Een klein rappertje doet Niels nog eens nadenken over zijn muzikale carrière. " /> Een klein rappertje doet Niels nog eens nadenken over zijn muzikale carrière. " />
Asset 14

Spreek met twee woorden en eet met twee stokjes

-Niels reist verkleed als backpacker over de wereld. Voor hard//hoofd houdt hij een wat wazig dagboek bij. Dit is deel 10 van zijn verslag, het vervolg op "Vruchten van verbanning".-

Het is een indrukwekkend optreden van mijn favoriete rapper. Ik luister al twee jaar naar bijna niets anders. Soms zet ik een een innemend countrybandje op, of rararara-muziek, zoals Sun Ra, Sa-Ra, Afu-Ra, Rah Digga en Ta’Raach, namen waarvan mijn vrienden denken dat ze helemaal niet bestaan. Nu bedenk ik inderdaad graag namen van artiesten die helemaal niet bestaan zodat mijn vrienden zich onwetend over muziek voelen. Maar over mijn rararara-muziek maak ik liever geen grappen. De namen die ik bedenk zijn vaak van vergeten funkbandjes, zoals ‘Ruby and the Rublettes’, ‘Big Dipper Pete and The Rocky Road Disciples’, ‘Kaka-Phonic’, ‘Quality Streak’ of ‘Stop-Motion Orchestra’ (El-Ninho Tunes). Zoals DJ’s vroeger hun platen afplakten, verander ik artiestennamen in iTunes, zodat niemand er vandoor kan gaan met de nummers die ik hoogst persoonlijk heb gevonden.

Het is een iel rappertje. Hij loopt freestylend door de zaal met de microfoon in zijn hand en een bomberjack als een cape over zijn schouders gedrapeerd. Soms legt hij zijn hand op iemands schouders, maar hij is zo klein dat hij zelfs bij de Japanners een beetje op zijn tenen moet staan. Tussen het rappen door speelt hij melodieën van The Beatles op een theremin. Ik heb gehoord dat hij dat ook kan op de kazoo. Zijn albumhoezen maakt hij zelf, met collage maar zonder photoshop. De Japanners zijn, net als ik, uitzinnig. Het schept een band, mijn eerste band met de Japanners. Ik heb een glas bier in elke hand zodat ik op hem kan toasten, elke keer als we onze handen in de lucht moeten doen.

Na het optreden gaan we samen gestoomde oesters en schelpen eten in een Chinees restaurant. Ik vraag hem of hij Topor kent en hij zegt verveeld dat hij Topor wel kent. Alsof er elke dag iemand aan hem vraagt of hij Topor kent. Het is het eerste wat ik vraag aan mijn hiphopheld. Ik had me voorgenomen om dat te vragen, ik had erover nagedacht en me voorgesteld dat hij verrast zou reageren: ‘Jaaa, Topor, wat leuk dat je dat vraagt, wat een originele jongen moet jij zijn, zo wil ik dat mijn fans zijn, laten we vrienden worden!’. Maar hij draait zich vooral om naar mijn vriendinnetje en stelt haar vragen over Japan die ik niet begrijp. Hij houdt van Japan en is er vaker geweest dan ik. Dat is niet moeilijk, want dit is mijn eerste keer in Japan. Ik stort me op de oesters die hij niet aanraakt omdat hij joods blijkt te zijn terwijl ik stilletjes mijn held vervloek, want hij versiert het vriendinnetje van zijn grootste fan.

Ik realiseer me opeens dat muziek niet meer zo belangrijk voor me is, want anders word ik nooit volwassen. Ik wil blijven dromen, dromen kan altijd, maar vluchten kan niet meer. Het is een cliché, maar ik vlucht in de muziek die ik maak. Muziek is vluchten geworden sinds de vrouwen in mijn bestaan teleurgestelde blikken uitwisselen als ik het heb over het zoveelste optreden dat louter betaald wordt in ‘exposure’. Ik plak er dan nog korzelig aan vast: ‘ja, er komen belangrijke mensen op af, mensen met invloed!’, maar ook ik geloof mijn eigen woorden niet meer, er rollen pingpongballen van hout uit mijn mond. Misschien maken ze het op een dag uit en dan schrijf ik beteuterd in mijn kleine boekje: ‘ik vertel over mijn laatste beat, en je bent er niet’. De wereld draait door, maar ik sta stil. Behalve als ik mij uitvoerig wentel in zelfmedelijden.

Het feit dat de mannen in mijn bestaan geen veelbetekenende blikken uitwisselen, heeft er misschien meer mee te maken dat a: er niet zoveel mannen in mijn bestaan zijn en b: de mannen in mijn bestaan allemaal muziek maken of muziek zouden willen maken, maar in plaats daarvan op een bank zitten, naar reclames kijken en zeggen dat ze ook reclames zouden kunnen maken als ze niet op die bank zouden zitten. Ze maken geen reclames omdat ze naar reclames kijken, daar komt het op neer. Ergens siert dat wel: je eigen creativiteit opofferen ten behoeve van het gebrek aan creativiteit van de ander.

Voornemen: vanaf nu koop ik alleen nog indrukwekkende groente, spreek met twee woorden en eet met twee stokjes. En op tijd naar bed, eindelijk eens op tijd naar bed. Misschien ben ik klaar om terug naar het westen te gaan.

Ik kijk naar mijn vriendinnetje. Mijn hiphopheld praat op haar in, maar heeft geen schijn van kans. Hij heeft het mis, ze dweept helemaal niet met Japan. Ze dweept, net als ik, vooral met het eten. In zijn nummers rapt hij over Japanse animaties die ik nog niet ken en Japanse draken. Hij denkt waarschijnlijk dat ze een Japanse draak is. Ik weet wel beter, ze is geen draak, maar meer iemand naar wie later een speelgoedmerk vernoemd zal worden, ze heeft een tatoeage van een mannetje met een doos over zijn hoofd tussen haar schouderbladen. Als ik ooit leer kiezen, dan neem ik ook tatoeages.

Mail

Niels Gerson Lohman

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Een ode aan de pornofilm 2

Een ode aan de pornofilm: Het Porn Film Festival Amsterdam

Porno is meer dan wat Pornhub en andere grote platforms ons voorschotelen. Het Porn Film Festival Amsterdam laat deze donderdag tot en met zondag zien, dat porno kwetsbaarder, artistieker en vrijer is dan velen verwachten. Emma Zuiderveen spreekt met organisatoren Erik ter Veld en Franka Bauwens. Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Auto Draft 2

'Kunnen we vrienden zijn?': over een noodzakelijk veranderende mens-natuur relatie

Wanneer Jop Koopman afreist naar Lombok om de Indonesische visie op mens-natuurrelatie beter te begrijpen, gaat hij op pad met een lokale mysticus. In dit essay onderzoekt hij hoe we de verhouding mens-natuur opnieuw kunnen vormgeven; wat de agency is van onze omgeving, en waarom we vrienden moeten worden met alles rondom ons. Lees meer

 1

De zee

Mariska Kleinhoonte van Os schrijft met groot mededogen en rauwe eerlijkheid over degenen die tussen de mazen van het net en de mazen van de wet vallen, in de verhalenbundel 'Tussen de mazen' die op 14 februari verschijnt. Op onze site lees je alvast een voorpublicatie. Lees meer

De rattenkoning

De rattenkoning

Een schoolreis naar Praag klinkt als een feestelijke afsluiting van de middelbare school: slapeloze busritten, sigaretten in de schaduw van kasteelparken en stiekeme plannen om absint te drinken in hotelkamers. Maar in dit verhaal van Nick De Weerdt eindigt de reis voor een onafscheidelijke vriendinnengroep met een onverwachte confrontatie: de rattenkoning. Lees meer

Stil protest

Stil protest

Nadeche Remst laat zien hoe slaap, verdriet en dissociatie meer zijn dan persoonlijke reacties: ze worden een vorm van stil verzet tegen een wereld die kwetsbaarheid buitensluit. Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Hoe lang blijf je een vluchteling?

Hoe lang blijf je een vluchteling?

'Wat' ben je als je ergens niet thuishoort, maar ook niet terug kan naar je geboorteland? Ivana Kalaš onderzoekt het label 'vluchteling'. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Even zweven de levende wezens

Even zweven de levende wezens

Voor Hard//hoofd dicht Pim te Bokkel over de verschillende facetten van water: de kalmte en geborgenheid ervan, of juist de dreigende weidsheid. Dit is een voorpublicatie uit de bundel 'Even zweven de levende wezens' die op 16 januari bij uitgeverij Wereldbibliotheek verschijnt. Lees meer

Een echte vis

Een echte vis

In dit verhaal van Maartje Franken dreigt er meer dan alleen een storm. Kinderen gaan op zomervakantie in de regen, ontdekken een verzonken stad en proberen te documenteren zoals Bear Grylls. Lees meer

:Oproep: Hard//hoofd Biechtlijn

Oproep: bel de Hard//hoofd Biechtlijn

Op zoek naar een luisterend oor? Bel de Hard//hoofd Biechtlijn op 06 16 85 74 57 en word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier om de collectieve audiobiecht te beluisteren. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lichamen en monden

Lichamen en monden

Hoelang blijf je toekijken? Wanneer dondert alles in elkaar? Waar zit de zwakke plek van passiviteit? Pieter van de Walle neemt je in dit kortverhaal mee als apathische visverzorger in een Berlijns aquarium. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine! 1

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine!

Welk verlangen kenmerkt jouw leven en waar snak jij naar? Stuur voor 16 februari 2025 je pitch in en voed ons met jouw ideeën over (beeld)verhalen, essays, poëzie en kunstkritiek voor het magazine ‘Honger’. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine!

Illustreer jij de volgende cover van het Hard//hoofd Magazine?

Voor ‘Honger’, het najaarsnummer van 2025 van Hard//hoofd, zijn we op zoek naar illustrator die de cover van ons magazine wil maken. Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

De Groep

De Groep

'Ik ben Jane en Kevin is een lul die te veel ruimte inneemt.' Amal Akbour schreef een verhaal over Jane, een narcistische jonge vrouw die voor het eerst deelneemt aan groepstherapie. Dit is een voorpublicatie van het verhaal dat Amal schreef als onderdeel van het Veerhuis Talentenprogramma. Lees meer

Gebeden van keramiek - Nieuw werk voor kunstverzamelaars! 1

Gebeden van keramiek - Nieuw werk voor kunstverzamelaars!

Als dank voor hun steun, ontvangen onze ruim 1.700 kunstverzamelaars in januari een prachtig werk van beeldend kunstenaar Dakota Magdalena Mokhammad. Om welk werk het precies gaat blijft een verrassing, maar in gesprek met onze chef Kunst Jorne Vriens licht Dakota een tipje van de sluier op. Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer