De Canadese zanger Peter Schuyff vindt Annie M.G. Schmidt het mooiste Nederlandse cultuurproduct." /> De Canadese zanger Peter Schuyff vindt Annie M.G. Schmidt het mooiste Nederlandse cultuurproduct." />
Asset 14

The Woodwards

Peter Schuyff (Baarn, 1958) verhuisde in 1967 met zijn familie naar Vancouver, Canada. Rond 2005 kwam hij terug naar zijn roots in Amsterdam waar hij zich naast het schilderen begon te richten op het muzikantschap. Met zijn solo-act The Woodwards sloot hij zich aan bij het Amsterdams Songwriters Guild en trok een professionele carrière als muzikant van de grond. Naast Peter spelen afwisselend het ‘Ursula Peterson Trio’ (waaronder singer-songwriter Signe Tollefsen) en Rob Kloet (drummer) mee in The Woodwards. Peter Schuyff's eerste album kwam vorig jaar uit, en momenteel werkt hij aan een nieuwe EP o.a. samen met Ralph van de band ‘Mindpark’ en Atti Bauw. Alle nummers die te beluisteren zijn bij dit artikel, komen later dit jaar uit op deze nieuwe EP.

[audio:http://www.hardhoofd.com/wp-content/uploads/2010/02/04-ursula-peterson-eindhoven-2.mp3]

"Ursula Peterson" van The Woodwards

Op bezoek in zijn ruime tweekamerappartement (tevens atelier) laat Peter Schuyff me met geestdrift applicaties op zijn iPhone zien. De vreemdste dingen komen langs. Hij giechelt, en die giechel slaat af en toe om in een schaterlach waarbij hij zijn handen tot vuisten balt en energiek op en neer zwaait. Deze vrolijkheid ben ik van hem gewend, alhoewel hij zich met eenzelfde snelheid ergens over op kan winden. Maar in welke stemming hij ook is, het woord ‘fucking’ doorspekt al zijn zinnen. Ik kom deze dag voor een interview en ik heb een hoop te vragen.

Zoals misschien wel bij veel mensen werd de levensloop van Peter Schuyff bepaald door een reeks van soms bijna magische toevalligheden. Op een vraag naar de herkomst van zijn artiestennaam The Woodwards komt er meteen een mooi verhaal: “Woodward’s was een groot warenhuis in downtown Vancoucer dat ooit failliet ging. Jaren later liep ik met een vriend op straat in Vancouver een beetje te denken over een goede bandnaam - gewoon voor de lol want ik maakte nog geen muziek. Ik wilde in ieder geval het woord ‘wood’ in de naam (in het Engels een verwijzing naar een erectie). Toen we op de hoek van Gore en Powel street kwamen vond ik een bruine boodschappentas van Woodward's aan mijn voeten. De tas was in perfecte conditie, bijzonder vreemd want de winkel was toen al zestien jaar dicht. De stap naar de bandnaam ‘The Woodwards’ (dus zonder de apostrof en in het meervoud) was snel gemaakt. De tas heb ik nog steeds en is van museale waarde.’’

[audio:http://www.hardhoofd.com/wp-content/uploads/2010/02/02-burn-everything-eindhoven-2.mp3]

"Burn Everything" van The Woodwards

In een gesprek noemde Ro Halfhide (voorman van het Amsterdams Songwriters Guild) Peter Schuyff - die lange tijd in het Chelsea hotel in New York woonde - de ‘Moderne Forrest Gump’. Hij refereerde daarmee aan het feit dat mensen die Peter leren kennen er al snel achter komen dat hij op een hoop historische plaatsen met een hoop bekende mensen was. Namen als Andy Warhol, Keith Haring, Dennis Hopper en Madonna zijn er slechts een paar uit zijn vroegere omgeving. Wanneer ik daar over begin reageert hij terloops, het lijkt hem niet heel erg te interesseren hierover te praten. ‘‘Tsja, de vergelijking met Forrest Gump zou kunnen, ik denk zelf eerder aan de film ‘Zelig’ van Woody Allen. Ja, ik was er bij toen Madonna voor een van de eerste keren het podium op sprong. Het was toen niet echt mijn ding, al zal ik heus wel geïnteresseerd zijn geweest. Ik heb er geen heftige herinneringen aan. Grappig is dat eigenlijk, dat is een nature/nurture vraagstuk. Ik dacht gewoon: dat is een meisje dat Madonna heet. Ze werkte in dezelfde nachtclub als ik en is ongeveer even oud als ik, net als Michael Jackson. Ik denk dat ik gewoon het geluk had op een paar interessante plekken te zijn geweest. Ik ontmoette zelfs de fucking Paus, de Dalai Lama en Al Gore. Allemaal op plekken waar ik als schilder aan het werk was of waar vrienden van mij werkten. Maar luister, als je begin jaren ’80 als artiest naar New York verhuist is dat ook wat je gaat meemaken. Dat heb je hier in Amsterdam nu ook.’’

Voor zijn muziek was het zeker een vormende tijd. ’’Mijn nummers kunnen niet geschreven worden zonder ‘dirt under the fingernails’. Er waren misschien wat juweeltjes daar toentertijd, maar het meeste was behoorlijk donker. Veel van ons, de mensen die daar toen waren, hebben het niet overleefd. De meeste mensen zijn verbaasd dat ík het heb overleefd. Mijn liedjes zijn geschreven door iemand die zelf ook verbaasd is dat hij het overleefd heeft.’’

Peter verwijst naar zijn favoriete quote van Oscar Wilde: mistery is the essence of all romance. ‘‘Als iets tot geschiedenis vervallen is wordt het pas romantisch. Als je er middenin zit is het dat totaal niet. Nu zie ik de romantiek, ik schrijf er verhalen over in mijn liedjes, maar toen zag ik dat niet. De ‘glamour’ waarmee dit soort tijden nu bezien worden is een natuurlijk proces. Mijn generatie in New York verheerlijkte weer de mensen die vóór ons kwamen. Maar het zijn de overlevenden die je verheerlijkt. Zoals wij toen ook de overlevenden verheerlijkten. Ik heb die mogelijkheid nu, om dat te kunnen doen. Die jaren zijn mij nu gegeven, tegen alle verwachtingen in.’’

'Vruchtbare jaren tegen alle verwachtingen in', dat is de manier waarop Peter ook zijn huidige leven in Amsterdam beschrijft. Hij kwam langs om een neef te bezoeken en werd opnieuw verliefd op Amsterdam, iets wat hem al vaker overkomen was. New York had hij inmiddels al verlaten en ondanks een mooie studio in Vancouver was dat niet de plek waar hij wilde zijn. "I drink, smoke and swear to much."

Vandaar dat hij in 2005 besloot naar Amsterdam te verhuizen. Door -alweer - een grappig toeval, kwam hij de avond voor Koninginnedag aan, zodat hij de volgende dag meteen een inboedel bij elkaar kon zoeken. Wat hij hier in eerste instantie kwam doen verwoordt hij in het nummer Fatherland: I find myself back in the fatherland/Where my story had been written in blood/Where I hoped for a couple of good years/Before the impending flood/I’m climbing dutch mountains/I can see miles from here

[audio:http://www.hardhoofd.com/wp-content/uploads/2010/02/01-birdy-eindhoven-2.mp3]

"Birdy" van The Woodwards

Met de bescheiden hoop op nog een paar mooie jaren kwam hij geheel onverwacht in een bruisend leven als muzikant terecht. ‘’Het was een midlife wet dream dat dit nog zou gebeuren.’’ Het Amsterdams Songwriters Guild speelde daarin volgens hem een belangrijke rol: "Zonder het ASG zou ik nu nog steeds alleen schilder zijn. Of in ieder geval een heel andere muzikant. Alles wat ik heb geleerd over podiumtechniek heb ik bij de open mic sessies in Sappho geleerd. Podiumtechniek is heel belangrijk voor mij. Het ASG gaf me de kans dat te leren omdat ik me daar veilig voelde, ik wist dat het me vergeven zou worden wanneer ik de boel zou verneuken."
Hij voelt zich thuis in Amsterdam, maar wat hij bij Nederlanders vaak mist is werkelijk gevoel voor ironie. "Cynisme kennen ze wel, maar ironie, dat hebben ze hier niet." Het mooiste Nederlandse cultuurproduct vind hij Annie M.G. Schmidt; "Ik ben helemaal weg van Annie, zoiets hebben ze weer helemaal niet in Amerika. Weet je wat, fuck Forrest fucking Gump, zou je aan mij willen refereren als de Amerikaanse Annie M.G. Schmidt?"

In zijn muziek en in het leven wordt Peter terzijde gestaan door Signe Tollefsen, tevens muzikant. "Zij heeft me alles wat ik als muzikant weet geleerd. Veel van mijn liedjes zijn voor en over haar, maar ik denk niet dat zij mijn muze is. Ik kan beter met haar overweg dan mijn met muzen en daarbij, met mijn muzen ga ik niet naar bed."
Peters liedjes hebben voor hem een hele andere functie dan de schilderijen die hij maakt. "Mijn liedjes zijn een verwijzing naar mijzelf. Mijn schilderijen verwijzen alleen naar zichzelf, ze zijn heel formeel en abstract, daarin ben ik slechts een katalysator. Mijn schilderijen nemen alleen nog maar ruimte in als mensen ze niet zouden zien. Als niemand mijn liedjes zou horen dan amuseren ze mij alsnog. Ik hou van mijn liedjes." Kiezen tussen schilderen en muziek maken kan Peter uiteindelijk niet. "Maar als ik op een onbewoond eiland zou stranden met wat kleurkrijtjes en een gitaar zou ik eerder muziek maken dan tekenen."

Clip bij de eerste single van The Woodwards: "I Wanna Woman".
Regie: Tycho van Zijderveld, 2009.

www.thewoodwards.nl

Mail

Anne Roos Rosa de Carvalho

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

:De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

In het tweede deel van deze essayreeks over kunststakingen schrijft Lara den Hartog Jager over kunstenaars die worstelen met systemen van macht en de vraag of hun kunst verandering teweeg kan brengen. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter 1

De archivaris en haar dochter: Morgen zal alles anders zijn

‘Even eufy checken.’ In ‘Morgen zal alles anders zijn’ dicht Bareez Majid over de eindeloze keuzes en opties die een dag voortbrengt. Een dag die getekend wordt door de sluimerende aanwezigheid van de videofeed van een beveiligingsapp. Lees meer

Kind van lelijke huizen

Kind van lelijke huizen

Om haar heen ziet Anne Schepers dat de kinderen uit ‘mooie huizen’ die wél een financieel vangnet hebben eerder de stap naar freelancewerk kunnen maken. Ze staat voor de keuze: lijden voor de kunst of doen wat de maatschappij verantwoordelijk acht? Lees meer

:Een reeks foto’s: brieven over consent

Een reeks foto’s: brieven over consent

Voor Alara Adilow voelt het alsof er altijd hiaten overblijven na het schrijven van een antwoord op een brief, en ze vraagt zich af of ze daarom steeds midden in de nacht wakker wordt. Ze denkt na over hoe de zachte aanrakingen niet alleen voor haar lichaam helend kunnen zijn, maar ook voor onze gewelddadige maatschappij, waar pestgedrag en leedvermaak machtsgrepen zijn. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Bleekzucht en bloedarmoede

Bleekzucht en bloedarmoede

Menstruatie is stil en onzichtbaar. We kijken weg en gaan door. Maar wat als dat niet langer kan? Wat als het bloed de samenleving binnenstroomt en ons verdrinkt? Esther De Soomer onderzoekt hoe de maatschappij dan reageert. Lees meer

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

HALFNAAKT en Hard//hoofd zoeken acht beeldmakers (fotografie, illustratie, keramiek, textiel, etc.) die samen willen werken aan een publicatie over seksueel consent. Meedoen? Reageer vóór 20 mei. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

In ‘Een anatomie van opa’s dochter’ reconstrueert Bareez Majid de verschillende deeltjes die samen een moeder maken. Een moeder die door een ziekte in de war is, en veel dingen vergeet – soms zelfs haar eigen kinderen. Lees meer

:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Auto Draft 9

Dat het was

Hoe ga je om met herinneringen die te pijnlijk zijn om onder ogen te komen? Olivier Herter maakt het publiek getuige van een versnipperd landschap van herinneringen. Vloeiend, stemmig en ogenschijnlijk zonder plot wordt geprobeerd woorden te vinden, waar geen woorden voor te vinden zijn. Dit verhaal werd eerder op toneel gebracht door t Barre Land. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

‘Ik wil geen literatuur van je maken.’ Hoe berg je je moeder in je schrijven, zonder haar essentie te bevriezen? Bareez Majid dicht in woord en beeld over ‘soon-to-be-dead-mothers’ en onderzoekt hoe hun lichamen functioneren als vergankelijk archief. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Auto Draft 7

Moederland

Zelfs in de Italiaanse zon lukt het niet altijd om donkere gedachten op afstand te houden. Roos Sinnige laat ons meedrijven op de ongrijpbare stroom die dan ontstaat. Lees meer

Mijn naam roept 1

Mijn naam roept

Hodo Abdullah beschrijft hoe de geschiedenis van Somaliland haar ook veel over haarzelf leerde. Hoe komt het dat het geloof in henzelf, de veerkracht en de trots van de Somalilanders zo verankerd zit in hun DNA? Wat geeft hun de kracht om door te gaan? Lees meer

:Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent! 1

Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent!

Ben je vrij in je verlangen? Op welke manieren kunnen en willen we elkaar aanraken? Reageer vóór 2 juni op de brieven van Yousra Benfquih en Alara Adilow. Lees meer

zonderverdergroet

zonder verdere groet

Rijk Kistemaker doet niet aan groeten. Rijk schrijft gedichten terwijl hij bezig is met andere dingen, zoals het opladen van een gehuurde Kia en huilen. Laat je meevoeren op zijn poëtische gedachtestroom. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer