens weer opnieuw dat er een magisch effect of betovering komt. Alcohol is als een geliefde die we maar blijven vergeven.

Stefanie: Ja, mooi dat je het zo zegt.

Michal: En daarbij vond ik het dus interessant dat het zich júíst in Denemarken afspeelt. Daar is alcohol een heel normaal onderdeel van de samenleving, wat heel erg wordt geïllustreerd door de onbezonnen schoolklas.

Marthe: Maar Michal, herken jij nou ook dat luxe-drinken? Dus dat drank eigenlijk ook weer voor rijke mensen iets heel exclusiefs is?

Michal: Niet persoonlijk, maar alcohol is in Scandinavië wel duurder dan hier. Volgens mij kan je zelfs je eigen fles wijn meenemen in sommige restaurants. Maar hier heb je natuurlijk ook een verschil tussen een vaasje en fles Moët.

Stefanie: En toch is drinken daar heel normaal? Zo gek! Ik zou denken dat mensen juist minder drinken als het zo duur is.

Marthe: Wat me ook opviel was hoe egalitair de Deense samenleving is: alles is op voornaambasis, leerlingen en leraren gaan broederlijk met elkaar om, aan het eind van het jaar gaan ze samen feesten… Ik vind dat gelijke voet zijn iets typisch voor Scandinavië en Nederland en ik ben heel benieuwd hoe ze dit in de Amerikaanse remake gaan bewerken. In een Amerikaanse film zie ik een docent niet ineens een-op-een in een achterkamertje verdwijnen met een leerling.

Michal: Dat is inderdaad een groot cultuurverschil.

Stefanie: Daar zeg je wat, er komt een Amerikaanse remake. Ik ben zo benieuwd hoe ze dat gaan doen!

Michal: Ik ben zelfs benieuwd of het op een Amerikaanse high school geloofwaardig is? Daar mógen die kinderen nog niet eens drinken.

Marthe: Misschien situeren ze het bij de Amish.

Stefanie: Haha, stel je voor.

Marthe: Wat vonden jullie van het acteerwerk? Hebben jullie momenten gehad dat het too much of juist te subtiel was?

Het acteerwerk is knap gedaan, gecontroleerd ongecontroleerd spelen lijkt me een van de moeilijkste dingen die er zijn.

Stefanie: Ik vond het acteerwerk op hoog niveau. Vooral dat ze die verschillende toestanden van alcohol drinken zo waarheidsgetrouw in beeld wisten te brengen. Sommige scenes kwamen echt heel geloofwaardig over. Dus ik ben van mening dat ze het goed gedaan hebben. Zeker als ze nuchter waren op dat moment.

Marthe: Het 'dronken' spelen deden ze super subtiel, vond ik. Soms was het alleen maar een blik, een draai van een hoofd en onze kennis als kijker dat ze dronken waren, waaraan je het kon herkennen. Dat is echt knap gedaan, gecontroleerd ongecontroleerd lijkt me een van de moeilijkste dingen die er zijn.

Michal: Ja! Oh trouwens, toen Tommy binnenkwam in de lerarenkamer, dat was misschien een beetje overdreven? Maar misschien ook niet hoor, ik heb mezelf nooit in die staat gezien.

Marthe: Mads Mikkelsen heeft blijkbaar filmpjes van dronken Russen bekeken en geoefend met plat op zijn gezicht vallen, zonder zijn armen te mogen gebruiken. Als hij zich opving met zijn handen, moest de scène opnieuw.

Michal: Wat goed!

Marthe: Die scène met Tommy was inderdaad behoorlijk Jack Sparrow. Al die leraren die keurig opzitten om de schuldige van de drankflessen te kunnen identificeren en hij komt binnen walsen. Je weet wel dat zijn leven daarna over is.

Stefanie: Ja, dat was een goede scène en misschien was het niet erg dat het juist een beetje te overdreven was.

Michal: Sowieso hebben we dat nog niet benoemd, er zaten ook veel grappige elementen in. Maar misschien lag dat aan de mensen achter mij in de bios, die de hele tijd aan het lachen waren.

Stefanie: Inderdaad! Heel veel momentjes waarop mensen in de zaal moesten lachen, maar op het einde werd het soms triest, waardoor ik het niet meer zo grappig vond. Terwijl anderen er wel om lachten. Dus het was een beetje dubbel. Dan vraag ik me ook af hoe serieus anderen alcoholverslaving nemen.

Veel mensen zien drinken natuurlijk niet als iets ernstigs.

Marthe: De film is opgedragen aan de overleden dochter van de regisseur, Vintenberg. Zagen jullie iets van die tragiek terug in het verhaal? De ex-vrouw van de regisseur reed met de dochter toen ze een ongeluk kregen doordat een bestuurder op zijn telefoon keek en ze aanreed. De ex overleefde het en de dochter stierf. Zijn huidige vrouw speelt overigens de vrouw van Nikolaj, die psychologieleraar en is ook op haar gebaseerd. In een recensie staat: "Neumann plays the younger and more capable wife of the hapless psychology teacher Nikolaj (Magnus Millang)."

Michal: Er zit natuurlijk tragiek in, maar het overheerst niet. Maar misschien is dat ook wel een boodschap? Veel mensen zien drinken natuurlijk niet als iets ernstigs.

Marthe: Ik vraag me af of deze film nog gemaakt zou zijn als de dochter van de regisseur door een drunk driving-ongeluk om het leven was gekomen.

Stefanie: Ik denk dat zoiets altijd moeilijk te achterhalen is, zulke persoonlijke dingen.

Marthe: Ik vraag me af hoe (ex-)alcoholverslaafden naar deze film kijken. Vinden ze het te veel een verheerlijking? De film is niet bepaald voorlichtingsmateriaal.Ik denk: als mensen een leuke bioscoopervaring hebben of thuis op de bank vermaakt zijn, zal dat positieve effect als Pavlov blijven plakken aan de drankjes. Dus al met al een goede reclamefilm voor drank.

Stefanie: Dat alcohol veel met een mens doet en vooral als je je niet zo goed voelt.

Marthe: Maar eerlijk: heb je minder zin in een biertje gekregen door de film, evenveel of meer? Ik misschien wel ietsje meer.

Michal: Ik denk ietsje minder.

Stefanie: Ik kreeg na de film wel minder zin in alcohol. En de dag erna was dat gevoel alweer weg, superrelatief allemaal.

Marthe: Nog één laatste kritische noot voordat ik een paar flessen opentrek. Ik vond het vreemd dat het hele thema 'is dit geen placebo-effect?' niet aangesneden werd. Ze stonden er geen moment bij stil dat ze misschien hun eigen zelfvertrouwen aan het inbeelden waren. Voor vier leraren vond ik het experiment ook niet erg placebo-controlled dubbelblind gerandomiseerd uitgevoerd, maar wie ben ik.

Michal: Ja! Sowieso vroeg ik me aan het begin af hoeveel één glaasje alcohol nou echt doet.

Marthe: Voor mij maakt dat de personages een tikje dom en dus iets minder invoelbaar. Maar je wordt wel meegesleept in hun enthousiasme.

Mail

Redactie

Friso Blankevoort (a.k.a. Freshco) is een illustrator/designer die woont en werkt in Amsterdam. De skateboardcultuur heeft een grote invloed op zijn werk, dat ook beïnvloed wordt door de traditie van grafisch ontwerp in Nederland.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Witte tranen

Witte tranen

Vaak kan geconfronteerd worden met een racistische misstap veel losmaken in witte vrouwen. Waar komt dat door? Fleur den Boer onderzocht het perfectionisme van witte vrouwen en hoe zogeheten 'witte tranen' racisme in de hand werken. Lees meer

Stieren en vrouwen hebben iets gemeen

Stieren en vrouwen hebben iets gemeen

Wat hebben stieren en vrouwen gemeen? In dit essay ziet Barbara Haenen tijdens het bezoeken van een stierengevecht gelijkenissen met haar eigen ervaringen. Lees meer

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn 1

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn

Marthe van Bronkhorst bekijkt hypocrisie als spectrum: hoe hypocriet ben jij op een schaal van Frans Bauer tot Johan Derksen? Lees meer

Bijsturen 1

Bijsturen

In dit essay legt Belle de Rode de vinger op de zere plek. Ze beschrijft hoe zij de rol van bijsturende kapitein op zich moet nemen omwille van haar zieke vader, terwijl ze juist afscheid had willen nemen van de kritische kapitein die in haar huisde. Lees meer

In je eentje achterblijven

In je eentje achterblijven

Als vriendin K. op een date gaat, denkt Eva van den Boogaard na over hun onuitgesproken pact. Zo lang ze beiden ongelukkig in de liefde zijn, hebben ze elkaar. Maar wat als er iemand dat pact uitstapt? Lees meer

Gelukkig zien jonge mensen het verband tussen toen en nu

Durf te leren van het verleden

Op Dag 150 van de wrede vergeldingsactie van Israël is een eind van de ‘slachting’ van Palestijnen nog niet in zicht. Schrijver Marte Hoogenboom vestigt haar hoop op activisten en journalisten die het verband tussen ‘toen’ en ‘nu’ durven zien. Lees meer

Fatma Shanan: de lichtelijke melancholie van het zomerse alleen zijn 1

Fatma Shanan | De lichtelijke melancholie van het zomerse alleen zijn

Een oase van rust midden in Berlijn. De kleine geschilderde landschappen en zelfportretten in de natuur van Fatma Shanan (1986, Israël) komen goed tot hun recht in de expositieruimte van Dittriech en Schlechtriem. De tentoonstelling ‘The Inn River’ bestaat uit een bescheiden aantal van negen schilderijen. Aucke Paulusma laat zien dat een aandachtige observatie loont, maar dat de schilderijen laten niet per se een vrolijke indruk achterlaten. Lees meer

Reden tot paniek

Reden tot paniek

In dit droomachtige en persoonlijke essay blikt Wouter Degreve terug op zijn jeugd, en hij onderzoekt de effecten daarvan op het heden. Want 'de kracht van de plek waar je bent opgegroeid mag je nooit onderschatten.' Lees meer

Geld lenen

Geld lenen

‘Het spijt me,’ zeg ik. ‘Voor dit alles.’ Ik gebaar om me heen. ‘Voor Nederland.’ In deze column van Anne Schepers ontmoeten twee vrouwen, die uitkijken naar hun avond in een wijnbar, een man die een treinkaartje naar Ter Apel bij elkaar probeert te sprokkelen. Lees meer

Vijftig jaar vrijheid van beweging

Vijftig jaar vrijheid van beweging

Tom Kniesmeijer leerde dansen op de remixes van discopionier Tom Moulton. Nu zijn eerste kennismaking met de muziek van deze sterproducent bijna vijftig jaar geleden is, blikt hij terug en komt hij tot een inzicht over onze tijd. Lees meer

Kür op muziek

Kür op muziek

”Onlangs las ik over wezentjes die alleen bestaan in de droom van een slapende vrouw.” Nelson Morus schreef een kort verhaal over geforceerde gezelligheid, chatbotgesprekken over lievelingsgerechten, hectiek en de alledaagse sleur. Lees meer

Als je wordt uitgenodigd voor een euthanasiefeest, dan ga je

Als je wordt uitgenodigd voor een euthanasiefeest, dan ga je

'Als je je psycholoog écht een brevet van onkunde wil geven, moet je haar uitnodigen voor je euthanasiefeest.' Lees meer

Neoliberaal Lang Covid 2

Neoliberaal Lang Covid

Voor ons 'Aaah'-magazine, schreef Harriët Bergman een essay over hoe long covid-patiënten vallen tussen pech en onrecht. "Er is iets grondig mis met hoe we in Nederland omgaan met mensen met een beperking en chronisch zieke mensen." Lees meer

Zo het begon 1

Zo het begon

Nele Peeters schreef een ontroerend verhaal, vol treffende zinnen en beelden. Het is dromerig verhaal, over eenzaamheid, hoop, zorgzaamheid en zwaarte. Lees meer

Ik ook op jou

Ik ook op jou

Op een avond zegt iemand tegen Eva dat hij verliefd op haar is. Terwijl hij wacht op een antwoord, denkt Eva na over wat verliefd zijn eigenlijk is. Lees meer

 1

Het model

De hoofdpersoon in dit verhaal van Feico Sobel poseert op een doordeweekse avond naakt voor een schilderklasje in Spijkenisse. De sessie ontaardt in een bizarre erotische nachtmerrie waarin onze verteller zich totaal verliest. Lees meer

Waarom het over mij gaat als het over trans literatuur gaat

Waarom het over mij gaat als het over trans literatuur gaat

In dit persoonlijke essay reflecteert Tom Kniesmeijer op queer activisme en literatuur, oftewel: de reden dat we strijden en schrijven. Lees meer

:Oproep: nieuwe Chef Illustratie en Beeldredacteur online

Oproep: nieuwe Chef Illustratie en Beeldredacteur online

Hard//hoofd zoekt twee getalenteerde, assertieve, breed onderlegde beelddenker (x/v/m) die de beeldredactie willen komen versterken! Lees meer

Herhaalrecept

Herhaalrecept

Op een ochtend wordt Aisha Mansaray wakker in een parelmoeren bubbel. Ze onderzoekt hoe ze met haar depressie op de randen van de realiteit kan leven, zonder de grip erop te verliezen. ‘Mijn aandoening was een zuigend ding geweest dat zich om mij heen had gewikkeld, lelijk, en meer levend dan ik.’ Lees meer

Stop met het onderschatten van de gevolgen van het slavernijverleden

Stop met het onderschatten van de gevolgen van het slavernijverleden

Zelfs 150 jaar na de afschaffing van de slavernij, zijn de gevolgen daarvan nog steeds voelbaar. Veel Nederlanders zien helaas niet in hoe de koloniale geschiedenis het heden heeft vormgegeven. Pas als je de bloedrode draad door de Nederlandse geschiedenis begrijpt, kun je de huidige ontwikkelingen echt begrijpen stelt Jazz Komproe. ‘Een onzichtbare wond laat zich immers moeilijk genezen.’ Lees meer

Word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Meld je aan als abonnee voor slechts €2,50 per maand en ontvang ons papieren magazine twee keer per jaar in de bus. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer