Asset 14

Engel

Engel

Door een bizar voorval raakt een man begaan met het lot van gevallen engelen. Vanaf dat moment merkt hij hun aanwezigheid overal op en smeedt een plan om ze te helpen.

Er valt een man uit de lucht. Je ligt te zonnen in de achtertuin en luistert naar geluiden van de zomer: stemmen van spelende kinderen een paar huizen verder, kletterend servies, het ronken van een grasmaaier en het sissen van gazonsproeiers. Kate heeft je ingesmeerd. De geur van zonnebrandcrème roept beelden bij je op die je onderzoekt in het donker achter je oogleden: warme lichamen, bakkende billen, blote borsten, de randen van bikinibroekjes.

Hij komt vlak naast je neer, slaat een krater in de tuin. Je hoort een doffe plof, het geluid van barstend steen. Kate gilt en je opent je ogen. Wit weggetrokken staat ze in de deuropening te kijken naar het bloed dat tussen de voegen van jullie terrastegels de aarde in trekt.

De rechercheurs komen, het forensisch team, de opruimdienst, de journalisten.

Het gebeurt, dit soort dingen, zeggen ze. De man had zich verstopt in de laadruimte van een vliegtuig bij het landingsgestel. Hij was helemaal bevroren, misschien was hij daarom nog redelijk in takt toen hij in jullie tuin belandde.

Jullie huis, met politielint afgezet, staat op de voorpagina van iedere krant. Dronebeelden. Google Streetview. Het is elke avond op de televisie.

Ze overspoelen ons land, roept een witte politicus in een blauw pak.

Ze zijn wanhopig, zeggen de hulpverleners.

Ze schrijven over jou, niet over de man die uit de lucht viel.

Het is een ramp, schrijven de journalisten. Ze vallen nu ook al uit de lucht.

Maar jij hebt gezien wat zij niet zagen. Je zag hem van dichtbij, zag de vleugels op zijn rug en hoe die langzaam verschrompelden.

Heb je het ook gezien? vraag je aan Kate.

Stel je voor, zegt ze terwijl ze een kop thee voor je neerzet op een onderzetter. Ze heeft een tijdschrift gekocht en leest het aan je voor. Ze schrijven over jou, niet over de man die uit de lucht viel. Er staan berekeningen in. Er staat: hij heeft geluk gehad, hij had wel dood kunnen zijn. Een kwestie van seconden, van centimeters.

Stel je voor, zegt ze. Ze kijkt naar jou en dan weer naar het tijdschrift.

In de avond, vlak voordat de slaap haar lichaam zwaar maakt zegt ze het nog een keer. Stel. Je. Voor.

Jij staart naar het plafond, naar het donker dat zich ophoopt in de hoeken van de kamer.

Sinds het gebeurd is, droom je met je ogen open. Je ligt op de tegels van het terras, kijkt naar boven. Een veer dwarrelt naar beneden, en dan nog één en nog één. Ze landen zacht op je, kriebelen in je neus, je nek, de binnenkant van je ellenbogen. Je probeert niet te bewegen, blijft liggen tot je helemaal bedekt bent. Tot alles wit ziet van de veren.

Je ziet ze plotseling overal: op de stoep, in de berm, op de pleinen en op straat, in de kleine steegjes van de binnenstad. Ze liggen tussen stapels vuil die de veegwagens naar de randen van de weg hebben geduwd: de platgetrapte patatbakjes, de sigarettenfilters, de afgekloven botjes. Je hebt ze eerder gezien, dat moet haast wel maar je hebt je nooit echt afgevraagd waar ze vandaan komen, die veren. Ze zijn niet wit als in je dromen. Ze zijn donkergrijs en groezelig. Vettig, verregend, afgeschud. Ze liggen tussen snoepverpakkingen en koffiebekerdeksels. Je pakt de veren tussen duim en wijsvinger, neemt ze mee naar huis, legt ze in lauwwarm water. Daarna leg je ze te drogen op een schone theedoek.

Het duurt even voordat je doorhebt wat er aan de hand is, maar dan zie je het.

Je ziet ze dralen door de straten. Ze slepen versleten plastic tassen met zich mee, sjouwen met stukken karton, leunen tegen de voet van betonnen wolkenkrabbers, liggen op oude klamme matrassen vol donkere kringen, op bankjes in het park, onder bruggen en fietstunnels waar de muren naar vocht en urine ruiken. Ze schuilen in portieken, tramremises en op busstations. Ze staan gebogen over prullenbakken, graaien tussen de afvalresten. Je ziet dat ze hun vleugels missen.

Ik weet het, wil je zeggen. Ik weet wat jullie zoeken.

De rochel ligt daar als een glibberig weekdier.

Op het journaal zie je ze ook, met hun opgezwollen buiken, uitstekende ribbenkassen, smekende gezichten naar de camera gericht. Ze zitten verslagen tussen hopen puin, slaan vliegen bij hun uitgemergelde kinderen weg, staan in de rij voor water, eten, medicijnen. Zonder hun vleugels zijn ze weerloos.

We moeten helpen, zeg je. Er moet echt iets gebeuren.

Kate haalt haar schouders op, zet de televisie uit. Het is te veel, zegt ze. Ik kan er niet naar kijken.

Op het plein bij de supermarkt zie je de vrouw voor het eerst. Ze draagt een wollen muts ondanks de hitte die als een dikke deken over de stad ligt. Ze vraagt nergens om maar houdt haar hand naar je op. Vuile nagelriemen, droge huid vol smoezelige kloofjes. Er hangt een zure lucht rond haar. Je vraagt of ze hier vaker is. Ze knikt. Hoe heb je eerder door haar heen gekeken?

Ik heb geen kleingeld, zeg je. Je hebt ook écht geen kleingeld, wie heeft er ooit nog kleingeld bij zich?

Ze blijft je aankijken. Haar blik raakt je ergens onder in je buik.

Sorry, stamel je. Sorry.

Ze spuugt. De rochel landt op de stoep vlak voor je voeten, ligt daar naakt als een glibberig weekdier.

Nog even volhouden, fluister je, ik heb een plan.

Ze draait zich om. Op haar rug zie je twee stompjes die zich aftekenen door de stof van de versleten trui.

En je weet opeens wat je moet doen om haar te helpen.

Nog even volhouden, fluister je, ik heb een plan.

Je hebt ze allemaal bewaard, ook de kleverige en de rafelige veren, de veren die geknakt zijn, de veren die niet schoon werden. Twee vuilniszakken vol met veren. Het is genoeg, denk je. Hiermee moet het lukken. Je weet alleen niet hoe je moet beginnen. Hoe maak je van losse veren vleugels?

Je googelt: afbeeldingen, patronen, filmpjes van Amerikaanse moeders die Halloween kostuums maken voor hun kinderen.

Bij de bouwmarkt haal je ijzerdraad en kippengaas. In de naaiwinkel koop je kaasdoek, sterk garen, dikke kromme naalden.

Je werkt ‘s nachts als Kate ligt te slapen. Het is niet makkelijk om het gaas in vorm te buigen, het doek te spannen, de juiste steken te op de juiste plaats te zetten. Het is niet makkelijk om de veren op hun plek te krijgen.

Elke ochtend loop je even naar de supermarkt. De vrouw dwaalt over het plein, draalt heen en weer voor de schuifdeuren die koele lucht uitblazen, wacht tot iemand haar wat geeft: geld, koffie, sigaretten, een beurse mandarijn. Wanneer ze je ziet grijnst ze samenzweerderig haar bruine tanden bloot, houdt haar hand op. Ook nu.

Het is bijna zover, zeg je. Het duurt echt niet lang meer.

Je pakt haar hand vast. Ze stribbelt tegen.

Dan is het af. Het is behoorlijk goed gelukt. Ze zijn wat zwaarder uitgevallen dan je had verwacht maar je moet ergens beginnen.

Ik kan het aanpassen, denk je. Het kan altijd nog anders. Als het de eerste keer niet lukt dan kun je andere dingen uitproberen: kunststof, hout of visdraad. Vliegen moet je leren. Dit is een goed begin.

Het is gelukt, fluister je als je naast Kate in bed kruipt, haar warme slapende lijf vastpakt. Morgen is het zover. Het donker lijkt niet meer zo donker. Eindelijk droom je weer met je ogen dicht: over vallen. Over hoe het is om los te laten.

Kom mee, zeg je wanneer de vrouw haar hand uitsteekt. Ik heb iets voor je.

Je pakt haar vast. Ze stribbelt tegen.

Vertrouw me, zeg je, we gaan iets moois proberen.

Ze maakt haar lichaam zwaar. Je trekt en sjort aan haar arm. Ze gromt, laat haar gele tanden aan je zien. Dit gaat zo niet.

Twintig euro, zeg je. Doe je het voor twintig euro? Dan staakt ze haar verzet en laat zich meevoeren. Ze zal het je vergeven als ze ziet wat je voor haar hebt gemaakt, hoe hard je voor haar hebt gewerkt. Je verheugt je op die samenzweerderige blik die jullie in de afgelopen weken zo zorgvuldig hebben opgebouwd, die ze je vast zal geven zodra je haar haar vleugels geeft.

Onwennig staat ze in de woonkamer. Haar aangetaste lijf, de wollen muts, het ruwe van haar huid steekt vreemd af tegen het moderne meubilair: het crème-wit van de bank, het gladde oppervlak van de salontafel.

Kate kijkt jullie vragend aan. In haar nek verschijnen rode vlekken.

Ik wil dat je erbij bent, ik wil dit met je delen.

Wacht hier, zeg je, en rent naar boven.

Voordat je de vleugels oppakt strijk je ze zorgvuldig glad, buigt ze nog één keer goed in vorm.

Als je de trap afloopt ruisen de veren, alsof ze al weten dat ze snel weer zullen vliegen. Bij iedere stap stel je je voor hoe het zal zijn als je beneden komt.

Je stelt je voor hoe ze daar zitten op de bank. Zíj een glas huisgemaakte limonade in haar verweerde handen, de ijsblokjes die kraken in de kan die Kate nog vasthoudt. Jouw Kate: altijd netjes, altijd hoffelijk. Lieve Kate, zal je zeggen. Ik wil dat je erbij bent, ik wil dit met je delen.

Je stelt je voor hoe ze lachend hun gezichten naar de trap toe wenden als zonnebloemen naar de zon, hoe ze zullen blijven kijken in de richting van jouw ritselende voetstappen.

Ik zie het nu, zullen ze zeggen als ze je vleugels zien. Ik zie nu wat er moet gebeuren.


Mail

Leonieke Baerwaldt is geboren in 1985 en heeft filosofie gestudeerd. Ze won in 2018 de Grote Lowlands Schrijfwedstrijd en korte verhalen van haar werden gepubliceerd in NRC, Kluger-Hans, de Revisor en op de website van de J.M.A Biesheuvelprijs. Haar debuutroman Hier komen wij vandaan verscheen bij in 2021 bij Querido. Leonieke werkt momenteel aan een tweede roman.

Olivier Heiligers (1982) is illustrator en maakt zijn tekeningen in een hedendaags klare lijn-stijl, als het kan met een vleugje humor. Naast zijn autonome tekenprojecten werkt hij regelmatig voor o.a. de Volkskrant, VPRO Gids en Het Parool.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Ik was elf

Ik was elf

In dit verhaal onderzoekt Jochum Veenstra waar de grens tussen fictie en werkelijkheid ligt voor kinderen. En tot welk punt kan je als ouder je zoon beschermen? Lees meer

 1

De zee

Mariska Kleinhoonte van Os schrijft met groot mededogen en rauwe eerlijkheid over degenen die tussen de mazen van het net en de mazen van de wet vallen, in de verhalenbundel 'Tussen de mazen' die op 14 februari verschijnt. Op onze site lees je alvast een voorpublicatie. Lees meer

De rattenkoning

De rattenkoning

Een schoolreis naar Praag klinkt als een feestelijke afsluiting van de middelbare school: slapeloze busritten, sigaretten in de schaduw van kasteelparken en stiekeme plannen om absint te drinken in hotelkamers. Maar in dit verhaal van Nick De Weerdt eindigt de reis voor een onafscheidelijke vriendinnengroep met een onverwachte confrontatie: de rattenkoning. Lees meer

Even zweven de levende wezens

Even zweven de levende wezens

Voor Hard//hoofd dicht Pim te Bokkel over de verschillende facetten van water: de kalmte en geborgenheid ervan, of juist de dreigende weidsheid. Dit is een voorpublicatie uit de bundel 'Even zweven de levende wezens' die op 16 januari bij uitgeverij Wereldbibliotheek verschijnt. Lees meer

Een echte vis

Een echte vis

In dit verhaal van Maartje Franken dreigt er meer dan alleen een storm. Kinderen gaan op zomervakantie in de regen, ontdekken een verzonken stad en proberen te documenteren zoals Bear Grylls. Lees meer

Lichamen en monden

Lichamen en monden

Hoelang blijf je toekijken? Wanneer dondert alles in elkaar? Waar zit de zwakke plek van passiviteit? Pieter van de Walle neemt je in dit kortverhaal mee als apathische visverzorger in een Berlijns aquarium. Lees meer

De Groep

De Groep

'Ik ben Jane en Kevin is een lul die te veel ruimte inneemt.' Amal Akbour schreef een verhaal over Jane, een narcistische jonge vrouw die voor het eerst deelneemt aan groepstherapie. Dit is een voorpublicatie van het verhaal dat Amal schreef als onderdeel van het Veerhuis Talentenprogramma. Lees meer

Auto Draft

Rooilijnen

Rik Sprenkels schrijft (als dichter en medewerker bij het Kadaster) over de beleidsregels achter de openbare ruimte: voor de gewone sterveling zijn ze onzichtbaar, terwijl ze wel veel invloed hebben op hoe hun wereld werkt en eruitziet. Lees meer

Verboden toegang 8

Verboden toegang

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In woord én beeld dicht Maaike Rijntjes over iemand die terugkeert naar het bungalowpark waar die opgroeide. Lees meer

Momentum

Momentum

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Sanne Lolkema dicht op drie levels over de prestatiemaatschappij: van micro-, naar macro- en mesoniveau. Lees meer

Herkauwen

Herkauwen

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Tussen ongemak en walging in dicht Moni Zwitserloot over zowel baren als geboren worden: 'je kruipt uit je dode vel / naar buiten / de broeierige nacht in'. Lees meer

Podiumgeil

Podiumgeil

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Birsu Tamer schreef een tekst voor een acteur die als het monster van Frankenstein diens publiek bespeelt. Lees meer

Handleiding

Handleiding

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In 'Handleiding' schrijft Ettie Edens over eenzaamheid, identiteit en gezien willen worden - en over iemand die een muur van haar kamer verft en daar zo in doorslaat dat ze in de kamer verdwijnt. Lees meer

De serre

De serre

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Johanna Loman schreef een verhaal over een jonge vrouw op een klimaatprotest: Wat als je wel moreel besef hebt, maar liever je kop in het zand steekt? Lees meer

Hertenkalf 2

Hertenkalf

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Tessa van Rooijen dicht in dit vierluik over het aangaan van verbindingen en het dragen van een dood hertenkalf: 'jongens is het sexy om een dood hertenkalf in je lichaam te hebben?' Lees meer

De tondeuse

De tondeuse

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Jana Flekken legt in fragmenten de band en rolverdeling tussen ouders en hun kind vast, en hoe die verandert wanneer een van de ouders ziek wordt. Lees meer

Mijn huid een rekbare grens (Frontaal)

Mijn huid een rekbare grens

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In dit drieluik bevraagt Isa/Isa Bob van Rooy de kaders die er gesteld zijn rondom onze natuurlijke wereld. Bestaat er eigenlijk wel een verschil tussen zelf en natuur, of tussen plant en organisme? Lees meer

Whisper Heart, The Movie

Whisper Heart: the movie

Hoe ver ga jij voor De Ware? Anne Sikma onderzoekt in dit bloedstollende verhaal de grenzen op tussen fictie en realiteit. Ben je er klaar voor? Lees meer

Voorland

Voorland

Hoe ga je om met de grote kans dat je, net als vele vrouwen in je familie, jongdementie zal krijgen? Yanaika Zomer bereidt zich voor in de vorm van een gedicht. Lees meer

Doorlaatbaar 1

Doorlaatbaar

Een jonge vrouw is mantelzorger voor haar moeder. Dit verhaal van Siska van Daele beschrijft de grens tussen hun binnen- en buitenwereld: binnen lijkt de tijd stil te staan, terwijl buiten alles doorraast. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer