De mooiste baan die je in het negentiende eeuwse Amerika kon hebben was Shanghaien: het ontvoeren van dronken mannen om ze als slaaf te verkopen aan schippers die wel wat hulp konden gebruiken. In Portland, Oregon gebeurde het aan de lopende band. Daar is zelfs een heel ondergronds stelsel van gangen te vinden die naar de havens van Portland leidden. Tijdens de drooglegging kon je daar whisky drinken, ontvoerd worden en wakker worden op het schip waar je een jaar lang zou moeten werken.
Een beruchte Shanghaier uit de negentiende eeuw was Jim ‘Shanghai’ Kelly. Een kleine, rood bebaarde man die naar San Fransisco kwam om goud te vinden. Al snel kwam hij erachter dat hij niet de enige goudzoeker was. Ondertussen stroomde ieder schip dat er aanmeerde meteen leeg en klaagden alle kapiteins steen en been over hun weglopende personeel. Shanghai Kelly zag een gat in de markt en voorzag de kapiteins van ontvoerde mannen, die onbetaald aan het werk konden worden gezet. Een win-win situatie voor de kapiteins en voor Shanghai Kelly.
Het verhaal gaat dat een wanhopige kapitein hem een keer om honderd man gevraagd heeft. Kelly organiseerde meteen een feest onder het mom van zijn verjaardag en schonk iedereen drank met een flinke dosis verdovende middelen erin. De honderd man zijn toen veilig op het schip aangekomen.
Het verhaal gaat ook dat Shanghai Kelly uiteindelijk zelf geshanghaid is en in Peru aan zijn eind is gekomen.
Het is zo jammer dat er niet meer geshanghaid wordt. Misschien kunnen we het shanghaien nieuw leven inblazen. Voor het opruimen van mijnenvelden in de Hoorn van Afrika bijvoorbeeld. Of om huizen te bouwen op Haïti.
