Asset 14

Kinderfeest

‘‘Zwarte Piet is zwart.’’ Zonder het te weten citeert onze tweejarige dochter de premier. Wij laten het daar niet zomaar bij zitten, als ouders van de eenentwintigste eeuw.
‘‘Kan hij dan niet ook groen zijn, of blauw?’’ probeert mijn vrouw.
‘‘Of rood met gouden stippen?’’ vul ik haar aan.
Annika kijkt ons met grote ogen aan, we zien haar denken. Tot onze opluchting geeft ze een verlossende knik.
‘‘Ja,’’ zegt ze. ‘‘Dat kan.’’
Boven haar hoofd geven papa en mama elkaar een vluchtige kus. Het zal dan toch allemaal nog goed gaan komen met de feestdagen dit jaar.
‘‘Of,’’ horen we Annika, op een toon alsof ze zich opeens iets herinnert.
‘‘Of, of, of…’’
De spanning in de woonkamer stijgt.
‘‘Of zwart.’’
Ze spreekt het woord uit alsof het de gewichtigste kleur ter wereld is.
‘‘Ja, nee, oké, vooruit, soms,’’ stamelen haar moeder en ik door elkaar.
Annika krijgt de slappe lach. Ze denkt dat wij een spelletje aan het spelen zijn.
‘‘Welles, welles,’’ zegt ze. ‘‘Zwarte Piet is zwart. Zwart is-ie.’’

Voor het slapen vertel ik Annika doorgaans een verhaaltje, maar deze avond gaan we Sinterklaasliedjes oefenen. Morgen zal de goedheiligman immers in Amsterdam arriveren. Ik begin met de eerste klassieker die bij me opkomt.
‘‘Dáár wordt aan de deur geklopt. Hard geklopt, zacht geklopt. Dáár wordt aan de deur geklopt. Wie zou dat zijn? Wees maar gerust mijn kind, ik ben een goede vrind...’’
Langzaam dringt tot mij door dat ik uit dat immense repertoire uitgerekend het allerfoutste nummer heb uitgekozen. Een nummer dat zelfs door de ferventste advocaten van de pietermantraditie steeds vaker wordt overgeslagen. Een nummer dat binnen een paar jaar alleen nog op pakjesavond zal worden aangeheven door seniele opa’s. Mijn dochter had kunnen opgroeien zonder enige notie van dit verderfelijke lied, maar ik zit er nu middenin en er kan geen twijfel over bestaan dat zij het een prachtnummer vindt, zo vrolijk wipt ze op mijn schoot. Ik probeer te stoppen, maar mijn mond zingt verder, gevangen in die onverbiddelijke Oud-Hollandse cadans.
‘‘Ook al ben ik zwazwazwa...’’
‘‘Zwazwa?’’ hoor ik Annika vraagtekens zetten bij de authenticiteit van mijn tekst. Het is nu een kwestie van doorzetten, anders zal ze nooit meer iets van mij aannemen. Ik verander de tekst gewoon in iets onzinnigs, wat doet het er ook toe, al die kinderliedjes slaan zo vaak nergens op. Ik schraap mijn keel.
‘‘Ook al ben ik zwaar bebloed, arbeid is goed.’’
Annika klapt in haar handjes. ‘‘Nog een keer,’’ roept ze.

Illustratie: Gino Bud Hoiting

We staan op de Nieuwe Amstelbrug ingeklemd tussen honderden vol verwachting kloppende harten. Er varen al enkele pietenbootjes onder ons door, de Stoomboot kan elk moment komen. Een paar pieten op rolschaatsen delen pepernootjes uit. Ze zijn allemaal zwart, op een na.
‘‘Kijk eens Annika, die Piet is rood,’’ zeg ik tegen mijn kleine schat. Ze kijkt de andere kant op en zegt laconiek: ‘‘Zwarte Piet is zwart.’’
Een gespierde kerel met een motorbroek en zijn dochter op zijn nek, klopt mij op mijn schouder. ‘‘Dat kind heb gelijk. Belachelijke vertoning, zo’n rooie ertussen. Zwarte Piet is zwart.’’
‘‘Zwart zijn ze,’’ beaamt Annika, wijzend naar een sloep met twee dozijn dansende exemplaren.
‘‘Tja, ik weet niet,’’ zeg ik, ‘‘kijk, het is natuurlijk een heel gevoelig onderwerp, maar tijden veranderen en…’’
‘‘Gewoon goed bezig, makker,’’ zegt de motorrijder. ‘‘Ben blij dat er in dit kutlandje tenminste nog wat normen en waarden worden bijgebracht.’’
Hij draait zich om, naar de Rode Piet, en roept: ‘‘Zwarte Piet is zwart, Zwarte Piet is zwart.’’ Annika kirt van plezier. Even later staat de halve brug haar leus te scanderen. De andere helft roept ‘‘boe’’, ‘‘respect’’ en ‘‘racisme’’. Rode Piet rolschaatst er gauw vandoor.

Het tumult stopt abrupt wanneer het getoeter van de Stoomboot klinkt. Gebroederlijk zwaaien vriend en vijand naar de Goedheiligman. Pas wanneer hij weer uit het zicht verdwenen is wordt de verbale oorlog voortgezet. Het lijkt me tijd om naar huis te gaan, voordat de boel zal escaleren. Tot mijn grote schrik zie ik dat Annika niet meer voor mij staat.

Licht in mijn hoofd van paniek draai ik mij om. Dan zie ik haar in het midden van de mensenmassa staan. Stampend van vrolijkheid zingt ze ‘‘Ook al ben je zwaar bebloed, arbeid is goed’’.
De motorvader kijkt mij geschrokken aan. ‘‘Gast, dat gaat nou weer echt veel en veel te ver,’’ zegt hij.
‘‘Dat is, dat is gewoon ziek,’’ zegt een vrouw, die met haar handen de oren van haar zoontje dichthoudt.
‘‘Ach, het creatieve kinderbrein,’’ lach ik. ‘‘Ik sta gewoon aan jullie kant, hoor.’’
‘‘Aan wiens kant?’’ vraagt de motorvader.
‘‘Ja, het is natuurlijk ook heel erg dubbel.’’ Ik zwaai met mijn handen, maar ik weet niet wat ik uitbeeld.
‘‘Bah, wat vind ik dit erg zeg,’’ zegt een man met een snorretje. Het is mijn oud-docent Duits, ik hoop niet dat hij mij herkent. ‘‘Verderfelijke ideeën in een onschuldig hoofdje stoppen en er dan niet eens de verantwoordelijkheid voor nemen.’’

De mensen op de brug komen eensgezind dichterbij. Annika en ik lopen met toenemende vaart naar onze fiets en scheuren dan naar huis.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer