Vakantiekiekjes en fotografie hebben niets met elkaar te maken. Toch kopen veel mensen de meest geavanceerde apparatuur om hun reisverslag, in essentie oersaai, nu ook in beeld vast te kunnen leggen. Dit resulteert vaak in een oneindige reeks aan visueel oninteressante foto’s, ongeacht het soort vakantie: van grazende zebra’s en stoffige jeeps, tot campingtaferelen en kanotochten, en van tafels vol kettingen in donkere bazaars, tot oom Kees met een ijsje voor de Eiffeltoren. Nee, het is bepaald geen voordeel dat de digitale camera onbeperkt beelden in de camera op kan slaan. Dit gaat niet alleen ten koste van de thuisblijver, maar ook van de reiservaring zelf en hier is het me eigenlijk om te doen: klik die vakantiekiekjes met een wegwerpcamera.
Net als de digitale camera kent de wegwerpcamera geen gepulk met fotorolletjes. Laatstgenoemde heeft wel een rolletje en dus een beperkt aantal fotografische opnamen. Het maken van een foto wordt tot een sensatie, omdat de reiziger steeds maar één kans heeft om een goede foto te maken, en dan ook nog de twijfel of deze gelukt is of niet. Een wegwerpcamera heeft immers geen schermpje, alleen een drukknop, een kijkgaatje en soms een flits. Nu ben ik vóór technologische vernieuwing, mits hier ook enige vooruitgang mee geboekt wordt. Het digitale gemak gaat ten koste van de belevingswereld van mensen. Vakantiegangers ervaren de vreemde omgeving minder, omdat zij (a) bezig zijn het resultaat van de door hen geschoten foto op een klein beeldscherm te controleren en (b) maar wat achteloos in de rondte klikken. Omdat het moment van het daadwerkelijke klikken met een wegwerp wordt uitgerekt – misschien schuift er net een wolk voor de zon en moet de fotograaf wachten tot de belichting optimaal is – wordt de ervaring geïntensifieerd. Men wordt zich bewust van de vreemde omgeving om hem of haar heen. Niks luie zoomknop, men lóópt naar het object toe of zet een stapje achteruit.
Geen wegwerpmomenten meer, alleen een wegwerpcamera. Het rolletje wordt door de HEMA binnen een uur eruit gepulkt en ontwikkeld, terwijl jij wacht en vette kaasbroodjes eet, met een slokje post mix cola. De thuisblijver ontkomt helaas niet aan het reisverslag met bijbehorend fotoalbum, maar dit keer is er in ieder geval sprake van een natuurlijke selectie van beeldmateriaal én kunnen er vette vingerafdrukken achtergelaten worden op andermans bountystranden.
