Asset 14

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echte subsidies’ zijn?

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echt subsidies zijn’?

37,5 miljard geeft de Nederlandse staat jaarlijks uit aan ‘fossiele subsidies’, aldus berekeningen die deze week werden gepubliceerd. Behalve verontwaardiging over de hoogte van dat cijfer zag Marte Hoogenboom ook een heilloze discussie over de term ‘subsidies’. ‘De grootste catastrofe in de geschiedenis van de mensheid is niet het moment voor afleidingsmanoeuvres.’

‘De banners moeten weer overgeschilderd worden’, schreef woordvoerder en boegbeeld van Extinction Rebellion (XR) Lucas Winnips maandagochtend op X/Twitter. Een drietal organisaties publiceerde die ochtend een nieuw onderzoek waaruit bleek dat de Nederlandse staat jaarlijks niet minder dan 37,5 miljard aan ‘fossiele subsidies’ verstrekt, grotendeels in de vorm van belastingvoordelen voor industriële reuzen. Om de overheid te dwingen te stoppen met zulke subsidies, wil Winnips vanaf zaterdag permanent de A12 in Den Haag blokkeren, samen met minstens tienduizend anderen. Zou de regering daar gehoor aan geven, dan zou Nederland in één klap zijn klimaatdoelen voor 2030 kunnen halen, denkt Milieudefensie, een van de opdrachtgevers voor het onderzoek en een van de ruim 170 organisaties die de blokkade steunen.

De cijfers over fossiele subsidies stijgen zo mogelijk nog sneller dan de zeespiegel

Het is niet voor het eerst dat onderzoekers uitzoeken hoeveel belastingvoordelen de Nederlandse staat aan de fossiele industrie geeft. De uitkomsten stijgen zo mogelijk nog sneller dan de zeespiegel: in 2019 sprak het kabinet nog van 4,5 miljard (met als kanttekening dat het een conservatieve schatting was), twee jaar later sprak XR zelf van 17,2 miljard (berekening door een oud-Europarlementariër), deze zomer van 30 miljard (nieuwe berekening, zelfde oud-Parlementariër) en nu dus 37,5 miljard. Minister Jetten van Economische Zaken en Klimaat (EZK) spreekt de cijfers niet tegen en zegt op Prinsjesdag met een eigen berekening te komen.

Gifgroen en Shell-geel

Minder koelbloedig dan Winnips en Jetten reageerde VVD-Tweede Kamerlid Silvio Erkens, woordvoerder Energie en Klimaat namens zijn partij. Al was het niet de inhoud van het rapport die hem dwarszat. Erkens ergerde zich gifgroen en Shell-geel aan het achteloze gebruik van het woord ‘subsidies’ in het rapport en in de media. ‘Verbazingwekkend’, noemde hij het op X/Twitter.

Volgens Erkens zou er nauwelijks sprake zijn van echte subsidies, wel van ‘fiscale vrijstellingen of lagere belastingtarieven’, die in het leven zouden zijn geroepen om Nederlandse bedrijven te kunnen laten concurreren met het buitenland. (In elke VVD’er schuilt immers een vestigingsklimaatactivist. Oud grapje.) Verderop in zijn ‘uhm, actually…’-betoog stelt Erkens dat de focus zou moeten liggen op CO2-reductie, en dat een discussie over fossiele subsidies zou ‘vastlopen’.

Het IMF spreekt van 7 biljoen dollar per jaar aan – jawel – fossiele subsidies

Ook Nu.nl dook in de vraag of fossiele subsidies ‘echt subsidies’ zijn. De redacteur vond van niet: subsidies krijg je namelijk van tevoren, bijvoorbeeld voor je elektrische auto of je zonnepanelen, en in het geval van fossiele subsidies zou het gaan om ‘indirecte financiële voordelen’. Van de zucht die ik sloeg had je een klein windmolenpark draaiende kunnen houden.

200 duizend dollar per seconde

Valt er dan geen discussie te voeren over de vraag of je de forse belastingvoordelen, die het Rijk aan fossiele reuzen geeft, ‘subsidies’ kunt noemen? Zeker wel, en dat is gelukkig zelfs al voor ons gedaan door de Wereldhandelsorganisatie (WTO), in samenwerking met het VN-Milieuprogramma. De WTO hanteert een definitie van subsidies waarin ‘misgelopen belastinginkomsten’ als een expliciet voorbeeld worden genoemd. De onderzoekers van het rapport van 4 september hebben die definitie losgelaten op de Nederlandse situatie en het ministerie van Economische Zaken en Klimaat hanteert voor haar Prinsjesdag-berekening dezelfde definitie.

In vrijwel elke publicatie over het rapport werd uitgelegd wat werd verstaan onder ‘subsidies’

Ook het Internationaal Monetair Fonds (IMF), zeg maar het Vaticaan voor VVD’ers, stelde eind augustus in een rapport dat overheden wereldwijd jaarlijks 7 biljoen dollar (ruim 200 duizend dollar per seconde) uitgeven aan – jawel – fossiele subsidies. In haar rapport noemt het IMF het rekenen van minder btw over fossiele brandstoffen een ‘impliciete subsidie’, die niet mag worden genegeerd in een berekening van de kosten van de fossiele economie. De auteurs schrijven er zelfs achteraan dat de environmental costs – de prijs die het klimaat voor onze energie betaalt – minstens zo wezenlijk zijn als de materiële kosten van grondstoffen en aanvoer.

Afleidingsmanoeuvre

Je kunt natuurlijk denken: één X’er/Twitteraar die moeilijk doet over een term, waarom daar zo over vallen, ook al is hij toevallig Kamerlid. Maar Erkens’ pleidooi voor ‘zorgvuldig taalgebruik’ in het gesprek over de klimaatcrisis staat voor meer. Het lijkt me namelijk onwaarschijnlijk dat Erkens écht denkt dat de WTO, de VN, het IMF, het ministerie van EZK en gerenommeerde economen achteloos omspringen met de term ‘fossiele subsidie’. Ook journalisten deden hun plicht: vrijwel elke publicatie en uitzending die over het rapport van 4 september verscheen, legde bondig en duidelijk uit wat in het onderzoek werd verstaan onder ‘subsidies’. Als woordvoerder Energie en Klimaat moet Erkens die artikelen onder ogen hebben gekregen.

Een discussie over de term ‘subsidies’ lokt gesprekspartners in een heilloos achterhoedegevecht

Dat gekozen volksvertegenwoordigers, nota bene woordvoerders van de grootste partij op een thema dat zó urgent is als de klimaatcrisis, ervoor kunnen kiezen om in het gezicht van die crisis een sleetse semantische discussie te voeren, is beangstigend: het doet kwade trouw vermoeden en/of op zijn minst verwijtbare incompetentie (wat zou erger zijn?). Koste wat kost een discussie willen voeren over een term als ‘subsidies’ frustreert het gesprek over de radicale koerswijziging die nodig is om de ergste gevolgen van klimaatontwrichting te beperken, en lokt gesprekspartners in een heilloos achterhoedegevecht. De grootste catastrofe in de geschiedenis van de mensheid is niet het moment voor afleidingsmanoeuvres – als iets anders kan Erkens’ betoog namelijk niet worden geïnterpreteerd.

In zijn draadje roept Erkens ons op ‘bij de feiten te blijven’. Laten we dat doen. Laten we fossiele subsidies noemen wat ze zijn: laten we voortaan spreken van het op onvoorstelbare schaal financieren door overheden van de eerste door mensen aangedreven massa-extinctie in de geschiedenis van de planeet, waarbij inmiddels dagelijks rond de vijftig plant- en diersoorten uitsterven (conservatieve schatting) met een uiteindelijke geschatte uitsterving van tot wel een kwart van alle levenssoorten, het onomkeerbaar onleefbaar maken van volledige ecosystemen, het ontwrichten van gemeenschappen en economieën, het moedwillig verwoesten van de levens van miljoenen mensen, die westerse welvaart met de dood bekopen of noodgedwongen hun heil elders moeten zoeken. Of zeg gewoon subsidies, want dat past aanstaande zaterdag tenminste op een protestbordje.

Beeld: Marek Piwnicki/Unsplash

Mail

Marte Hoogenboom (Amersfoort, 1994 en Amsterdam, 2019) was eindredacteur, toen adjunct-hoofdredacteur, toen hoofdredacteur, toen magazinechef en nu weer eindredacteur bij Hard//hoofd. Tussen het uitstellen door schrijft ze aan haar debuut, dat in 2041 verschijnt.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
:Consent als verzet: brieven over consent in een koloniale wereld

Consent als verzet: brieven over consent in een koloniale wereld

Consent is complex in een wereld gevormd door koloniaal geweld. Yousra Benfquih vraagt zich in haar eerste brief aan Alara Adilow af hoe consent een instrument kan worden van verzet. Lees meer

Iemand die in je gelooft

Iemand die in je gelooft

Jam van der Aa ontdekte pas laat dat ze autisme heeft. Toen ze jong was herkende jeugdzorg bovendien niet de rol van autisme in de onveilige situatie bij haar thuis. Ze was gedreven en nieuwsgierig, maar lange tijd op zichzelf aangewezen. Dit essay is een pleidooi voor betere jeugdzorg en gaat over veerkracht en jezelf leren begrijpen en vertrouwen. Lees meer

Automatische concepten 87

Van mijn spreekkamer tot aan Afghanistan

In haar behandelkamer zit Jihane Chaara als forensisch psycholoog niet alleen tegenover slachtoffers, maar ook tegenover daders van dwingende controle, een vorm van huiselijk geweld. Wat is het verband tussen deze psychologische, onderdrukkende machtstructuur van een individidu als meneer X in haar spreekkamer, en het regime van de Taliban in Afghanistan? Een essay over de verbinding tussen daderschap, ontkenning, grotere structuren van vrouwenonderdrukking en verzet. Lees meer

Einde Schooldag

Einde Schooldag

Leerlingen zijn als tijdelijke passanten van wie je een hoop weet, maar nooit hoe het met ze af zal lopen. 'Ze zijn open eindes', zo schrijft Engels docente Charlotte Knoors in dit persoonlijke essay over de raadselachtige verhouding tussen docent en student. Lees meer

Zo rood als een kreeft

Zo rood als een kreeft

Wanneer twee Spaanse vrienden Ferenz Jacobs uitnodigen voor een protestmars tegen toerisme in Barcelona, voelt hij zich voor het eerst weer een 'outsider'. In dit essay richt hij zich op de gevolgen van massatoerisme op de permanente bewoners. Is er een ander soort toerisme mogelijk, buiten de logica van onderdanigheid, kolonialisme en uitbuiting om? Lees meer

Auto Draft 4

Tijd buiten de uren om

Micha Zaat sliep binnen een jaar in bijna 60 verschillende hotelkamers. In dit essay licht hij het fenomeen van de hotelkamer als liminaal object toe, en legt uit wat zo'n kortdurend verblijf voor gasten én kamers betekent en waarom het onmogelijk is om ouder te worden in een hotelkamer. 'In het bed waar ik gisteren droomde over sterven in een auto-ongeluk ligt nu iemand te masturberen.' Lees meer

Auto Draft 2

'Kunnen we vrienden zijn?': over een noodzakelijk veranderende mens-natuur relatie

Wanneer Jop Koopman afreist naar Lombok om de Indonesische visie op mens-natuurrelatie beter te begrijpen, gaat hij op pad met een lokale mysticus. In dit essay onderzoekt hij hoe we de verhouding mens-natuur opnieuw kunnen vormgeven; wat de agency is van onze omgeving, en waarom we vrienden moeten worden met alles rondom ons. Lees meer

Stil protest

Stil protest

Nadeche Remst laat zien hoe slaap, verdriet en dissociatie meer zijn dan persoonlijke reacties: ze worden een vorm van stil verzet tegen een wereld die kwetsbaarheid buitensluit. Lees meer

Hoe lang blijf je een vluchteling?

Hoe lang blijf je een vluchteling?

'Wat' ben je als je ergens niet thuishoort, maar ook niet terug kan naar je geboorteland? Ivana Kalaš onderzoekt het label 'vluchteling'. Lees meer

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus kan toch niet groeien in een zompig moeras? In dit essay schetst Jam een realistisch beeld van de autistische ervaring in een kapitalistisch systeem dat productiviteit als het hoogste goed beschouwt. Lees meer

Lieve buren

Lieve buren

Ze hebben dezelfde brievenbus en dezelfde supermarkt, maar Nienke Blanc vraagt zich in deze nooit verzonden brief af of dat het enige is dat ze met haar buren deelt. Lees meer

Best Friend (For The Forseeable Future)

Best Friend (For The Forseeable Future)

Lotte Krakers’ vriendschap met Karlien eindigde mét blauwe vinkjes, maar zonder antwoorden. Het laat Lotte reflecteren op het afdwingen van gelijkenissen in een vriendschap, en het plaatsen van vrienden op voetstukken: ‘Karlien hield me een spiegel voor, waarin ik vooral zag wat ik niet was.’ Lees meer

Je hebt mij getekend voor het leven

Je hebt mij getekend voor het leven

Hoe sluit je een hoofdstuk af? Jop Koopman schreef een brief aan zijn oude baas, in wiens tulpenbedrijf hij als invalkracht een bedrijfsongeval meemaakte. Lees meer

De dooddoener van het kwaad

De dooddoener van het kwaad

Bas Keemink bespreekt de film 'The Zone of Interest', waarin Jonathan Glazer 'Big Brother' naar de Holocaust brengt. Lovende kritieken schrijven dat hij Hannah Arendts theorie, de banaliteit van het kwaad, goed in beeld brengt, maar is dat wel zo? Lees meer

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Jorne Vriens bezocht een tentoonstelling in Parijs en dit leidde tot een prachtige uiteenzetting over tekst, smartphones, connectie en fotografie. Lees meer

De eerste leugen

De eerste leugen

De eerste keer dat Job van Ballegoijen de Jong loog, was het bijna onschuldig. Een leugentje om bestwil, dacht hij toen, om zijn moeder gerust te stellen. Maar die eerste leugen groeide uit tot een web waarin hij langzaam verstrikte. In zijn debuut 'Morgen vertel ik alles' vertelt hij waarom iedereen een tweede (of derde) kans verdient. Lees meer

Leven in laagjes

Leven in laagjes

In dit essay geeft Dani Bouwman een intieme reflectie op identiteit, familie en het verlangen naar een plek waar hij volledig zichzelf kan zijn. Lees meer

De overkokende theatraliteit van Pierre Bokma maakt van Zomergasten weer een feestje

De overkokende theatraliteit van Pierre Bokma maakt van Zomergasten weer een feestje

Reinout Bongers schreef een nabeschouwing van de Zomergasten-aflevering met Pierre Bokma als gast of, moeten we zeggen, hoofdrol? "Therapie heeft hij wel geprobeerd, maar dat leverde hem - naar eigen zeggen - vooral een lege bankrekening op." Lees meer

Eerherstel voor mijn stiefmoeder

Eerherstel voor mijn stiefmoeder

Toen zijn stiefmoeder Pieta stierf, voelde het voor Jelle Havermans alsof hij werd bevrijd van een van zijn grootste onderdrukkers. Voor ons Sorry-magazine schreef hij dit essay waarin hij jaren later toegeeft dat de vrouw die hem en zijn zusje het leven zuur maakte, ook slachtoffer was van haar eigen tijdsgeest en omgeving. Lees meer

:Aan een dun touwtje: Over onbegrip, offers en intergenerationele solidariteit

Aan een dun touwtje: Over onbegrip, offers en intergenerationele solidariteit

In dit persoonlijke essay ontrafelt Laura Korvinus de draden die haar met haar oma verbinden. Langs welke verhalen of assen kan verbondenheid tussen verschillende generaties ontstaan en worden vastgehouden? Deel 1. 
 Onderweg naar mijn grootouders glipt een herinnering mijn gedachten binnen. Op een oude video ben ik aan het spelen aan de rand van... Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer