Asset 14

Doktersfetisj

Vanaf nu hoef je je nooit meer te schamen om met iets vies of gênants naar de huisarts te gaan. Hard//hoofd vroeg namelijk artsen naar hun favoriete behandelingen en kwamen tot de conclusie dat zij zelf de grootste viezeriken zijn.

Dokter P. uit U.: “Stel je voor: een weekendklusser heeft zichzelf per ongeluk meegeklust. Als souvenir aan een compleet mislukte hamerslag kleurt het nagelbed van zijn duim akelig donkerrood-blauw. Zijn gezicht vertoont in toenemende mate een verwrongen en schuldbewuste grimas; de druk, letterlijk de bloeddruk, loopt ter plekke steeds verder op en kan geen kant uit. Dan mag ik! Gewapend met een uitgevouwen paperclip die ik met een vlammetje heb verhit loop ik op hem af. Hiermee zorg ik voor de juiste preoperatieve spanning. Het gloeiende uiteinde volgt een exacte, ongenadige koers richting duim en landt daar bovenop de nagel. Aai!!! Onder aanhoudende druk van mijn kant en onder pijnlijk sissen van zijn kant komt de verbinding met het inwendige vulkaantje tot stand. Zodra die verbinding er is spuit het bloed omhoog. De pijn is op slag verdwenen en degene die mij eerst dood wenste feliciteert mij met deze heerlijke kant van het mogen dokteren.”

Aarsmaden, door Kwennie Cheng

Marieke: “Toen mijn oma jong was had ze regelmatig last van wormen. Dat was in die tijd vooral bij kinderen een normaal verschijnsel, maar er waren nog geen medicijnen die je er snel vanaf konden helpen. Men bediende zich van keukenmiddeltjes en die werkten langzaam of zelfs helemaal niet. Vandaar dat mijn oma soms maandenlang met haar wormen rondliep. Tot zij op een gegeven moment het advies van de kruidenier opvolgde om achter elkaar tientallen rauwe knoflooktenen te eten. Een dag later spoot ze de hele toiletpot vol met duizenden kleine witte wormpjes. Ze kronkelden zelfs massaal over de rand!

Een halve eeuw later heb ook ik wormen en ga daarvoor naar mijn huisarts. Wat meewarig laat hij me weten dat ik hiervoor helemaal niet naar de dokter had hoeven gaan, omdat de pilletjes tegen aarsmaden gewoon zonder recept bij de drogist te krijgen zijn. Ik schaam me een beetje voor mijn onwetendheid en voel me bezwaard dat ik onnodig beslag heb gelegd op zijn tijd. Toch durf ik hem nog een vraag te stellen: “Kan het verhaal van mijn oma waar zijn?” De ogen van mijn huisarts gaan glinsteren. Wanneer ik uitgepraat ben, zit hij op het puntje van zijn stoel en uit zijn houding blijkt geen enkele twijfel over de plausibiliteit van mijn verhaal. Hij begint op zijn beurt te vertellen over zijn ervaringen in Afrika. Kindjes drentelden jarenlang rond met wormen in hun darmpjes. Plotseling staat hij op, opent een kast en toont mij zijn trofee. Op sterk water heeft hij de grootste worm waarvan een Afrikaans kindje ooit bevrijd is. Ja, door hem!
Opgelucht verlaat ik zijn kamer, hier kan geen Etos tegenop.”

De soa-test, door Kwennie Cheng

Dokter A. uit V.: “Ik heb een zwak voor soa’s en vreemdgaan. Laatst kwam er een heel gladde man op het spreekuur. In geuren en kleuren vertelde hij over hoe hij was vreemd gegaan. 'Je weet wel hoe dat gaat als zo'n knappe Braziliaanse kennis blijft logeren... Daar kan ik als man niet tegenop,’ zei hij.

Vervolgens gaf hij aan dat hij gelezen had dat de urinetest voor soa’s slechter was dan de test met een wattenstokje. Voor één keer ging ik daar niet tegen in. Toen hij vervolgens ook nog om een smoes vroeg om zijn vrouw antibiotica te geven, ‘jij bent immers ook een vrouw,’ vond ik het helemaal een mooie straf. Misschien heb ik toen het stokje wel iets langer in zijn penis rondgedraaid dan strikt noodzakelijk was.”

De pusstroom, door Kwennie Cheng

Dokter H. uit R.: “De Romeinen wisten het allang: ubi pus, ibi evacua. Oftewel: “waar pus zit, verwijder het!”

En niets is minder waar. Maar ook bijna niets geeft meer voldoening dan een mes zetten in een bomberend, oftewel pral gespannen abces (een met pus gevulde holte – eigenlijk de grote broer van het alom bekende jeugdpuistje) waarbij je de pus al door de huid ziet doorschemeren. Met je hand kun je er een beetje op drukken, om te voelen of het abces al ‘rijp’ is. Is dit het geval, dan prik je er een gaatje of een sneetje in en spuit alles er in een keer uit. Liefst met een boogje. Wanneer niet alles er in een keer uit spuit kun je met je vinger nog wat onder de huid roeren om het resterende pus naar buiten te drukken. Dit alles gaat gepaard met enorm veel stank. Je kunt er zelfs de hele dag naar blijven ruiken. Maar dat heb ik er graag voor over.

Mijn beste ervaring was een mevrouwtje met een ontstoken elleboog. Deze arm was vier keer zo dik als haar andere, en terwijl ik een snee in haar (verdoofde) elleboog zette, hield mijn collega er een bakje onder. Uit de wond kwam een sloot pus die het bakje uit haar handen sloeg. Het pus spatte tegen de muur en op het plafond. Vier andere bakjes hebben we nog gevuld. Blijkbaar zat het pus helemaal van haar hand tot aan haar oksel.”

De anus van een lijk, door Kwennie Cheng

Verpleegster R. uit A.: “Wat ik echt graag doe, sorry het klinkt raar, is lijktooi. Kijk, sterven is meestal niet zo mooi: een openhangende mond, een starende blik, allerlei excreties die er van boven en van onderen uitsijpelen. Voor de nabestaanden wil je als verpleegkundige echt je best doen om de overledene er weer acceptabel te laten uitzien. Een mooi lijk, dat geeft voldoening.

Tegen het lekken stoppen we watten in de anus en in de mond. Een specialist naait de mond vanbinnen dicht, zodat hij niet iedere keer open valt. Daarna boetseren we het gezicht tot het er redelijk ontspannen uitziet, alsof de persoon in kwestie vredig is ingeslapen.”

Het oorsmeer, door Kwennie Cheng

Dokter M. uit S.: “Eigenlijk is dit een taak voor de doktersassistente, maar ik haal er ook bijzonder veel voldoening uit dus daarom doe ik het lekker zelf. Wanneer er een propje oorsmeer vastzit in de gehoorgang kan de patiënt minder goed horen, daarom moet het oor worden uitgespoten. Een simpele ingreep maar heel bevredigend. Vroeger gebruikte ik een grote spuit, maar tegenwoordig hebben we een apparaatje waarmee we water in de gehoorgang spuiten. Door de druk schiet de oorsmeerprop los, en als een 'fliebeltje' komt hij met het water mee naar buiten. Het doet me denken aan de kokkels die je in Normandië op het strand kunt vinden. Die vind ik trouwens erg lekker.”

Mail

Kwennie Cheng

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Als de bodem niet dragen kan

Als de bodem niet dragen kan

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer