Schmidt (Jonah Hill) en Jenko (Channing Tatum) zijn respectievelijk nerd en quarterback op de middelbare school, maar tijdens hun opleiding tot politieman worden ze vrienden en vullen elkaars tekortkomingen aan. Na een mislukte arrestatie worden ze vanwege hun jonge uiterlijk toegevoegd aan de undercover-operatie op 21 Jump Street (een verwijzing naar de serie uit de jaren '80 met hetzelfde concept), die agenten naar middelbare scholen stuurt om drugkartels op te rollen. Daar blijkt echter dat de rollen zijn omgedraaid: Schmidt komt bij de populaire leerlingen terecht, Jenko wordt als nerd gezien. Zal dit hun vriendschap schaden en hen afleiden van hun missie?
Rutger: Wow. Dat was echt verrassend leuk.
Sanne: Eerder verrassend belachelijk.
Rob: Dat komt natuurlijk ook doordat 21 Jump Street als serie helemaal niet grappig was.
Sanne: Ik ben een beetje in de war. Ik moest echt even ergens doorheen bij deze film. Niet dat ik zo elitair ben, een van mijn lievelingsfilms is nog steeds Ghostbusters, maar in het begin dacht ik steeds: ‘Nou já. Dit is TE flauw.’ Maar goed, uiteindelijk ga je er wel in mee.
Rutger: Het plezier straalde er vanaf. Wanneer ze bij hun eerste arrestatie als fietspolitie juichen, elkaar omhelzen en de arrestant droogneuken, dan is het hilarisch, cool en ontroerend tegelijk. Maar jullie kennen 21 Jump Street als serie? Ik heb dat nooit gezien.
Rob: Het debuut van Johnny Depp als Hollywood-mooibooi. Een spannende serie uit de jaren ‘80 over jong uitziende politieagenten die undercover gaan op middelbare scholen. Serieuze shit. Moord, verkrachting, noem maar op. Ik heb het laatst nog eens teruggekeken. Het was echt heel slecht.
Sanne: Ja? Het werd in de jaren '90 herhaald, vlak voor The Jerry Springer Show. Ik keek het altijd als ik ziek thuis was, puur omdat Johnny Depp erin speelde. Verder was het erg duister en zwaar, en heel moralistisch.
Rob: Weet je nog dat die ene agente werd verkracht?
Sanne: Dat was VERSCHRIKKELIJK!
Rob: De enige levendige herinnering die ik er aan heb, omdat het zo naar was dat mijn tere kinderzieltje er een mini-trauma van heeft gemaakt.
Sanne: Ik weet nog dat Johnny uit de serie verdween - het schijnt dat hij het verschrikkelijk vond om een meisjesidool te zijn - en dat zijn vertrek totaal niet werd benoemd, hij was gewoon opeens WEG. Ik denk dat mijn zusje en ik nog de eerste vijf minuten van de twee volgende afleveringen hebben gekeken, ongeduldig wachtend. Toen we de waarheid hoorden, zijn we definitief afgehaakt.
Rutger: De film had dus echt bijna niets met de serie te maken? Ik vond het wel leuk dat ze daar de hele tijd ook naar verwezen: “Jullie gaan meedoen aan een undercoverprogramma uit de jaren ‘80, dat de politieleiding nieuw leven heeft ingeblazen. Ze hebben geen nieuwe ideeën, dus recyclen ze oude shit.”
Rob: Ja hahaha, daar waren ze heel scheutig mee, met die verwijzingen naar zichzelf.
Rutger: Het was een parodie op actiefilms en comedyfilms uit de jaren ‘80, met high school-clichés die niet meer kloppen en kantelende vrachtwagens vol benzine die toch niet ontploffen. Maar ook stiekem een eerbetoon, waardoor het niet flauw werd. Het is zoals die boze zwarte politiebaas (Ice Cube) zegt: “Embrace your stereotype.”
Sanne: Ze zijn ook al tijden bezig met een Ghostbusters-sequel. Serieus, ik kan niet wachten.
Rutger: Voor deze film zat nog de trailer van The Expendables 2, het vervolg op een succesvolle ode aan alle actiehelden uit dat decennium. Uiteindelijk komt alles weer terug, maar het grappige aan de jaren ‘80 is dat ze niet retro zijn omdat ze stijlvol en cool waren als de jaren ‘60 of ‘70, maar juist omdat het zo lelijk en slecht was allemaal. Wat een opluchting, dat mocht toen gewoon!
Sanne: Ik had wel het idee dat sommige grappen over mijn hoofd gingen, omdat ik in tegenstelling tot jullie misschien drie actiefilms heb gezien in mijn leven. Ik geloof niet dat ik Die Hard heb gezien, en de enige film met Arnold Schwarzenegger die ik ken is die bizarre film waarin hij een kind krijgt. En eentje waarin hij de tweelingbroer is van Danny DeVito. Eigenlijk is Arnold Schwarzenegger best cool.
Rob: Arnold is hartstikke cool, maar ik vraag me af of ik hem cool vind om de redenen die jij net noemt Sanne.
Sanne: Arnold Schwarzenegger en Danny DeVito als TWEELINGBROERS! Hilarisch!
Rutger: Ik vond het idee dat onder andere dankzij Glee de high school-clichés van de jaren ‘80 en ‘90 min of meer omgedraaid zijn - de milieubewuste, progressieve kids zijn cool en de nerds blazen alleen maar dingen op - heel erg slim.
Sanne: De scènes waarin dat verschil naar voren kwam vond ik eigenlijk ook het sterkst, en het meest hilarisch. Dat ze op dat schoolplein komen aanrijden in een supervette auto, en dat de hippe kids alleen maar iets zeggen over CO2-uitstoot.
Rob: Ik dacht steeds: wat een onzin. Maar misschien is dat wel uit zelfbescherming, want ik vind het idee dat ik nu op de middelbare school heel populair was geweest, nogal frustrerend.
Sanne: Ahhhhh.
Rob: Ik kreeg tijdens het kijken steeds meer het gevoel dat er een stel hele slimme mensen aan de film heeft gewerkt en daardoor vond ik het extra jammer wanneer ze op sommige momenten de makkelijke weg kozen. Ze leken me slim en creatief genoeg om het verhaal bijvoorbeeld nog net iets scherper te maken dan het nu was. Juist omdat er zoveel goede grappen in zaten. Nu was ik heel tevreden, maar niet overweldigd.
Rutger: Ik ben allang blij dat de Frat Pack-humor steeds succesvoller wordt en er meer budget komt voor explosies. Ik zat echt te genieten.
Sanne: Ik was me er niet van bewust dat de jongenshumor een onderbelicht en gediscrimineerd fenomeen was binnen de hedendaagse cinema. Jeetje, weer wat geleerd.
Rob: Ik ben ergens wel een beetje jaloers op jongens als Seth Rogen en Jonah Hill dat ze gewoon een paar miljoen dollar hebben om hun gestoorde, grappige ideeën mooi op film te zetten. Misschien ben ik daarom wel zo streng. Als ik een dergelijk budget tot mijn beschikking had voor een film, zou ik elke cent laten tellen.
Rutger: Misschien is het hem dat juist. Een groot deel van de charme zit in het ‘we kloten maar wat aan’-gevoel en doordat er zoveel geïmproviseerd is, verrast elke scène. Soms valt dat wat perfecter in elkaar - Superbad, Anchorman - dan de andere keer.
Sanne: Het geheim is ook de geweldige acteurs, natuurlijk. Jonah Hill is erg goed, maar Channing Tatum verraste me echt - over mooiboois gesproken. Zij hadden een geweldige chemie. En het broertje van James Franco!
Rob: Misschien is dat geïmproviseerde het wel. Die laatste twee films die je noemt behoren tot mijn persoonlijke favorieten aller tijden.
Rutger: Ik vind dat je wel heel plechtig doet hierover. Het zijn comedyfilms Rob. Niet zo serieus zeg.
Rob: Als het om comedy gaat ben ik bloedserieus, Rutger. Dat zou jij inmiddels wel moeten weten.
Sanne: Ik vind dat jullie wel erg lovend zijn. Het was best een geinig filmpje hoor. Aan het einde krijg je nog een mooie verrassing die ik niet zal verklappen; toen zat de hele zaal ook te joelen. Wat mij betreft was het verder niet erg indrukwekkend. Maar goed, dat zal wel weer komen doordat ik geen penis heb.