Asset 14

Een schedel op je bureau

Wat te doen als het leven even tegenzit? Je verwachtingen bijstellen, of de verwachtingen gewoon helemaal maar overboord zetten? Seneca en de aikidoleraar hebben misschien het antwoord.

Vanochtend luisterde ik naar een lezing van Alain de Botton over pessimisme. Het is een goed idee, zei de Botton, om een schedel op je bureau te zetten. Als je dan even opkijkt van je werk, staat daar een effectief memento mori. 'Binnenkort ben ik zoals hij', denk je dan.

Maar ja, wat dan? Dan zie je de betrekkelijkheid der dingen in? Dan zie je hoe weinig tijd je eigenlijk hebt op dit ondermaanse en besluit je die dag niet te werken en al je vrienden te bellen om samen te proosten op dit tragische feit? Of zie je dan hoe weinig tijd je eigenlijk hebt en besluit je vanaf dat moment alleen nog maar te werken, omdat je anders niet hebt gedaan wat je wilde doen?

Toen ik er vanmiddag, tijdens een schilderklus achter kwam dat al mijn werk van de vorige dag voor niets was geweest wilde ik het liefst - behalve schreeuwen en tieren - alles kapot maken. Ik was boos, omdat dit veel extra werk betekende en verdrietig, omdat ik nooit had gedacht dat ik op mijn dertigste als 'tijdelijke oplossing' nog kieren zou kitten en kozijnen zou lakken. Ik was teleurgesteld, moe en woest. En toen moest ik aan Alain de Botton - of liever aan iets wat hij zei over Seneca - en aan mijn aikidoleraar denken.

Seneca adviseerde om vooral niet te veel goeds te verwachten en om ons geluk niet afhankelijk te maken van externe factoren, die toch niet onder onze controle zijn. Hij praktiseerde het stoïcisme, een van oorsprong Hellenistische levensfilosofie, die de mens beoogt te brengen tot een zekere innerlijke kalmte. De (hoge of optimistische) verwachting is de moeder der teleurstelling en frustratie en een uitspraak als 'het glas is half vol', was Seneca niet bepaald op het lijf geschreven. Relativeren kon Seneca dan ook als de beste, getuige deze uitspraak in een van zijn brieven aan Lucilius: 'En ik vraag je, zou je niet zeggen dat iemand een enorme stommeling is als die gelooft dat een lamp er slechter aan toe is wanneer hij gedoofd is, dan voordat hij werd aangestoken? Wij stervelingen worden ook aangestoken en gedoofd; een periode van lijden daartussenin met aan weerszijden een diepe rust.'

Illustratie: Erik Wallert

Als je niet per se lage verwachtingen tot je uitgangspositie wilt maken, dan kun je altijd nog proberen in ‘het nu’ te leven en niet te veel met straks bezig te zijn. Dit is waar de aikidoleraar om de hoek komt kijken. Ik wil mijn leraar geen levensvisie in de schoenen schuiven, ik wil hier alleen iets aanhalen wat hij ooit tijdens een les zei: 'Ik verheug me erop. Oh nee, dat mag niet, geloof ik. Ik moet gewoon hier in het nu zijn.'

De verworvenheid van de mens op andere dieren, enkele primaten daargelaten, is dat hij zich een voorstelling kan maken van dingen en situaties die er niet zijn. Gevaar kan worden ingeschat, eten kan worden opgeslagen, of zelfs verbouwd. Ik kan mij een voorstelling maken bij het leven dat ik zou willen leiden, ik kan me daarop verheugen. Als ik vervolgens een discrepantie waarneem tussen de realiteit en die voorstelling, volgt frustratie. Ik kan mijn verwachtingen verlagen, naar het voorbeeld van Seneca, of ik kan proberen in het nu te leven, zonder verwachtingen. De frustratie blijft dan uit. Maar wat gebeurt er met mijn daadkracht, mijn motivatie en mijn sterke drang mijn leven te verbeteren? Sta me toe, als onverlicht wezen, te denken dat ik niet zonder deze drie kan. Hoe praktiseer je relativering zonder op een een hellend vlak terecht te komen en vervolgens niet meer uit bed te komen? Hoe leef je in het nu met de wens van (persoonlijke of maatschappelijke) vooruitgang?

Ik schrijf dit stuk aan de schedel, die hier op mijn bureau ligt, maar ook aan die schedel die op mijn schouders rust, want ik weet niet wat ik met beide aan moet. Ze hard tegen elkaar slaan wellicht. En het opnieuw proberen.

Merel Kamp (1983) is ontwerper en mede-hoofdredacteur van VOOD, online tijdschrift over eten. Ze studeerde filosofie, meubelmaken en industrieel ontwerp.

Mail

Erik Wallert gaf zijn baan als journalist eraan om aan de Koninklijke Academie te Antwerpen schilderkunst te studeren. Op die academie worden nog technische vaardigheden geleerd, vaardigheden die Erik nu inzet in autonome tekeningen en illustraties. Hij put inspiratie uit oude grafiek, zoals krantenillustraties en strips uit het fin-de-siècle waarvan hij de sfeer en gratie toepast in tekeningen die evenwel over hedendaagse onderwerpen handelen.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer