Asset 14

Hitchcock

Met een reusachtige ballon onder zijn overhemd kruipt Anthony Hopkins in de rol van Alfred Hitchcock. Julia, Joyce en Philip zagen een film zonder een spoortje suspense.

Julia: Waar is het plot eigenlijk op gebaseerd?

Philip: De film is absoluut geen biopic. De makers gebruikten Hitchcocks biografie als basis, maar hebben zich vervolgens flink wat vrijheden veroorloofd. Het deed me eerder denken aan Charlie Kaufmans Adaptation. Kaufman gebruikte het boek dat hij had moet adapteren alleen om een geweldige, maar idiote film over zichzelf te maken.

Julia: Verlicht mij! Had Hitchcock in werkelijkheid geen eetverslaving? Bestaat die film Psycho eigenlijk wel?

Philip: Hitchcock was corpulent - of hij een eetverslaving had, weet ik niet. Psycho bestaat. Tot zover is het allemaal waar. Maar - zonder Anthony Hopkins' spel tekort te willen doen - ik geloof niet dat Hitchcock klonk als Steve Coogan die Michael Caine nadoet.

Julia: Wat ik eigenlijk probeer te zeggen: doet het er wat toe? Het verfilmen van iemands leven is meestal nogal saai. Want voor onwetende kijkers is de personage onvolledig, je kent zijn ‘werkelijke geschiedenis’ niet. En kenners vergelijken het karakter altijd met het origineel. Had het niet nog iets vrijer met de waarheid gekund?

Joyce: Precies wat ik dacht: als je dan toch de werkelijkheid manipuleert, waarom dan niet volledig in de geest van Hitchcocks eigen films? Niet dat het bloed er moet afspatten, maar wat experimenteler. Tja, dat is natuurlijk vaak het probleem met een verhaal dat de naam van het personage draagt. Je gaat zo’n film bekijken omdat je geïnteresseerd bent in hoe het nou echt allemaal is gegaan. Maar dan moet je eigenlijk gewoon een documentaire bekijken.

Julia: Weg met de werkelijkheid!

Joyce: De verhaallijn over de moeilijkheden die met de productie van Psycho gepaard gingen, vond ik echt interessant. Ik wist bijvoorbeeld weinig over hoeveel impact de censuurcommissie in die tijd had. Ik wist niet dat Hitchcock de douchescène aanvankelijk liever zonder geluid had, dat soort dingen. Maar de verhaallijn over hun huwelijksperikelen, met name hoe zijn vrouw Alma op een slippertje afstevent, dat was maar magertjes.

Julia: Grappig, voor mij was Alma eigenlijk de hoofdpersoon van de film.

Philip: Toch gek dat de film ‘Hitchcock’ heet. Of, nou ja, zij heet natuurlijk ook Hitchcock. Maar toch, een schip kan geen twee kapiteins hebben.

Joyce: En dan komen we op het punt dat Alma inderdaad een erg belangrijke rol speelde in het creatieve proces van de Hitchcockfilms. Ik wist dat niet.

Philip: Achter elke belangrijke man staat een sterke vrouw - zo gaat de spreuk toch? Alma Reville verdient krediet, maar ik kreeg het gevoel dat haar rol groter werd gemaakt zodat Hitchcock hulpelozer leek. Het moet toch op een of andere manier boeiend gemaakt worden...

Julia: Ik zie het zo: alle ‘belangrijke’ mannen doen heel stoer naar al hun vriendjes op de apenrots. Maar als ze er niet uitkomen gaan ze huilen. En dan moet hun vrouw het oplossen. Zonder salaris. Dan zijn het ineens hulpeloze puppies. En wij trappen er in!

Joyce: Zo werd het in de film inderdaad voorgesteld. En toch kreeg ik daar niet meer sympathie voor Alma voor.

Julia: Weinig loyaal tegenover ‘ons vrouwen’.

Joyce: Nee, inderdaad. Geef de makers de schuld. Iets anders: de echtelieden Hitch en Alma sliepen ieder in een apart eenpersoonsbedje. Ik weet niet wat mij zo verbaast: dat ze apart sliepen, of dat Hitchcock erin slaagt om niet uit dat piepkleine kinderbedje te vallen, met z’n ballonbuik. Het leken net twee kinderen op een logeerpartijtje. Ik ben overigens helemaal pro twee aparte slaapkamers voor mensen die samenwonen.

Philip: Dat van die bedden was me niet eens opgevallen. Mijn ouders sliepen vroeger ook in twee aparte bedden, en ze zijn nog altijd bij elkaar. Het kan er ook mee te maken hebben dat die relatiecrisis überhaupt niet goed van de grond kwam in de film, waardoor ook Hitchcocks wanen en neuroses niet geloofwaardig waren. Ik miste - hoe ironisch - suspense.

Julia: Er was super suspense: continu zat ik te wachten tot Hitch iets raars zou doen, of Alma zou betrappen. Of desnoods dat er iemand dood ging. En het spannendst was het nog wel dat het gewoon niet gebeurde! Het kwam goed, en ze maakten de bekendste horrorfilm van de 20e eeuw. Wauw!

Joyce: Wat zou Hitchcock van deze film gevonden hebben? Een film maken over een wereldberoemde filmmaker, het is lef hebben. Dat zeker.

Julia: Ik verheug me op de film over hoe ze een film maakten over hoe Hitchcock een film maakte.

Joyce: En ik op de documentaire die daar dan over komt.

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Witte tranen

Witte tranen

Vaak kan geconfronteerd worden met een racistische misstap veel losmaken in witte vrouwen. Waar komt dat door? Fleur den Boer onderzocht het perfectionisme van witte vrouwen en hoe zogeheten 'witte tranen' racisme in de hand werken. Lees meer

Stieren en vrouwen hebben iets gemeen

Stieren en vrouwen hebben iets gemeen

Wat hebben stieren en vrouwen gemeen? In dit essay ziet Barbara Haenen tijdens het bezoeken van een stierengevecht gelijkenissen met haar eigen ervaringen. Lees meer

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn 1

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn

Marthe van Bronkhorst bekijkt hypocrisie als spectrum: hoe hypocriet ben jij op een schaal van Frans Bauer tot Johan Derksen? Lees meer

Bijsturen 1

Bijsturen

In dit essay legt Belle de Rode de vinger op de zere plek. Ze beschrijft hoe zij de rol van bijsturende kapitein op zich moet nemen omwille van haar zieke vader, terwijl ze juist afscheid had willen nemen van de kritische kapitein die in haar huisde. Lees meer

In je eentje achterblijven

In je eentje achterblijven

Als vriendin K. op een date gaat, denkt Eva van den Boogaard na over hun onuitgesproken pact. Zo lang ze beiden ongelukkig in de liefde zijn, hebben ze elkaar. Maar wat als er iemand dat pact uitstapt? Lees meer

Gelukkig zien jonge mensen het verband tussen toen en nu

Durf te leren van het verleden

Op Dag 150 van de wrede vergeldingsactie van Israël is een eind van de ‘slachting’ van Palestijnen nog niet in zicht. Schrijver Marte Hoogenboom vestigt haar hoop op activisten en journalisten die het verband tussen ‘toen’ en ‘nu’ durven zien. Lees meer

Fatma Shanan: de lichtelijke melancholie van het zomerse alleen zijn 1

Fatma Shanan | De lichtelijke melancholie van het zomerse alleen zijn

Een oase van rust midden in Berlijn. De kleine geschilderde landschappen en zelfportretten in de natuur van Fatma Shanan (1986, Israël) komen goed tot hun recht in de expositieruimte van Dittriech en Schlechtriem. De tentoonstelling ‘The Inn River’ bestaat uit een bescheiden aantal van negen schilderijen. Aucke Paulusma laat zien dat een aandachtige observatie loont, maar dat de schilderijen laten niet per se een vrolijke indruk achterlaten. Lees meer

Reden tot paniek

Reden tot paniek

In dit droomachtige en persoonlijke essay blikt Wouter Degreve terug op zijn jeugd, en hij onderzoekt de effecten daarvan op het heden. Want 'de kracht van de plek waar je bent opgegroeid mag je nooit onderschatten.' Lees meer

Geld lenen

Geld lenen

‘Het spijt me,’ zeg ik. ‘Voor dit alles.’ Ik gebaar om me heen. ‘Voor Nederland.’ In deze column van Anne Schepers ontmoeten twee vrouwen, die uitkijken naar hun avond in een wijnbar, een man die een treinkaartje naar Ter Apel bij elkaar probeert te sprokkelen. Lees meer

Vijftig jaar vrijheid van beweging

Vijftig jaar vrijheid van beweging

Tom Kniesmeijer leerde dansen op de remixes van discopionier Tom Moulton. Nu zijn eerste kennismaking met de muziek van deze sterproducent bijna vijftig jaar geleden is, blikt hij terug en komt hij tot een inzicht over onze tijd. Lees meer

Kür op muziek

Kür op muziek

”Onlangs las ik over wezentjes die alleen bestaan in de droom van een slapende vrouw.” Nelson Morus schreef een kort verhaal over geforceerde gezelligheid, chatbotgesprekken over lievelingsgerechten, hectiek en de alledaagse sleur. Lees meer

Als je wordt uitgenodigd voor een euthanasiefeest, dan ga je

Als je wordt uitgenodigd voor een euthanasiefeest, dan ga je

'Als je je psycholoog écht een brevet van onkunde wil geven, moet je haar uitnodigen voor je euthanasiefeest.' Lees meer

Neoliberaal Lang Covid 2

Neoliberaal Lang Covid

Voor ons 'Aaah'-magazine, schreef Harriët Bergman een essay over hoe long covid-patiënten vallen tussen pech en onrecht. "Er is iets grondig mis met hoe we in Nederland omgaan met mensen met een beperking en chronisch zieke mensen." Lees meer

Zo het begon 1

Zo het begon

Nele Peeters schreef een ontroerend verhaal, vol treffende zinnen en beelden. Het is dromerig verhaal, over eenzaamheid, hoop, zorgzaamheid en zwaarte. Lees meer

Ik ook op jou

Ik ook op jou

Op een avond zegt iemand tegen Eva dat hij verliefd op haar is. Terwijl hij wacht op een antwoord, denkt Eva na over wat verliefd zijn eigenlijk is. Lees meer

 1

Het model

De hoofdpersoon in dit verhaal van Feico Sobel poseert op een doordeweekse avond naakt voor een schilderklasje in Spijkenisse. De sessie ontaardt in een bizarre erotische nachtmerrie waarin onze verteller zich totaal verliest. Lees meer

Waarom het over mij gaat als het over trans literatuur gaat

Waarom het over mij gaat als het over trans literatuur gaat

In dit persoonlijke essay reflecteert Tom Kniesmeijer op queer activisme en literatuur, oftewel: de reden dat we strijden en schrijven. Lees meer

:Oproep: nieuwe Chef Illustratie en Beeldredacteur online

Oproep: nieuwe Chef Illustratie en Beeldredacteur online

Hard//hoofd zoekt twee getalenteerde, assertieve, breed onderlegde beelddenker (x/v/m) die de beeldredactie willen komen versterken! Lees meer

Herhaalrecept

Herhaalrecept

Op een ochtend wordt Aisha Mansaray wakker in een parelmoeren bubbel. Ze onderzoekt hoe ze met haar depressie op de randen van de realiteit kan leven, zonder de grip erop te verliezen. ‘Mijn aandoening was een zuigend ding geweest dat zich om mij heen had gewikkeld, lelijk, en meer levend dan ik.’ Lees meer

Stop met het onderschatten van de gevolgen van het slavernijverleden

Stop met het onderschatten van de gevolgen van het slavernijverleden

Zelfs 150 jaar na de afschaffing van de slavernij, zijn de gevolgen daarvan nog steeds voelbaar. Veel Nederlanders zien helaas niet in hoe de koloniale geschiedenis het heden heeft vormgegeven. Pas als je de bloedrode draad door de Nederlandse geschiedenis begrijpt, kun je de huidige ontwikkelingen echt begrijpen stelt Jazz Komproe. ‘Een onzichtbare wond laat zich immers moeilijk genezen.’ Lees meer

Word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Meld je aan als abonnee voor slechts €2,50 per maand en ontvang ons papieren magazine twee keer per jaar in de bus. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer