Asset 14

Jagten

In de nieuwe film van Thomas Vinterberg (Festen, Dear Wendy, Submarino) wordt de kleuterleider Lucas (Mads Mikkelsen) verdacht van kindermisbruik. Het vermeende slachtoffer is de dochter van zijn beste vriend. De inwoners van het kleine dorp gaan zich steeds feller tegen hem keren.

Emy: Vinterberg is terug! Dit zou wel eens de beste film van 2012 kunnen zijn.

Hiske: Zeg dat wel, holy shit wat een meesterwerk! Ik liep helemaal trillend de bioscoop uit.

Kasper: Ook ik was zeer onder de indruk. Wat ik bijzonder vond is dat je eigenlijk steeds kon voorspellen wat er ging gebeuren, maar evengoed op het puntje van je stoel bleef zitten. Dat noodlottige maakte het ook juist zo tragisch.

Hiske: Ik vond dat voorspelbare ook prachtig, want op die manier kon je van alle kanten begrijpen waarom er gebeurde wat er gebeurde, terwijl alles toch overduidelijk op een misverstand beruste.

Emy: Ik vond de reacties van de dorpsbewoners inderdaad voorspelbaar, maar niet die van Lucas.

Kasper: Daar heb je gelijk in, hij was een verrassend (maar toch heel geloofwaardig) personage.

Hiske: En mijn god, wat is die Mads Mikkelsen een fantastische acteur.

Kasper: Ja, beangstigend goed. En zo enorm veelzijdig ook. Zie mijn bijdrage aan onze film-ABC voor zijn meer absurdistische rollen. Maar alle acteurs in deze film waren van het allerhoogste niveau.

Emy: Ik dacht in het begin: de directrice van de kleuterschool reageert heel adequaat. Als een werknemer wordt verdacht van misbruik is het wel zo verstandig die man even op non-actief te stellen. Je denkt ook gelijk aan de meest extreme zaken, zoals Het Hofnarretje.

Kasper: Ik vond die werkgever helemaal niet adequaat, maar juist stuitend slecht. Vooral die ‘verhoorder’, met z’n gesloten en sturende vragen. En dan de spastische houding van die bazin, die Lucas steeds maar niet informeert en voor hem wegloopt. Ziedend werd ik er van.

Emy: Mee eens, alleen in allereerste instantie handelde zij adequaat. Vanaf het moment dat die flutverhoorder in beeld kwam liep alles volkomen uit de hand. Dan zie je dat mensen geloven wat ze willen geloven, en als er eenmaal zo’n beschuldiging van kindermisbruik ligt niemand meer redelijk kan nadenken.

Kasper: Hebben jullie onlangs Pauw & Witteman gezien, waarin naar aanleiding van deze film een ex-leraar was uitgenodigd die min of meer hetzelfde had meegemaakt?

Emy: Dat heb ik niet gezien, maar ik heb wel tijdens mijn studie Psychologie gehoord over het ‘false memory syndrome’. Dat hulpverleners mensen zo ondervragen dat ze gaan geloven misbruikt te zijn. Dat zag je bij het meisje in de film, Klara, die wist het op een gegeven moment ook allemaal niet meer.

Kasper: Je had in de jaren negentig toch ook die zaak in Epe? Daar zouden de meest verschrikkelijke dingen gebeurd zijn, tot satanische babyoffers aan toe, maar werden er op zeker moment vraagtekens gezet bij de juistheid van de herinneringen waar alle getuigenissen op gebaseerd waren. Volgens mij zijn er meer van dat soort zaken in het nieuws geweest en Koot & Bie hebben daar ooit nog mooi de draak mee gestoken.

Hiske: Wat de politie deed was in deze film niet zo interessant, dat leek allemaal redelijk adequaat te verlopen en speelde slechts een rol op de achtergrond. Het verhoor van Lucas krijgen we niet eens te zien. Het interessantst is voor mij de verwarring en de woede van zijn vrienden, de kinderen van de vrienden en zijn eigen zoon.

Emy: Die zoon kreeg me aan het huilen. Hij was terecht woedend.

Kasper: De aangrijpendste scène vond ik die waarin Lucas wil dat zijn beste vriend Theo (de vader van Klara) hem in de ogen kijkt. Hij wil dat hij zijn onschuld ziet. De dag nadat ik de film zag moest ik een college geven over Žižek, die het erover heeft dat onze vrienden altijd vreemden blijven, omdat we ze in essentie nooit kunnen kennen. Om dit voor de cursisten inzichtelijk te maken vertelde ik deze scène na, dat kwam dus mooi uit.

Emy: Ik denk dat ik dat pessimisme deel: hoe hard je ook wil geloven in de onschuld van je vriend, er blijft dat wantrouwen als het om zoiets gevoeligs als kindermisbruik gaat, zeker van je eigen kind.

Hiske: Het was echt een film over vertrouwen en vriendschap, en of als er Hele Hele Erge Dingen worden gezegd die woorden ooit nog kunnen wegwaaien.

Emy: Kasper, keek jij hier als vader nu ook anders naar denk je?

Kasper: Ik geloof van niet. Wel als ex-leraar. Tijdens mijn korte carrière in het voortgezet onderwijs had op zeker moment een meisje beweerd dat ik aan haar borsten had gezeten. En dat terwijl ik geeneens een borstenman ben.

Hiske: Was dat het einde van je carrière, Kasper?

Kasper: Het was het begin van het einde.

Emy: Ik vraag me wel af of we nu dit soort grapjes zouden maken als de film in het midden had gelaten of Lucas schuldig was. Over zijn onschuld was geen enkele twijfel, waardoor je alleen maar de hele tijd boos bent op al die mensen die niet naar hem willen luisteren.

Kasper: Kennen jullie de documentaire Capturing the Friedmans? Het gaat over een gezin dat van de ergste zaken verdacht wordt, maar de film laat in het midden of het wel echt zo is. Een aanrader als je eens intens in verwarring wil worden gebracht! Maar als Vinterberg voor zo’n ambigue weg had gekozen, was Jagten een heel ander soort werk geworden; misschien nog wel wat verontrustender, maar dramatisch minder sterk.

Hiske: Ja, door de duidelijkheid van de plot was er zoveel ruimte voor alle grote gebeurtenissen in het innerlijk leven van die mensen. En alle emoties werden zo briljant in beeld gebracht. Bijvoorbeeld die shots van heel dichtbij waardoor je alleen maar de verwarring op het gezicht van de zoon ziet.

Emy: De keuze van de locaties was ook perfect. In het begin zag je het bos, een jachtgeweer, en de kinderen op de speelplaats. Dat komt later allemaal zo mooi terug. En het huis waar ze tegen het einde dineren, dat was net het huis van Festen.

Hiske: Het is ook een enorm leuke groep vrienden waar ik heel graag bij zou willen horen, en ze wonen allemaal in van die leuke huizen. De wijze les: je kunt nog zo’n leuk ingericht huis hebben, dat wil niet zeggen dat je uiteindelijk niet met hooivorken het dorp wordt uitgejaagd.

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer