Asset 14

Dunkirk

Christopher Nolan (Memento, The Dark Knight, Interstellar) vertelt in zijn nieuwste film Dunkirk het verhaal van de Slag om Duinkerke. Hard//hoofd eindredacteur Tommy en redacteuren Julius en Anne zagen in de film de massaliteit van oorlog en de willekeur van het slagveld, maar stoorden zich aan de gimmicks van de kille regisseur. Toch werd er in de bioscoop ook een traantje gelaten.

Anne: Met welke verwachtingen begonnen jullie aan de film?

Julius: Best hoge. Ik ben geen fan van Christopher Nolan, maar het feit dat hij weer eens iets anders maakte dan sciencefiction of superhelden, gaf me hoop.

Tommy: Ik heb ook een haat-liefdeverhouding met Nolan, dus was benieuwd maar waakzaam. Ik tril nog een beetje na, trouwens.

Anne: Ik heb geschiedenis gestudeerd en keek dus meer vanuit die hoek: hoe gaan ze het nu weer framen met de helden en de engerds?

Julius: Nou, de engerds zie je niet.

Tommy: Ik vond dat verrassend. Het ging meer over ‘oorlog’ in het algemeen, de massaliteit van het geheel, hoe ontmenselijkend het is.

Anne: Dat maakt dat de film niet over de oorlog ging.

Julius: Hoezo niet?

Anne: Het gaat wel over oorlog, maar niet over De oorlog. Niet over wat er aan dit moment voorafging, oorlogstechnisch gezien. Geen militair-historische context.

Julius: Juist door de nazi's een afwezige dreiging te houden, zeg je toch iets over De oorlog? Alleen niet over de ideologieën erachter.

Tommy: Het is wel een bewuste keuze dat de vijand uit beeld gelaten wordt (letterlijk).

Anne: Het maakt dat je de hoofdpersonages alleen op het moment van deze film ziet, je weet niet wat de oorlog verder voor hen betekent.

Tommy: Knap dat er weinig makkelijke antwoorden in deze film zaten. Vaak een Nolan-trekje: te veel thematiek en betekenis uitleggen. Daar kreeg hij in Dunkirk minder ruimte voor, mede omdat er zo weinig dialoog in zit. Hierdoor werden ook zijn mindere eigenschappen onderdrukt: zwaarmoedig en licht pretentieus.

Julius: Zeg maar gerust oersaaie plotuitleg en platte clichés.

Tommy: Omdat dialoog zo spaarzaam was, mocht de nadruk liggen op het visuele.

Anne: Door Hoyte Hoytema, de goeroe.

Tommy: Ja! Dat zag je wel. Wat een prachtige film, visueel gezien.

Julius: Ontzettend mooi. Ik denk dat het in 70mm of in IMAX nog beter was bevallen.

'Het was allemaal behoorlijk shiny, weinig echte rauwheid naar mijn smaak'

Anne: Heel gelikt. Het was allemaal behoorlijk shiny, weinig echte rauwheid naar mijn smaak. Ze hebben een boel uit de kast getrokken om het visuele de aandacht te laten trekken. Misschien ten koste van de inhoud?

Julius: Niet ten koste van. Nolan is sowieso niet goed in inhoud. Maar stilistisch staan zijn films wel. Visueel gezien, want montage vind ik niet zijn sterkste punt, en geluid werkte hier ook niet.

Tommy: Het geluid was in mijn optiek echt fantastisch. Hoe de soundtrack en de beelden elkaar versterkten. En de soundtrack en de geluidseffecten één werden. Het droeg bij aan de beklemmende sfeer.

Julius: Die muziek is zó opdringerig. Probeert spanning te leggen op scènes waar geen spanning in zit. En die beklemmende sfeer heb ik na de openingsscène niet meer ervaren.

Tommy: Ik heb de hele film met m’n armen gekruist gezeten van de spanning.

Anne: Ik heb de hele film gehuild.

Julius: Dat is een verrassende reactie!

Tommy: Ik was niet zo geroerd als verwacht. Normaal is heldhaftigheid en opoffering genoeg voor mij om de floodgates open te zetten. Maar Nolans films laten me een beetje koud.

Julius: Nolan is ook koud.

Anne: Ik werd niet per se geraakt door Nolan, of z’n techniekjes. Maar ik moet altijd huilen bij Tweede Wereldoorlogsfilms. Dan denk ik aan al die arme jonge jongens die dood zijn gegaan of getraumatiseerd zijn geraakt en nooit meer konden slapen en hun jeugd zijn kwijtgeraakt.

Tommy: Dat wist de film treffend in beeld te brengen. Hoe zinloos het voelt; hoe ze op zulke ‘lullige’ manieren doodgaan. De zinloosheid raakte. Daar wil ik deze film voor prijzen.

Julius: Maar het is niets nieuws.

Tommy: De meeste oorlogsfilms zitten barstensvol clichés. Hoe ervoer jij dat, Anne, als historicus?

Anne: Nou als historicus heb ik wel wat te zeggen. Ik vond het cliché van de Engelse burgers die vaderlandslievend hun hele hebben en houden opgaven om op een houten bootje het kanaal over te varen voor een paar onbekende landgenoten, storend. Ik las dat de meeste mensen op die bootjes gewoon mariniers waren die bootjes van burgers meenamen omdat het makkelijker was dan grote marineschepen. Dat is een belangrijk detail.

Tommy: Maar dit levert een betere, dramatischere film op. Het hoeft geen documentaire te zijn.

Anne: Het verdraait het verhaal in een clichématige richting die al tachtig keer verteld is en niks toevoegt aan de historische kennis van nu. Wat voegt deze film toe aan de films die er al zijn over Duinkerke?

Tommy: Dat het de vaardigst gemaakte oorlogsfilm is die ik ooit heb gezien.

Julius:  Ik vind het niet eens de vaardigst gemaakte oorlogsfilm die nu in de bioscoop draait. Dat is War for the Planet of the Apes. Die is mooier, spannender, tragischer en menselijker.

Tommy: Ironisch aangezien er computeraapjes in zitten. Maar kunnen we stellen dat ik het technisch vernuft van Dunkirk belangrijker vind dan jullie?

Julius: Nee, wel dat je er meer over te spreken bent. Ik vind het technisch vernuft ook van belang, maar in Dunkirk zit dat vooral in de opnames. De montage bijvoorbeeld, haalde voor mij veel spanning weg.

Anne: Techniek is heel belangrijk voor zo'n film, maar het dient de inhoud te vervolmaken. Hier was het een vervanging voor echte inhoud. Zowel romantisch als historisch.

Tommy: Het verhaal en de dialoog deden onder aan de stijl, maar die was zo sterk uitgewerkt en cinematografisch hoogstaand dat het een goede balans had.

Julius: Alle personages ken je vanaf het begin net zo goed als aan het einde. Niemand verrast of ontwikkelt zich. Die man op dat plezierjacht, van hem denk je: een dappere oude patriot. Dat wordt dan tien keer bevestigd en dan is zijn verhaal afgelopen.

'Het waren geen bijzondere levens, ze waren het niet waard uit te diepen in het plot'

Anne: Wat was het thema van de film?

Tommy: Zelfopoffering, zinloosheid van oorlog?

Julius: Zinloosheid van oorlog, daar ben ik het niet mee eens. De film eindigt met Churchills beroemde toespraak, voorgelezen door een soldaat. Daarmee zeg je niet dat oorlog zinloos is.

Anne: Misschien is zinloosheid niet het juiste woord. Eerder willekeur? Het waren geen bijzondere levens, ze waren het niet waard uit te diepen in het plot. Sommigen gingen door, anderen niet. Het waren geen helden, want ze hadden geen heldenverhaal en geen status.

Tommy: Ja willekeur, daar kan ik me in vinden. Ook hoe sommigen heengaan. Bijvoorbeeld die George, die doodging in de boot. Dat vond ik aangrijpend, die dood. Nog tien keer zo willekeurig als al die soldaten. Hij tiefte gewoon van dat trapje.

Julius: Dat subplot had de beste dialogen.

Tommy: Tom Hardy stal wat mij betreft de film als Spitfirepiloot.

Julius: Mooi hoe hij alles onder controle lijkt te hebben, en er toch veel gebeurt dat hij en wij niet aan zien komen.

Tommy: En hoe hij zo fysiek acteert met alleen maar z’n ogen en de beperkte ruimte van die cockpit. Ik moest wel m’n best doen om niet aan z'n Bane-stem te denken.

Julius: Voor mij is hij vooral Mad Max.

Tommy: Godver dat is pas een vette film. Ik bedoel Dunkirk leuk en aardig, maar FURY ROAD: fuck yes.

Julius: Helemaal met je eens. Een film die veel beter is in visueel vertellen en actiescènes.

Anne: Trouwens een grappig detail dat de enige Nederlander in de film werd gespeeld door een Nederlander. En dat een deel van de kleine bootjes de originele bootjes waren waarmee is gevaren!

Tommy: Ja! Daar was ik verdomd blij mee. Daar gaan ze zo vaak de mist mee in.

Anne: Vonden jullie de time-loops iets toevoegen? Die waren wiskundig niet te doen.

Julius: Die hadden geen enkele thematische rechtvaardiging, zoals in Memento bijvoorbeeld wel. Hij doet dat omdat hij films wil maken waar je moet blijven opletten. Maar ik wil een reden om op te letten die méér is dan alleen dat ik anders het verhaal niet kan volgen. Interessante thematiek, of personages waarin ik kan investeren.

Tommy: Het lijkt iets wat Nolan denkt dat z'n publiek verwacht. Hij kan niet zonder z’n gimmicks.

Julius: Het was storend, omdat het alleen maar een gimmick is. In Memento is het meer dan dat. In Inception (hoewel ik dat een slechtere film vind dan Dunkirk) heeft het ook rechtvaardiging in het verhaal.

Anne: Het zou toch een goede reden moeten hebben, want je moet er echt over nadenken tijdens de film, dus dan wil ik ook een aha-moment als beloning. Maar dat kwam niet.

Julius: Nolan wil dat je nadenkt bij zijn films.

Tommy: Ja, héél graag. En demonstreren dat hij vet veel nadenkt. Het liefst door z'n karakters de thematiek aan elkaar te laten uitleggen.

Julius: Zijn fans voelen zich slimmer als ze zijn films gezien hebben, omdat ze hebben moeten nadenken. Maar tot diepere inzichten kom je niet. (Even met heel veel dedain over Nolan praten).

Tommy: Haha, dat mag, ik ben het met je eens. Maar Dunkirk leed hier minder onder. Vooral na Interstellar!

'Zijn films zijn oplosbare puzzels; ik heb liever onoplosbare'

Julius: Alle vragen die hij oproept, hebben heldere antwoorden. Zijn films zijn oplosbare puzzels; ik heb liever onoplosbare. Althans, bij films met zo veel pretentie. Voor een detective zijn heldere antwoorden prima. Maar voor een film die grote thema’s aansnijdt niet.

Anne: Ik denk dat er op twee manieren naar deze film gekeken kan worden. Als Nolan-kenner en als WOII-kenner en in beide gevallen is het meer van hetzelfde.

Julius: Nou, voor Nolan is het wel nieuws dat-ie het met zo weinig dialoog doet. Maar als WOII-film is het niets grensverleggend. Sinds Saving Private Ryan ziet iedere oorlogsfilm er ongeveer hetzelfde uit, en dit is toch ook een variatie op die stijl.

Tommy: Als je een sterk staaltje pure film wil zien, als visueel medium, is het een bezoekje waard. Verwacht geen nieuwe inzichten of meeslepende karakters.

Julius: Afsluitend advies: als je de beste oorlogsfilm ooit wil zien, kijk De Jeugd van Ivan. Als je de beste oorlogsfilm wil zien die nu draait, ga naar War for the Planet of the Apes. Als je toch Dunkirk wil zien, doe het in IMAX.

Tommy: OF KIJK FURY ROAD.

Dunkirk is:

 

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer