Asset 14

Verleider Jaimy lacht om verkrachting

Verleider Jaimy lacht om verkrachting

Harriet Bergman kijkt graag naar Temptation Island en had hoge verwachtingen van het programma Goedele on Top van de vermaarde seksuoloog Goedele Liekens. Het programma bleek een dieptepunt. Liekens had geen weerwoord op een achteloze verkrachtingsanekdote.

In Vlaanderen volgt op Temptation Island niet Temptation Talks maar Goedele on Top. Goedele Liekens is een bekende Vlaamse seksuoloog en volgens haar website ‘voorvechtster van een betere seksuele beleving’. Ze zou dus mogelijk een interessante kritische noot kunnen plaatsen bij de uitspraken en ervaringen van de vaak jonge koppels en verleiders die vijftien dagen lang onder cameratoezicht onbeperkt alcohol consumeren op een tropisch eiland. Helaas komt van dat vechten voor een betere seksuele beleving weinig terecht wanneer ‘verleider’ Jaimy bij haar in de studio lachend vertelt hoe hij zijn ex-partner heeft verkracht.

Hieronder een verslag van het gesprek tussen verleider Jaimy en Goedele (2 maart). Houd je vast want hopelijk herken je het als een walgelijke vertoning. Op televisie verschijnt het zonder trigger warning. Terwijl die trigger warning heel hard nodig is.

Jaimy: Ik had heel erg ruzie en toen ging ik het goedmaken. We hadden dus seks… Ik was zo boos. Ze boog voorover en ik zei: Blijf zitten. Ik pakte van de kast een fles wijn en ik *maakt zwaai beweging en lacht* die ging er natuurlijk niet helmaal in maar –
Goedele: Nee.
Jaimy: Dat zou een beetje gek zijn. Maar het was wel… uuhuhuhu…
Goedele: Wacht even. Welke kant duwde je er dan in?
Jaimy: Ja, die kant. Met de dopkant.
Goedele: Maar was die fles open?
Jaimy: Nee, die was dicht. Het was trouwens een heel mooie fles wijn van mijn oom.
Goedele: Ja, maar ik lach nu, maar tegelijkertijd klinkt dat ook een beetje agressief.
Jaimy: Maar er was ook heel veel agressie op dat moment. Er was veel ruzie.
Goedele: O jong. Dat klinkt niet oké hè.
Jaime: Nee? Ik vond het wel goed klinken.

Dat noch de ‘verleider’, noch Goedele, noch iemand op de redactie besluit dat dit lacherige gesprek geweld normaliseert, toont hoe normaal seksueel geweld is.

Daarna een tussenshot: Als de wijn op is. Zoals iemand op Twitter zei: ‘Ik kan niet begrijpen dat dit interview heeft plaats gevonden, is geëdit, goedgekeurd, geplaatst en daarna is bekeken door een bepaald publiek’ – en dat allemaal zonder dat er iemand verontwaardigd genoeg was over het fragment om er iets van te zeggen. Blijkbaar zijn er bij niemand alarmbellen gaan rinkelen. Dit fragment is exemplarisch voor ‘rape culture’: het accepteren of excuseren van ideeën en gedrag dat seksueel geweld normaliseert. Achteloos praten over een overtreding van seksuele grenzen, en vervolgens dat gesprek uitzenden alsof het een grappig verhaal betreft, is het normaliseren van seksueel geweld tegen vrouwen. Dat noch de ‘verleider’ in kwestie, noch Goedele, noch iemand op de redactie besluit dat dit lacherige gesprek geweld normaliseert, toont hoe normaal seksueel geweld is. En hoe belangrijk het is om elkaar aan te spreken op problematische uitspraken en gedragingen - zodat vrouwen in de toekomst geen last hebben van dure flessen wijn waarmee ze ongewild agressief gepenetreerd worden. Wat ik en Jaimy goed vinden klinken verschilt nogal. Wat ik een goed verhaal zou vinden is als Jaimy op televisie aangesproken zou worden op zijn gedrag. Dat Goedeles ‘strijd voor een betere seksuele beleving’ ook gaat over het genot – of op zijn minst het uitblijven van pijn – van de vrouwelijke helft van de bevolking.

Verleider Jaimy lacht om verkrachting 1
Stel je voor dat je zestien bent en dit kijkt. Dat je leert dat het grappig is als een man beschrijft hoe hij zonder consent een fles wijn in de vagina van zijn partner ramt. Dat Vlaanderens bekendste seksuoloog het blijkbaar oké vindt om dat uit te zenden. Dat ‘O jong, dat is niet oké’ een afdoende reactie is. Het is dan aannemelijk dat je nare seksuele ervaringen leert bagatelliseren, in plaats van dat je grensoverschrijdende mannetjes verantwoordelijk houdt voor hun geweld.

Iets bij iemand naar binnen rammen omdat je na de ruzie ‘dus seks’ hebt, is niet zomaar ‘niet oké’, het is verkrachting.

Alle seksuele handelingen waar je geen toestemming voor zou krijgen als je het gevraagd had aan je sekspartner zijn niet oké. Als je iets niet durft te vragen uit angst dat iemand nee zegt, dan moet je het juist vragen. Of niet doen. Iets bij iemand naar binnen rammen omdat je na de ruzie ‘dus seks’ hebt, is niet zomaar ‘niet oké’, het is verkrachting. Onderzoekster Alexandra Brodksy benoemde al dat tijdens de seks een condoom afdoen verkrachting is. Een avontuur met verleider Jaimy is niet zomaar slechte seks. Brodsky wil dat wat soms afgedaan wordt als ‘slechte seks’ de naam krijgt die het verdient: geweld. Als een zeester erbij liggen en hopen dat het ophoudt, te ruw of te vroeg penetreren, niet duidelijk communiceren, ongevraagd het condoom afdoen: het wordt vaak slechte seks genoemd, maar je kan beargumenteren dat het een andere naam verdient. Bij ‘ongevraagd een wijnfles in iemands geslachtsdeel rammen’ is het geen vraag of het geweld is of ergens op een grijs gebied ligt. Dat is heel simpel: verkrachting.

Dat de morele standaarden bij reality-televisieprogramma’s en de zenders die het uitzenden niet heel hoog zijn, is niets nieuws. Maar dat de standaarden zo laag zijn dat rape apologists lachend hun verhaal mogen doen, is een nieuw dieptepunt.



Beeld: still uit Goedele On Top (2 maart)

Mail

Harriet Bergman (zij/haar, 1992) doet verslag van acties, papers en vergaderingen. Ze onderzoekt sociale bewegingen en negatieve emoties over klimaatverandering, en brengt zowel het kill-joyen als de burgerlijke ongehoorzaamheid ook zelf in de praktijk.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Anders voel ik me zo oud 1

Anders voel ik me zo oud

In dit essay analyseert Loulou Drinkwaard de tegenstrijdige etiquetten die haar zijn geleerd of opgelegd: ‘Tussen u en jou in, zweef ik. De waarden van mijn vader in mijn ene hand en de waarheid van mijn moeder in mijn andere. Mijn oma deelt de kennis van ons moederland en ‘De Nederlander’ bepaalt wat hoort. Ondertussen vond ik een alternatief. Zullen wij elkaar vousvoyeren?’ Lees meer

:De herhaling van de zombie-apocalyps: Op zoek naar een alternatieve dystopie

De herhaling van de zombie-apocalyps: Op zoek naar een alternatieve dystopie

De zombie is een popcultuuricoon. En niet alleen tijdens Halloween! Series als The Walking Dead en The Last of Us volgen de gebaande zombiepaden. Volgens Anne Ballon hebben zombies méér narratief potentieel. In vernieuwende verhalen wordt onderzocht 'hoe wij als halfbewusten de wereld beleven, hoe we opgaan in systemen die we niet hebben gekozen, hoe we verlangen en met verlies omgaan.' Lees meer

Twee dagen

Twee dagen

Rocher Koendjbiharie belicht de verschillende paden die we tijdens de aankomende verkiezingen in kunnen slaan. Kiest Nederland opnieuw voor rechts, en strompelen we verder richting democratisch en moreel verval? Of kiest Nederland toch voor een samenleving waarin we omkijken naar elkaar? 'Alleen fascisten zien antifascisme als een bedreiging.' Lees meer

Vergeten vrouwen 1

Vergeten vrouwen

In dit essay schrijft Anne Louïse van den Dool over vrouwelijke kunstenaars die meer dan ooit in de schijnwerpers staan. Niet alleen hedendaagse makers, maar ook opvallend veel vrouwen die rond 1900 actief waren in de kunstwereld trekken veel aandacht. Met solotentoonstellingen over Suze Robertson, Coba Ritsema en Jo Koster laten musea zien waarom juist deze kunstenaars alsnog een plek in de canon verdienen. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Schroot voor de kunstkenner 1

Schroot voor de kunstkenner

Wat doet een beschilderd stuk schroot in het Stedelijk? Waarom ruikt het er opeens chemisch en zoet tegelijk? Het is het werk van Selma Selman, die opnieuw definieert wat kunst is en mag zijn. Ivana Kalaš is onder de indruk – en heroverweegt haar eigen positie. Zoetig en naar ijzer – dat aroma komt op... Lees meer

Zomers zwijgen

Volim nas: hoe de taal van de liefde mijn lichaam tot stilte maande

Wat als je vertrouwen in jezelf en je lichaam plotsklaps wordt aangetast door epileptische aanvallen? En tegelijkertijd je vertrouwen in de onvoorwaardelijke liefde van je oma ook op losse schroeven komt te staan? In een persoonlijk essay neemt Dorea Laan je in beeldende taal mee in deze zoektocht. Lees meer

:Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst 3

Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst

Wat betekent het om moeder te zijn? En wanneer ben je dan een ‘goede moeder’? Moederschap, en alle nuances daarrond, blijft onderbelicht. Anne Louïse van den Dool onderzoekt via de representatie van moeders in de beeldende kunst de vele kanten die horen bij moeder zijn. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

Bestel de bundel ‘Ik wil, wil jij ook!’

Op zoek naar een intiem, verzachtend en verzettend cadeau? Voor maar €10 bestel je de bundel ‘Ik wil, wil jij ook?’, een voorstel voor een nieuwe taal om over seksualiteit te spreken. Met ploeterende brieven en prikkelende beelden. Alleen te bestellen vóór het einde van dit jaar en zolang de voorraad strekt!

Bestel nu