Gedurende het priemjaar 2011 maakt audiokunstenaar Harold Schellinx een geluidskiekje van tien seconden. Elke dag van de week, op steeds wisselende uren. Of hij nou in Amsterdam of in Parijs is, in Brussel of in Kyoto, in Brooklyn of in Wiesengrund. Iedere zondag hoor je op hard//hoofd de zeven geluidsprentjes van de week daarvoor, aaneengeregen tot een stukje van 70 seconden: de tijd die het ook ongeveer zal kosten om het bijhorende tekstje te lezen.
Op precies hetzelfde moment maakt fotograaf Pieter van Wynsberge ergens een foto...
Beeld: Pieter van Wynsberge
Amsterdam, 08/06/11, 21.11u.
SEVENTY SECONDS [ 23 / 52 ]
In de vroege sneltrein naar Utrecht en verder zat een mooi blond meisje tegenover mij te telefoneren. Terwijl ik aan rotganzen dacht, zei zij tegen iemand, ergens, dat ze gisterennacht bij het pissen heel erg moest kotsen, maar dat met enkel bier en water kots eigenlijk nergens naar smaakte.
Rotganzen!
Het was erg druk. Een keurige dame met een laptoptas kwam al voor de derde keer langs, op zoek naar een zitplaats.
"Is deze nog vrij?" vroeg ze aan een heer, die met beide handen een klein keffend kreng van een hondje op een uitgevouwen vaatdoek op zijn schoot drukte.
De man keek niet op of om. Hij bromde van ‘neen’.
‘Maar er zit toch niemand?’ drong de dame aan.
‘Er staat een tas! Dat zie je toch,’ zei de man.
‘Maar ik ben een mens,’ riep de dame verontwaardigd. ‘En een mens gaat toch zeker voor een tas, meneer!?’
De man keek even opzij, weg van de rug van het hondje. Hij wuifde met een hand in de richting van het halletje.
"Mijn vrouw zit hier," verduidelijkte hij.
...
In een weiland even voorbij Houten stak een dood schaap vier poten stijf omhoog, recht naar de hemel toe. Alsof het omgekeerd ook daar de wereld was.
De man en zijn hondje stapten uit op Utrecht Centraal.
Samen, alleen.
4 – 10 juni 2011
Vincennes (3), Parijs, Vincennes, Haarlem, Amsterdam
