Asset 14

Een schedel op je bureau

Wat te doen als het leven even tegenzit? Je verwachtingen bijstellen, of de verwachtingen gewoon helemaal maar overboord zetten? Seneca en de aikidoleraar hebben misschien het antwoord.

Vanochtend luisterde ik naar een lezing van Alain de Botton over pessimisme. Het is een goed idee, zei de Botton, om een schedel op je bureau te zetten. Als je dan even opkijkt van je werk, staat daar een effectief memento mori. 'Binnenkort ben ik zoals hij', denk je dan.

Maar ja, wat dan? Dan zie je de betrekkelijkheid der dingen in? Dan zie je hoe weinig tijd je eigenlijk hebt op dit ondermaanse en besluit je die dag niet te werken en al je vrienden te bellen om samen te proosten op dit tragische feit? Of zie je dan hoe weinig tijd je eigenlijk hebt en besluit je vanaf dat moment alleen nog maar te werken, omdat je anders niet hebt gedaan wat je wilde doen?

Toen ik er vanmiddag, tijdens een schilderklus achter kwam dat al mijn werk van de vorige dag voor niets was geweest wilde ik het liefst - behalve schreeuwen en tieren - alles kapot maken. Ik was boos, omdat dit veel extra werk betekende en verdrietig, omdat ik nooit had gedacht dat ik op mijn dertigste als 'tijdelijke oplossing' nog kieren zou kitten en kozijnen zou lakken. Ik was teleurgesteld, moe en woest. En toen moest ik aan Alain de Botton - of liever aan iets wat hij zei over Seneca - en aan mijn aikidoleraar denken.

Seneca adviseerde om vooral niet te veel goeds te verwachten en om ons geluk niet afhankelijk te maken van externe factoren, die toch niet onder onze controle zijn. Hij praktiseerde het stoïcisme, een van oorsprong Hellenistische levensfilosofie, die de mens beoogt te brengen tot een zekere innerlijke kalmte. De (hoge of optimistische) verwachting is de moeder der teleurstelling en frustratie en een uitspraak als 'het glas is half vol', was Seneca niet bepaald op het lijf geschreven. Relativeren kon Seneca dan ook als de beste, getuige deze uitspraak in een van zijn brieven aan Lucilius: 'En ik vraag je, zou je niet zeggen dat iemand een enorme stommeling is als die gelooft dat een lamp er slechter aan toe is wanneer hij gedoofd is, dan voordat hij werd aangestoken? Wij stervelingen worden ook aangestoken en gedoofd; een periode van lijden daartussenin met aan weerszijden een diepe rust.'

Illustratie: Erik Wallert

Als je niet per se lage verwachtingen tot je uitgangspositie wilt maken, dan kun je altijd nog proberen in ‘het nu’ te leven en niet te veel met straks bezig te zijn. Dit is waar de aikidoleraar om de hoek komt kijken. Ik wil mijn leraar geen levensvisie in de schoenen schuiven, ik wil hier alleen iets aanhalen wat hij ooit tijdens een les zei: 'Ik verheug me erop. Oh nee, dat mag niet, geloof ik. Ik moet gewoon hier in het nu zijn.'

De verworvenheid van de mens op andere dieren, enkele primaten daargelaten, is dat hij zich een voorstelling kan maken van dingen en situaties die er niet zijn. Gevaar kan worden ingeschat, eten kan worden opgeslagen, of zelfs verbouwd. Ik kan mij een voorstelling maken bij het leven dat ik zou willen leiden, ik kan me daarop verheugen. Als ik vervolgens een discrepantie waarneem tussen de realiteit en die voorstelling, volgt frustratie. Ik kan mijn verwachtingen verlagen, naar het voorbeeld van Seneca, of ik kan proberen in het nu te leven, zonder verwachtingen. De frustratie blijft dan uit. Maar wat gebeurt er met mijn daadkracht, mijn motivatie en mijn sterke drang mijn leven te verbeteren? Sta me toe, als onverlicht wezen, te denken dat ik niet zonder deze drie kan. Hoe praktiseer je relativering zonder op een een hellend vlak terecht te komen en vervolgens niet meer uit bed te komen? Hoe leef je in het nu met de wens van (persoonlijke of maatschappelijke) vooruitgang?

Ik schrijf dit stuk aan de schedel, die hier op mijn bureau ligt, maar ook aan die schedel die op mijn schouders rust, want ik weet niet wat ik met beide aan moet. Ze hard tegen elkaar slaan wellicht. En het opnieuw proberen.

Merel Kamp (1983) is ontwerper en mede-hoofdredacteur van VOOD, online tijdschrift over eten. Ze studeerde filosofie, meubelmaken en industrieel ontwerp.

Mail

Erik Wallert gaf zijn baan als journalist eraan om aan de Koninklijke Academie te Antwerpen schilderkunst te studeren. Op die academie worden nog technische vaardigheden geleerd, vaardigheden die Erik nu inzet in autonome tekeningen en illustraties. Hij put inspiratie uit oude grafiek, zoals krantenillustraties en strips uit het fin-de-siècle waarvan hij de sfeer en gratie toepast in tekeningen die evenwel over hedendaagse onderwerpen handelen.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Waarom stellen journalisten zo weinig vragen?

Waarom stellen journalisten zo weinig vragen?

Bij de media heerst ziekte, journalisten stellen te weinig vragen. Fausto en Marthe van Bronkhorst komen met een behandelplan. Lees meer

Essaywedstrijd: 'Dat is dan jouw waarheid' Hooray for the Essay 2026

'Dat is dan jouw waarheid' Hooray for the Essay 2026

In deze editie van Hooray for the Essay dagen we je uit om na te denken over waarheid. Reageer voor 19 januari. Lees meer

:Schoonheid van de partij: Mogen politieke partijen een eigen esthetiek ontwikkelen? 1

Schoonheid van de partij: Mogen politieke partijen een eigen esthetiek ontwikkelen?

Is politieke inmenging met kunst en esthetiek vooral iets van vroeger, en is schoonheid tegenwoordig gedepolitiseerd? Patrick Hoop schreef een essay over waarom ons huidige politieke stelsel zich mag - of moet - bemoeien met schoonheid. Lees meer

Een eerste keer

Een eerste keer

In dit erotische verhaal vraagt Jochum Veenstra zich af of het opwindend kan zijn om constant expliciete consent te vragen, en of er dan ook echte consent tot stand komt. Een eerste keer is ook gepubliceerd als audioverhaal bij deBuren. 'Als onze monden elkaar raken, lijkt de vriendschap die we bij daglicht hebben weer tot leven te komen.' Lees meer

Politiek is de olifant in de kamer, maar modejournalistiek trekt de deur liever dicht

Politiek is de olifant in de kamer, maar modejournalistiek trekt de deur liever dicht

Mode lijkt glanzend en zorgeloos, maar er schuilt een wereld van politiek achter. Loïs Blank vraagt zich af: wie bepaalt eigenlijk welke verhalen verteld mogen worden? Wat gebeurt er met de progressieve stemmen van een bedrijf dat vooral voor de winst gaat? Lees meer

Suriname - van onafhankelijk land naar natie

Suriname - van onafhankelijk land naar natie

Op 25 november is het 50 jaar geleden dat Suriname onafhankelijk werd van Nederland. Kevin Headley bespreekt hoe de onafhankelijkheid van Suriname tot stand is gekomen en hoe het zich verder ontwikkelt tot natie: van politieke geschiedenis tot hedendaagse successen. Lees meer

Balletles

Balletles

In een rumoerig café herinnert een groep meisjes zich heel helder: 'Meisjes zoals wij leren vroeg de kunst van de onwaarneembare volharding.' In dit korte verhaal neemt Marieke Ornelis je mee in een wereld vol witte panty's, billen op een koude vloer en honingachtig vocht, terwijl de intimiteit wegsmelt onder de toneellampen. Lees meer

De integratie-stok slaat wéér de ‘problematische Moslim’

De integratie-stok slaat wéér de ‘problematische Moslim’

'Een begrip als integratie lijkt een middel om te streven naar een inclusievere samenleving, maar dwingt in feite minderheden om hun culturele en religieuze identiteit op te geven.' Aslıhan Öztürk legt de retoriek bloot waarmee de integratie-stok dreigend boven het hoofd van generaties migranten wordt gehouden. Lees meer

Pomme d’amour 1

Pomme d’amour

In dit gedicht van Elise Vos vinden de glazen muiltjes en kikkerprinsen uit de klassieke sprookjes hun weg tussen de HR-medewerkers en stadsduiven met verminkte pootjes. Een hoofdpersoon zoekt diens plek in de wereld, terwijl mannen dwars door de ontknoping van het verhaal heen slapen. Lees meer

Ademruimte

Ademruimte

‘Hij kon toen alleen Catalaanse woorden fluisteren en zijn wijsvinger buigen om aan te geven wanneer hij naar buiten wilde om te roken.’ In Ademruimte, van Elisa Ros Villarte, keert het hoofdpersonage terug naar haar ouderlijk huis dat gevuld is met onbekend speelgoed, bevroren maaltijden en beladen vragen. Lees meer

Wifey material

Wifey material

Wifey of wervelwind, Madonna of hoer. Marthe van Bronkhorst had gehoopt dat dit binaire denken passé was, maar helaas, de emancipatietrein blijkt op dit spoor nog steeds haperen. Ik oefen een enorme aantrekkingskracht uit op één specifiek soort mensen: mensen van wie de favoriete contactfrequentie eens in het kwartaal is. Mensen van wie de love... Lees meer

Nwe Tijd x Hard//hoofd: Maandagavond – De uitnodiging

Podcast: Maandagavond – De uitnodiging

Deze Maandagavond liep iets anders dan gepland. Of beter gezegd: precies zoals gepland, althans voor iedereen behalve Suzanne Grotenhuis. Met Freek Vielen, Ellis Meeusen en Johannes Lievens, die in de tweede aflevering van dit Maandagavond-seizoen stilstaan bij momenten die je anders aan je voorbij zou laten gaan. Lees meer

Bestel ‘Ik wil, wil jij ook?’ - briefwisseling over seksueel consent 1

Bestel ‘Ik wil, wil jij ook?’ - briefwisseling over seksueel consent

Bestel onze bundel 'Ik wil, wil jij ook?' een briefwisseling over seksueel consent Lees meer

Vrijheid

Vrijheid

Liggend onder de auto van de buren overdenkt een man de relatie tot zijn familie, de gevolgen van zijn gedrag en de reactie van omstanders. Eva Gabriela schreef een kwetsbaar verhaal waarin de dreiging en het ongemak constant voelbaar zijn, en waarin de pleger van huiselijk geweld de hoofdpersoon is. Lees meer

Anders voel ik me zo oud 1

Anders voel ik me zo oud

In dit essay analyseert Loulou Drinkwaard de tegenstrijdige etiquetten die haar zijn geleerd of opgelegd: ‘Tussen u en jou in, zweef ik. De waarden van mijn vader in mijn ene hand en de waarheid van mijn moeder in mijn andere. Mijn oma deelt de kennis van ons moederland en ‘De Nederlander’ bepaalt wat hoort. Ondertussen vond ik een alternatief. Zullen wij elkaar vousvoyeren?’ Lees meer

:De herhaling van de zombie-apocalyps: Op zoek naar een alternatieve dystopie

De herhaling van de zombie-apocalyps: Op zoek naar een alternatieve dystopie

De zombie is een popcultuuricoon. En niet alleen tijdens Halloween! Series als The Walking Dead en The Last of Us volgen de gebaande zombiepaden. Volgens Anne Ballon hebben zombies méér narratief potentieel. In vernieuwende verhalen wordt onderzocht 'hoe wij als halfbewusten de wereld beleven, hoe we opgaan in systemen die we niet hebben gekozen, hoe we verlangen en met verlies omgaan.' Lees meer

Kleding gaat als warme broodjes over de toonbank, maar dat mag wel wat letterlijker

Kleding gaat als warme broodjes over de toonbank, maar dat mag wel wat letterlijker

We weten precies wat er in ons eten zit, maar wat dragen we eigenlijk op onze huid? Net als jij, verlangt Loïs Blank ook naar meer transparantie van de kledingindustrie. Zou die wens dan toch in vervulling kunnen komen? Lees meer

Twee dagen

Twee dagen

Rocher Koendjbiharie belicht de verschillende paden die we tijdens de aankomende verkiezingen in kunnen slaan. Kiest Nederland opnieuw voor rechts, en strompelen we verder richting democratisch en moreel verval? Of kiest Nederland toch voor een samenleving waarin we omkijken naar elkaar? 'Alleen fascisten zien antifascisme als een bedreiging.' Lees meer

Vergeten vrouwen 1

Vergeten vrouwen

In dit essay schrijft Anne Louïse van den Dool over vrouwelijke kunstenaars die meer dan ooit in de schijnwerpers staan. Niet alleen hedendaagse makers, maar ook opvallend veel vrouwen die rond 1900 actief waren in de kunstwereld trekken veel aandacht. Met solotentoonstellingen over Suze Robertson, Coba Ritsema en Jo Koster laten musea zien waarom juist deze kunstenaars alsnog een plek in de canon verdienen. Lees meer

De verdwenen kosmonaut

De verdwenen kosmonaut

Duizenden kilometers van de kosmonaut vandaan zit Igor, uitkijkend over de stad, terwijl hij luistert naar de ruis op de tv, naar de beukende eurodance plaat die nog naklinkt in zijn oren en naar een stem die hem probeert te overtuigen terug te komen. In De verdwenen kosmonaut van Thijs van der Heijden raakt een... Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe schrijvers en kunstenaars. We zijn al vijftien (!) jaar gratis toegankelijk en advertentievrij. Zo’n vrije ruimte is harder nodig dan ooit. Steun de makers van de toekomst; sluit je vóór 1 januari aan als kunstverzamelaar en ontvang in januari je eerste kunstwerk!

Word kunstverzamelaar