In "Seventy Seconds" maakt audiokunstenaar Harold Schellinx gedurende het priemjaar 2011 een audiocollage van elke week. Het bevat 10 seconden geluid voor elke dag: opgenomen met een digitaal recordertje, op cyclisch door de maand verschuivende uren, steeds daar waar Harold op een bepaalde dag op de gegeven tijd is. Iedere zondag hoor je op hard//hoofd de zeven geluidsfragmenten van de week daarvoor, aaneengeregen tot een stukje van 70 seconden: de tijd die het ook ongeveer zal kosten om het bijhorende tekstje te lezen. Vandaag week 1.
SEVENTY SECONDS [1/52]
Op de avond van Driekoningen in een woest hobbelende bus onderweg van Koog terug naar huis, merk ik dat er linksboven in mijn mond een tandje loszit. Met opgetrokken bovenlip tuur ik in de spiegelende busruit.
Wat is er nou weer loos? Het is een snijtand en hij wiebelt vervaarlijk.
Ik steek twee vingers in mijn mond en wrik er wat aan.
Dan schiet het ding los. Zit die tand ineens tussen mijn vingers.
Twee meisjes verderop in de bus schieten in een onbedaarlijke giechel. Een mevrouw tegenover me trekt een vies gezicht. Ze wendt snel haar hoofd af, terwijl het toch een pracht van een tand is. Helemaal gaaf, helemaal goed.
Hoe kan dat nou? Hoe kan het dat zo'n ding dan losschiet?
Met het puntje van mijn tong lik ik bedachtzaam de holte in mijn kaakbeen.
Ik had zout verwacht. Maar het smaakt zoet.
Wat later thuis spoel ik het ivoortje onder de kraan met heet water en stop het terug in het gat. Duw even hard door dan.
Met een beetje geluk groeit-ie vannacht wel weer vast.
Alleen niet te hard lachen.
En bij het praten snel het mondje dicht.