Asset 14

Spring Breakers

Deze week keek onze redactie Spring Breakers van cultregisseur Harmony Korine (Gummo, Julien Donkey-Boy). Feestende studentes maken amok in Florida, een gangster pijpt zijn eigen pistool, en de bikini’s vliegen je voortdurend om de oren: “Spring Breakers geeft je het gevoel alsof je vastzit in een videoclip.”

Noor: Ik weet nog dat in 1996 Kids uitkwam, waar Harmony Korine het script voor schreef. Mijn moeder twijfelde of ik er wel naar toe mocht. Alleen dat al maakte veel indruk, en de film zelf staat ook nog in mijn geheugen gegrift: AIDS! Drugs! Seks!

Philip: Ik was twaalf toen ik Kids zag. Kids en Fort Alpha, zo zou het worden op de middelbare school. Denken jullie dat de kinderen van nu ook zo naar Spring Breakers zullen kijken?

Noor: Achter mij in de bioscoop zaten twee jongetjes van zestien – type nerd, niet de hipstervariant. Die kreunden elke keer hardop wanneer er weer werd ingezoomd op een bikinibroekje.

Meredith: Grappig, ik was zelf mijn meest vercrackte studentenperiode aan het vergelijken met de openingsscènes. De film was, net als Kids, een met steroïden opgepompte versie van mijn meest uit de hand gelopen feesten.

Philip: En toch zet Korine deze absurde wereld geloofwaardig neer.

Noor: Geloofwaardig? Hou op. Overtuigend misschien, maar juist door zo totaal uit de bocht te vliegen in alles, de verhaallijnen, de stijl, het vaak slechte acteren, vond ik het totaal niet geloofwaardig. Ik ben naar Salou geweest na mijn eindexamen (ja echt), en natuurlijk herken ik dat gevoel wel dat je op de beste plek ter aarde bent terwijl je gewoon in een verrotte discotheek staat. Maar ik vond de film verder zo nep dat ik er vooral heel hard om moest lachen.

Meredith: Misschien was het eerder een soort suspension of disbelief. Alles staat op volume elf.

Philip: Ik vond het zeker geloofwaardig. In aanloop naar de film heb ik de discussie gevolgd over of het personage Alien (James Franco) is gebaseerd op de rapper Riff Raff of Dangeruss. Als je ziet wat die maken...
Deze film gaat over een generatie kinderen, vaak uit de onderklasse, die geen idee heeft van wat goed en mooi is. Alles is kitsch. Dat moment dat Alien doodserieus Britney Spears speelt op de piano is exemplarisch. Spears als een soort stijlicoon.

Noor: Terwijl Aliens bitches met roze My Little Pony-bivakmutsen om hem heen dansen met geweren. Geweldige scène.

Meredith: Ik moest bij Alien denken aan de drugsdealers die Louis Theroux interviewde in Philadelphia, en daar dan een Gaspar Noe-interpretatie van. Deze film was er niet geweest zonder Enter The Void. Maar Noor, het waren helemaal niet Aliens bitches! Dat vond ik nou juist het coolste aan de film. Die wijven waren de ultieme Quentin Tarantino-heldinnen: fucking gevaarlijk en gestoord!

Noor: Ja, bijvoorbeeld toen ze James Franco zijn eigen guns lieten pijpen: sick! Dat de vrouwen soms de macht grepen vond ik geniaal en verrassend aan de film. Maar tegelijkertijd waren de bitches niet meer dan lekkere wijven in heel, heel weinig kleren. Vervangbaar en zonder eigen identiteit. Helemaal met die bivakmutsen op: letterlijk zonder gezicht.

Philip: Het was trouwens ook een geniale zet om brave kindersterretjes als Selena Gomez te casten. Dat gaf de film een dubbele laag.

Meredith: Ja, maar je kan ze niet wegzetten als pure to-be-looked-at-ness. Ze behielden volledig de controle over hun eigen acties en waren nooit overgeleverd aan anderen. In het begin stoorden hun bikini’s me wel, maar uiteindelijk werd dat een soort gimmick, hun uniform. Die meisjes bepaalden zelf wat er met hun lichaam gebeurde. En die pijpscène vond ik een van de meest interessante die ik in tijden heb gezien. Roofdieren die om elkaar heen cirkelen, macht en seks in de meest geconcentreerde vorm.

Philip: Ik had helemaal geen moeite met die bikini’s, die vaak niet eens aan bleven. Behalve geil was het ook een soort persiflage op de MTV-cultuur.

Meredith: Ik kreeg ook het gevoel alsof de film, met al die lichaamsshots, die cultuur becommentarieerde. Het was alsof je vastzat in een videoclip. Neem alleen al de hoofdpersonen die vrijwel de gehele film in dezelfde bikini acteren. Korine neemt die Girls Gone Wild-cultuur en rekt het uit tot het niet meer verder kan.

Noor: Die continue herhalingen maakten de film echt tot een soort trip, ‘rondjes lopen’ tot in het extreme.

Meredith: Ja, dat was heel bijzonder. Ook omdat die herhaalde scènes de tweede keer anders aanvoelen. Je wordt gedwongen om mee te gaan in de tempo van die koortsdroom, en daarom moet je ook wel mee gaan in de rest van die absurditeit. Ik moest denken aan die Chris Cunningham clip voor Aphex Twin.

Philip: Mooi was hoe de volheid van de film, die in je gezicht ontploft als een suikerspin, gepaard ging met een gevoel van leegte. Dat is ook precies wat drugs en dit soort feesten met je kunnen doen. Die wezenloze blikken van de meisjes op weg naar huis verbeelden dat goed. Hedonisme uit de bocht gevlogen, met alle gevolgen van dien.

Noor: De filmcriticus van NRC, Dana Linssen, schreef samen met haar negentienjarige zoon een recensie over Spring Breakers. Ook zij twijfelde of hij wel naar deze film moest gaan, ze was bang dat het hem zou aanzetten tot iets wat zij als moeder juist niet voor hem wilde. Haar zoon vond het wel een vette film, maar het had volgens hem niet zo veel met zijn werkelijkheid te maken.

Meredith: Maar met moraliteit ga je voorbij aan wat er goed en interessant was aan Spring Breakers. Misschien zijn de films van Harmony Korine gewoon niet voor Kids.

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

Auto Draft 4

Tijd buiten de uren om

Micha Zaat sliep binnen een jaar in bijna 60 verschillende hotelkamers. In dit essay licht hij het fenomeen van de hotelkamer als liminaal object toe, en legt uit wat zo'n kortdurend verblijf voor gasten én kamers betekent en waarom het onmogelijk is om ouder te worden in een hotelkamer. 'In het bed waar ik gisteren droomde over sterven in een auto-ongeluk ligt nu iemand te masturberen.' Lees meer

Een ode aan de pornofilm 2

Een ode aan de pornofilm: Het Porn Film Festival Amsterdam

Porno is meer dan wat Pornhub en andere grote platforms ons voorschotelen. Het Porn Film Festival Amsterdam laat deze donderdag tot en met zondag zien, dat porno kwetsbaarder, artistieker en vrijer is dan velen verwachten. Emma Zuiderveen spreekt met organisatoren Erik ter Veld en Franka Bauwens. Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Auto Draft 2

'Kunnen we vrienden zijn?': over een noodzakelijk veranderende mens-natuur relatie

Wanneer Jop Koopman afreist naar Lombok om de Indonesische visie op mens-natuurrelatie beter te begrijpen, gaat hij op pad met een lokale mysticus. In dit essay onderzoekt hij hoe we de verhouding mens-natuur opnieuw kunnen vormgeven; wat de agency is van onze omgeving, en waarom we vrienden moeten worden met alles rondom ons. Lees meer

 1

De zee

Mariska Kleinhoonte van Os schrijft met groot mededogen en rauwe eerlijkheid over degenen die tussen de mazen van het net en de mazen van de wet vallen, in de verhalenbundel 'Tussen de mazen' die op 14 februari verschijnt. Op onze site lees je alvast een voorpublicatie. Lees meer

De rattenkoning

De rattenkoning

Een schoolreis naar Praag klinkt als een feestelijke afsluiting van de middelbare school: slapeloze busritten, sigaretten in de schaduw van kasteelparken en stiekeme plannen om absint te drinken in hotelkamers. Maar in dit verhaal van Nick De Weerdt eindigt de reis voor een onafscheidelijke vriendinnengroep met een onverwachte confrontatie: de rattenkoning. Lees meer

Stil protest

Stil protest

Nadeche Remst laat zien hoe slaap, verdriet en dissociatie meer zijn dan persoonlijke reacties: ze worden een vorm van stil verzet tegen een wereld die kwetsbaarheid buitensluit. Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Hoe lang blijf je een vluchteling?

Hoe lang blijf je een vluchteling?

'Wat' ben je als je ergens niet thuishoort, maar ook niet terug kan naar je geboorteland? Ivana Kalaš onderzoekt het label 'vluchteling'. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Even zweven de levende wezens

Even zweven de levende wezens

Voor Hard//hoofd dicht Pim te Bokkel over de verschillende facetten van water: de kalmte en geborgenheid ervan, of juist de dreigende weidsheid. Dit is een voorpublicatie uit de bundel 'Even zweven de levende wezens' die op 16 januari bij uitgeverij Wereldbibliotheek verschijnt. Lees meer

Een echte vis

Een echte vis

In dit verhaal van Maartje Franken dreigt er meer dan alleen een storm. Kinderen gaan op zomervakantie in de regen, ontdekken een verzonken stad en proberen te documenteren zoals Bear Grylls. Lees meer

:Oproep: Hard//hoofd Biechtlijn

Oproep: bel de Hard//hoofd Biechtlijn

Op zoek naar een luisterend oor? Bel de Hard//hoofd Biechtlijn op 06 16 85 74 57 en word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier om de collectieve audiobiecht te beluisteren. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lichamen en monden

Lichamen en monden

Hoelang blijf je toekijken? Wanneer dondert alles in elkaar? Waar zit de zwakke plek van passiviteit? Pieter van de Walle neemt je in dit kortverhaal mee als apathische visverzorger in een Berlijns aquarium. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine! 1

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine!

Welk verlangen kenmerkt jouw leven en waar snak jij naar? Stuur voor 16 februari 2025 je pitch in en voed ons met jouw ideeën over (beeld)verhalen, essays, poëzie en kunstkritiek voor het magazine ‘Honger’. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine!

Illustreer jij de volgende cover van het Hard//hoofd Magazine?

Voor ‘Honger’, het najaarsnummer van 2025 van Hard//hoofd, zijn we op zoek naar illustrator die de cover van ons magazine wil maken. Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

De Groep

De Groep

'Ik ben Jane en Kevin is een lul die te veel ruimte inneemt.' Amal Akbour schreef een verhaal over Jane, een narcistische jonge vrouw die voor het eerst deelneemt aan groepstherapie. Dit is een voorpublicatie van het verhaal dat Amal schreef als onderdeel van het Veerhuis Talentenprogramma. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer