Asset 14

Straatliedjes

Gedichten Alara Adilow (titel volgt) 2

Gedichten Alara Adilow (titel volgt)  

De kamer deint in mij

Ik lig tegen de borst van een oude visser en streel zijn ballen.
De zee is in de gewrichten van de visser gegroeid,
zijn botten moeten koraal zijn.
Soms is de zee zo stil, zo glad
dat de hemel van haar lijkt te zijn maar het is illusie.
De zee is een graf.
De pijn van de zee is schitterend en eindeloos.
De weerspiegelingen van haar wonden zijn verblindend.
Mijn navel biedt de visser hoop.
In mijn navel vindt hij een stukje van zichzelf terug.
Je hoeft maar een beetje van jezelf te missen om uit elkaar te vallen.
De golven gisten langs de kliffen. Het is heet en we zweten.
De jasmijnstruik die langs het raam groeit bloeit.
Ik heb modder aan mijn voeten
omdat ik blootsvoets in de tuin heb gedanst.
Mijn adem is rode wijn.

Nabij hoor je de zee ruizen en ik wil hem bezitten.
Ik moet hem bezitten en de reizen in zijn ogen.
De wind port zijn arm door het raam, zijn lamme hand streelt onze lichamen.
We lijken gebonden aan elkaar maar het hart in de kamer is niet meer dan een idee.
Roodbaarsschubben plakken aan zijn schouders.
Zijn vingers nog vuil van de roodbaarzen die hij vanmiddag heeft schoongemaakt.
In de tuin staat een emmer met viskoppen
waar hij de sinaasappelboom mee zal bemesten.
Hij houdt mijn billen vast.
De stroming trekt aan een boei in de verte.
Mijn huid liegt
tegen de jaren die hem veranderd hebben.
Hij drukt zijn lippen tegen mijn wenkbrauwen.
Verander in een hangklok, een anemoon, ekster, een ree.
Daarna een panter, een zeester.

 

Gedichten Alara Adilow (titel volgt) 2

Overweeghuis

Ik las Simone de Beauvoir, De tweede sekse
Ik mocht niet werken terwijl ik in het overweeghuis zat.
Ze vroegen of ik wou stoppen ik zei, ‘ja maar
wat moet ik anders, hoe moet ik anders.’

We woonden met vijf vrouwen.
L was de agressiefste.
L wil in witte wolken haar eigen god maken
en overheersen maar de witte wolken en haar lichaam
hebben een pact gesloten tegen haar.
De witte wolken liegen als verlangen.
Ze reciteert een gebroken gebed,
ze heeft een gelaat dat het in de steek gelaten zijn.

Steek als in iets scherps.
Iets scherps als in iets dat verdeelt.
Iets dat verdeelt in iets dat afscheidt,
als in afzonderen, isoleren
als in niet asociaal, onmenselijk.

T luisterde naar Tupac
terwijl ik aan het lezen was
‘mama is maar een jong meisje, alleen’
T heeft twee jaar vastgezeten.
T heeft een draak op haar heup die het zonlicht kan verzwelgen.
T rookt een joint in de tuin.

Alle anderen in mij zijn voor altijd verweven
met de anderen in het huis, nieuwe anderen rezen in mij op
uit aanrakingen met de anderen in het huis.

Het overweeghuis is symbool voor
tegengewicht, evenwicht, of gewoon gewicht
Of balans. Of overwegen, zoals in weerspiegelen
Kan het anders, is er een andere manier

Een huis is metonymie voor iets dat deel van jou, iets dat omarmt
overdekt, vasthoudt, afdekt, verwarmt, een huis staat voor een plaats waar je welkom bent.
Iets dat de wraak van de nacht buiten houdt.
Iets waar je naar terugkeert na een lange reis.
Het overweeghuis is in feite een tijdelijke locatie
Een transitie. Het overweeghuis is iets als een bootje naar een ander leven toe.
Een leven zo ver weg dat het niet te zien en als je het kan zien
Lijkt het soms op een mug, soms op een gat van zo verre afstand.

 

Gedichten Alara Adilow (titel volgt) 1

Droomlied

De zee ver achter mij lacht bar en leeg
in zijn verslagen. Een reusachtige meeuw verslindt
manisch een frietje dat op het asfalt ligt.
Nieuwsgierig daalt een tweede meeuw dichtbij hem neer
terwijl de elzen razen in de wind.
De elzenbladeren zijn bespat met ‘t rode licht
dat uit het stoplicht vonkt naast de steeg.
Ik zie mijn vader bij het vuilnis staan.
Vrolijk zingend over zijn vader terwijl hij
verward een warrig ritme klapt. Ik vlucht
weg langs gezichten die door mist heen gaan.
Weg vluchtend volgt mijn dolle vader mij.
Mijn vader schrijnt verstompt mijn naam. Ik vlucht. Ik vlucht
vergeefs. Een tal van stemmen rafelen uiteen,
in mij en achter mij en om mij heen.
De duizend stemmen spetteren. Ik vlucht. Ik vlucht
vergeefs. Mijn vader houdt mij ijlend klem.
Zijn spuug bespat mijn nieuwe jas en ik word hem.
Reusachtige meeuwen snijden door de lucht.

 

 

 

 

Mail

Alara Adilow (1988) is dichter en auteur van Somalische afkomst. Ze studeert deeltijd Rechtsgeleerdheid aan de Open Universiteit en volgt de schrijfopleiding aan de Schrijversvakschool Amsterdam met studierichting proza. Ze publiceerde o.a. poëzie in DW B, De Gids, De Revisor en Tirade. Haar debuutbundel Mythen en stoplichten verscheen in 2022 bij Prometheus.

Fatiha Alouati is een mixed media illustrator gevestigd in Rotterdam. Ze houdt haar ogen open voor alles wat mystiek, kleurrijk en funky is. Door deze elementen intuïtief in haar werk te integreren, blijft haar kunst speels en verfrissend.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

 1

Een luik naar het verleden

De opa van Emma Stomp vertrok vanuit Curaçao naar Nederland. In haar gedichten observeert ze het gemis dat dat met zich meebrengt. 'Koop een wollen muts tegen de regen en kou, bid tweemaal daags voor je examens, denk aan thuis maar niet te veel, weet dat alles uiteindelijk is voorbestemd.' Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer