Gedurende het priemjaar 2011 maakt audiokunstenaar Harold Schellinx een geluidskiekje van tien seconden. Elke dag van de week, op steeds wisselende uren. Of hij nou in Amsterdam of in Parijs is, in Brussel of in Kyoto, in Brooklyn of in Wiesengrund. Iedere zondag hoor je op hard//hoofd de zeven geluidsprentjes van de week daarvoor, aaneengeregen tot een stukje van 70 seconden: de tijd die het ook ongeveer zal kosten om het bijhorende tekstje te lezen.
Op precies hetzelfde moment maakt fotograaf Pieter van Wynsberge ergens een foto...
Foto: Pieter van Wynsberge
Amsterdam, 05/11/11, 17.02u
SEVENTY SECONDS [ 44 / 52 ]
In Rome waren tijdens een eerdere bezuinigingsronde, jaren geleden, alle rattenvangers ontslagen. Al snel krioelden er miljoenen ratten door de straten. Je struikelde er over. Op de foto zie je hoe ik op de Corso Vittorio Emmanuele de rechterarm voor mijn ogen sla. Dat gebaar zou je kunnen uitleggen als deemoed, als een teken van berouw, van onderschikking. Vooral rechters stellen zoiets op prijs, dus het was mooi meegenomen, hoewel ik in werkelijkheid dacht aan een ruitenwisser, 's avonds in de regen op een lege snelweg, ergens in België. Ik volgde die gedachte en kwam via ruit en wisser samen uit op de veeg, als metafoor van, zeg, het leven. Na dat eerste gebaar (het voor de ogen slaan) was er dan ook meteen een tweede slag van mijn arm, weer weg van de ogen, als was het die veeg.
Maar toen was de foto al geschoten.
We hadden een fijne kamer in Hotel del Torre Argentina, waar ik eerder die ochtend, samen met de stoer grijnzende cowboy op de reusachtige billboard aan de gevel van het gebouw aan de overkant, met de handen onder het hoofd gevouwen heel lang had liggen kijken naar de billen van Bernadette, die staande voor de spiegel haar haren deed.
Zelfwerkzaamheid, dus, als heilzaam werkend geneesmiddel tegen baldadigheid: het zelf vervaardigen van vogels en voederkastjes, waarna deze zelf worden geplaatst en onderhouden.
29 oktober-4 november 2011
Vannes-sur-Cosson (2), Vincennes (3), Amsterdam (2)
