De jaren '80 worden gerecycled, omdat alles toen zo lekker slecht en lelijk was. " /> De jaren '80 worden gerecycled, omdat alles toen zo lekker slecht en lelijk was. " />
Asset 14

21 Jump Street

Schmidt (Jonah Hill) en Jenko (Channing Tatum) zijn respectievelijk nerd en quarterback op de middelbare school, maar tijdens hun opleiding tot politieman worden ze vrienden en vullen elkaars tekortkomingen aan. Na een mislukte arrestatie worden ze vanwege hun jonge uiterlijk toegevoegd aan de undercover-operatie op 21 Jump Street (een verwijzing naar de serie uit de jaren '80 met hetzelfde concept), die agenten naar middelbare scholen stuurt om drugkartels op te rollen. Daar blijkt echter dat de rollen zijn omgedraaid: Schmidt komt bij de populaire leerlingen terecht, Jenko wordt als nerd gezien. Zal dit hun vriendschap schaden en hen afleiden van hun missie?

Rutger: Wow. Dat was echt verrassend leuk.

Sanne: Eerder verrassend belachelijk.

Rob: Dat komt natuurlijk ook doordat 21 Jump Street als serie helemaal niet grappig was.

Sanne: Ik ben een beetje in de war. Ik moest echt even ergens doorheen bij deze film. Niet dat ik zo elitair ben, een van mijn lievelingsfilms is nog steeds Ghostbusters, maar in het begin dacht ik steeds: ‘Nou já. Dit is TE flauw.’ Maar goed, uiteindelijk ga je er wel in mee.

Rutger: Het plezier straalde er vanaf. Wanneer ze bij hun eerste arrestatie als fietspolitie juichen, elkaar omhelzen en de arrestant droogneuken, dan is het hilarisch, cool en ontroerend tegelijk. Maar jullie kennen 21 Jump Street als serie? Ik heb dat nooit gezien.

Rob: Het debuut van Johnny Depp als Hollywood-mooibooi. Een spannende serie uit de jaren ‘80 over jong uitziende politieagenten die undercover gaan op middelbare scholen. Serieuze shit. Moord, verkrachting, noem maar op. Ik heb het laatst nog eens teruggekeken. Het was echt heel slecht.

Sanne: Ja? Het werd in de jaren '90 herhaald, vlak voor The Jerry Springer Show. Ik keek het altijd als ik ziek thuis was, puur omdat Johnny Depp erin speelde. Verder was het erg duister en zwaar, en heel moralistisch.

Rob: Weet je nog dat die ene agente werd verkracht?

Sanne: Dat was VERSCHRIKKELIJK!

Rob: De enige levendige herinnering die ik er aan heb, omdat het zo naar was dat mijn tere kinderzieltje er een mini-trauma van heeft gemaakt.

Sanne: Ik weet nog dat Johnny uit de serie verdween - het schijnt dat hij het verschrikkelijk vond om een meisjesidool te zijn - en dat zijn vertrek totaal niet werd benoemd, hij was gewoon opeens WEG. Ik denk dat mijn zusje en ik nog de eerste vijf minuten van de twee volgende afleveringen hebben gekeken, ongeduldig wachtend. Toen we de waarheid hoorden, zijn we definitief afgehaakt.

Rutger: De film had dus echt bijna niets met de serie te maken? Ik vond het wel leuk dat ze daar de hele tijd ook naar verwezen: “Jullie gaan meedoen aan een undercoverprogramma uit de jaren ‘80, dat de politieleiding nieuw leven heeft ingeblazen. Ze hebben geen nieuwe ideeën, dus recyclen ze oude shit.”

Rob: Ja hahaha, daar waren ze heel scheutig mee, met die verwijzingen naar zichzelf.

Rutger: Het was een parodie op actiefilms en comedyfilms uit de jaren ‘80, met high school-clichés die niet meer kloppen en kantelende vrachtwagens vol benzine die toch niet ontploffen. Maar ook stiekem een eerbetoon, waardoor het niet flauw werd. Het is zoals die boze zwarte politiebaas (Ice Cube) zegt: “Embrace your stereotype.”

Sanne: Ze zijn ook al tijden bezig met een Ghostbusters-sequel. Serieus, ik kan niet wachten.

Rutger: Voor deze film zat nog de trailer van The Expendables 2, het vervolg op een succesvolle ode aan alle actiehelden uit dat decennium. Uiteindelijk komt alles weer terug, maar het grappige aan de jaren ‘80 is dat ze niet retro zijn omdat ze stijlvol en cool waren als de jaren ‘60 of ‘70, maar juist omdat het zo lelijk en slecht was allemaal. Wat een opluchting, dat mocht toen gewoon!

Sanne: Ik had wel het idee dat sommige grappen over mijn hoofd gingen, omdat ik in tegenstelling tot jullie misschien drie actiefilms heb gezien in mijn leven. Ik geloof niet dat ik Die Hard heb gezien, en de enige film met Arnold Schwarzenegger die ik ken is die bizarre film waarin hij een kind krijgt. En eentje waarin hij de tweelingbroer is van Danny DeVito. Eigenlijk is Arnold Schwarzenegger best cool.

Rob: Arnold is hartstikke cool, maar ik vraag me af of ik hem cool vind om de redenen die jij net noemt Sanne.

Sanne: Arnold Schwarzenegger en Danny DeVito als TWEELINGBROERS! Hilarisch!

Rutger: Ik vond het idee dat onder andere dankzij Glee de high school-clichés van de jaren ‘80 en ‘90 min of meer omgedraaid zijn  - de milieubewuste, progressieve kids zijn cool en de nerds blazen alleen maar dingen op - heel erg slim.

Sanne: De scènes waarin dat verschil naar voren kwam vond ik eigenlijk ook het sterkst, en het meest hilarisch. Dat ze op dat schoolplein komen aanrijden in een supervette auto, en dat de hippe kids alleen maar iets zeggen over CO2-uitstoot.

Rob: Ik dacht steeds: wat een onzin. Maar misschien is dat wel uit zelfbescherming, want ik vind het idee dat ik nu op de middelbare school heel populair was geweest, nogal frustrerend.

Sanne: Ahhhhh.

Rob: Ik kreeg tijdens het kijken steeds meer het gevoel dat er een stel hele slimme mensen aan de film heeft gewerkt en daardoor vond ik het extra jammer wanneer ze op sommige momenten de makkelijke weg kozen. Ze leken me slim en creatief genoeg om het verhaal bijvoorbeeld nog net iets scherper te maken dan het nu was. Juist omdat er zoveel goede grappen in zaten. Nu was ik heel tevreden, maar niet overweldigd.

Rutger: Ik ben allang blij dat de Frat Pack-humor steeds succesvoller wordt en er meer budget komt voor explosies. Ik zat echt te genieten.

Sanne: Ik was me er niet van bewust dat de jongenshumor een onderbelicht en gediscrimineerd fenomeen was binnen de hedendaagse cinema. Jeetje, weer wat geleerd.

Rob: Ik ben ergens wel een beetje jaloers op jongens als Seth Rogen en Jonah Hill dat ze gewoon een paar miljoen dollar hebben om hun gestoorde, grappige ideeën mooi op film te zetten. Misschien ben ik daarom wel zo streng. Als ik een dergelijk budget tot mijn beschikking had voor een film, zou ik elke cent laten tellen.

Rutger: Misschien is het hem dat juist. Een groot deel van de charme zit in het ‘we kloten maar wat aan’-gevoel en doordat er zoveel geïmproviseerd is, verrast elke scène. Soms valt dat wat perfecter in elkaar - Superbad, Anchorman - dan de andere keer.

Sanne: Het geheim is ook de geweldige acteurs, natuurlijk. Jonah Hill is erg goed, maar Channing Tatum verraste me echt - over mooiboois gesproken. Zij hadden een geweldige chemie. En het broertje van James Franco!

Rob: Misschien is dat geïmproviseerde het wel. Die laatste twee films die je noemt behoren tot mijn persoonlijke favorieten aller tijden.

Rutger: Ik vind dat je wel heel plechtig doet hierover. Het zijn comedyfilms Rob. Niet zo serieus zeg.

Rob: Als het om comedy gaat ben ik bloedserieus, Rutger. Dat zou jij inmiddels wel moeten weten.

Sanne: Ik vind dat jullie wel erg lovend zijn. Het was best een geinig filmpje hoor. Aan het einde krijg je nog een mooie verrassing die ik niet zal verklappen; toen zat de hele zaal ook te joelen. Wat mij betreft was het verder niet erg indrukwekkend. Maar goed, dat zal wel weer komen doordat ik geen penis heb.

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer