Asset 14

Locker Room Talk

Re: Locker Room Talk

De kleedkamer van de sportschool is niet de eerste plaats waaraan je denkt om troost te vinden. Voor Madeleijn van den Nieuwenhuizen blijkt de kleedkamer van haar gym in New York echter een warm bad wanneer CNN bekend maakt dat conservatief Brett Kavanaugh zijn plaats als opperrechter in het Hooggerechtshof heeft bemachtigd.

Mijn haar zit in een witte handdoek gewikkeld die naar eucalyptus ruikt. Naast me vloekt een vrouw: “Oh for fuck’s sake, klootzak.” We kijken met een groepje van vijf vrouwen naar het hangende televisiescherm in de kleedkamer van mijn sportschool in New York. CNN doet verslag van de stemming van de Senaatscommissie over de aanstelling van Brett Kavanaugh als rechter in het Hooggerechtshof - een positie voor het leven. Ondanks de aantijging van Christine Blasey Ford dat Kavanaugh zich vroeger schuldig zou hebben gemaakt aan seksueel geweld, is de kogel net door de kerk in zijn voordeel: 50 senatoren stemmen vóór en 48 tegen.

We bevinden ons in verschillende stadia van kledij en razernij. De vrouw die vloekte draagt een beige stringetje, haar sportbeha hangt in haar hand, nog nat van het zweet. Een vrouw met diepbruine huid staat in een okergele handdoek tegen het tafeltje met de föhn geleund, haar gezicht strak op de tv gericht. Twee andere vrouwen zijn bloot, eentje schat ik 68 en de ander 24. De oudere blote vrouw houdt een handdoek tegen haar borst gedrukt zoals ik doe als ik warm beddengoed uit de droger haal, maar ik heb er nog nooit zo kwaad bij gekeken.

'Het is oké, ik ben gewoon zo kwaad'

Als in trance luisteren we naar de Republikeinse fractievoorzitter Mitch McConnell die in een toespraak het proces van de afgelopen twee weken vergelijkt met 'McCarthy tactieken', refererend aan de anti-communistische heksenjacht uit de jaren ’50. “Die klootzak was zelf tegen een degelijke onderzoeksprocedure naar Fords aanklachten”, briest de vrouw in het stringetje, “Beetje de zaken omdraaien!”

Een gespierd meisje loopt hoofdschuddend langs, op weg naar haar kledingkluisje. Ik ken haar uit de fitnesszaal, ze heeft een Instagram account met veel volgers. Haar personal trainer neemt filmpjes op als ze gewichtheft en zegt dingen als “Get it, Kelsey!”. Terwijl de politieke analisten door elkaar heen praten bij CNN vraag ik me af of het meisje vandaag op Instagram iets zal zeggen over de benoeming. Het past natuurlijk niet zo bij de glimmende spieren en de tags voor eiwitshakes, maar ik heb de laatste tijd verrassend veel Instagrammers over #metoo zien praten, vrouwen die normaal strikt politiekneutrale ‘content' plaatsen.

Het had een Caravaggio schilderij kunnen zijn, alleen zou die dit tafereel nooit aanschouwd hebben.

Ik hoor gesnik en trek m’n blik los van het scherm. De donkere vrouw in de gele handdoek is aan het huilen, haar ogen gesloten. De blote oudere vrouw mompelt iets, strekt aarzelend haar arm uit en legt een hand op haar schouder. Het had een Caravaggio schilderij kunnen zijn, alleen zou die dit tafereel nooit aanschouwd hebben. Ik denk aan alle scenes uit vroegere vrouwenlevens die nooit zijn opgetekend omdat de inktpot en verftubes elders lagen. De blote vrouw heeft nu haar hele arm om de schouder van de huilende vrouw geslagen en mompelt iets wat ik niet kan horen. Haar tepels drukken zacht tegen de bovenarm van de huilende vrouw, die haar hoofd knikt op het ritme van de bemoedigende woorden. Ik voel ook tranen achter mijn ogen prikken en ik weet niet of dat is uit woede of ontroering.

In de twee jaar dat ik in deze kleedkamer kom — de televisie ofwel op Fox News ofwel op CNN afgesteld afhankelijk van wie de afstandsbediening had —, heb ik nog nooit mensen zien huilen in deze kleedkamer. Niet toen Trump het Parijsakkoord verloochende noch toen het nieuws van de kinderdetentiekampen aan de Amerikaanse grens naar buiten kwam. Gezichten wit weggetrokken van woede, ja. Tranen, nee. Misschien zijn de vaak rijke inwoners van Manhattan daarvoor ook te zeer verwijderd van de gemeenschappen waar bepaald beleid het hardst binnenkomt. Wel heb ik de afgelopen tijd een ontwikkeling richting activisme gezien onder vrouwen, als groep, aangewakkerd door een president die niet alleen denigrerend spreekt over vrouwen, maar zelfs is weggekomen met het toegeven van aanranding — you just grab them by the pussy.

Ik schud de handdoek van mijn hoofd, zet de föhn op de hoogste stand en blaas de Senaatscommissie en aanstelling van Kavanaugh uit mijn hoofd.

“Het is oké, ik ben gewoon zo kwaad.” De donkere vrouw veegt met de achterkant van haar hand de tranen weg. “Wanneer komt de dag dat ze tenminste zullen doen alsof ze ons serieus nemen als vrouwen?” De jonge blote vrouw verzamelt haar haar in een staart en trekt er een elastiekje om. Ze zegt: “Laten we beginnen met de tussentijdse verkiezingen in november.” Er klinkt instemmend gemompel. Op 6 november gaan Amerikanen naar de stembus om te beslissen wie er in het Huis van Afgevaardigden en Senaat mogen zitten. Als het lukt om een Democratische meerderheid te behalen zal het veel moeilijker worden voor Trump om zijn agenda er door te duwen en conservatieve rechters te installeren in de rechtbanken. We drentelen nog even en wensen elkaar dan een fijne dag. Ik schud de handdoek van mijn hoofd, zet de föhn op de hoogste stand en blaas de Senaatscommissie en aanstelling van Kavanaugh uit mijn hoofd.

Een vreemde, dramatische gedachte flitst door me heen: als ik ergens mag kiezen te sterven, ooit een dag, laat het dan in deze kleedkamer zijn. Deze plek van troost, naakte woede en bemoedigende woorden. In een stad als New York, waar de rondzoevende glimmende taxi’s en eindeloos flikkerende billboards met gephotoshopt glanzend haar op de gevels prijken, is er soms een rare, onnatuurlijke afwezigheid van lelijkheid, verdriet en pijn. In deze stad waar bovenmatig veel vrouwen grote carrières hebben en op het werk nooit een klap op hun billen zullen krijgen, is het met name voor mannen gemakkelijk om te denken dat daarmee de kous af is. Maar wij, in die kleedkamer, weten beter. Weten dat er nog een lange weg te gaan is voordat vrouwen géén statistisch disproportioneel slachtoffer zullen zijn van seksueel geweld, van huiselijk geweld, van professionele en economische discriminatie, van absurde schoonheidsidealen. En dat met elkaar huilen in een kleedkamer - voor we onze kousen over onze knieën rollen en lippenstiften weer dichtklikken - een grotere troost is dan welke feel good serie op Netflix ons ooit zal kunnen bieden.

Beeld: flattop341 via Flickr

Mail

Madeleijn van den Nieuwenhuizen (1991) promoveert in rechtsgeschiedenis en beheert het mediakritische @Zeikschrift. Ze woont in New York.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven

Steun de makers van de toekomst

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe makers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een scherpe en eigenzinnige stem kunnen ontwikkelen als zij niet worden verleid tot clickbait en sensatie: die vrijheid vormt de basis voor originele verbeelding en nieuwe verhalen.

Steun ons

  • Jochum VeenstraHoofdredacteur
  • Mark de BoorderUitgever
Lees meer
het laatste
Illustratie van twee bomen. De bomen zijn wit en kaal, en je ziet hun wortels en takken voor een achtergrond van een groene en paarse gradiënt.

Van bladeren tot wortels: liefhebben zonder te verliezen

Hoeveel van jezelf lever je, dan wel niet onbewust, in om samen te kunnen zijn met een geliefde? Stefanie Gordin onderzocht wat Rainer Maria Rilke, Herman Hesse en bell hooks hebben geschreven over deze dynamiek. Ze probeert een antwoord te vinden op de vraag: Wat ging er mis in haar vorige relatie, waar ze juist zo duidelijk hadden afgesproken elkaar niet te verstikken? Lees meer

De slag om Lützerath: beeldvorming over solidariteit en geweld

De slag om Lützerath: beeldvorming over solidariteit en geweld

Er is jarenlang gestreden, maar onlangs werd bruinkooldorp Lützerath hardhandig door de Duitse politie ontruimd. Een gesprek over representatie, politiegeweld en de kernboodschap van ‘Lützi Lebt'. Lees meer

Over racistisch politiegeweld zing je geen aria’s – of wel?

Over racistisch politiegeweld zing je geen aria’s – of wel?

Het publiek bij de allerlaatste voorstelling van Blue, over racistisch politiegeweld, hoefde niet verteld te worden hoe hyperactueel de voorstelling was die ze zagen. Lees meer

Afscheidsrede: ‘Hard//hoofd is een vrije ruimte, niet een vrije markt’

‘Hard//hoofd is een vrije ruimte, geen vrije markt’

Marte Hoogenboom blikt terug op haar tijd als hoofdredacteur van Hard//hoofd. Na tweeënhalf jaar dienst vraagt ze zich nog steeds af wat Hard//hoofd eigenlijk is. Lees meer

Van 0-en en 1-en of: waarom ik me eindelijk programmeur durf te noemen

Van 0'en naar 1'en, of: waarom ik me eindelijk programmeur durf te noemen

Als schrijver die 'iets' met computers doet, krijgt Marten Hoekstra vaak de vraag wat dat werk precies inhoudt. In dit essay onderbouwt hij de kracht achter dit ambacht. Lees meer

Nieuws in beeld: De macht van het volk

De macht van het volk

De beelden die uit Iran naar buiten komen zijn schaars. Dat raakt illustrator Pirmin Rengers, die een wereld gewend is waarin media volledig worden gedomineerd door beeld. Lees meer

Hard//talk: Evita 3.0 1

Evita 3.0

De voormalige Argentijnse president Cristina Fernández de Kirchner overleeft een aanslag op haar leven, maar een twaalfjarige gevangenisstraf vanwege corruptie hangt boven haar hoofd. Lees meer

In ieder geval bleven we stuurloos 3/3: Métro

In ieder geval bleven we stuurloos - Métro

Zelfs de sterkste vriendschappen leden aan betonrot. Vrienden verjaren hier als sprinkhanen, hele groepen ontstonden en verdwenen in enkele seizoenen. Lees meer

In ieder geval bleven we stuurloos 2/3: Á pied

In ieder geval bleven we stuurloos - À pied

 Voor eenzaamheid heb je geen kostschool nodig. Niemand keek op wanneer ik ‘DRRRAAAAK’ schreeuwde zonder mijn pas te vertragen. Lees meer

In ieder geval bleven we stuurloos 1/3: Vélo

In ieder geval bleven we stuurloos - Vélo

Tijdens een afdaling vol kinderkoppen ging mijn hangslot uit zichzelf op slot, waarna mijn sleutelbos in een nabijgelegen afvoerputje verdween. Lees meer

Nieuws in beeld: Het kind in het badwater terugvinden

Het kind in het badwater terugvinden

Amerikaanse onderzoekers wisten het geheugen van 150 ouderen te verbeteren middels een schokkend badmutsje. Lees meer

Automatische concepten 78

De natuur huilt droge tranen

Europa maakt waarschijnlijk het ergste droogteseizoen mee in ruim 500 jaar. Lees meer

 1

Tijd voor een dekoloniale Indië-herdenking!

Benjamin Caton organiseert jaarlijks op 16 augustus een dekoloniale Indië/Indonesië-Nederland Herdenking, omdat een grote en groeiende groep mensen zich niet gezien voelt door de Nationale Indië-herdenking, een dag ervoor. Lees meer

Nieuws in beeld: Van Trump mag de FBI de pot op

Van Trump mag de FBI de pot op

Elf 'topgeheime' documenten nam de FBI mee van Donald Trumps landgoed. Hij wil ze terug. Lees meer

Nieuws in beeld: Bomen zijn klaar met de hitte en zetten de herfst in

Bomen zijn klaar met de hitte en zetten de herfst in

Sommige loofbomen begonnen vorige maand al hun bladeren af te stoten - veel vroeger dan normaal. Lees meer

Nieuws in beeld: Iedereen voor? Hallo?

Iedereen voor? Hallo?

De weinige Tunesiërs die kwamen opdagen voor het referendum, stemden massaal voor meer macht voor de zittende president. Lees meer

Nieuws in beeld: We moeten kopen, reizen, vliegen, drinken, eten, feesten, zo niet doorgaan

We moeten kopen, reizen, vliegen, drinken, eten, feesten, zo niet doorgaan

Hoelang kunnen we nog boven de zelfgegraven afgrond blijven bungelen? Lees meer

Nee, Anna Sorokin is geen Robin Hood en dit is waarom

Nee, Anna Sorokin is geen Robin Hood en dit is waarom

Netflix zet in Inventing Anna een oplichtster op een voetstuk. Emma Stomp zet daar vraagtekens bij. Lees meer

Nieuws in beeld: We zitten krap bij gas (dus kolencentrales mogen weer)

We zitten krap bij gas (dus kolencentrales mogen weer)

Om de gasvoorraden te ontzien, mogen de (uiterst vervuilende) kolencentrales jarenlang op volle toeren draaien. Lees meer

Nieuws in beeld: Blokkeert de boer zijn eigen protest?

Blokkeert de boer zijn eigen protest?

Driekwart van de Nederlanders vindt de acties tijdens boerenprotesten te ver gaan. Lees meer

Steun de makers van de toekomst. Sluit je aan bij Hard//hoofd!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Wij zijn al meer dan twaalf jaar bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Onze kunstverzamelaars maken dit mogelijk. Sluit je nu aan en ontvang jaarlijks gesigneerde kunstwerken van veelbelovende kunstenaars én je eigen Hard//hoofd-tasje. Veel verzamelplezier!

Steun en verzamel