Hier verschijnt elke dag een tip van een Hardhoofd-redactielid. Ze raden je aan om iets te eten, te lezen, te voelen, te luisteren, te betasten of te zien. Volg ze op en word weer gelukkig, zoals vroeger. Vandaag: de beste TV-serie ooit gemaakt. LEES MEER" /> Hier verschijnt elke dag een tip van een Hardhoofd-redactielid. Ze raden je aan om iets te eten, te lezen, te voelen, te luisteren, te betasten of te zien. Volg ze op en word weer gelukkig, zoals vroeger. Vandaag: de beste TV-serie ooit gemaakt. LEES MEER" />
Asset 14

The Singing Detective

Ik hou van antihelden. Van Tony Soprano die als spijkerharde maffiabaas wekelijks zat te huilen op de bank van zijn psychiater, en van de homoseksuele begrafenisondernemer David Fisher in Six Feet Under.

De protagonist in een film -of televisieserie moet vaak een paar niet-heroïsche karaktertrekken bezitten, anders is hij of zij niet geloofwaardig. Bovendien biedt het een diepere psychologische laag die het verhaal extra dimensie geeft. Toch vinden we het prettig als de zwakheid niet altijd aan de oppervlakte is, want wie wil kijken naar een schlemiel, een gek of een engerd?

De hoofdfiguur in de BBC-serie The Singing Detective (1986) is alledrie. Philip Marlow, gespeeld door Michael Gambon (nu bekend van zijn rol als Dumbledore in de Harry Potter-films) schreeuwt, huilt, hallucineert en is fysiek afstotelijk. Hij is cynisch en labiel. Toch is Marlow één van de meest imponerende personages ooit verzonnen, en staat The Singing Detective op alle lijstjes van beste televisieprogramma’s ooit gemaakt (de zes afleveringen werden geschreven door Dennis Potter).

Philip Marlow is schrijver. Hij lijdt aan een zeer zware vorm van psoriasis die niet alleen zijn huid gruwelijk aantast maar ook zijn gewrichten; hulpeloos ligt hij in een ziekenhuisbed, zijn hele lichaam overdekt met ontstekingen. Omdat hij alle pijnstillers weigert, begint hij ook te hallucineren. In de eerste aflevering wordt zijn totale afhankelijkheid geïllustreerd; Marlow wordt gekleineerd door autoritaire artsen en verpleegsters in het ouderwetse ziekenhuis: “Why is it when you lose your health the entire medical profession takes it as axiomatic you also lost your mind!” schreeuwt hij.

In wat waarschijnlijk de meest memorabele scene is, ligt Marlow bijna naakt op het bed en vergaat hij van de pijn, wanneer een groepje medici zich rond zijn bed verdringt om zonder enige notitie van hem te nemen de diagnose te bespreken. Het is allemaal zeer pijnlijk en wrang, tot de artsen totaal onverwacht in koor een gospel-lied beginnen te playbacken, terwijl de ziekenzaal verandert in een nachtclub en de verpleegsters de cancan dansen.

Marlow raakt steeds verder verstrikt in zijn hallucinaties. Ooit schreef hij een derderangs thriller genaamd The Singing Detective, en tijdens het ziekenhuisverblijf vindt hij zichzelf opeens terug in het plot van zijn eigen boek. De held van dat verhaal heet Phil Marlow en is zowel zanger als detective. In tegenstelling tot de sarcastische en zeer Britse Philip spreekt hij in Amerikaanse oneliners: “Am I right, or am I right? I can sing the singing. I can think the thinking. But you're not going to catch me feeling the feeling. No, sir.” Rond zijn figuur ontwikkelt zich een onduidelijke intrige met nazi’s en Russische vrouwen die zowel spion als prostituee zijn.

Uiteindelijk komen in The Singing Detective drie verhalen bij elkaar: de schrijver in het ziekenhuis, de film noir die zich afspeelt in een duister Londen tijdens de Tweede Wereldoorlog, en de harde jeugd van de schrijver op het Engelse platteland.

Verwarrend is dat veel acteurs dubbelrollen spelen; de moeder van de jonge Marlow is bijvoorbeeld ook een van de prostituees in het film noir-plot. Twee mysterieuze mannen uit het detective-verhaal verschijnen op een gegeven moment in de ziekenhuiszaal, in een poging aan Marlow opheldering te vragen over hun rol in het plot. Maar net als in een echte detective blijft alles onduidelijk tot de laatste scene. De drie verhaallijnen lopen soms in elkaar over en staan dan weer geheel los: The Singing Detective is een fascinerende kijkervaring die je volledig meesleept.

De musical-intermezzo’s komen regelmatig terug; voornamelijk in de vorm van bekende Amerikaanse liedjes uit de jaren veertig, zoals We’ll Meet Again en Lili Marlene. Dit geeft The Singing Detective een geheel eigen, postmoderne sfeer, die zeker voor een tv-serie in de de jaren tachtig zeer vernieuwend was.

In 2003 werd The Singing Detective verfilmd, met Robert Downey Jr. in de rol van Philip Marlow, maar omdat ik me niet kon voorstellen dat een cleane Amerikaanse remake leuker kon zijn dan het origineel, en welke acteur dan ook het beter zou doen dan de fenomenale Michael Gambon, heb ik de film niet gezien. Kortom: koop de dvd met de 1986-versie en laat je overdonderen door de meest fascinerende antiheld van allemaal: The Singing Detective.

Mail

Sanne Rispens

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
De verdwenen kosmonaut

De verdwenen kosmonaut

Duizenden kilometers van de kosmonaut vandaan zit Igor, uitkijkend over de stad, terwijl hij luistert naar de ruis op de tv, naar de beukende eurodance plaat die nog naklinkt in zijn oren en naar een stem die hem probeert te overtuigen terug te komen. In De verdwenen kosmonaut van Thijs van der Heijden raakt een... Lees meer

Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer