Zoely
de eerste persoon wachtte in negentien tinten rood
het vertrek van de Ark vol voorgekauwde mannetjesdieren af
de eerste persoon pulkte puistjes, positioneerde koortsdromen alvast
in de lucht tussen drie muren en een toiletdeur
ordende ettertexturen van hard naar babyzusjeszacht
de eerste persoon wachtte die schooldag tot de vacuüms binnenin
eindelijk aan het krijsen sloegen, na een weerbarstige geboorte zichzelf buitenplooiend
de wachtruimte bleef crèmekleurig, je zou er bijna een geboortekaartje voor scheuren,
een doopmeter zich uitschrijven
in een briefje naar de eerste persoon onder de deur geschoven:
blijf niet neerzitten,
begeleid een olifant over de Venusheuvel en een kudde schaamtes
(tenzij je iemand bent die zichzelf overplooit als niemand kijkt)
iedereen stal toiletpapier in het voorgeborchte, daarom waren ze flinterdun en
bloedde je erdoorheen als 180 graden broosheid, als 360 dagen woordeloos
Microgynon
de tweede persoon wist soms niet waar neer te liggen
voelde etterende normaliseringsontwenningsverschijnselen
in ooghoeken zitten zoals een vliegje maar het was nog niet
broeierig genoeg, vleugels waren uitgeslagen, terug hakkelende lettergrepen
de tweede persoon voelde zich smetteloos, wist niet
in welke hoek nog een donderwolk te mogen nakrijsen
de tweede persoon wachtte maar veranderde evenzeer
als zoemgeluiden voor de eerste slaap, aan de kassa in de supermarkt
zocht de tweede grijs haar dat deed denken aan de zweetband
van een tenniskampliefje, voelde zich neergeslagen
de kassierster gaf een gratis zakje met gratis lucht voor wanneer ademruimte
binnenstebuiten, de tweede vroeg haar naam –
dacht dat het Tampon was vond enkel Marion op Facebook
zag dat ze oorbellen maaktte in de vorm van fruitvliegjes, geloofde niet meer
in vleugels en ander verstikkingsgevaar
Lovette
de derde personen zochten nog vleugels
en terwijl ze vielen bloedden de derde personen in meerdere lijven uit de neus
de dokters dachten dat de spellingsfouten in hun hoofd zaten
uit oren, ogen, openingen stroomden hun voorschriften eruit,
binnenstebuitengeplooid en
waar ligt het dan, die gladde huid die de schoolarts beloofde als ze twintig,
en vanwaar die kreuken in hun denken?
de derden droomden dat ze vroegere vogels gingen spotten,
tot de moerassen rood kleurden, zakten weg
in de gedachte uitgevlogen te mogen zijn
(en vink een ongepast tussendoortje af:
- -cassis en verboden vruchten + rode wijn al om 15u37
- -candidiasis + nervositeit (smaakt mogelijks zuur))
Minulet
de vierde verloor tussentijds hun binnenkant
( )
het is zoals die advocaat die zijn kind donderdag een infectie noemde
omdat het kind rozen plukte, in de volgorde van weerbarstigheid blaadjes pulkte,
donderdagen vallen minder te verdedigen dan vrijdagen,
het einde ruikt naar paardenbloemen,
de vierde dag rook naar je kinderbeddengoed van Disney,
maar dan scherper, doordringender, zoals een stemmingswissel zonder volgorde
een laatste blaadje valt en hen struikelt over alles wat met amputatie te maken heeft
hen draagt rozen terug de struik in ontwortelt hun vader
Cerazette
ook wel: de vijfde persoon, vijfde valbeweging, vijfde -
wat valt er nog te krijsen dat klinkt zoals het krijtje op het schoolbord,
een wanhoopskreet verpakt tot steriliteit?
als de vijfde persoon denkt aan libido is het Aldispaarvarkenroze, er zitten
geen plooien in, de vijfde wast het af met de hand uit angst voor kalkplekken
en toch valt het, vervelt het tot stiltes op de koude tegelvloer
zaterdagavond is vaak een gewichtstoename waarin al het opgekropte die week
zijn doorzakkingsmoment toch maar weer uitstelt,
het veroorzaakt lekjes en opgeklopte dromen over bloedsporen door de schoolgang
de modejournalisten zouden staren,
de fotografen kaatsen witte flitsen, rode woorden
Seasonique
ook wel: nu bloed ik zelf in intermezzo’s, mijn schaduw doet me denken
aan de stoel met kleren ’s nachts wanneer ik droomde in een kinderbed
over borsten die blijven groeien
tot je huis ermee wegvliegt, tot ik elke zwijgplicht opblaas
(ik was al één derde grootmoedertepel, vier zesden uitgezogen)
ik vraag een man op de bus om van stem te wisselen,
hij belde met een telecomoperator over je onder de breukstreep bevinden
klonk alsof hij vol doorns zat en zei daarmee alles wat ik dacht
wanneer ik bloedde door een witte broek en mijn schaduw
op een verwelkte roos begon te lijken,
Is it normal to have a period, nausea, vomiting and breast tenderness/youtube/com?
Trinordiol
de zevende dag is een doorbraakbloeding,
maar niemand weet of die aan zichzelf is te danken of
of het een maandelijkse schuld is in schoolverband, daar ruikt het nog steeds
naar een combinatiepil van muf beddengoed
en Leerkrachten Frans met Rozenparfum alle vlekken uitwissend kruisjes zettend
met krijt op de koude tegelvloer, niemand wist hoe die dag door te nemen
Ka(a)te Dejonckheere (2000) studeert Kunstwetenschappen aan UGent. Naast poëzie schrijft ze ook proza- en theaterteksten en zoekt naar grensoverschrijdingen tussen poëzie en het dagelijkse leven.
Leoniek Zuidhof (1997) is student illustratie aan Academie Minerva in Groningen. Ze maakt strakke, speelse en heldere tekeningen, waar vaak een verwijzing naar de oude ambachten in te herkennen is.
