Asset 14

They know too much dirt

In een korte serie verwondert Ron zich over het gezelschap dat hij op zijn vriendenpagina aantreft. Deze keer: een selfie van drie vriendinnen.

Zondag in de UB. Lege werkbanken. Twee studenten iets verderop, in slaap sukkelend boven wettenbundels. Voor me een scherm volgeplempt met halfslachtige zinnen, bestaande uit woorden die overbodig of ronduit onjuist zijn. Als ik er naar staar zie ik alinea’s, door de enter die ik her en der aanbracht voor mijn eigen gemoedsrust. Onderaan in kleine lettertjes prijkt een bronnenapparaat met notities als @OPZOEKEN, @BRON?, @KLOPT DIT WEL? Ik wil mijn vuist rood slaan op het witte blad, schreeuwen tot ik schor ben, chocolade eten. Ik wil huilen, gewoon heel hard huilen.

Verman je. Doe iets nuttigs. Open je browser. Facebook. Ja, Facebook! Ik scroll. Ik scroll terug. Mijn blik gevangen door een selfie van drie lachende meisjes. De tekst die er boven staat: I think we will have to be friends forever. They know too much dirt…

Ik hoor ze schaterlachen. Charl Delemarre en Kensington schallend uit de laptop. Een veld van broodkruimels op het aanrecht. Twee meisjes van begin twintig op de bank, de derde verschanst in een versleten stoel. De ernst, als Annelies vertelt over die keer met twee jongens van dat leuke Olof-dispuut. Het opengesperde paar ogen, het wachten met knipperen tot na de reactie die komen zal. Fleur die enthousiast Neeeee uitroept en opbiecht dat zij zelf, als ze heel eerlijk is, alwéér voor het bijltje is gegaan toen haar ex weer eens op de stoep stond.

Het stilzwijgen van Carlijn. Verwachtingsvolle blikken vanuit de stoel. Vurige dagdromen over ranzige avonturen, desnoods met de eenzame jongen die ze Wodka Lime zijn gaan noemen, de loner uit de kroeg. Met een dildo erbij, of een worst uit het koelvak zo nodig. Iets, wat dan ook, om het totale gebrek aan rauwe ervaringen te compenseren – materiaal om heldenverhalen uit te smeden.

Illustratie: Josse Blase.

Zwieberende aangeschoten lichamen die zich keurig op een rijtje weten te schikken voor de onontbeerlijke selfie. Alle opgespaarde charme ingezet voor dit sinds binnenkomst verwachte moment. Glimlachende bekjes op het scherm, gevolgd door een tekst die er echt bij moet. Het uploaden naar Facebook, in de zekerheid dat het veelzeggend is, of althans grappig, leuk, gezellig (!). Waarschijnlijk een combinatie van het allemaal. Stel je voor, de overvloed aan likes die dit gaat opleveren.

In de verlenging de gedachtes in de rij voor de kassa, de dag erna. De oude heks die plots voor Annelies uitschiet naar de kassa die net geopend is, terwijl ze al een rij gekozen had, en daar dus gewoon had moeten blijven staan. Hangjongeren een plaag? Niets vergeleken met bejaarden in de supermarkt. Bonnetjes controleren, vragen of de bonus er wel afgehaald is, geld terugvragen, artikelen terugbrengen, papieren door de caissière laten invullen waar ze tien minuten mee bezig is, centen op de grond laten vallen, pincode vergeten, eeuwig gezeur...

Ze lacht, als ze denkt aan het berichtje van Jonathan vannacht – toen de meiden al naar huis waren. Had ze daar wel op in moeten gaan? Ze maakt het hem wel erg makkelijk. Had ze niet soms – hoofdschuddend: Ach, het was toch leuk? Pluk de dag – als ik het niet doe, doet een ander het wel.

In de rij voor de kassa voelt ze haar kontzak trillen. Ze bukt, zet het zware mandje neer; haar broek glijdt van haar billen. Net iets te ver. Snel grijpt ze haar leven uit haar zak. Het scherm is al aan, het lijstje notificaties van de laatste tien minuten vraagt om actie. Blauw: twee nieuwe likes, één reactie. Groen:

20.25u. Jonathan: ‘Heey. Morgen dus film bij mij?’
20.28u. Bram: ‘Ben er om 9 ;)’
20.28u. Bram: ‘xx’

Een opgewekte glimlach danst boven haar kin. Snel nog even douchen.

Ron Vaessen (1987) schrijft aan zijn debuutnovelle en is redacteur bij het Tilburgs universiteitsblad Univers.

Mail

Josse Blase is een illustrator, afgestudeerd aan de Hogeschool van Kunsten in Utrecht. Zijn stijl kenmerkt zich in humor, kleur, speelsheid en een groot gevoel voor detail.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer